Hospitals, Unions, and Strikes

In April 12, 1967, the majority of the non-professional employees of St. Luke\u27s Hospital of Cleveland, Ohio, members of Local 47, Building Service and Maintenance Union, walked off their jobs and set up picket lines across the entrance of the Hospital. In addition to bringing into the limelight the extremely poor working conditions in modern non-profit hospitals, the strike also pointed out a serious shortcoming of the law in Ohio and most other states. Before we can fully understand the problems of employees in non-profit hospitals, it is useful to briefly review the history of the modern hospital

Yeni tanı multipl myelomlu hastalarda otolog periferik hematopoetik kök hücre transplantasyonu: 32 hasta ile tek merkez deneyimi

In this study, the effect of autologous peripheral blood hematopoietic stem cell transplantation (APBSCT) on the survival of 32 multiple myeloma (MM) patients. After VAD chemotherapy to reduce the tumor burden, all patients except one are mobilized by cyclophosphamide (2-4 g/m2)+ growth factor. Transplantation related mortality was 9.3% (n-3). Total response was 93.4% with 13 patients in complete remission (40.6%) and 17 patients in partial response (53.1%) after transplantation. In the follow-up period of median 27.6 months, it has not been reached to median overall survival, but overall surviral probability in 5 years is 61%,and median event-free survival (EFS)was 25 months.EFS in 4 years was found to be 36.1%.These results suggest that APBSCT in newly diagnosed MM patients,give a high response and are in correlation with the studies demonstrating that APBSCT lengthens the overall survival significantly.Bu calişmada,yeni tanı 32 multipl myelom (MM) hastasında uygulanan otolog periferik hematopoetik kök hücre transplantasyonunun (OPKHT) yaşam süreleri üzerine etkisi araştırıldı. Tümör yükünü azaltmak için uygulanan VAD kemoterapisi sonrası 1 hasta dışında tüm hastalar siklofosfamid (2-4 g/m2)+büyüme faktörü ile mobilize edildi. Hazırlama rejimi olarak melfalan 200 mg/m2 (2 hastada 140mg /m2) kullanıldı. Transplantasyon ilişkili mortalite %9.3 (n=3) bulundu. Transplantasyon sonrası 13 hasta tam remisyonda (%40.6), 17 hasta kısmi yanıtta (%53.1) olarak değerlendirildi. Toplam yanıt oranı %93.4 bulundu. Medyan 27.6 aylık izlem süresinde, medyan total yaşam süresine henüz ulaşılmamış olup 5 yılda total sağkalım olasılığı %61; medyan "event-free survival" (EFS) 25 ay ve 4 yılda EFS olasılığı %36.1 saptandı. Bu sonuçlar, yeni tanı MM'lu hastalarda uygulanan OPKHT'nun yüksek oranda yanıt sağladığını ve yaşam süresini belirgin olarak uzattığını gösteren çalışmaların sonuçları ile uyumludur

Yüksek dereceli non-hodgkin lenfoma olgularında 77-04 protokolü tedavi sonuçlarımız: Tek merkez deneyim

After the demonstration of efficiency of high dose chemotherapy regimens in pediatric Burkitt and lymphoblastic lymphomas, adult patients were also begun to be treated with similar approaches. the 77-04 protocol reported in 1984 by Magrath et al has been administered to 17 adult patients between November 1993 - December 2001 in our hematology department. the patients tolerated the treatment considerably well. the most frequent side effects were myelosupression and mucositis. No mortality related to chemotherapy was observed. Complete remission was achieved in 13 patients (76.4 %) and partial remission in one patient. 3 patients were considered as refractory to the treatment. Median follow-up is 107.5 months in all patients. Disease free survival at 112 months was found to be 48.6 %. Six patients including four stage IV lymphoblastic lymphomas died with progressive disease. These results suggest that 77-04 chemotherapy regimen is highly efficient in high grade lymphomas; however for achieving long disease free survival in stage IV lymphoblastic lymphomas more aggressive treatment modalities are necessary.Çocukluk çağı Burkitt ve lenfoblastik lenfomada yüksek doz kemoterapi protokollerinin etkin olduğunun gösterilmesinden sonra erişkinlerde de benzer tedavi yaklaşımları uygulanmaya başlamıştır. Bunlar arasında Magrath ve ark tarafından 1984 yılında yayınlanan 77-04 protokolü kliniğimizde Kasım 1993 ile Aralık 2001 tarihleri arasında toplam 17 hastaya uygulanmıştır. Hastalar tedaviyi iyi tolere etmiştir. En sık izlenen yan etkiler myelosupresyon ve mukozit olup tedaviye bağlı mortalite gözlenmemiştir. Tedavi sonunda 13 olguda tam remisyon (% 76,4) sağlanırken 1 olgu kısmi yanıt vermiş, 3 olgu ise tedaviye dirençli olarak kabul edilmiştir. Tüm olgularda medyan izlem süresi 107,5 aydır. Tam remisyon sağlanan 13 hastada 112 ayda hastalıksız sağkalım olasılığı % 48.6 olarak bulunmuştur. Dört evre IV lenfoblastik lenfoma olmak üzere nükseden 6 olgu kaybedilmiştir. Sonuçlar bu protokolün erişkin yüksek dereceli lenfomalarda oldukça etkin olduğunu, ancak evre IV lenfoblastik lenfomalı olgularda uzun süreli hastalıksız sağkalım açısından daha agressif tedavi yaklaşımlarının gerekli olduğunu göstermektedir

The risk factors for a poor hematopoietic stem cell mobilization in lymphoma patients

Amaç: Yetersiz mobilizasyon otolog kök hücre naklinde halen önemli bir sorun olmaya devam etmektedir. Lenfoma hastalarında yetersiz mobilizasyon daha sık izlenmekle birlikte nedenleri konusunda yeterli bilgi bulunmamaktadır. Bu çalışmamızda, 57 lenfoma hastasında yetersiz maobilzasyona neden olabilecek risk faktörlerini belirlemeye çalıştık. Gereç ve Yöntem: 1998-2011 tarihleri arasında mobilizasyon uygulanan 57 (40 non-Hodgkin lenfoma ve 17 Hodgkin lenfoma) lenfoma hastasını geriye dönük olarak taradık. Hasta bilgilerine hematoloji kliniği arşivinden ulaşıldı. Bulgular: On üç hastada (%22.8) yetersiz mobilizasyon saptandı. Kemik iliği infiltrasyonu (odds ratio [OR] =15.52, p=0.002) ve 10'dan fazla kür kemoterapi almış olmak (OR=6.25, p=0.04 ) risk faktörü olarak belirlendi. Sonuç: Yetersiz mobilizasyona neden olabilecek risk faktörlerinin bilinmesi ve bu risk faktörlerine sahip olan hasta grubunun önceden belirlenmesi kaynakların daha verimli kullanılması açısından önem taşımaktadır.Aim: Poor mobilization is an important problem in autologous stem cell transplantation. The ratio of poor mobilization is higher in lymphoma patients. There is limited data about poor mobilization in lymphoma patients. We aimed to identify the possible risk factors for poor mobilization using data from 57 lymphoma patients. Materials and Methods: We retrospectively reviewed the data of 57 lymphoma patients (40 with non-Hodgkin lymphoma and 17 with Hodgkin lymphoma) who have been mobilized during 1998 - 2011. Patient data were recruited from the archives of the hematology clinic. Results: We documented poor mobilization in 13 (22.8%) patients. Bone marrow involvement (odds ratio [OR] =15.52, p=0.002) and being treated with more than ten cycles of chemotherapies (OR=6.25, p=0.04) were found to be possible risk factors. Conclusion: Leukapheresis staff should be aware of the increased risk of poor mobilization in these cases and remobilization strategies should be considered from the beginning in these patients with risk factors for more effective resource utilization

Leimyoma extending to the right ventricle:Case report

İntravenöz leiomiyomlar, uterus miyomlarından köken alırlar ve venlerin lümenlerine yaydım gösterirler. Leiomiyomlar nadir de olsa, sağ kalp boşluklarına ulaşabilmekte, çeşitli kardiyovasküler semptomlara neden olabilmektedir. Leiomiyomlar trombus ile karıştırılabilir ve trombus tedavisine bağlı komplikasyonlar görülebilmektedir. Leiomiyomun triküspit kapağa ulaşması halinde, ani ölüm riski oluşmaktadır. Bu yazıda, iliyak venden sağ ventriküle kadar uzanan ve endokardit gelişimine zemin hazırlayan dev bir leiomiyom olgusu sunulmaktadır.Intravenous leiomyomas originate from the uterine myomas and may spread intravenously. Leiomyomas rarely can reach the right heart cavities and may cause various cardiovascular symptoms. They may be misdiagnosed as thrombus and some complications due to anti thrombotic treatment may occur. Sudden death risk arises if the leiomyoma reaches to the tricuspid valve. We report a giant leiomyoma case that originated from the iliac veins, reached the right ventricle and predisposed to the development of endocarditis