Prognosis of our cancer patients treated with palliative radiotherapy

1990-1995 yılları arasında, palyatif radyoterapi ile tedavi edilen, 142 metastatik (M1) ve 201 metastazsız (MÖ) kanser hastasının prognozu incelendi. M1 ile MÖ kanser hastaları arasında: cinsiyet, yaş ve radyoterapi (RT) program grupları dikkate alındığında, anlamlı farklılık bulunmamıştır (p>0.05); primer tümör yerleri/histolojileri açısından ise anlamlı fark saptanmıştır (p 2) göre sınıflandırıldı. Çok çeşitli tümör tipleri incelemeyi kolaylaştırmak amacıyla kabaca epidermoid tümörler (M1-128 olgu, MO-187 olgu), sarkomlar (M1-9 olgu, MO-14 olgu) adı altında iki grupta değerlendirildi. Ayrıca tümör yerleşimlerine göre, meme (M1-27 olgu, MO-13 olgu), mesane (M1-11 olgu, MO-20 olgu) ve bronş (M1-46 olgu, MO-77 olgu) kanserleri için de analizler yapıldı. Sonuç olarak, palyatif RT uygulanan, tüm MÖ hastalarımızın M1 hastalarımızdan daha iyi prognozlu olduğu gözlenmiştir (p2). For the purpose of easy analysis various tumor types were roughly evaluated under two large histologie groups as epidermoid tumors (M1, 128 cases vr MO, 187 cases) and sarcomas (M1, 9 cases vr MO, 14 cases). Also analyses were done according to tumor localizations such as primary breast (M1, 27 cases vr MO, 13 cases), bladder (M1, 11 cases vr MO, 20 cases) and lung (M1, 46 cases vr MO, 77 cases) cancers. As a conclusion we observed that our all MO cancer patients had a better prognosis than all M1 cancer patients treated with palliative radiotherapy (<0.05). Patients with MO-breast cancer/sarcoma; patients with bone m&eacute;tastases from all primaries or only from breast primaries; patients with palliative scores less than 3; and patients who responded to the treatment, appeared to have better prognosis in this study. If new treatment strategies like radiosensitization or aggressive multimodal palliative treatments are adapted, the results of these groups may improve. Palliative radiotherapy in different stages of cancer development leads to prognostic differences. How different palliative radiotherapy programs affect the prognosis and how the prognostic effect mentioned above is changed by natural prognostic differences of various tumor types are the questions to be solved . A prospective randomized study is needed for answering this question derived fom the current study

Our inoperable locally advanced ( Stage IIIA-B ) non-small cell lung cancer patients: Results of short-term low-dose or long-term high-dose radiotherapy administration

Bu çalışmada, kliniğimizde, 1990-1995 yılları arasında eksternal radyoterapi (RT) verilen, 71 İnopere, lokal ileri, küçük hücreli dışı akciğer kanseri (KHDAK) olgusu retrospektif olarak incelenmiştir. Acil veya zorunlu palyasyon gerekmeyen bu olgularda, RT doz seçimi, prospektif olarak, sadece "Karnofsky Performance Score" (KPS)'una göre yapılmıştır: KPS70 olan 38'ine yüksek doz radikal (R) RT uygulanmıştır. İstatistik! analizlerde, iki tedavi grubu arasında yaş, cinsiyet, histolojik diferansiyasyon derecesine göre anlamlı fark ve korelasyon bulunamamıştır (p>0.05). PRT grubunun %100'ü EIIIB iken, RRT grubunun %63'ü EIIIA, %37'si EIIIB bulunmuştur (p=0.00000). Tedavi cevabı ve median sağ kalım, RRT grubunda anlamlı olarak yüksek çıkmıştır (%13 ve 11 aya karşı %3 ve 8 ay, p=0.00099 ve p=0.001). Ancak gruplar arasındaki bu sağ kalım farkının 3. yılda eşitlendiği gözlenmiştir. Sonuç olarak KPS>70 olan ve zorunlu palyasyonu gerekmeyen olgularımızda, RRT'nin uygun bir tedavi seçeneği olabileceği anlaşılmıştır.Our Inoperable Locally Advanced (Stage IIIA.B) Non-Small Cell Lung Cancer Patients: Results of Short-Term Low-Dose or Long-Term High-Dose Radiotherapy Administration. In this study, 71 patients with inoperable non-small cell lung cancer (INSCLC) given radiotherapy (RT) in our clinic from 1990 through 1995 were retrospectively analysed. In these patients who had not the requirement of immediate or obligatory palliation, selection of RT dose was prqspectively done only according to -Karnofsky Performance Score- (KPS): 33 patients who had KPS70 treated with high-dose radical (R) RT. In statistical analyses, there were no statistically significant difference and correlation between these two treatment groups according to age, sex and histological grade (p>0.05). While100% of patients in the PRT group was stage NIB, 63% of patients was stage IIIA and 37% was stage IIIB in the RRT group (p=0.00000). Treatment response and median survival were significantly higher in the RRT group than PRT group (13% and 11 months versus 3% and 8 months, p=0.00099 and p=0.001). However it was observed that the survival difference between these groups was come to the same level upto the 3rd year. . As a conclusion, it can be said that RRT may be a proper choice of treatment in patients with KPS>70 and who were not required an obligatory palliation

The incidence of bone metastasis and the value of bone scan in breast cancer cases

Meme Kanserinde Kemik Metastaz Sıklığı Ve Kemik Sintigrafisinin Yeri Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyasyon Onkolojisi anabilîm dalında temmuz 1990-aralık 1995 tarihleri arasında postoperatif elektif radyoterapi uygulanan 231 meme kanser olgusu, kemik metastazı açısından retrospektif olarak değerlendirildi. Çalışma grubumuzdaki olgular median 32 ay takip edildi. Takip sûresi içerisinde olguların %14.3'ünde kemik metastazı meydana geldi. T3-T4, aksiller lenf nodu 4'ün üzerinde pozitif, grade II ve evre ll-lll olgu gruplarında kemik metastaz sıklığı artışı istatistiksel olarak anlamlı bulundu. Hastaların takibinde kemik sintigrafisinin değerini tartıştık.231 breast cancer cases who have been given radiotherapy have been analyzed retrospectively for bone metastasis between July 1990 and December 1995 at the ÇukurovaUniversity, Medical faculty, Department of Radiation Oncology. They have been followed by median 32 months. During the follow up, bone m&eacute;tastases developed at an incidence of 14.3%. The incidence of bone metastasis was found to be increased statistically in the group of T3-T4, stage ll-lll, grade II and in those which had more than 4 positive axillary lymph nodes. We discussed the value of bone scanning on the follow up patients

Early results of our epidermoid larynx cancer cases

Radikal radyoterapi uygulanan yüzelliiki T1-4 N0-3 M0 epidermoid larinks kanser olgusu, erken sonuçları bildirmek için retrospektif olarak incelendi. Erkek/kadın oranı 148/4 ve ortalama yaş 57 (34-86) idi. Olguların 50'si evre I-II, 102'si evre III-IV idi. Olguların 86'sında tümör supraglottik, 62'sinde glottik, dördünde subglottik alanda yerleşimliydi. Evre I-II olgulara medyan 68 Gy (60-75), evre III-IV olgulara medyan 70 Gy (61-76) total dozlar (2 Gy/fraksiyon/gün, beş tedavi/hafta) verildi. Radyocevap oranları evre I-II olgularımızda evre III-IV olgularımızdan (%84'e karşı %50, p=0.004) fazla bulundu. Üç yıllık sağkalım evre I-II olgularımızda Evre III-IV olgularımızdan daha yüksek bulundu (%52'ye karşı %19, p=0.0053). Üç yıllık sağkalım radyocevaplı olgularımızda da radyocevapsız olgularımızdan yüksekti (%41'e karşı %16, p=0.0023). Sonuç olarak, radyocevaplı olgularımız radyocevapsız olgularımızdan (medyan sağkalım süreleri 31 aya karşı 13 ay, p=0.0023) daha uzun süre yaşamaktadır. Bulgularımıza göre, radyocevap alınamayan larinks kanserli hastalarımızın tedavi başarısını arttırmak için kurtarma cerrahisi düşünülebilir.A retrospective review of radically irradiated 152 cases with T1-4 N0-3 M0 epidermoid cancer of the larynx was undertaken to report the early results. Male/female ratio was 148/4 cases and average age was 57 (34-86). There were 50 cases in stage I-II and 102 in stage III-IV. Supraglottic localization (86) was dominant followed by glottic (62) and subglottic (four). Medyan 68 Gy (60-75) in stage I-II and 70 Gy (61-76) total doses (2 Gy/fraction/day, five times/ week) in stage III-IV were delivered. Radioresponse rates of stage I-II cases were found significantly higher than those of stage III-IV cases (84% vs 50%, p=0.004 ). Three year survival rate of stage I-II cases was found significantly higher than that of stage III-IV cases (52% vs 19%, p=0.0053). Three year survival rate of radioresponders was found higher than that of nonresponders (41% vs 16%, p=0.0023). As a result, our radioresponders live longer than nonresponders (medyan survival durations of 31 months vs 13 months, p=0.0023). To improve the treatment success of our larynx cancer patients who are nonresponsive to radiation therapy, salvage surgery may be considered

Postoperatif eksternal radyoterapi yapılan serviks karsinomlu olguların irdelenmesi

Radyoterapi (RT) uygulanan 31 evre I-IV serviks karsinomu olgusu (2 olgu IA; 15 olgu IB; 3 olgu IIA; 2 olgu IIB; 7 olgu IIIB; 1 olgu IVA; 1 olgu IVB) retrospektif şekilde incelenmiştir. Histopatolojik değerlendirmede 29 epidermoid karsinom, 2 adenoskuamöz karsinom mevcut idi. 9 olguda total abdominal histerektomi + bilateral salpingo-ooferektomi (TAH + BSO), 22'sinde ise tip III histerektomi yapılmıştı. Olguların operasyon sonrası radyoterapiye başlama zamanı median 2 (0.5-18.5) aydır. 26 olguya postoperâtif 50 Gy elektif, rezidüel tümörü bulunan 4 olguyada 61-70 Gy, paraaortik lenfnodu metastazı olan bir olguya 50 Gy pelvik, 48 Gy paraaortik RT uygulandı. 8 olgu (%25.8) kontrollarına muntazam gelmemiştir. 21 olgu (%67.7) tümörsüz takipte olup, 2 olgu (%6.4) ise tümör nedeniyle eks. olmuştur. 61-70 Gy küratif RT uygulanan postop. rezidivli 4 olgu radyoterapiye tam cevap (CR) verdi. Elektif RT uygulanan olguların hiçbirinde nüks tümör izlenmedi. 2 olguda (evre IIIB) 3. ve 11. ayda uzak metastaz saptandı

General characteristics of supratentorial astrocytoma cases treated with high dose external radiotherapy

1990-1994 yılları arasında Çukurova Üniversitesi Tıp Fakültesi Radyasyon Onkolojisi Anabilim Dalında 73 supratentoriyal astrositoma olgusu, normal beyin dokusunun toleransını aşmayan yüksek radyoterapi dozları ile tedavi edildi. Grade 1,11 astrositomalara median 66 Gy, Grade III,IV astrositomalara 68 Gy eksternal radyoterapi verildi. 13 Grade III,IV astrositoma olgusunda ise total tümör dozu 70 Gy 156 fraksiyon 138 gün hiperfraksiyone radyoterapi (2x1.25 Gy/gün) programı kullanıldı. Olguların %15'ine total rezeksiyon, % 45'ine subtotal rezeksiyon, %40'ına biyopsi yapılmıştı. E/K oranı tüm olgularda 1.4, Grade 1,11 astrositomalarda 1, Grade III,IV astrositomalarda ise 1.8 idi. Olguların %13'ü Grade I, %25'i Grade II, %20'si Grade III, %42'si Grade IV'tür. Olgular 3-76 yaş {ortalama 34, median 32+2.06 (standart sapma 17.67)} arasındaydı. Olgularımızın %28'i takipli, %60'ı ex., %12'si kayıptır. Ortalama takip süresi 76 ay (3-48), median 14±1.27 (standart sapma 10.92) aydır. Grade 1,11 astrositomalı 28 olgunun 1, 2, 3 yıllık sağkalım oranları sırasıyla %76, %52, %48 (ortalama 31, median 25±4 ay) dir. 45 Grade III,IV astrositomada ise bu oranlar sırasıyla %60, %24, %12 (ortalama 18, median 15±2 ay) dir. Grade 1,11 astrositomalar ile Grade III,IV astrositomalar arasında sağkalım açısından anlamlı bir ilişki tespit edildi (p< 0.05). Grade III ve Grade IV olgularda 1, 2, 3 yıllık sağkalım oranları sırasıyla Grade lll'te %80, %44, %16 (ortalama 23, median 21±l.62 ay), Grade IV'te %48, %16, %8 (ortalama 14, median 11 ay) dir (p=0.05 ). Yüksek doz eksternal radyoterapi, morbidite riskine rağmen sağkalım oranları açısından sonuçları olumlu etkilemektedir

Factors affecting radioresponse and early results in our locally advanced stage epidermoid nasopharynx cancer cases

1990-1994 yılları arasında eksternal radyoterapi±adjuvan kemoterapi yapılmış 38 lokal ileri evre nazofarinks kanseri olgusu retrospektif olarak incelendi.Radyocevabı etkileyen faktörler ve erken sonuçlar bildirildi.%24'ü Elli, %76'sı EIV olan olgularımızın %71'i N2,3 kategorisi idi.Primer tümöre ve lenfatik metastazlarına C06O veya Lineer Ac. ile median 70Gy (60-76Gy) doz verilmiştir. Adjuvan kemoterapi (Cisplatinum 30 mg/m2,1-3 gün+5FU 750 mg/m2,1-5 gün/3 haftada bir/toplam 6 kür) yapılan 22 olgudan 5'i enfeksiyon,myelosupresyon,karaciğer/böbrek fonksiyonlarında bozulma nedeni ile 1-5 kür arasında değişen sayılarda tedavi almışlardır.Radyocevap oranı %47,CR %29,PR%18,S %29,P %24'dür.Radyocevap T evresi artışı ile anlamlı bir şekilde azalmıştır (p=0.008).Ortalama/median ve 1,3,5 yıllık sağkalım olasılıkları:tüm olgularımızda, 20/16 ay ve %53,%18,%1;radyocevaplılarda, 31/26 ay ve %83,%28,%17, radyocevapsızlarda, 11/5 ay" ve %25,%10,%0 (p=0.002);CR'larda, 30/24 ay ve %82,%27,%18,PR'larda, 31/27 ay ve %86,%29,%14,S'lerde, 17/7 ay ve %45,%18,%0,P'larda, 3/2 ay ve %0'dır (p=0.001). Bilinen aksine adjuvan kemoterapi ve adjuvan kemoterapili gruptaki indiferansiye kanser olgularımızın lehine anlamlı bir sağkalım avantajı tesbit edemedik.Sonuç olarak radyocevap (CR,PR) alınan olgularımızda daha iyi sağkalım sonuçları gözlenmiştir.Bu çalışmadan kemoterapinin yararı ile ilgili rasyonel klinik sonuçlar çıkarmak zordur.Bununla birlikte ortaya çıkan bazı çelişkili sonuçların aydınlatılması için randomize ilave çalışmaların planlanması gereklidir.Olgularımızın tedavisini iyileştirmek için ise yeni/daha iyi sitostatik ajanlar,yeni radyosensitizerler ve biyokimyasal modülasyonlar ile tedavilerin güçlendirilmesi gibi yeni stratejileri adapte etmeyi düşünmeliyiz

Primary Spinal Glioblastoma Multiforme: A Case Report and Review of The Literature

WOS: 000343369600017Introduction: Primary spinal glioblastoma multiforme is a very rare disease with high morbidity and mortality rates. No definite treatment algorhythm can be constituted, but multimodal treatment regimens have been administered. Aim of the treatment is to excise the mass nearly completely, and then application of radiotherapy and chemotherapy in a short period. Methods: Publications were identified by browsing search engines such as PubMed and MEDLINE for English-language articles since 1989 using a list of keywords; as well as identifying references from review articles. The following keywords were used for searching databases: primary, spinal, glioblastoma multiforme. Results: Intramedullary mass was detected at the levels of C2-T8 in the spinal magnetic resonance imaging (MRI) examination performed in our 4-year old male patient, who applied to us with complaints of weakness in lower extremities and gaita-urine incontinence. Sepsis was developed in postoperative period of the patient, whose mass was gross-totally resected by using microsurgery method. After the patient was started to have radiotherapy, he was extubated with improvements in the clinical state and neurological picture. He has been followed up at the hospital in the three-month monitorization after the treatment. Literature data suggested that all three therapy modalities can be used for sGBM, sequentially or concurrently, it has a poor survival, most of the patients die due to disease and the duration of symptoms are very short. Conclusion: Because the disease is very rare, prospective studies cannot be performed in this patient population

Primer Spinal Glioblastoma Multiforme: Bir Vaka Sunumu ve Literatür Derlemesi

Giriş: Primer spinal glioblastoma multiforme yüksek morbidite ve mortalite hızına sahip çok nadir görülen bir hastalıktır. Kesin bir tedavi algoritması yoktur ancak multimodal tedavi rejimleri uygulanmaktadır. Tedavinin amacı kitlenin tama yakın çıkarılması, sonrasında radyoterapi ve kemoterapinin kısa sürede uygulanmasıdır. Metod: 1989'dan itibaren İngilizce yazılmış makaleler, anahtar kelimelerin kullanılması ve derleme makalelerinden referansların ayrıştırılması yoluyla PubMed ve MEDLINE gibi arama motorları taranarak ayrıştırılmıştır. Kullanılan anahtar kelimeler primer, spinal ve glioblastoma multiformedir. Sonuçlar: Alt ekstremitede güçsüzlük ve gayta-üriner inkontinans ile başvuran 4 yaşındaki bir erkek hastada spinal manyetik rezonans görüntülemede (MRI)C2-T8 seviyesinde intramedüller kitle saptandı. Mikrocerrahi metodla kitlesi tama yakın çıkarılan hastada postoperatif dönemde sepsis gelişti. Radyoterapi başlanmasından kısa bir süre sonra klinik durumunda ve nörolojik tablosunda düzelme olan hasta ekstübe edildi. Tedavi sonrası hastanede 3 ay daha izlenmiştir. Literatür bulguları sGBM tedavisinde sekansiyel veya eş zamanlı olarak her üç modalitenin de kullanılabileceğini, kötü prognoza sahip olduğunu, hastaların çoğunluğunun hastalığa bağlı olarak öldüğünü ve semptomların süresinin çok kısa olduğunu göstermektedir. Tartışma: Hastalık nadir görüldüğü için, bu grup hasta popülasyonunda prospektif çalışmalar yapılamamaktadır.Introduction: Primary spinal glioblastoma multiforme is a very rare disease with high morbidity and mortality rates. No definite treatment algorhythm can be constituted, but multimodal treatment regimens have been administered. Aim of the treatment is to excise the mass nearly completely, and then application of radiotherapy and chemotherapy in a short period. Methods: Publications were identified by browsing search engines such as PubMed and MEDLINE for English-language articles since 1989 using a list of keywords; as well as identifying references from review articles. The following keywords were used for searching databases: primary, spinal, glioblastoma multiforme. Results: Intramedullary mass was detected at the levels of C2-T8 in the spinal magnetic resonance imaging (MRI) examination performed in our 4-year old male patient, who applied to us with complaints of weakness in lower extremities and gaita-urine incontinence. Sepsis was developed in postoperative period of the patient, whose mass was gross-totally resected by using microsurgery method. After the patient was started to have radiotherapy, he was extubated with improvements in the clinical state and neurological picture. He has been followed up at the hospital in the three-month monitorization after the treatment. Literature data suggested that all three therapy modalities can be used for sGBM, sequentially or concurrently, it has a poor survival, most of the patients die due to disease and the duration of symptoms are very short. Conclusion: Because the disease is very rare, prospective studies cannot be performed in this patient population

The evaluation of cases with wilms' tumor who had been treated with nwts-3 protocol

Bu çalışma 1987-1994 yılları arasında tedavi edilen ve NWTS-3 (The National Wilms' Tumor Study Group) protokolü uygulanmış 28 Wilms' tümörlü olgunun retrospektif olarak incelenmesi sonucu elde edilen verilerin değerlendirilmesi amacı ile yapılmıştır. Tüm olgular Pediatrik Tümörler Değerlendirme Ekibi (PTDE) tarafından incelenmiştir. PTDE olguların NWTS-3'e göre sınıflamalarını yapmış ve tedavilerini planlamıştır. Olguların ortalama yaşları 4.4±2.7 olup, 15'i kız ve 13'ü erkek çocuğu idi. NWTS grup kriterlerine göre yapılan sınıflandırma sonucunda; 21 olgunun favorable histojiye ve 7 olgunun unfavorable histojiye sahip oldukları tespit edildi. NWTS-3 tedavi protokolü uygulanan bu olgulardan 10'u (%35.7) exitus olurken, üç yıllık total sağ kalım %64.2 ve iki yıllık hastalıksız yaşam %68 olarak bulundu.The evaluation of cases with wilms' tumor who had been treated with nwts-3 protocol. In this study, 28 cases with Wilms' tumors were evaluated in Çukurova University, Medical Faculty between 1987-1994 years retrospectively. All patient were analyzed by P&eacute;diatrie TumorsStudy Group according to rules of NWTS-3 (The National Wilms' Tumor Study Group) at the beginning of therapy and r&eacute;&eacute;valuation was done regularly. For the whole group mean age was 4.4±2.7 years (10 months-14 years). 15 of patients were girls and 13 were boys. Distribution of patients according to stage and histology were as follows; 21 patients had favorable histology and 7 had unfovarable histology. 10 of 28 patients (35.7%) died with this protocol. Two years desease free survival was found 68% and overall survival for three years was 64.2%