Evaluation of placebo effect in treatment of asthma based on metaanalysis of trials on selected antiasthmatic drugs

Wstęp: Wiele stosowanych metod leczenia, przynajmniej częściowo, oprócz oczywistego wpływu na mechanizm samej choroby, wykorzystuje także swoje nieswoiste oddziaływanie na osobę chorego. Można je mierzyć przy użyciu różnego rodzaju wskaźników wykorzystujących zarówno samoocenę pacjentów, jak i wskazania rozmaitych urządzeń aparaturowych. Celami niniejszej pracy były: ocena wielkości efektu placebo w leczeniu astmy na podstawie analizy wyników podstaopublikowanych wcześniej wysokiej jakości badań skuteczności wziewnych leków przeciwastmatycznych oraz zbadanie jego zależności od użytych miar ich skuteczności. Materiał i metody: Wpisując międzynarodową nazwę leku w języku angielskim oraz słowa: inhaled, randomised, placebo- -controlled, dokonano przeglądu systematycznego bazy Medline (przy użyciu wyszukiwarki Entrez PubMed) i metaanalizy opublikowanych wcześniej badań skuteczności leków wziewnych stosowanych w leczeniu astmy (454 badania — ostatecznie zakwalifikowano 41) oraz analizy jej zależności od użytych miar skuteczności. Dla porównania analogicznej metody użyto dla kaptoprylu (232 badania — ostatecznie zakwalifikowano 10). Wyniki: Wykazano, że udział efektu placebo był w leczeniu astmy istotnie wyższy (29%) niż w przypadku leczenia nadciśnienia tętniczego kaptoprylem (do 17%). Udział efektu placebo był też istotnie wyższy w badaniach, w których stosowano kliniczne (subiektywne) wskaźniki skuteczności leków, w porównaniu z badaniami z użyciem wskaźników obiektywnych (aparaturowych). Wnioski: Udział efektu placebo w leczeniu astmy jest wyższy niż w leczeniu nadciśnienia, a jego wielkość zależy od użytych wskaźników skuteczności leków i jest wyższa podczas stosowania wskaźników klinicznych. Taka sytuacja może być przyczyną rozbieżności celów leczenia między lekarzem i pacjentem chorym na astmę i zwraca uwagę na konieczność uwzględniania zaangażowania pacjenta do zarządzania chorobą w celu osiągnięcia jego większej satysfakcji z leczenia.Introduction: Many different methods of treatment use at least partially not only their obvious influence on a disease mechanism but also their non-specific effects on the patients. It can be measured using different types of indicators using both self-assessment of a patient and different types of measuring devices. The aim of this study was to assess the size of the placebo effect in asthma treatment based on analysis of previously published high-quality research of the efficacy of inhaled antiasthmatic drugs and and to investigate its dependence on the type of measurement used. Material and methods: A systematic review of the Medline database (using the Entrez PubMed browser) was done by typing international drug name in English and words: inhaled, randomised and placebo-controlled and meta-analysis of publications of the results of randomized placebo-controlled efficacy trials of the inhaled drugs used to treat asthma (454 publications — ultimately enrolled 41). For comparison, a similar method was used for hypertension treated with captopril (232 tests — ultimately enrolled 10). Results: During the investigation of its dependence on the type of indicators used it has been demonstrated that placebo effect in treatments of asthma was significantly higher (reaching even 29%) than in treatments of hypertension with captopril (17%). The share of the placebo effect was also significantly higher in the studies in which clinical (subjective) indicators were used compared with the studies using objective (based on measuring devices) indicators of drug efficacy. Conclusions: The share of a placebo effect in treatments of asthma is higher than in treatments of hypertension and depends on the drugs efficacy indicators used (it is higher when clinical indicators are being used). This allows to draw conclusions as to the discrepancy between treatment goals of patient and physician and shows the need to take more account of such important issues as the patient’s commitment to manage a disease in order to achieve his greater satisfaction

Small airways in obstructive lung diseases

Określenie drobne drogi oddechowe (DDO) dotyczy oskrzeli poniżej 7. generacji, o średnicy mniejszej niż 2 mm. W artykule przedstawiono dowody, że ta część drzewa oskrzelowego charakteryzuje się pewnymi odmiennymi cechami zarówno w kontekście budowy, fizjologii, jak i patofizjologii. Szczególnie ważną funkcję odgrywają DDO w chorobach obturacyjnych układu oddechowego. U zdrowych osób opór DDO nie jest większy niż 10% całkowitego oporu dróg oddechowych, natomiast u pacjentów chorych na choroby obturacyjne, poprzez nałożenie się elementu zapalnego i skurczowego ich opór może stanowić nawet 60% oporu całkowitego. Zmiany w DDO w astmie oskrzelowej i przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP) są odpowiedzialne także za powstawanie tak zwanej pułapki powietrznej, szczególnie w POChP. Nie ma obecnie doskonałych metod diagnostyki DDO, w zależności od doświadczeń własnych w różnych ośrodkach przeprowadza się tomografię komputerową wysokiej rozdzielczości, badanie pletyzmograficzne całego ciała (stosunku objętości zalegającej/całkowitej ilości zawartego w płucach powietrza [RV/TLC] lub innych parametrów). Pewne nadzieje wiąże się obecnie z połączeniem oscylometrii impulsacyjnej, testu wypłukiwania azotu w jednym wydechu i pomiaru wydychanego tlenku azotu(eNO). Ze względu na coraz szerszą wiedzę o istotnej roli DDO w patofizjologii chorób obturacyjnych, stworzono superdrobne aerozole, których cząstki zarówno teoretycznie, jak i praktycznie (doświadczenia na impaktorze kaskadowym, skany ozonowe po inhalacjach) mogą wnikać do tej części dróg oddechowych. Autorzy przedstawiają wybrane badania z dwiema grupami leków — agonistami receptora b2-adrenergicznego (BA) i wziewnymi glikokortykosteroidami (wGKS). W przypadku tych pierwszych nie udowodniono, że tak głęboka depozycja w drogach oddechowych przekłada się na poprawę efektu klinicznego. Natomiast w przypadku wGKS, głęboka depozycja ultradrobnego aerozolu powoduje możliwość zmniejszenia dawki leku (nawet ponad dwukrotnej) przy utrzymaniu tego samego efektu terapeutycznego (poprawa indeksu terapeutycznego). Reasumując, DDO wydają się być miejscem podstawowych procesów w rozwoju chorób obturacyjnych i w związku z tym celem potencjalnych terapii.The term small airways (SA) applies to the bronchi below 7th generation with diameter smaller than 2 mm. This paper presents data showing that this part of the respiratory system is distinct in terms of its architecture, physiology and pathophysiology. The most important role SA play in obstructive airway diseases. In healthy subjects SA resistance accounts for 10% of the total airway resistance while in patients with obstructive disease, due to the constriction of the airways together with airway inflammation, SA are responsible even for 60% of the total resistance. Changes in SA in asthma and COPD are responsible for air trapping especially prominent in the latter disease. There are no precise tools to diagnose SA. Depending availability and experience HRCT, body pletysmography (RV/TLS plus other parameters) are frequently used. Some hope for the future is placed in combined use of oscilometry, multiple (or single) breath nitrogen wash-out and eNO concentration measurement. Due to our increasing knowledge on the role of SA in airway obstruction ultra-fine particle aerosols have been developed that penetrate to this compartment of the respiratory system (deposition confirmed in cascade impactors as well as by ozone scans after aerosol inhalation). Authors present selected publications investigating whereas deep drug penetration influences its clinical efficacy. For LABAs deposition in SA doesn’t seem to increase their bronchodilating effect. Using ultrafine CS aerosol allows to maintain clinical effects even with half the dose of the active steroid, however. In summary, SA seem to be crucial in obstructive diseases of the airways and therefore constitute an important target for therapy

Surgical treatment of rectal cancer in Poland — a report from a prospective, multi-centre observational study PSSO_01 conducted under the auspices of the Polish Society of Surgical Oncology

Introduction. Since 2016, as part of the PSSO_01 multi-centre research project conducted under the auspices of the Polish Society of Surgical Oncology, clinical data on rectal cancer treatment have been collected. The objective of the study was to illustrate the state of early results of surgical treatment. Material and methods. The research project is multi-centre in nature. Data shall be collected electronically. The study protocol does not impose or suggest any course of procedure. It only systematizes the way data are collected for scientific purposes. The analysis of early results of surgical treatment was compared with the results of population studies from other European countries (Netherlands, Belgium). Results. By the end of June 2018, 736 patients were registered in the study. In 399 (54.2%) an anterior resection was performed. More than half of patients undergoing subsequent surgical treatment (54.2%) receive neoadjuvant treatment, with the percentage of patients undergoing radiotherapy or radiochemical treatment for lower rectal cancer being about 70%. Most patients (96%) are operated in elective procedure. The percentage of laparoscopic surgeries is low (8.6%). Postoperative complications are observed in 21.1% of patients. Severe complications (grades III–V according to Clavien-Dindo classification) occur in 7.6% of patients undergoing surgery. Postoperative mortality is 1.1%. Discussion. Although the project does not have the character of a registry and does not allow for drawing wider conclusions concerning the compliance with the standards of qualification for neoadjuvant treatment, the important information is that more than half of rectal cancer patients receive preoperative treatment, and the percentage of severe postoperative complications does not exceed 10%. Conclusions. The results of the PSSO_01 project are representative and reflect the actual situation concerning surgical treatment of rectal cancer patients in Poland

Leczenie chirurgiczne raka odbytnicy w Polsce — raport z prospektywnego, wieloośrodkowego badania obserwacyjnego PSSO_01 prowadzonego pod auspicjami Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej

Wstęp. Od 2016 roku w ramach wieloośrodkowego projektu badawczego PSSO_01 prowadzonego pod auspicjami Polskiego Towarzystwa Chirurgii Onkologicznej, gromadzone są dane kliniczne dotyczące leczenia raka odbytnicy. Celem pracy było zobrazowanie stanu dotyczącego wczesnych wyników leczenia chirurgicznego. Materiał i metody. Projekt badawczy ma charakter wieloośrodkowy. Dane gromadzone są elektronicznie. Protokół badania nie narzuca ani nie sugeruje żadnego sposobu postępowania, systematyzuje jedynie sposób zbierania danych w celach naukowych. Analiza dotycząca wczesnych wyników leczenia chirurgicznego została porównana z rezultatami populacyjnych badań z innych krajów europejskich (Holandia, Belgia). Wyniki. Do końca czerwca 2018 roku w badaniu zarejestrowano 736 chorych. U 399 (54,2%) wykonano resekcję przednią. Leczenie neoadiuwantowe otrzymała ponad połowa chorych, poddanych następnie leczeniu operacyjne­mu (54,2%), przy czym odsetek pacjentów poddanych radio- bądź radiochemioterapii z powodu raka dolnej części odbytnicy wyniósł około 70%. Większość chorych (96%) operowana była w trybie planowym. Odsetek operacji wykonanych techniką laparoskopową jest niski (8,6%). Powikłania pooperacyjne zaobserwowano u 21,1% chorych. Ciężkie powikłania (III–V st. wg klasyfikacji Claviena-Dindo) sięgały 7,6% operowanych chorych. Śmiertelność po­operacyjna wyniosła 1,1%. Dyskusja. Chociaż projekt nie ma charakteru rejestru i nie pozwala na wyciągniecie szerszych wniosków dotyczących przestrzegania standardów kwalifikacji do leczenia neoadiuwantowego, istotną informacją jest to, że ponad połowa chorych na raka odbytnicy otrzymuje leczenie przedoperacyjne, a odsetek ciężkich powikłań pooperacyjnych nie przekracza 10%. Wnioski. Wyniki projektu PSSO_01 są reprezentatywne i odzwierciedlają faktyczną sytuację dotyczącą leczenia chirurgicznego chorych na raka odbytnicy w Polsce