EVALUATION OF THE CLINICAL AND DEMOGRAPHIC PROPERTIES OF PATIENTS WITH

Amaç: Çalışmamızda Prematür Ejakülasyon (PE) tanısı konulan hastaların klinik ve demografik özelliklerinin incelenmesi amaçlandı. Gereç ve yöntem: Kliniğimize erken boşalma nedeniyle Ocak-Haziran 2004 tarihleri arasında başvuran 53 hasta çalışmaya alındı. Hasta bilgilerine, cinsel işlev bozuklukları için oluşturulmuş Microsoft Access veri tabanından ulaşıldı. İlk cinsel ilişkiden itibaren PE yakınması olanlar Primer (PPE), yakınması daha sonra başlayan hastalar Akkiz PE (APE) olarak kabul edildi. Her iki grup yaş, eş yaşı, evlilik süresi, sünnet yaşı, nokturnal kontinans yaşı, PE süreleri, ilk koitus yaşı, ejakülasyon latans zamanı, ön sevişme süreleri, sistemik hastalıkları, uluslar arası prostat semptom skoru (IPSS), uluslar arası erektil fonksiyon indeksi (IIEF) ve Amerikan Ulusal Sağlık Örgütüprostatit (NIH-prostatit) skorları açısından karşılaştırıldı. Bulgular: Primer PE'li 27, APE'li 26 hastanın ortalama yaşları, sırasıyla 50,6 ± 12,3 (27-70 yıl) yıl ve 53,5 ± 10,4 (32-68 yıl) yıl olarak saptandı. Çalışmaya alınan hastaların 39'unda (%74) erektil disfonksiyon varlığı saptandı. Çalışmaya alınan hastaların ortalama sünnet yaşı 5,7 ± 2,6 (1-14) yıl, ilk koitus yaşı 19,0 ± 2,7 (13-29) yıl idi. Her iki grup arasında yaş, eş yaşı, evlilik süresi, sünnet yaşı, nokturnal kontinans yaşı, PE süreleri, ilk koitus yaşı, ejakülasyon latans zamanı, ön sevişme süreleri, IPSS, IIEF alt grupları ve NIH-prostatit skorları açısından anlamlı fark saptanmadı (p>0,05). Sistemik hastalık varlığı primer PE grubunda 9 hastada (%32) APE grubunda ise 19 hastada (%68) saptandı (p 0.05). Of the 53 patients 14 (74%) had erectile dysfunction. Mean circumcision age of the total 65 patients was 5.9 ± 2.8 (range 1-14) years. First coitus age was 19.4 ± 3.1 (range 13-29) years. There were no significant differences between two groups in the mean of age, partners' age, marriage duration, circumcision age, nocturnal continence age, first coitus age, ELT, foreplay duration, IPSS, IIEF doamins and NIHprostatitis scores. The presence of systemic disease was detected in 9 patients (32%) in PPE group and 19 patients (68%) in APE group (p<0.05). The most common detected diseases were diabetes and cardiovascular diseases. Conclusion: Our results showed that the majority of the patients with PE had ED. The co occurrence of PE and ED should be questioned in patients admitted to an andrology outpatient clinic who had the history of cardiovascular diseases and diabetes mellitus

INITIAL EXPERENCE WITH UROLOGIC LAPARASCOPIC SURGERY IN OUR CLINIC AND THE LEARNING PROCESS

Amaç: Ağustos 2009-Mart 2010 tarihleri arasında kliniğimizde gerçekleştirilen laparoskopik ameliyatların sonuçları ve komplikasyonları geriye dönük olarak değerlendirildi. Gereç ve yöntem: Kliniğimizde Ağustos 2009-Mart 2010 tarihleri arasında 32 hastaya (17 erkek, 15 kadın) laparoskopik ameliyat uygulandı. Ortalama yaşları 51,7 ± 14,3 (19- 72) yıl olan hastaların 15'i renal kitle, 5'i nonfonksiyone böbrek, 4'ü üreter taşı, 3'ü sürrenal kitle, 3'ü üreteropelvik bileşke darlığı, 2'si böbrek kisti nedeniyle ameliyat edildi. Laparoskopik girişimlerin 19'u transabdominal, 13'ü ise retroperitoneal yöntemle gerçekleştirildi. Her iki yöntemde de ortalama trokar yerleştirme süresi 16,6 ± 3,0 (15-25) dakikaydı. Bulgular: Transabdominal ve retroperitoneal tüm girişimlerin ortalama ameliyat süresi 173,3 ± 51,8 (90-300) dakikaydı. Perop ve postop dönemde ortalama 0,8 ± 1,5 (0-7) ünite eritrosit süspansiyonu kullanıldı. Hastalar ortalama 1,1 ± 0,3 (1-2) günde mobilize edildiler. Ameliyat sonrası dönemde ağrı kesici olarak 2,3 ± 0,6 (1-4) gün nonsteroid antiinflamatuar ilaç kullanıldı. Hastaların sondası ortalama 2,8 ± 2,8 (1-13) günde, dreni ise 4,9 ± 3,0 (2-14) günde çekildi. Hastanede ortalama kalış süresi 6,0 ± 3,1 (2-14) gündü. Dört (%12,5) hastada (3 renal kitle, 1 sürrenal kitle) renal ven yaralanmasına bağlı kanama nedeniyle açık operasyona geçildi. Bu hastalara perop dönemde 2 ünite eritrosit süspansiyonu verildi. Sonuç: Laparoskopi öğrenme eğrisi uzun olan cerrahi bir tekniktir. Transabdominal ve retroperitoneal laparoskopik girişimler düşük morbidite ve komplikasyon oranları, yüksek hasta memnuniyeti ve kısa hastanede kalış süresi ile tercih sebebidir. Bu minimal invaziv yöntemin sunduğu avantajlardan, değişik patolojileri olan hastalar yararlanabilmektedir. SUMMARY Objective: The results of the laparoscopic surgeries performed in our clinic between August 2009 and March 2010 and the complications that occurred due to these surgeries were evaluated retrospectively. Material and method: Thirty-two patients (17 men, 15 women) underwent laparoscopic surgery in our clinic. The mean age of the patients was 51.7 ± 14.3 (19-72) years and the indications for surgery were renal mass in 15 patients, non-functional kidney in 5 patients, ureter stone in 4 patients, adrenal mass in 3 patients, ureteropelvic junction obstruction in 3 patients and renal cyst in 2 patients. Of the 32 laparoscopic interventions, 19 were performed transabdominally and 13 were performed retroperitoneally. For both methods, the mean throcar placement duration was 16.6 ± 3.0 (15-25) minutes. Results: Mean duration of surgery was 173.3 ± 51.8 (90-300) minutes for the transabdominal and retroperitoneal interventions. An average of 0.8 ± 1.5 (0-7) units of erythrocyte suspension were used peroperatively and postoperatively. The patients were mobilized at 1.1 ± 0.3 (1-2) days. Nonsteroid anti-inflammatory drugs were administered as analgesics for 2.3 ± 0.6 (1-4) days, on average. The urethral catheters were removed after 2.8 ± 2.8 ( 1-13) days and the drainage tubes were removed after 4.9 ± 3.0 (2-14) days. Mean hospital stay was 6.0 ± 3.1 (2-14) days. Four patients (12.5%, 3 with renal mass and 1 with surrenal mass) were converted to open surgery due to renal vein injury. Peroperatively, 2 units of erythrocyte suspension were given to these patients. Conclusion: Laparoscopy is a surgical technique that requires a long learning curve. Transabdominal and retroperitoneal laparoscopic interventions are preferable since they are associated with low morbidity, low complication rates, high patient satisfaction and short hospital stay. Patients with various pathologies may benefit from the advantages offered by this minimal invasive method

EVALUATION OF INCONTINENCE, QUALITY OF LIFE AND SEXUAL FUNCTION IN WOMEN WHO OPERATED SUBURETHRAL SLING

eden bir hastalık olmamasına rağmen, psikolojik, sosyal ve cinsel problemlerle yaşam kalitesi üzerinde olumsuz etkileri olduğu gösterilmiştir. Çalışmamızda orta üretral askı operasyonu sonrası kadınların cinsel fonksiyon, idrar kaçırma ve yaşam kalitesinin araştırılması amaçlandı. Gereç ve yöntem: Ekim 2005 ile Mart 2007 tarihleri arasında stres ve karışık tipte idrar kaçırma nedeniyle orta üretral askı operasyonu yapılan 29 cinsel aktif kadın hasta değerlendirildi. Hastalardan tıbbi ve cinsel öykü alınarak, Kadın Cinsel Fonksiyon İndeksi ve İnkontinans Yaşam Kalitesi Ölçeği dolduruldu. Verilerin değerlendirilmesinde sayı, yüzde dağılımı, McNeamer analizi, ki-kare ve t testleri kullanıldı. Bulgular: Çalışmaya alınan kadınların ortalama yaş ve kadın cinsel fonksiyon indeksi skoru sırasıyla 50,4 ± 8,8 yıl ve 19,3 ± 10,7 olarak saptandı. Kadın cinsel fonksiyon indeksi skoruna göre (<25) çalışmaya alınan %65,5 kadında cinsel fonksiyon bozukluğu saptandı. Operasyon sonrası kadınlar yaşam kalitelerinden memnundu. Operasyon öncesi %69'u cinsel ilişkilerinde idrar kaçırırken, operasyon sonrasında bu oranın %21 olduğu saptandı. Orta üretral askı ameliyatı sonrası hastaların %52'si cinsel yaşamlarından daha memnun olduklarını belirtti. Sonuç: Orta üretral askı operasyonu sonrasında kadınların inkontinans yakınmalarında düzelme olduğu ve yaşam kalitelerinden memnun olduğu görülürken, cinsel fonksiyon bozukluğu prevalansının önemli düzeyde yüksek olduğu görülmektedir. Objective: Although urinary incontinence is not a life threatening disorder, it has been shown to have detrimental effects on quality of life in terms of psychological, social and sexual problems. The aim of this study was to evaluate the effects of suburethral sling operation on sexual function, incontinence and quality of life. Material and method: Twenty nine women were evaluated who underwent suburethral sling operation for stress and mixed incontinence from October 2005 to March 2007. All women and their partners were sexually active. We evaluated all the women enrolled in the study by taking incontinence and sexual history, administering the Female Sexual Function Index (FSFI) and Incontinence Quality of Life Instrument. Number (I-QOL), percent distribution, McNeamer, chi square and t tests were used for the data analysis. Results: Mean age and FSFI scores of women were 50.4±8.8 years and 19.3 ± 10.7, respectively. According to total FSFI score (<25) there were 65.5% subjects had sexual dysfunction. Quality of life was improved after suburetral sling in female patients. Reported urinary leakage during intercourse was significantly reduced (69% to 21%). Among the patients 52% of them were reported an improvement of their sexual life after suburetral sling surgery. Conclusion: This study showed that suburetral sling procedures as anti-incontinence surgery is associated with reduced complaints of incontinence and improvement of the quality of life. However, prevalence of female sexual dysfunction is significantly high in these patients

The impact of hyperthyroidism on sexual functions in men and women: a systematic review and meta-analysis

This study aimed to review the current knowledge on sexual dysfunction in men and women with hyperthyroidism through a systematic review and meta-analysis. Available clinical trials from the MEDLINE database were searched using a prerecorded protocol (Protocol Prospero ID: CRD42022340587), and obtained data were analyzed and reported according to the PRISMA guidelines. Pooled effect estimates were computed using a random-effects model. Twenty eligible studies were identified, of which 15 were included in this meta-analysis. The prevalence of erectile dysfunction was significantly higher in participants with hyperthyroidism than that in controls [odds ratio = 9.16 (95% confidence interval [CI], 5.0–16.5)]. Treatment of hyperthyroidism alone improved erectile functions [effect size, ES = 0.36 (95% CI, −0.01–72)] and mean intra-vaginal ejaculation latency time [ES = 0.63 (95% CI, 0.27–98)] among men with erectile dysfunction and/or premature ejaculation. The prevalence of premature ejaculation also decreased with treatment of hyperthyroidism [odds ratio = 0.11 (95% CI, 0.04–28). Women with hyperthyroidism demonstrated higher odds in female sexual dysfunction than controls [odds ratio = 4.34 (95% CI, 2.63–7.18)]. Female sexual function index scores in women with hyperthyroidism were also significantly lower than those in the controls with moderate effect sizes. An evident and reversible disruption of sexual functions under hyperthyroidism conditions was observed in both sexes

Systematic review and meta-analysis for the value of thyroid disorder screening in men with ejaculatory dysfunction

Objective To demonstrate evidence from available clinical studies to clarify the scientific points that have been achieved in relation to thyroid disorders and ejaculatory dysfunction (EjD)

ANALYSIS OF PENILE PLICATION METHODS IN THE SURGICAL TREATMENT OF PEYRONIE DISEASE WITH THE PRESENTATION OF TWO CASES

Peyronie hastalığı peniste ağrı, penil kurvatür ve erektil disfonksiyona (ED) neden olan, tunika albugineanın fibroblast proliferasyonunun neden olduğu fibröz plak oluşumuyla karakterize inflamatuar bir süreçtir. Tanımlanan medikal tedavi alternatifleriyle az sayıda prospektif kontrollü çalışmada anlamlı klinik etkinlik ortaya konabilimiştir. Cerrahi tedaviler (penil plikasyon, Nesbit plikasyonu, plak insizyonu ve greft ve penil protez implantasyonu) Peyronie hastalığı stabilleştikten sonra önerilmelidir. Cerrahi tedavi sonuçlarının incelendiği çalışmalarda stabil dönemdeki deformitelerin Nesbit prosedürüyle başarıyla düzeltildiği ve bu yöntemde postoperatif ED'nin en düşük olduğu gösterilmiştir. Plak insizyonu ve greftleme yöntemi, postoperatif ED oranı yüksek olsa da belirgin penis kısalığı bulunan ve erektil fonksiyon kalitesi iyi olan hastalarda önerilmelidir. Erektil disfonksiyonu olan hastalarda ise en uygun seçenek penil protez implantasyonudur. Bu yazımızda iki olgunun sunumu eşliğinde Peyronie hastalığında penil plikasyon yöntemleri değerlendirilmiştir. Peyronie's disease is characterized by an inflammatory response beneath the tunica albuginea with fibroblast proliferation forming a thickened fibrous plaque that may cause penile pain, penile curvature and erectile dysfunction (ED). Medical treatments have been described but few prospective controlled trials have revealed significant clinical benefits. Surgical treatments (penile plication, Nesbit plication, plaque incision and grafting and penile prosthesis insertion) should be considered after Peyronie's disease has stabilized. Surgical outcome studies reveal that a stable deformity is best corrected with the least postoperative ED by a Nesbit procedure. Plaque incision and grafting should be reserved for men with good erectile function and marked penile shortening although there is a higher prevalence of postoperative ED. Implantation of a penile prosthesis is an excellent option for men with an accompanying erectile deficit. The present article reviews the penile plication methods for the surgical alternatives of Peyronie's disease with the presantation of two cases