Elektrodopochodny zespół żyły głównej górnej oraz niedrożność żyły bezimiennej i podobojczykowej jako problem kliniczny

Zakrzepica żylna należy do powikłań późnych elektrostymulacji serca. Często przebiega bez objawów. Największy problem stanowi w momencie potrzeby rozszerzenia trybu stymulacji (upgrade). Najcięższym powikłaniem zakrzepicy jest stosunkowo rzadko występujący zespół żyły próżnej górnej. Obecnie nie wykryto jednoznacznych czynników predysponujących do rozwinięcia się tej patologii. Najlepszymi metodami diagnostycznymi są wenografia i tomografia komputerowa naczyń żylnych

Rozpoznawanie bakteryjnego zapalenia wsierdzia

Infekcyjne zapalenie wsierdzia to choroba wywoływana przez różnorodne mikroorganizmy. Zajmuje przede wszystkim zastawki serca i prowadzi do ich zniszczenia, a co się z tym wiąże, rozwoju niedomykalności. Najgroźniejszym powikłaniem pozasercowym jest zatorowość. Rozpoznanie opiera się na dodatnich wynikach posiewów krwi i wykazaniu za pomocą echokardiografii, zwłaszcza przezprzełykowej, obecności wegetacji. Wzrost udziału agresywnych mikroorganizmów w etiologii zapalenia wsierdzia oraz obecność protez zastawkowych, elektrod endokawitarnych czy upośledzenie odporności immunologicznej, doprowadziły do częstszego i wcześniejszego podejmowania leczenia chirurgicznego

Pacemaker dependency after pacemaker implantation

Background: Pacemaker dependency (PD) can be defined as the risk of serious injury or death from sudden pacemaker failure, an event more dangerous than progressive rate decrease. The aim of this study was to evaluate the incidence of PD during long-term follow-up after pacing system implantation. Methods and Results: The study included 3638 patients (mean age 65.3 &plusmn; 10.2 years). Indications for pacing were sick sinus syndrome (SSS) in 1315 patients, atrioventricular block (AVB) in 1482, AVB and SSS in 478 and atrial fibrillation (AF) with bradycardia in 363 patients. The mean follow-up was 4.8 &plusmn; 1.8 years. Pacemaker dependency was defined as the absence of an intrinsic rhythm of 30 beats/min during back-up pacing and after switching off the pacemaker. If any significant symptoms of bradycardia developed or if the underlying rhythm did not appear (asystole > 5 s) the pacing was restarted. Pacemaker dependency was observed in 76 (2.1%) of the 3638 patients. In this subgroup pacing indications were SSS in 8 (0.6%) of 1315 patients, AVB in 52 (3.5%) of 1482, SSS and AVB in 15 (3.1%) of 478 and AF with bradycardia in 1 (0.3%) of 363. Patients with AVB had a significantly higher incidence of PD than patients with SSS or AF (p < 0.001, p < 0.005, respectively). A total of 139 patients suffered from myocardial infarction and 106 patients had a temporary pacing prior to pacemaker implantation. The majority of these patients were pacemaker dependent (p < 0.001). Conclusions: In our study PD occurred very rarely, being found in 2.1% of all patients. Patients with AVB have a significantly higher incidence of PD than patients with SSS or AF. Temporary pacing prior to pacemaker implantation and previous myocardial infarction indicate patients at risk of PD development. (Cardiol J 2007; 14: 83&#8211;86

Powikłania stałej stymulacji serca - problem o rosnącym znaczeniu

Powikłania stałej elektrostymulacji serca będą się zdarzały zawsze. Ważne jest prawidłowe rozpoznanie oraz odpowiednie postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne. Najogólniej powikłania można podzielić na występujące: podczas zabiegu (stanowiące bezpośrednie zagrożenie życia), w okresie okołooperacyjnym oraz w obserwacji odległej. Te ostatnie, do których zalicza się infekcje układów stymulujących, odelektrodowe zapalenie wsierdzia, uszkodzenia mechaniczne elektrod, w tym również defibrylatorowych, zakrzepicę żylną, stanowią największe wyzwania dla współczesnej elektrostymulacji serca

Wyposażenie pracowni przeznaczonej do wykonywania implantacji stymulatora serca, jednostki resynchronizującej, kardiowertera-defibrylatora, ablacji oraz usuwania elektrod - pożądane i niezbędne minimum

Zabieg wszczepienia rozrusznika serca (PM), stymulatora resynchronizującego (CRT) lub kardiowertera-defibrylatora (ICD) najlepiej przeprowadzać w sali operacyjnej, a zabieg usunięcia elektrody edokawitarnej - w sali operacyjnej kardiochirurgii. Ablację wykonuje się w sali zabiegowej - elektrofizjologicznej. Do implantacji CRT potrzebny jest dobry aparat rentgenowski z dwoma torami wizyjnymi i możliwością wykonania pełnych skosów. W przypadku usuwania elektrod wewnątrzsercowych wskazane jest posiadanie aparatu rentgenowskiego z bardzo dobrą rozdzielczością obrazu

Transient atrioventricular block following catheter radiofrequency sinus node modification

Complete atrioventricular block, second-degree Mobitz type II and first-degree atrioventricular block with right bundle branch block were observed consecutively following successful radiofrequency ablation in close proximity to the sinus node. This resulted in the modification and disappearance of the inappropriate sinus tachycardia that had previously been present. Neither tachycardia nor conduction disturbances have been recorded in the 9-year follow-up, implying that ventricular pacing standby should also be considered in high atrial ablation cases. (Cardiol J 2007; 14: 504-507

Transient atrioventricular block following catheter radiofrequency sinus node modification

Complete atrioventricular block, second-degree Mobitz type II and first-degree atrioventricular block with right bundle branch block were observed consecutively following successful radiofrequency ablation in close proximity to the sinus node. This resulted in the modification and disappearance of the inappropriate sinus tachycardia that had previously been present. Neither tachycardia nor conduction disturbances have been recorded in the 9-year follow-up, implying that ventricular pacing standby should also be considered in high atrial ablation cases