Comparison of Effective Coverage Calculation Methods for Image Quality Assessment Databases

This article provides a comparison of a three methods that can be used for calculating effective coverage of image quality assessment database. The aim of this metric is to show how well the database is filled with variety of images. Foreach image in the database the Spatial Information (SI) and Colorfulness (CF) metric is calculated. The area of convex hull containing all the points on SI x CF plane is indication of total coverage of the database, but it does not show how efficiently this area is utilized. For this purpose an effective coverage was introduced. An analysis is performed for 16 databases - 13 publicaly available and 3 artificial created for the purpose of showing advantages of the effective coverage

Numerische Berechnung zweidimensionaler Kontaktaufgaben mit Berücksichtigung der nichtlinearen Eigenschaften der Kontaktzone

  &nbsp

lnkrementelle Finite-Elemente Modellierung des 2D-Kontaktproblems

  &nbsp

Superior vena caval syndrome caused by the tumor of the left hilum in a patient with unilateral persistent left superior vena cava diagnosed with multislice spiral computed tomography : a case report

Background: Unilateral persistent left superior vena cava (PLSVC) is an infrequent finding with incidence of 18-20% among the individuals with PLSVC. The persistence of the left-sided superior vena cava is an effect of disturbances in development of the connection between the precardinal veins (anterior cardinal veins) and formation of the sinus venosus in early stages of embryogenesis. Case report: The paper presents a case of a 62-year-old patient with a mass lesion of the left hilum, which caused left-sided superior vena caval syndrome in the presence of unilateral PLSVC. Conclusions: Developmental mechanisms of superior vena caval syndrome are discussed. The evolution of changes related to infiltration and occlusion of PLSVC is shown on the basis of three selected MSCT examinations

The influence of losartan and trandolapril therapy on serum glucose, insulin, homocysteine and von Willebrand factor in mild to moderate essential hypertension

Wstęp W pierwotnym nadciśnieniu tętniczym zaburzenia gospodarki węglowodanowej (ZW) często współistnieją z zaburzeniami funkcji śródbłonka naczyń (ED). Materiał i metody Celem pracy była ocena wpływu antagonisty receptora AT1 - losartanu 50 mg/dz. - oraz inhibitora ACE - trandolaprilu 2 mg/dz. - na zaburzenia gospodarki węglowodanowej i dysfunkcję śródbłonka w pierwotnym, dotychczas nieleczonym nadciśnieniu tętniczym. We krwi na czczo oceniano: glukozę, insulinę, całkowitą homocysteinę, HbA1c, kwas moczowy, czynnik von Willebranda (vWF:Ag) oraz HOMA-IR, BMI, WHR u chorych z nadciśnieniem łagodnym do umiarkowanego w porównaniu z grupą odpowiednią kontrolną. Ocena została powtórzona w obu leczonych grupach po 3 miesiącach. Wyniki W obu leczonych grupach, poza obniżeniem wartości ciśnienia, uzyskano także obniżenie stężenia HbA1c, co sugeruje korzystny wpływ farmakoterapii na (ZW). Stwierdzono obniżenie vWF:Ag w grupie losartanu i wzrost vWF:Ag w grupie trandolaprilu. Różny wpływ na vWF:Ag (traktowany jako marker uszkodzenia śródbłonka) można tłumaczyć poprzez odmienny mechanizm ingerencji badanych leków na układ RAA oraz przez prawdopodobny udział układu kinin, których aktywność jest wzmożona w trakcie terapii inhibitorem ACE. Grupa trandolaprilu cechowała się wyższym wskaźnikiem talia-biodra (WHR) w porównaniu z grupą kontrolną (niż grupa losartanu), co może sugerować występowanie poważniejszych ZW, spowodowanych zwiększoną ilością tkanki tłuszczowej brzusznej. Grupa trandolaprilu miała wyższe stężenia glukozy, HbA1c, całkowitej homocysteiny niż grupa losartanu w porównaniu z grupą kontrolną (przed leczeniem). Wnioski Dane autorów sugerują, że grupa chorych z łagodnym do umiarkowanego nadciśnieniem tętniczym, chociaż klinicznie podobna, może w różny sposób odpowiadać na farmakoterapię, co może być efektem stopnia zaawansowania zaburzeń metabolicznych występujących jeszcze przed leczeniem.Background Carbohydrate metabolism disturbances (CM) and endothelial dysfunction (ED) often coexist with essential arterial hypertension (EH). Material and Methods In order to investigate the effect of AT1-antagonist losartan in a daily dose of 50 mg and ACE-inhibitor trandolapril in a daily dose of 2 mg on CM and ED in untreated EH the following were evaluated in mild to moderate EH patients during fasting: glucose, insulin, total homocysteine, HbA1c, uric acid, von Willebrand Factor (vWF:Ag), HOMA-IR, BMI and WHR and the results compared to those for matched controls. The examination was repeated after 3 months in both the groups treated. Results A decrease in HbA1c in both groups treated suggests CM correction besides the lowering of blood pressure. There was a decrease in the vWF:Ag level in the losartan group and an increase in the vWF:Ag level in the group treated with trandolapril. This difference in vWF:Ag (known as an ED marker) may be explained by the distinct way in which the drugs under examination influenced the renin-angiotensin-aldosterone system and by the possible role of kinins, the activity of which is elevated during ACE-inhibitor treatment. The trandolapril group had a higher WHR than the losartan group when compared to controls, which implies the possibility of more severe CM due to increased abdominal adipose tissue deposit. It was also characterised by higher fasting glucose, HbA1c, total homocysteine than the losartan group when compared to controls before treatment. Conclusions Our data may suggest that mild to moderate EH patients, even when clinically similar, may respond differently to drug treatment, which may be the result of the severity of the metabolic disturbances found in this group at the beginning of treatment

PAI-1 and hyperuricaemia: another face of endothelium dysfunction in essential hypertension. Endothelium, hypertension, metabolism

Wstęp Uważa się, że dysfunkcja śródbłonka odgrywa kluczową rolę w rozwoju miażdżycy i powstawaniu powikłań układu sercowo-naczyniowego w nadciśnieniu tętniczym. Materiał i metody Celem oceny dysfunkcji śródbłonka u nieleczonych chorych z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym, bez cukrzycy, z prawidłowym klirensem kreatyniny zbadaliśmy 29 ambulatoryjnych pacjentów (13K/16M; wiek: 41,17 ± 11,95) w porównaniu z grupą 14 zdrowych ochotników (7K/7M), zgodnych wiekowo. W obu grupach we krwi żylnej na czczo oznaczono: HbA1c, całkowitą homocysteinę, kwas moczowy, insulinę, glukozę, vWF:Ag, TM, PAI-1, E-selektyny. Obliczono HOMA-IR. W 24-godzinnej zbiórce moczu oznaczono mikroalbuminurię (MA) i N-acetylo-β-D-glukozaminidazę (NAG). Wyniki Chorzy z nadciśnieniem prezentowali wyższe wartości BMI, WHR, MAP, PP, cechowali się insulinoopornością i wyższym stężeniem kwasu moczowego. Grupy nie różniły się pod względem MA i vWF:Ag. Chorzy mieli wyższe wartości PAI-1 i NAG niż kontrola. Jedynie u chorych stwierdzono dodatnie korelacje liniowe: PP vs. MAlog10, PAI-1 vs. MAlog10, PAI-1 vs. kwas moczowy, PAI-1 vs. BMI, PAI-1 vs. WHR, WHR vs. kwas moczowy, BMI vs. HOMA-IR. Wnioski Nasze dane mogą wskazywać, że we wczesnych etapach nadciśnienia tętniczego, chorzy z insulinoopornością cechują się zwiększonym ryzykiem sercowo-naczyniowym związanym z uogólnioną miażdżycą, stanem prozakrzepowym i zwiększoną sztywnością tętnic. Kwas moczowy prawdopodobnie wpływa na śródbłonek poprzez mediowany przez PAI-1 mechanizm, który nie jest jasny. Odbiciem tego faktu jest podwyższona wartość PP wynikająca ze zmniejszenia podatności tętnic. Zwiększone wydalanie NAG z moczem u chorych w obliczu normoalbuminurii może wskazywać na uszkodzenie śródmiąższu nerek, które wyprzedza uszkodzenie kłębuszka i jest istotne dla dalszego rokowania.Background Attention is increasingly being paid to endothelial dysfunction (ED) as a key aspect of atherosclerosis and target organ damage in arterial hypertension. Material and methods In order to evaluate generalised ED in non-diabetic untreated essential hypertensives with normal creatinine clearance we examined 29 ambulatory patients (13F/16M; age: 41.17 ± 11.95) and compared them with 14 healthy controls (7F/7M) matched for age. Fasting blood was withdrawn for the following: HbA1c, total homocysteine, uric acid, insulin, glucose, vWF:Ag, TM, PAI-1 and E-selectins in both groups. HOMA-IR was calculated. 24-h urine was collected for microalbuminuria (MA) and N-acetyl-ß-D-glucosaminidase (NAG) urine excretion. Results The hypertensives had higher BMI, WHR, MAP and PP and were insulin resistant. They revealed hyperuricaemia. No difference was found in MA and vWF:Ag. The hypertensives also had higher PAI-1 levels and NAG excretion than the controls. The only positive linear correlations found in the hypertensives were the following: PP vs. MAlog10, PAI-1 vs. MAlog10, PAI-1 vs. uric acid, PAI-1 vs. BMI, PAI-1 vs. WHR, WHR vs. uric acid, BMI vs. HOMA-IR. Conclusion Our data may suggest that in the early stages of essential hypertension patients with insulin resistance are at high risk of serious cardiovascular complications related to diffuse atherosclerosis, a prothrombotic state and elevated arterial stiffness. Uric acid is able to affect endothelium through a PAI-1 mediated mechanism, which remains unclear. This fact is reflected in the increased PP which results from increased arterial stiffness. Higher NAG urine excretion where there is no endothelial dysfunction may indicate the early renal tubulo-interstitium tissue damage which precedes glomerular injury and is important for future clinical prognosis

The Impact of Trandolapryl on Some Metabolic Disturbances and Endothelium Dysfunction in Non-treated Essential Hypertensive Patients

Wstęp Pierwotne nadciśnienie tętnicze przebiega często z insulinoopornością, jako czynnikiem wspólnym dla wzmożonej aktywności układu sympatycznego, otyłości brzusznej, złożonych zaburzeń metabolicznych oraz z dysfunkcją śródbłonka naczyń. Celem badania była ocena wpływu trandolaprylu na zaobserwowane zaburzenia metaboliczne i funkcję śródbłonka. Materiał i metody Zbadano 13 chorych z nieleczonym nadciśnieniem tętniczym pierwotnym (łagodnym do umiarkowanego wg klasyfikacji WHO). Grupę kontrolną stanowiło 14 zdrowych ochotników, których wiek i płeć były jednakowe jak w grupie badanej. Przeprowadzono badania antropometryczne. Wykonano dobową zbiórkę moczu dla oznaczenia albuminurii, kreatyniny i NAG (N-acetylo-b- -D&#64979;glukozaminidaza). Następnego dnia rano pobrano krew żylną (na czczo) w celu wykonania badań biochemicznych, oznaczenia insuliny i trombomoduliny, tkankowego aktywatora plazminogenu i czynnika von Willebranda. Badania powtórzono w grupie chorych po 3 miesiącach terapii trandolaprylem w standardowej dawce doustnej 2 mg dziennie. Wyniki Chorzy obarczeni byli czynnikami ryzyka chorób układu sercowo-naczyniowego układającymi się w zespół polimetaboliczny. Po 3 miesiącach terapii zaobserwowano obniżenie wartości glikowanej hemoglobiny (%) (6,01 &plusmn; 0,45 vs. 5,66 &plusmn; 0,41; p < 0,05) i wzrost vWF:Ag (%) (148,08 &plusmn; 65,10 vs. 306,77 &plusmn; 146,63; p < 0,01). Wnioski U chorych z nadciśnieniem tętniczym pierwotnym monoterapia trandolaprylem, poza obniżeniem ciśnienia tętniczego, wywarła korzystny wpływ na zaburzenia gospodarki węglowodanowej obserwowane w zespole polimetabolicznym, ocenianej wielkością stężenia hemoglobiny glikowanej (HbA1c). W trakcie 3-miesięcznej terapii trandolaprylem zaobserwowano paradoksalny wzrost stężenia vWF:Ag, co mogłoby być efektem lokalnego działania inhibitora konwertazy angiotensyny II na uszkodzony śródbłonek naczyń w przebiegu nadciśnienia tętniczego i zaburzeń metabolicznych.Background Essential hypertension usually coexists with insulin resistance, which is a key factor for increased sympathetic nervous system activity, visceral obesity, composed metabolic disturbances and endothelial dysfunction. The aim of the study was to evaluate the impact of trandolapril on metabolic disorders and endothelial injury. Material and methods We examined 13 ambulatory patients with non-treated essential hypertension. The control group was of 14 healthy volunteers matched with age and sex. The anthropometric parameters were obtained. The 24 hour urine collection was assayed for albuminuria, creatinine and NAG excretion. The next day fasting blood was withdrawn for biochemistry, insulin, thrombomodulin, tissue plasminogen activator and vWF:Ag. The examination was repeated after 3 months of trandolapril oral 2 mg per day therapy. Results The hypertensive group was characterized with a number of abnormalities, which stand for polymetabolic syndrome. After 3 months therapy the significant decrease of HbA1c (%) (6,01 &plusmn; 0,45 vs. 5,66 &plusmn; 0,41; p < 0,05) and increase of vWF:Ag (%) (148,08 &plusmn; 65,10 vs. 306,77 &plusmn; &plusmn; 146,63; p < 0,01) were observed. Conclusions Our study suggests the advantage of trandolapril monotherapy on carbohydrate metabolism seen in polymetabolic syndrome but not on endothelial function despite satisfactory blood pressure control. We observed significant increase of vWF:Ag level which may be a local effect of ACE inhibitor on already injured endothelium

Finite element fatigue analysis of unsupported crane

The presented strength and fatigue calculations refer to an unsupported deck crane and its three distinct parts: housing, jib and column. Static loads applied to the structure were due to the crane’s own weight and a maximum working load, corresponding to a maximum lifting capacity at a maximum outreach of the crane. The numerical analysis was aimed at determining the thickness of the skin plating of the column and the number, shape and distribution of stiffeners in the column, housing and jib, ensuring that the crane yields correct strength and fatigue parameters. During the process of designing marine structures, the standard numerical analysis is, in many cases, limited to calculations in the basic strength range. Even when using numerical methods of analysis, complex strength and fatigue calculations are often not performed. The modern numerical analysis chain for marine structures should concentrate not only on strength analysis, but should take a further step, which encompasses fatigue analysis. The article presents a new outlook on design methods, which should be the entry point to the design of marine structures. Based on the acquired number of cycles of fatigue life, it is possible to estimate, with a sufficient degree of accuracy, the practical service life of a structure. To solve the problem, the authors used the finite element analysis software ABAQUS supported by the fe-safe system