Embolizacja dodatkowych tętnic odchodzących od aorty jako profilaktyka przecieku typu II u chorych z implantowanym stent-graftem branchowym

Przeciek okołoprotezowy typu II jest najczęstszym powikłaniem zabiegów implantacji stent-graftów do aorty brzusznej w przebiegu leczenia tętniaków aorty brzusznej. W niniejszej pracy przedstawiono przypadek chorego, u którego ryzyko wystąpienia przecieku typu II było duże. Jako profilaktykę przecieku typu II zastosowano embolizację dodatkowych tętnic odchodzących od tętniaka aorty brzusznej przed implantacją samego stent-graftu

Ocena zawartości metali i niemetali w blaszce miażdżycowej u objawowych chorych ze zwężeniem tętnicy szyjnej — w poszukiwaniu nowych czynników prognostycznych udaru mózgu?

Wstęp: Ocena wpływu metali i niemetali na rozwój patologii naczyniowych była przedmiotem wielu doniesień. Nie do końca poznana jest rola pierwiastków śladowych, w tym metali i niemetali, na rozwoju miażdżycy. Celem niniejszej pracy jest ocena zawartości pierwiastków w blaszce miażdżycowej pobranej z krytycznie zwężonej tętnicy szyjnej wewnętrznej. Materiał i metody: Badaniem objęto 79 pacjentów w wieku 43–89 lat, których poddano endarterektomii ewersyjnej. Wyniki: Pobrane składu blaszki miażdżycowej wykazała istotną statystycznie różnicę w zawartości cynku (Zn) w blaszce miażdżycowej pobranej z tętnicy szyjnej. Blaszki mężczyzn zawierały istotnie więcej cynku niż blaszki kobiet. W przypadku innych pierwiastków nie obserwowano zależności istotnych statystycznie. U pacjentów < 70. roku życia wykazano istotnie większą zawartość boru (B) niż u chorych > 70 lat. Ponadto stwierdzono istotną statystycznie ujemną korelację między zawartością tego pierwiastka w blaszce miażdżycowej a zaawansowaniem wieku badanej osoby. Wnioski: Zawartości metali i niemetali w blaszkach miażdżycowych tętnic szyjnych, z wyjątkiem Zn, nie cechują znamienne statystycznie różnice w zależności od płci. Z wiekiem zawartość tych pierwiastków wykazuje tendencję malejącą, ale różnice te nie uzyskują znamienności statystycznej, z wyjątkiem stężenia B. Konieczne są kolejne badania w celu stwierdzenia ewentualnych różnic w składzie chemicznym blaszek miażdżycowych pobranych z innych lokalizacji układu tętniczego. Ciekawych analiz i wniosków mogłaby dostarczyć analiza porównawcza składu blaszki miażdżycowej u pacjentów z innych geograficznie populacji

Wieloetapowe hybrydowe leczenie rozwarstwiającego tętniaka aorty piersiowo-brzusznej

Dissecting thoracoabdominal aortic aneurysm (TAAA) is still a huge challenge for modern medicine. The treatment of TAAA uses the methods of classical surgery, endovascular surgery and a combination of both techniques. Regardless of the treatment method used, apart from perioperative mortality and renal failure, ischemia of the spinal cord with the risk of paresis and even paraplegia of the lower limbs is still a significant, dramatic complication. Despite the use of various methods of prevention, spinal cord ischemia still affects many patients treated for TAAA. Multistage endovascular or hybrid therapy in dissecting TAAA may be a new way to reduce the risk of perioperative complications in electively treated patients.Rozwarstwiający tętniak aorty piersiowo-brzusznej (DTAAA) wciąż jest ogromnym wyzwaniem dla współczesnej medycyny. W leczeniu zabiegowym tętniaka aorty piersiowo-brzusznej wykorzystuje się metody klasycznej chirurgii, wewnątrznaczyniowe oraz połączenie obu tych technik. Niezależnie od zastosowanej metody leczenia niedokrwienie rdzenia kręgowego z ryzykiem niedowładu, a nawet porażeniem kończyn dolnych pozostaje ciągle istotnym, dramatycznym powikłaniem, oprócz śmiertelności okołooperacyjnej i niewydolności nerek. Pomimo stosowania różnych sposobów zapobiegania niedokrwienie rdzenia kręgowego dotyka wciąż wielu chorych leczonych z powodu DTAAA. Wieloetapowa terapia wewnątrznaczyniowa lub hybrydowa w rozwarstwiającym DTAAA może zmniejszyć ryzyko wystąpienia powikłań okołooperacyjnych leczonych planowo chorych

Przeciek typu III — odległe powikłanie wewnątrznaczyniowego leczenia tętniaka piersiowo-brzusznego za pomocą stent-graftu branch’owego

W pracy przestawiono odlegle powikłanie wewnątrznaczyniowego leczenia tętniaka aorty piersiowo-brzusznej (TABP). W kontrolnym badaniu angio-TK 6 miesięcy po implantacji pierwotnego stent-graftu wykryto przeciek spowodowany dwumiejscowym przerwaniem ciągłości stent-graftu pomostowego do pnia trzewnego oraz pękniecie struktury stent-graftu do tętnicy krezkowej górnej. Przeciek leczono, implantując dodatkowe stent-grafty do tętnicy krezkowej górnej oraz do pnia trzewnego, uzyskując uszczelnienie stent-graftu i skuteczne wyłączenie tętniaka z krążenia

Analiza czynników wpływających na progresję i pęknięcie tętniaka aorty brzusznej

Pęknięty tętniak aorty brzusznej jest poważnym problemem zdrowotnym dotyczącym szerokiej grupy pacjentów na całym świecie. Nawet przy dobrej dostępności do służby zdrowia oraz nowoczesnych technikach leczenia zjawisko to cechuje się licznymi poważnymi następstwami zdrowotnymi i wysoką śmiertelnością. Pomimo wielu lat doświadczeń w leczeniu tętniaków aorty i przeprowadzenia licznych badań dotyczących patomechanizmu ich powstawania i dalszego rozwoju, zjawisko pęknięcia nadal nie zostało do końca wytłumaczone. Pełne zrozumienie mechanizmów zarówno fizycznych, jak i molekularnych będących przyczyną pęknięcia utrudnia ich złożony i wieloczynnikowy charakter. Z powodu braku pełnego zrozumienia zjawiska nie udało się również ustalić dokładnych czynników predykcyjnych dla pęknięcia tętniaka aorty, jednak w ciągu ostatnich lat dokonano wielu cennych obserwacji bez wątpienia zbliżających lekarzy do wyjaśnienia powyższego problemu. Niniejsza praca ma na celu poddanie analizie i usystematyzowanie wyników dotychczasowych badań dotyczących czynników wpływających na powstawanie pęknięcia w obrębie tętniaka aorty brzusznej

Wpływ ciśnienia atmosferycznego na ryzyko pęknięcia tętniaka aorty brzusznej — czy średnica tętniaka ma znaczenie?

Background: The rate of aortic aneurysm rupture correlates with the aneurysm’s diameter, and a higher rate of rupture is observed in patients with larger aneurysms. According to the literature, contradictory results concerning the relationship between atmospheric pressure and aneurysm size have been reported. Aim: In this paper, we assessed the influence of changes in atmospheric pressure on abdominal aneurysm ruptures in relationship to the aneurysm’s size. Methods: The records of 223 patients with ruptured abdominal aneurysms were evaluated. All of the patients had been admitted to the department in the period 1997–2007 from the Silesia region. The atmospheric pressures on the day of the rupture and on the days both before the rupture and between the rupture events were compared. The size of the aneurysm was also considered in the analysis. Results: There were no statistically significant differences in pressure between the days of rupture and the remainder of the days within an analysed period. The highest frequency of the admission of patients with a ruptured aortic aneurysm was observed during periods of winter and spring, when the highest mean values of atmospheric pressure were observed; however, this observation was not statistically confirmed. A statistically non-significant trend towards the higher rupture of large aneurysms (> 7 cm) was observed in the cases where the pressure increased between the day before the rupture and the day of the rupture. This trend was particularly pronounced in patients suffering from hypertension (p = 0.1). Conclusions: The results of this study do not support the hypothesis that there is a direct link between atmospheric pressure values and abdominal aortic aneurysm ruptures.Wstęp: Ryzyko pęknięcia tętniaka aorty brzusznej koreluje ze wzrostem średnicy tętniaka aorty. Wśród różnych czynników wpływających na wzrost ryzyka pęknięcia wymienia się w szczególności nadciśnienie tętnicze, niewiele wiadomo natomiast o innych potencjalnych czynnikach związanych z wystąpieniem tego powikłania. Zgodnie z doniesieniami z piśmiennictwa istnieją sprzeczne dane odnoszące się do wpływu ciśnienia atmosferycznego na ryzyko pęknięcia tętniaka aorty. Cel: Celem pracy było określenie związku między zmianami ciśnienia atmosferycznego a ryzykiem pęknięcia tętniaka aorty brzusznej, z uwzględnieniem aktualnej średnicy tętniaka. Metody: W pracy przeanalizowano materiał dotyczący 223 chorych z pękniętym tętniakiem aorty brzusznej hospitalizowanych w Klinice Chirurgii Ogólnej i Naczyń w latach 1997–2007 (chorzy hospitalizowani w poszczególnych latach zamieszkiwali ten sam region kraju). Analizie poddano średnie dzienne ciśnienia atmosferyczne w dniach, w których zanotowano pęknięcia, a także w dniach poprzedzających pęknięcie i w dniach kolejnych. Wyniki analizowano z uwzględnieniem średnicy pękniętego tętniaka aorty u hospitalizowanych chorych. Wyniki: Nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy między średnim ciśnieniem atmosferycznym w dniach, w których hospitalizowano pacjentów z pękniętym tętniakiem aorty brzusznej oraz w pozostałych dniach w analizowanym okresie. Największą częstość hospitalizacji chorych z pękniętym tętniakiem aorty brzusznej zanotowano w okresie zimy i wiosny, kiedy równocześnie obserwowano wyższe średnie wartości ciśnienia tętniczego — obserwacje te nie okazały się jednak istotne statystycznie. W grupie chorych z tętniakiem aorty brzusznej o średnicy powyżej 7 cm stwierdzono nieistotny statystycznie trend w kierunku większej częstości hospitalizacji z powodu pękniętego tętniaka aorty brzusznej w przypadku wzrostu wartości ciśnienia między dniem poprzedzającym pęknięcie a dniem pęknięcia. Powyższy trend był szczególnie zaznaczony w grupie pacjentów z tętniakiem i nadciśnieniem tętniczym w wywiadzie (p = 0,1). Wniosek: Wyniki niniejszego badania nie potwierdzają hipotezy sugerującej bezpośredni związek wartości ciśnienia atmosferycznego i jego zmian z ryzykiem pęknięcia tętniaka aorty brzusznej

Preparation of <i>Komagataeibacter xylinus</i> Inoculum for Bacterial Cellulose Biosynthesis Using Magnetically Assisted External-Loop Airlift Bioreactor

The aim of this study was to demonstrate the applicability of a novel magnetically assisted external-loop airlift bioreactor (EL-ALB), equipped with rotating magnetic field (RMF) generators for the preparation of Komagataeibacterxylinus inoculum during three-cycle repeated fed-batch cultures, further used for bacterial cellulose (BC) production. The fermentation carried out in the RMF-assisted EL-ALB allowed to obtain an inoculum of more than 200× higher cellular density compared to classical methods of inoculum preparation. The inoculum obtained in the RMF-assisted EL-ALB was characterized by a high and stable metabolic activity during repeated batch fermentation process. The application of the RMF-assisted EL-ALB for K. xylinus inoculum production did not induce the formation of cellulose-deficient mutants. It was also confirmed that the ability of K. xylinus to produce BC was at the same level (7.26 g/L of dry mass), regardless of inoculum age. Additionally, the BC obtained from the inoculum produced in the RMF-assisted EL-ALB was characterized by reproducible water-related properties, mechanical strength, nano-fibrillar structure and total crystallinity index. The lack of any negative impact of inoculum preparation method using RMF-assisted EL-ALB on BC properties is of paramount value for its future applications, including use as a biomaterial in tissue engineering, wound healing, and drug delivery, where especially BC liquid capacity, nanostructure, crystallinity, and mechanical properties play essential roles