Providing Support and Spiritual Care to People with Chronic Diseases

Chronic disease is an extremely difficult situation for those who experience it during their lives. It changes their entire world, influencing their feelings, behaviour, tasks, and roles. For many people it can be defined as a difficult or even limit situation, i.e. one that affects the whole person emotionally, socially, physically, and spiritually. Contemporary literature, particularly English-speaking scientific communities, has increasingly emphasised the importance of taking care not only of somatic ailments but also of spiritual existential questions about the meaning of life, suffering, and dying. Since it is of such importance, it is also necessary to ask how spiritual care can be provided to people with long-term diseases.Wsparcie i opieka duchowa w relacji z chorym przewlekleChoroba przewlekła to jedna z najtrudniejszych sytuacji dla człowieka, który jej doświadcza w swoim życiu. Zmienia cały świat osoby chorej, wpływając na emocje, zachowanie, zadania i pełnione role. Przez wielu może być oceniana jako sytuacja trudna, a nawet graniczna, czyli obejmująca całego człowieka w życiu emocjonalnym, społecznym, fizycznym oraz duchowym. Współczesna literatura, zwłaszcza zagraniczna, podkreśla coraz częściej znaczenie objęcia troską nie tylko dolegliwości somatycznych, ale też trudności duchowych. Ta uważność duchowa i okazane współczucie mogą stać się podstawą do lepszego radzenia sobie i znalezienia odpowiedzi na egzystencjalne pytania dotyczące sensu życia, cierpienia i umierania. Jeśli troska duchowa jest tak istotna, to należy też zadać pytanie, w jaki sposób można to wsparcie duchowe osobom chorym okazywać

Expectations and Self-Care of Family Members in Palliative Care. The Analysis of Needs and Workshop Plan

The practice has shown that it is the most emotional and difficult situation when family members care for their beloved ones, who suffer from cancer, all the time and without rest.During care of their ill family members they have not only different emotional reactions, but they have special needs in the field of care and support as well. The purpose of this study was to analyze and describe family members’ needs and expectations during the process of care, and according to the analysis, to create a training course for family members who look after relatives with cancer. The study involved both qualitative descriptive methods based on face-to-face interview focused on self-care, needs, problems and support to family members as well as expectations addressed at hospice staff. Ten family members of patients who were under palliative care (hospitalized in palliative care in-patient department) were asked to give interviews in the field of their expectations, needs and difficulties as caregivers while caring about their beloved ones with cancer. The results have shown, that among caregivers, 90% reported the need for self-care in the field: being listened to, information, ability to deal with stress, communications skills. Only one person did not think about her/himself while looking after their beloved ones suffering from cancer. All of the 90% family members needed: information about the clinical situation of their beloved ones with cancer, conversations about their experience while caring, and information on what they can do better for their relatives. Overall, caregivers preferred to receive knowledge and information about diet, physical and emotional self-care, communication with relatives about their illness, dying and death. According to that, the curriculum of workshops for family members was created including the course of communication, basic information about the illness and opportunities of care in terms of both physical and emotional health, interpersonal relations, and increasing the feeling of security as well. Conclusion of this study is that caregivers have their own needs and expectations while caring for their family members with cancer. The formal education for the family in the form of workshop may help them in both: caring for the patient and for themselves

WSPÓŁCZUCIE JAKO UMIEJĘTNOŚĆ INTERPERSONALNA OSÓB POMAGAJĄCYCH PROFESJONALNIE

Helping another person professionally requires not only knowledge and assistance tools but also the right skills to make contact or have conversation. One such skill, increasingly appreciated by those seeking help and support, is compassionate techniques. The presented text refers to the concept of compassion and suggests ways of defining it, the typology of compassion, and the benefitsof practising compassion by those who help professionally. The issue of compassion is discussed and characterized by the example of Paul Gilbert’s Compassion Focus Therapy, supplemented by content that seems relevant to the subject.Profesjonalne pomaganie drugiemu człowiekowi wymaga nie tylko posiadania wiedzy i narzędzi pomocowych, ale też odpowiednich umiejętności nawiązywania kontaktu czy prowadzenia rozmowy. Jedną z takich umiejętności, coraz częściej docenianych przez osoby poszukujące pomocy i wsparcia, są techniki oparte na współczuciu. Prezentowany tekst odnosi się do koncepcji współczucia, przedstawia sposoby jego definiowania, typologię współczucia oraz korzyści z praktykowania współczucia przez osoby pomagające profesjonalnie. Zagadnienie współczucia omówione jest i scharakteryzowane na przykładzie Terapii Skoncentrowanej na Współczuciu Paula Gilberta, uzupełnione o treści, które wydają się istotne ze względu na podejmowany temat

Poczucie straty po śmierci pacjenta doświadczane przez pracowników opieki paliatywnej. Badania jakościowe

Praca polegająca na pomaganiu chorym umierającym nie jest łatwa. Spotkanie z długotrwałym cierpieniem związanym z progresją choroby nowotworowej i nieustanny kontakt ze śmiercią wpływają również na osoby profesjonalnie zajmujące się pomaganiem, na co dzień sprawujące opiekę i dbające o jakość życia osoby znajdującej się u kresu życia. Jednym z kosztów pojawiających się w procesie oddziaływań opiekuńczo-wspierających są doświadczane przez pracowników określone reakcje emocjonalne, poznawcze oraz behawioralno-somatyczne po śmierci pacjentów. Artykuł prezentuje badania jakościowe dotyczące doświadczanych przez pracowników reakcji po śmierci pacjenta definiowane jako poczucie straty oparte na teorii ugruntowanej Straussa i Glasera z wykorzystaniem wywiadu skoncentrowanego na problemie

Sprawozdanie z ogólnopolskiej konferencji naukowej pt. „Opieka i wsparcie jako zadanie całożyciowe” dedykowanej działalności naukowej i badawczej prof. zw. dr. hab. Zdzisława Dąbrowskiego (Toruń, 20.11.2015)

Dnia 20 listopada 2015 roku odbyła się ogólnopolska konferencja naukowa „Opieka i wsparcie jako zadanie całożyciowe”. Szczególnym celem, jaki przyświecał przygotowanej konferencji, było dedykowanie obrad i spotkania zaproszonemu prekursorowi pedagogiki opiekuńczej w Polsce – prof. zw. dr. hab. Zdzisławowi Dąbrowskiemu. Miejscem obrad konferencji był Wydział Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Organizatorem konferencji była Katedra Opieki, Profilaktyki i Resocjalizacji UMK w Toruniu. Komitetowi Organizacyjnemu przewodniczył ks. dr hab. Czesław Kustra, prof. UMK, Kierownik Katedry Opieki, Profilaktyki i Resocjalizacji, pieczę organizacyjną sprawowały zaś członkinie tej Katedry: dr Małgorzata Fopka-Kowalczyk oraz mgr Agnieszka Bandura. Do Komitetu Naukowego zaproszeni zostali natomiast przedstawiciele polskiej pedagogiki opiekuńczej: prof. zw. dr hab. Tadeusz Pilch, prof. zw. dr hab. Zdzisław Dąbrowski, prof. zw. dr hab. Andrzej Olubiński, prof. zw. dr hab. Mikołaj Winiarski, prof. zw. dr hab. Jozefa Brągiel, prof. zw. dr hab. Jan Żebrowski, prof. dr hab. Maria Kolankiewicz oraz dr hab. Sylwia Badora, prof. PWSZ im. prof. S. Tarnowskiego w Tarnobrzegu, dr hab. Grażyna Gajewska, prof. UZ. Do udziału w konferencji zgłosili się przedstawiciele nauki z zakresu pedagogiki opiekuńczej z całej Polski

Compassion for others as perceived by medical and non-medical students: a content analysis

Celem artykułu jest analiza i charakterystyka sposobu rozumienia i definiowania współczucia dla innych przez osoby przygotowujące się do profesjonalnego pomagania. Osobami badanymi byli studenci kierunków lekarskich oraz studenci kierunków niemedycznych, pedagogiki i kierunków nauczycielskich. Badania przeprowadzono metodą jakościową za pomocą analizy treści z wypowiedzi ustnych i pisemnych osób badanych. Badani utożsamiają często współczucie z empatią i zrozumieniem drugiego człowieka. Większość studentów kierunków lekarskich łączy współczucie z litością i brakiem profesjonalizmu, natomiast część studentów niemedycznych – z użalaniem się nad kimś lub z lekiem przed byciem nieprawidłowo zrozumianym. Badani wskazują także na odczuwany lęk przed współczuciem z powodu obawy przed nadmiernym zaangażowaniem w relację z podopiecznym lub chorym. Obawiają się także, że zostaną ocenieni za brak kompetencji zawodowej. Rozumienie współczucia ma aplikacyjny charakter poprzez edukację społeczną oraz wprowadzenie zagadnienia współczucia do programu kształcenia III stopnia.Background: For adequate help and a compassionate attitude towards the suffering of others, the ability to properly define and understand this category seems essential. This study aims to analyse how compassion is understood by medical and non-medical students, as well as analyse how students from both groups understand compassion for others, what characteristics they believe a compassionate person or a compassion seeker possesses, and what factors hinder the adoption of a compassionate attitude in a relationship with a suffering person. Participants and methods: A qualitative study was conducted by analysing the content of the oral and written statements of 274 second-year medical students, first- and second-year second-cycle pedagogy students, first-year long-cycle students of Master's degree in special education and students of teacher education programs. Results: Students equate compassion with understanding of the other. For medical students, compassion is associated with pity and self-pity, and to a lesser extent with empathy. For non-medical students, compassion is a form of empathy, although it is also identified with pity. The characteristics of compassionate people include kindness, the ability to listen and be present, as well as showing care and warmth, but also it is a fear of criticism. Compassion-seekers are weak, in difficult life situations or aware of their difficulties. Fear of being judged and suspected of being unprofessional (medical students) and fear of overinvolvement (non-medical students). Conclusions: Students understand compassion for others in varied ways, often as pity or lack of professionalism, which is inconsistent with the definition of the issue. In addition to misunderstood compassion, fear of judgement and criticism and the lack of adequate models of skilful compassionate care hinder the adoption of the attitude. The results of the study indicate the need to integrate the issue of compassion into pre-graduate education to a greater extent than hitherto

The Well-Being of the Academic Community During the COVID-19 Pandemic

Since 2020, the entire world has been struggling with the SARS-CoV-2 pandemic. The constant increase in the number of sick and dying people and the need for quarantine and social distancing have significantly affected the functioning of people, regardless of their background, age and activities. This article aims to examine the level of well-being among the academic community of Nicolaus Copernicus University in Poland based on the concept of Ken Wilber. To this end, a self-administered questionnaire was developed to assess the overall well-being, as well as the respondents’ well-being related to emotions, relationships, health, and the sense of security and satisfaction experienced during the pandemic. A total of 1,164 university employees and 1,601 doctoral and other students participated in the study. Teachers represented the highest levels of overall well-being, scoring higher than doctoral students and undergraduates. The older the respondents, the higher the perceived levels of overall well-being. These findings indicate that doctoral and other students are struggling with reduced levels of well-being and a reduced sense of the quality of life, displaying signs of emotional difficulties, anxiety and fear.Since 2020, the entire world has been struggling with the SARS-CoV-2 pandemic. The constant increase in the number of sick and dying people and the need for quarantine and social distancing have significantly affected the functioning of people, regardless of their background, age and activities. This article aims to examine the level of well-being among the academic community of Nicolaus Copernicus University in Poland based on the concept of Ken Wilber. To this end, a self-administered questionnaire was developed to assess the overall well-being, as well as the respondents’ well-being related to emotions, relationships, health, and the sense of security and satisfaction experienced during the pandemic. A total of 1,164 university employees and 1,601 doctoral and other students participated in the study. Teachers represented the highest levels of overall well-being, scoring higher than doctoral students and undergraduates. The older the respondents, the higher the perceived levels of overall well-being. These findings indicate that doctoral and other students are struggling with reduced levels of well-being and a reduced sense of the quality of life, displaying signs of emotional difficulties, anxiety and fear.

Skala Współczucia dla Samego Siebie (SCS-PL)

W ostatnich dwudziestu latach widzimy znaczny wzrost zainteresowania współczuciem dla samego siebie (z ang. self-compassion) w wielu dziedzinach nauk, także w psychologii, pedagogice czy medycynie. Celem publikacji jest przedstawienie procesu polskiej adaptacji Skali Współczucia dla Samego Siebie (Self Compassion Scale) autorstwa Kristin Neff. Adaptacja przebiegła w dwóch etapach. Walidacja kulturowa skali polegała na tłumaczeniu skali na język angielski, a następnie tłumaczenia zwrotnego – z języka angielskiego na polski oraz zadbaniu o równoważność fasadową oraz funkcjonalną testu zgodnie z przyjętymi zasadami adaptacji kulturowej skal. Drugim etapem była walidacja psychometryczna skali w oparciu o przeprowadzone badania z udziałem  645 badanych z wykorzystaniem Skali Współczucia dla Samego Siebie (SCS- PL) oraz Metryczki uwzględniającej dane demograficzne badanych takie jak wiek, płeć, miejsce zamieszkania, wykształcenie oraz romantyczne związki. Przeprowadzone badania i uzyskane wyniki pozwalają stwierdzić, że polska wersja SCS jest wiarygodną i miarą samowspółczucia. SCS-PL uzyskała w badaniach zadowalające wyniki rzetelności i trafności. Skala może być stosowana do oceny współczucia wobec siebie oraz jego komponentów, zarówno w warunkach klinicznych jak i badawczych

Skala współczucia dla Innych(CS-R-PL)

Objective: The project aimed to adapt to the Polish of the revised version of the Compassion Scale for Others created by Elisabeth Pommier, Kristin Neff, and Tóth-Király. Adaptation took place in two main stages: cultural and psychometric validation.  Methods and materials: The research used the 2020 CS-R scale, a metric with selected demographic data, a NEO-FFI personality test, and the Self-Compassion Scale (SCS-PL). Participants:  645 adults living in these Polish participated in the study. Results: The data obtained in the process of adaptation and validation allow the introduction of the Compassion for Others Scale on the ground of Polish. CS-R-PL enables Polish practitioners and researchers to assess their skills in practicing compassion, for example, among specialists or people already professionally involved in helping, to plan and create appropriate training in this area.  Cel: Celem projektu była adaptacja na grunt polski zrewidowanej wersji Skali Współczucia dla Innych autorstwa Elisabeth Pommier, Kristin Neff i Tóth-Király. Adaptacja przebiegała w dwóch głównych etapach: walidacji kulturowej i psychometrycznej. Metody i narzędzia: W badaniach wykorzystano skalę CS-R z 2020 roku, metryczkę z wybranymi danymi demograficznymi, test do badania osobowości NEO-FFI oraz Skalę Współczucia dla Samego Siebie (SCS-PL). Badani: W badaniu łącznie wzięło udział 645 osoby dorosłe mieszkające na terenie Polski. Rezultaty: Uzyskane w procesie adaptacji i walidacji dane pozwalają na wprowadzenie Skali Współczucia dla Innych na grunt polski. CS-R-PL umożliwia praktykom i badaczom polskim ocenę stopnia posiadanych umiejętności praktykowania współczucia na przykład wśród specjalistów, lub też osób już zawodowo zajmujących się pomaganiem, celem zaplanowania i tworzenia właściwych szkoleń w tym zakresie

Spirituality in people with advanced chronic obstructive pulmonary disease – challenge for more effective interventions, support, and healthcare education: Mini-review

More recently there has been a growing interest in spirituality in medicine, especially in the field of palliative care, oncology, intensive care, and cardiology. However, according to literature, it seems to be a limited number of researches on how healthcare professionals should provide spiritual care (SC) for people with non-malignant lung diseases and what kind of education for them enables them to do it efficiently. This mini-review aims to provide an overview of current knowledge of an area of spirituality and SC for people with advanced chronic obstructive pulmonary disease, including spiritual well-being and religious/spiritual coping, their relations with the quality of life and symptom burden, exercise capacity and daily functioning, mental health, or medication adherence. It also analyses the use of interventions to meet patients’ spiritual needs and patients’ expectations regarding SC provided by professional careers. Based on the literature authors try to show the fields that should be improved and proposed future research directions