Ecologische aspecten bij het bodemsaneringsbeleid in Amsterdam

Het beleid van de gemeente Amsterdam ten aanzien van bodembescherming is primair gericht op het voorkomen van risico's van bodemverontreiniging voor de mens en op het voorkomen van verspreiding van de verontreiniging(en). Bescherming van het ecosysteem wordt wel in de urgentiesystematiek betrokken, maar speelt een relatief ondergeschikte rol. De centrale doelstelling van dit rapport is na te gaan wat er bekend is over de effecten van bodemverontreinigende stoffen op bodemecosystemen in Amsterdam. De belangrijkste geconstateerde bodemverontreinigingen zijn lood, kwik, arseen, koper, zink, olie, benzeen en op enkele specifieke locaties ook polycyclische aromatische koolwaterstoffen (PAK's) en polychloorbiphenylen (PCB's). Vervolgens is beschreven welke effecten optreden bij de aandachtssoorten die leven in of op een bodem verontreinigd met de geselecteerde aandachtsstoffen in concentraties hoger dan de Eco Interventiewaarde. Het rapport wordt afgesloten met enige aanbevelingen voor nader onderzoek

Поличний сушильний апарат для термолабільних зернових матеріалів

A study was performed to optimize sample preparation and application of three in vitro assays for measuring estrogenic potency in environmental extracts. The three assays applied were an estrogen receptor (ER)-binding assay and two reporter gene effect assays: a yeast estrogen screen (YES) and the ER-mediated chemically activated luciferase gene expression (ER-CALUX) assay. All assays were able to detect estrogenicity, but the amounts of material needed for the assays differed greatly between the three assays (ER-binding assay ≫ YES > ER-CALUX). In addition, in the ER-binding assay, both agonists and antagonists give an estrogenic response, resulting in higher estradiol equivalency (EEQ) levels than both the ER-CALUX and the YES assay for the same samples. The EEQs found in wastewater treatment plants (WTPs) with the ER-CALUX assay were in the range of 4 to 440 and 0.11 to 59 pmol/L for influent and effluent, respectively. Water extracts from four large rivers had levels ranging from 0.25 to 1.72 pmol/L. Extracts from suspended matter and sludge contained estrogenic potency of 0.26 to 2.49 and 1.6 to 41 pmol EEQ/g dry weight, respectively. In WTPs, the average reduction of estrogenic potency in effluent compared to influent was 90 to 95% in municipal WTPs and about 50% in industrial WTPs. In influent, 30% of the ER-CALUX activity could not be explained by the calculated potencies based on chemical analysis of a number of known (xeno)estrogens; in effluent the unexplained fraction was 80%. These first results of analyzing estrogenic potency in WTP water and surface water in The Netherlands indicate that further studies are warranted to investigate the actual risks for aquatic systems