THE AGGRESSION LEVELS OF STUDENTS AT SCHOOLS THAT ADMIT STUDENTS WITH THE SPECIAL TALENT EXAM

This study aimed to determine the aggression levels of the students studying at schools who admit the students with the Special Talent Exam and evaluate the changes. The universe of the study consisted of the schools who admit the students with the special talent exam, the sample group also consisted of total 413 students including 226 males, 187 females studying at the Faculty of Sport Sciences (SBF) (n=148), the Dilek Sabancı Conservatory (DSK) (n=112) and the Faculty of Fine Arts  (GSF) (n=153). In collection of data, the 7 point Likert Aggression questionnaire by Kiper (1984), for socio-demographical information, personal information forms were used. In our study, the Cronbach alpha value of aggression scale was found to be 0.79. By testing homogeneity and variances of data, the One Way ANOVA for multi comparisons and the Tukey test for the determination of difference resources were utilized while the Independent Sample t test was used for the gender factor in the determination of relevant data changes. The statistically significant differences were found out in the sub-dimensions of Impulsive, Destructive and Passive Aggressions among the students at the Faculty of Sport Sciences and the Dilek Sabancı Conservatory and the Faculty of Fine Arts (P<0.05). In accordance with gender, age and accommodation situations, there were meaningful differences in the aggression sub-dimensions between the schools (P<0.05). Gender-based passive aggression and general aggression differences may be explained with the roles attributed to male and female individuals by society, furthermore, the students at the Faculty of Sport Sciences had higher averages in the aggression sub-dimensions rather than the other school students, which may be related.   Article visualizations

THE STYLES OF COPING WITH STRESS AMONG THE STUDENTS STUDYING AT THE SCHOOLS WHICH ADMIT THE STUDENTS WITH A SPECIAL TALENT EXAM

The purpose of the research was to determine the styles of coping with stress among the students studying at the schools which admit the students with a special talent exam. The scope of the research involved the schools which admit the students with a special talent exam, the sample group included total 413 students; 226 males, 187 females, having education at the Faculty of Sport Sciences (SBF), the Dilek Sabancı Conservatory (DSK) and the Faculty of Fine Arts (GSF) in Selçuk University. Firstly, a personal information form and the Ways of Coping Questionnaire (WCQ) developed by Folkman and Lazarus (1980) and created as a short form by Şahin and Durak (1995) were used. By testing the homogeneity and variance of data, the Independent Sample t-test for the gender factor, the One Way Anova for multiple comparisons, the Tukey test for the resources of differences were applied. The Cronbach alpha value was determined to be 0,76 for the Coping Questionnaire. Depending on the gender factor; statistically significant differences were observed in all of sub-dimensions to cope with stress among the SBF, DSK and GSF students (P<0.05). Given the school types, there was a lower point in the SBF student averages concerning the desperation dimension rather than the other two schools as there was a higher average in the Conservatory students’ optimism dimension rather than the other two schools, a lower average in their social support points, these differences were regarded to be statistically significant (P<0.05). In accordance with the school type, differences between active and passive coping strategies did not have stable changes and any specific situation was not observed in the school type. This situation can result from the specific exam criteria and the ability and measurement techniques of the schools which admit the students with a special talent exam.  Article visualizations

HIGH SCHOOL STUDENTS’ VIOLENCE TENDENCIES

This paper aimed to compare the levels of violence tendency in three different types of high schools. The universe of the research consisted of the high school students in the province Konya, the sample group involved 280 male, 224 female students studying at the Vocational, Anatolian and Sport High Schools. In obtaining data, a personal information form and the Violence Tendency Scale (VTS) developed by Göka et al. (1995) were used. The scale was made up of a four-point Likert type with 20 questions, varying from (1) “absolutely inappropriate” to (4) “absolutely appropriate”. The highest point from the scale was “80”, the lowest point was “1”. A high point shows that the students’ aggressiveness and violence tendencies are more. In accordance with the students’ points from the scale, the point between 1-20 as “very poor”, the point between 21-40 as “poor”, the point between 41-60 as “good” and the point between 61-80 as “very good” were regarded in terms of violence tendency, the “Cronbach Alpha” reliability coefficient of the scale was found to be .88. By testing the homogenity and variance of data, in the determination of statistical differences Independent t-test, One Way Anowa, Tukey-HSD tests were utilised. In this paper, the male students’ violence tendency averages were higher rather than the female students and this difference was statistically significant (P<0.05). The values regarding the students doing sportive activities were lower than the students not doing sport and this difference was statistically significant (P<0.05). Depending on the factors of father and mother’s education level, income level and class, any statistical differences were not observed. The Sport High School students’ violence tendency averages were lower than two other school types, the difference between the sport high school and the vocational high school was statistically significant (P<0.05). In conclusion, the students who give importance to sportive activities in their lives and have sportive education, are considered to have lower violence tendency rather than the students at other schools.   Article visualizations

Evaluation of sexual functions in patients with chronic suppurative otitis media

Objectives: The aim of this study is to evaluate sexual function scores in patients with chronic suppurative otitis media.Patients and Methods: A total of 35 patients (20 male, 15 female) who had purulent discharge in one or both ears for at least threemonths and were diagnosed with chronic otitis media were included in the study group, while 30 volunteers (15 males, 15 females)who had no problem with their ears were included in the control group. Patients and controls underwent otolaryngology and urologyexaminations; female participants were asked to fill the female sexual function index and male participants were asked to accomplishthe international index of erectile function. Pure tone audiometry, tympanometry and speech discrimination tests were applied on allparticipants.Results: A significant difference was found between patients and controls in terms of scores for the subscales sexual desire(p=0.044), erectile function (p=0.012), and overall satisfaction (p=0.002) of the international index of erectile function in males.No significant difference was found between both groups in terms of other subscale scores (p>0.05). A significant difference wasfound (p0.05) between both groups only in the subscale pain (p=0.450).Conclusion: Chronic otitis media also negatively affected sexual function scores and it should also be examined from this aspect

Hyperbaric oxygen as adjuvant therapy in cervical necrotizing fasciitis

Nekrotizan fasiit önemli derecede morbidite ve mortalite ile ilişkili deri ve fasyanın ciddi bir enfeksiyonudur. Nekrotizan fasiit, baş ve boyunda tutulumu nadir olarak gözlenir. Servikal nekrotizan fasiitin standart tedavisi, intravenöz antibiyotik ve acil olarak cerrahi debridman uygulamayı içerir. Hiperbarik oksijen terapisi, nekrotizan fasiitin kontrolünde adjuvant olarak kullanılmaktadır. Birçok çalışmada hiperbarik oksijen kullanıldığında daha kısa hastanede kalma süresinin olduğu, mortalitenin ve cerrahi debridman sayısınının azaldığı ileri sürülmektedir. Bu çalışmada servikal nekrotizan fasiit tanısı konmuş olup boyunda geniş bir doku defekti olu- şan ve intravenöz antibiyotik, cerrahi debridman yanında adjuvant olarak hiperbarik oksijen terapisi uygulanan bir hasta sunulmuş ve ilgili literatür gözden geçirilmiştir.Necrotizing fasciitis is a serious infection of the fascia and skin associated with considerable morbidity and mortality. Necrotizing fasciitis rarely in- volves the head and neck. The standard treatment for cervical necrotizing fasciitis includes intravenous antibiotics and prompt surgical debridement. Hyperbaric oxygen therapy is used as adjunctive therapy in managing nec- rotizing fasciitis. Several reports suggest shorter hospital duration, reduced mortality, and decreased surgical debridement when hyperbaric oxygen is used. In this report, a patient who was diagnosed with cervical necrotizing fasciitis having a large tissue defect on her neck and was administered intra- venous antibiotics, surgical debridement, and adjuvant hyperbaric oxygen therapy is presented, and the related literature has been looked through

Retrograde probing technique to enter Wharton's duct at sialendoscopy

Objective: The retrograde probing technique defined here, that is used where the Wharton papilla cannot be isolated and the standart procedure be applied, has minimal impact on normal anatomy. The efficiency and the safety of this technique is discussed in this study. Methods: The study was conducted in patients who had been diagnosed as stone in the submandibular gland. The method we call "retrograde probing" was applied to 11 patients in whom the Wharton's duct papilla could not be isolated. Results: In all cases in this study, it was possible to enter the canal by this method. The insertion of 1.6 mm all-in-one endoscope; as a result, can be evaluated as success. The study did not evaluate stone related interventions after entering the canal. Conclusion: Based on the results, retrograde probing is determined as a safe method in cases where Wharton canal entry cannot be isolated

Uzaysal modülasyon sistemleri için düşük karmaşıklı sezim ve işbirlikli haberleşme

Tez (Doktora) -- İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, 2018Theses (Ph.D.) -- İstanbul Technical University, Institute of Science and Technology, 2018Kanal sığasını ve güvenilirliğini artırmada etkili bir rol oynayan, verici ve alıcıda çok sayıda antenin bulunduğu çok-girişli çok-çıkışlı (Multiple-Input Multiple-Output, MIMO) sistemler yeni nesil iletişim sistemleri için en önemli yöntemlerden biridir. Bu nedenle, MIMO sistemler araştırmacılar tarafından üzerinde çokça çalışılmış konulardan olmuştur. Bu çalışmalar sonucunda iki önemli MIMO iletim tekniği geliştirilmiştir. Bunlar, uzay-zaman blok kodlama (space-time block coding, STBC) ve uzaysal çoğullamadır (spatial multiplexing). Uzaysal çoğullamanın en önemli kod çözme uygulaması olan V-BLAST (Vertical-Bell Lab Layered Space-Time) yönteminde tüm antenlerin iletimde olması nedeniyle yüksek derecede kanallar arası girişim (Inter-Channel Interference, ICI) oluşmakta, bu da hata performansı açısından optimum olan en büyük olabilirlikli (Maximum Likelihood, ML) sezim yönteminin performansından uzaklaşılmasına neden olmaktadır. Yine aynı şekilde STBC'nin alıcı karmaşıklığı işaret kümesinin boyutu ile üstel şekilde artmaktadır. Son yıllarda bahsedilen bu çoğullama yöntemlere alternatif olarak uzaysal modülasyon (Spatial Modulation, SM) tekniği geliştirilmiştir. SM'in temel prensibi iki boyutlu sinyal kümesine üçüncü bir boyut olarak uzayın (anten indisi) da eklenmesidir. Sinyal sadece klasik genlik/faz modülasyonu (amplitude/phase modulation, APM) ile degil aynı zamanda anten indisi ile de taşınmaktadır. Böylece belirli bir anda vericide sadece tek bir anten aktif oldugundan ICI tamamen ortadan kaldırılmış olmakta, aynı zamanda da yine vericide tek bir radyo frekans katı yeterli olmaktadır. Jeganathan ve arkadaşları tarafından ise SM'in özel bir hali olan uzay kaydırmalı anahtarlama (space shift keying, SSK) yöntemi ortaya atılmıştır. Burada ise klasik APM işaretleri gönderilmemekte, sadece anten indisi ile bilgi taşınmaktadır. Böylelikle sistem karmaşıklığı azaltılmakta ancak aynı anten sayısı için SM'e göre veri hızı düşük kalmaktadır. SM ve SSK'da tek bir antenin aktif olması aynı anten sayısı için diger çoğullama tekniklerine göre veri hızında düşüşe neden olmaktadır. Veri hızını artırmak amacıyla genelleştirilmiş uzaysal modülasyon (generalized SM, GSM) yöntemi geliştirilmişitir. GSM'de birden fazla anten aktif olmakta ve bilgi hem APM işaretleri ile hem de anten kombinasyonları ile taşınmaktadır. Ancak burada da birden fazla anten aktif olduğu için ICI söz konusu olacaktır. SM sisteminde bilgi hem anten boyutunda hem de APM boyutunda taşınması nedeniyle kanal sığasının hesaplanması da geleneksel yöntemlerden biraz daha farklı olacaktır. SM'de hem APM boyutu hem uzay boyutu olması nedeniyle, SM sığası bu iki boyutun sığalarının toplamı kadardır. Kesinti olasılığı da o sistemde kanalın veri hızını destekleyip desteklemeyecegi yani kanal sığasıyla ilintili olduğundan, SM'in kesinti olasılıgı analizi de yine klasik sistemlerden farklı olacaktır. Kesinti olasılığı hesaplanırken kanalın anlık sığasının bilinmesi gerekmektedir. Bu tezde ilk olarak, daha önce literatürde çalışılmamış olan kanalın anlık sığası verilmiştir. Bu sığaya bağlı olarak SM'in kesinti olasılığı analizi yapılmış ve kesinti olasılığı açısından SM sisteminin klasik sistemlere göre daha düşük hata başarımına sahip oldugu gösterilmiştir. SM sistemlerinde en uygun hata performansı ML kod çözücüler ile sağlanmaktadır. ML yönteminde olası tüm APM sembolleri ve anten indisleri taranacağından hesaplama karmaşıklıgı özellikle yüksek anten sayıları ve işaret kümeleri için çok fazla olacaktır. Aynı zamanda, GSM'de birden fazla antenin aktif olması nedeniyle antenler arası girişim oluşacagından, alıcı karmaşıklığı daha da artacaktır. Bu çalışmada, ikinci olarak, SM sistemleri için (özellikle GSM sistemi için) düşük karmaşıklığa sahip yeni bir kod çözme algoritması geliştirilmiştir. Algoritma iki evreye ayrılabilir: birinci evrede, anten kombinasyonlarının alt en uygun çözümünü bulmak için ML kod çözmede gönderilen işaretin en küçük kareler (least squares, LS) kestirimi kullanılır. Burada arama uzayını düşürmek için anten kombinasyonlarının hepsi değil sadece N adet en iyi kestirimi seçilir. İkinci evrede ise bu küçültülmüş küme ile bu kümeye baglı gönderilen işaretin LS kestirimi, doğru anten kombinasyonunu ve APM işaretini bulmak için ML kod çözücüye gönderilir. Benzetim sonuçları göstermiştir ki, geliştirilen bu yeni algoritma hem çok düşük bir karmaşıklığa sahiptir hem de hata olasılığı açısından en uygun çözüm olan ML sonucuna yakın sonuç vermektedir. Son yıllarda özellikle küçük boyutlu kablosuz cihazlara yönelim giderek artmaktadır. Aynı zamanda yine bir çok cihaz donanım karmaşıklığına sahiptir. Hem boyut, hem donanım karmaşıklığı, söz konusu cihazlara ancak tek bir antenin yerleştirilmesini zorunlu kılmaktadır. Yukarıda bahsedildiği gibi MIMO sistemlerin avantajlarını elde etmek için alıcı ve/veya vericide birden çok antene ihtiyaç duyulmaktadır. İşte bu dezavantajı avantaja çevirmek için çok kullanıcılı (veya röleli) ortamda anten paylaşımı esasına dayanan ve bir nevi sanal MIMO sistem oluşturmayı hedefleyen işbirlikli haberleşme (cooperative communication) ortaya atılmıştır. İşbirlikli haberleşme ile dağıtık anten dizisi oluşturularak bir esneklik kazanılmış ve aynı zamanda uzaysal çeşitlilik elde edilmiştir. Bir işbirlikli senaryoda, birinci aşamada, kaynak (source, S) kendi bilgisini röle (relay, R) ve hedefe (destination, D) göndermektedir. İkinci aşamada ise R aldıgı bu bilgiyi çeşitli yöntemlerle D'ye aktarır. R'nin kullandığı yöntem işbirlikli haberleşme sisteminin yapısını ve protokollerini oluşturmaktadır. Genel olarak iki yöntem ön plana çıkmaktadır. Birinci yöntemde, R aldığı bilgiyi sadece kuvvetlendirerek aktarır, kuvvetlendir-ve-aktar (amplify-and-forward, AF). Burada sinyalin gücü artırıldığı gibi gürültüde kuvvetlendirilecektir. İkinci yöntemde ise R aldığı bilgiyi çözüp tekrar kodlayarak D'ye aktarır, çöz-ve-aktar (decode-and-forward, DF). Burada ise R hata yaptığı durumda D'ye bu hatalı işaret gönderilecek ve bir hata yayılımı söz konusu olacaktır. Bu yöntemlere ilave olarak dinamik yöntemlerde kullanılmaktadır. DF yönteminde hata yayılımı nedeniyle D'de bir çeşitleme gelmeyecektir. O halde, DF yönteminde çeşitlemenin artması R'nin bilgiyi doğru çözmesine bağlıdır. Eğer S ve R arası kanal güvenirliği (anlık sinyal gürültü oranı, SNR) yeterli ise R iletime katılmakta aksi halde S kendi bilgisini tekrar göndermektedir. Seçmeli röle (selection relaying, SR) olarak adlandrılan bu yöntem ile röle her zaman iletimde olmamakta, böylelikle röleden kaynaklanacak hata yayılımı azalmaktadır. AF ve DF yöntemlerinde alınan işaret D tarafından doğru çözülecek olsa bile R aldıgı bilgiyi iletmektedir. Bu durum veri hızında düşüşe neden olmaktadır. Eğer S ve D arası kanalın güvenirliği yüksek ise R'nin yayın yapmama esasına dayalı olan ve artımlı röle (incremantal relaying, IR) olarak adlandırılan yöntemde ise, S ve D arası SNR'ın belirli bir eşik değerinden yüksek olması durumunda R iletime katılmamakta, eşik seviyesinden düşük ise R iletime katılmaktadır. Böylelikle, ikinci evre har zaman olmadığından veri hızı artırılmış olmaktadır. Bu tezde, hem SM'in hem de işbirlikli haberleşmenin avantajları birleştirilerek yeni bir sistem yapısı ortaya konulmuş ve önceki bölümlerde verilmiş olan SM'in kesinti olasılığı analizi bir aşama daha ileriye taşınarak işbirlikli SM sisteminin kesinti olasılığı analizi yapılmıştır. Sabit AF ve DF yöntemlerine ek olarak literatürdeki diğer yöntemler olan DF-SR, DF-IR ile AF-IR yöntemlerinin de kesinti olasılığı analizleri yapılmıştır. Yine burada da kesinti olasılığı açısından işbirlikli SM sistemi klasik işbirlikli sistemlerle karşılaştırılmış ve daha düşük kesinti olasılıkları elde edilmiştir. Ayrıca, SM'in ve işbirlikli haberleşmenin avantajlarının kullanıldığı, daha önce literatürde olmayan tüm noktalarda (S, R ve D) çoklu antenlerin kullanıldığı yeni bir işbirlikli SM sistemi hem AF hem de DF tekniği açısından incelenmiştir. Literatürde bulunan önceki çalışmalar genel olarak SM'i değil SSK'yi kullanmış aynı zamanda bu çalışmaların çoğu R ve D'de tek alıcı ve/veya verici anten olduğu varsayımını yapmıştır. Bilindiği gibi, SM/SSK bilgi bitlerini anten indisine eşlemek için en az iki antene ihtiyaç duyar. Ayrıca, R'de tek bir anteni bulunan DF işbirlikli SM sistemi, S'den aldığı bilgiyi R'nin çözüp tekrar SM sembolüne kodlayamayacak olmasından dolayı eksik bir işbirlikli SM sistemi olacaktır. Bunun yanında, SM'in klasik yöntemlere göre hata başarımının daha iyi olması için alıcıda en az iki antenin olması gerekmektedir. Bilindiği kadarıyla, literatürde hem R hem de D'de çok antenin bulunduğu kapsamlı bir işbirlikli SM çalışması yoktur. Bu çalışmada, MIMO-DF SM sistemi ile gönderilen işaret R tarafından çok sayıdaki alıcı anten ile alınarak çözülür. İkinci evrede R çözülen işareti tekrar SM işaretine eşler ve D'ye gönderir. D ise çok sayıdaki alıcı anteni ile hem S'den gelen hem de R'den gelen işaretleri alarak ML kod çözme uygular. MIMO-AF SM sistemi ile de birinci evrede S'den gönderilen SM işareti R'de tüm antenlerden alınır, kuvvetlendirilir ve yine tüm antenlerden D'ye akatarılır. D'de yine S ve R'den gelen işaretler için ML kod çözme uygulanarak karar verilir. Çalışmada hem MIMO-AF hem de MIMO-DF sistemleri için ortalama bit hata olasılığı çıkarılmış ve bilgisayar benzetimleri ile doğruluğu sınanmıştır. Ayrıca, bu iki yöntem M'li modülasyon kullanan klasik işbirlikli haberleşme sistemleri ile de bit hata olasılığı açısından karşılaştırılmıştır. Bilgisayar benzetimleri göstermiştir ki, çıkarılan analitik bit hata olasılığı ifadeleri ile bilgisayar benzetim sonuçları örtüşmektedir. Aynı zamanda, işbirlikli SM sistemleri klasik işbirlikli sistemlere göre dikkate değer ölçüde hata performansında iyileştirme sağlamıştır. Son olarak, MIMO-AF ile MIMO-DF SM sistemlerinin karşılaştırmaları verilmiştir.Spatial modulation (SM) is an alternative method to classical multiple-input multiple-output (MIMO) spatial multiplexing techniques with vertical-Bell Labs layered space-time (V-BLAST) decoding. In SM, the information is transmitted via the conventional amplitude-phase modulation (APM) symbols along with the active antenna indices. Space shift keying (SSK) is a special case of SM where the information is transmitted through only transmit antenna indices. SSK systems are relatively simple; however, their data rate is lower compared to SM for the same number of transmit antennas. Since the SM symbols are conveyed by only one transmit antenna, one radio frequency chain is used at the transmitter and inter-channel interference (ICI) is removed. On the other hand, transmission rate is limited due to the use of single antenna. Generalized spatial modulation (GSM) mitigates this problem by activating more than one transmit antenna. In GSM, information is both transmitted through the combination of transmit antennas and APM symbols. Hence the transmission rate is increased with the use of multiple active transmit antennas. SM techniques have attracted considerable attention from researchers in the past few years and have been considered as potential candidates for next generation wireless networks. Since SM scheme exploits the spatial domain for data transmission, its capacity calculation is different than the classical systems. In SM, the information is conveyed not only through the M-ary constellation domain but also through the antenna domain, the capacity of SM is expressed as the sum of the capacities of these two domains. A detailed analysis of the outage probability of SM has not been given in the literature yet. In this thesis, first, we derive the outage probability performance of the classical SM system. It is shown that SM systems provide better performance compared to conventional modulation systems in terms of outage probability. The optimum performance of SM can be achieved with the maximum likelihood (ML) signal detection but computational complexity increases with exhaustive search. Since the inter-antenna interference arises during the transmission, GSM receiver is much more complicated than the SM scheme. In this work, we investigated a novel low complexity detection algorithm for SM systems (especially for GSM systems due to their receiver complexity). The algorithm can be split into two stages: in the first stage, least squares (LS) estimate of the transmitted signal is used in the ML detection to find the sub-optimal solution of the antenna combinations. The N best estimate of antenna combinations are selected in order to reduce the search space. In the second stage, this reduced set and the LS estimates of transmitted symbols based on this set are then sent to the optimal ML detector to find the correct antenna combinations and APMsymbols. It is shown that the proposed algorithm obtains near ML performance with a lower computational complexity. Cooperative communication has attracted numerous researchers over the past decade. In a cooperative scenario, a source (S) transmits its data to the relay (R) and the destination (D) in the first phase and the relay forwards the source's information either decoding the received signal (decode-and-forward, DF) or amplifying it (amplify-and-forward, AF) in the second phase. This forwarding concept forms a virtual MIMO system to combat fading and it is very effective to gain a larger coverage. In this thesis, the advantages of SM and cooperative communication systems have been combined and the outage probability analysis of SM system is extended to the cooperative scenarios under some relaying techniques. Cooperative SM systems are also compared to conventional modulation systems and provide better performance in terms of outage probability. Finally, we propose novel cooperative SM systems with AF and DF techniques where all nodes have multiple transmit and/or receive antennas, an issue which has not been studied before. The previous studies in the literature for cooperative SM systems generally consider the SSK technique instead of SM. Additionally, most of these studies assume single transmit and/or receive antenna at the relay(s) and destination. As known, the SM/SSK schemes need at least two transmit antennas to map information bits to the antenna indices. Furthermore, a cooperative SM system with DF relaying where the relay(s) has only one transmit antenna is not a complete SM system since the relay(s) can not re-encode the decoded data into the SM symbols. Moreover, to improve the error performance compared to APM, an SM system requires at least two receive antennas. To the best of our knowledge, a comprehensive work on cooperative SM systems that have multiple transmit and/or receive antennas at R and D has not been performed in the past yet. In this work, we derive the average bit error probabilities (ABEP) for both the MIMO-AF and the MIMO-DF systems and validate them with the computer simulations results. Furthermore, these two cooperative SM systems are compared with the classical cooperative system using M-ary modulations in terms of BER performance. Computer simulations and analytical expressions show that the proposed MIMO-DF and MIMO-AF systems provide considerable error performance improvements over conventional cooperative APM systems. Lastly, the BER comparison of MIMO-AF and MIMO-DF cooperative SM systems are presented.DoktoraPh.D

State of charge (SoC) and state of health (SoH) estimation of lithium batteries

Bataryalar kimyasal yapılarına göre çeşitlilik gösterse de genel kullanım amaçları enerjiyi depo etmektir. Kullanıcı konforu ve bataryayı daha verimli kullanabilmek için batarya durumlarını tahmin etmek önemlidir. Bu çalışmada lityum bazlı bir bataryanın şarj durumu (SoC) ve sağlık durumu (SoH) Kalman filtresi yardımı ile kestirilmeye çalışılmıştır. Geliştirilen yöntem ile MATLAB programında oluşturulan bir batarya modelinin SoC ve SoH değerleri kestirilmiştir. MATLAB/Simulink’de var olan bataryanın SoC değeri önerilen yöntem ile kestirilmiş ve Simulink modelinin verdiği değer ile karşılaştırılmıştır. Yapılan benzetim çalışmalarında önerilen yöntem ile elde edilen değer ile Simulink modelinin verdiği değer arasındaki hata değerinin maksimum ±0.03 olduğu tespit edilmiştir. Benzer şekilde SoH kestirimi ile elde edilen değerin maksimum sapma miktarının ±0.03 olması beklenmektedir.Batteries are an indispensable part of electrical appliances, electric vehicles and renewable energy sources. Although batteries vary according to their chemical structures, their general purpose of use is to store energy. It is important to estimate battery states for user comfort and to use the battery more efficiently. In this study, the state of charge (SoC) and state of health (SoH) of a lithium battery were tried to be estimated with the help of Kalman filter. SoC and SoH values of a battery model created in the MATLAB program were tried to be estimated. The SoC value of the existing battery in MATLAB/Simulink was estimated with the proposed method and compared with the value given by the MATLAB/Simulink model. In the simulation studies, it has been determined that the maximum error value between the value obtained by the proposed method and the value given by the Simulink model is ±0.03. Similarly, the maximum deviation of the value obtained by the SoH estimation is expected to be ±0.03

Holmium:yttrium aluminum garnet laser lithotripsy for salivary calculi: A preliminary experience of 31 procedures

Objectives: This study aims to investigate the efficacy of holmium:yttrium aluminum garnet (Ho:YAG) laser as an intracorporeal lithotripter in the treatment of salivary calculi during sialendoscopy and to evaluate procedure-related complications. Patients and Methods: Between April 2014 and April 2016, a total of 31 patients (22 males, 9 females; mean age 38 years; range, 8 to 57 years) who were treated with laser sialendoscopy were included. The patients were postoperatively followed on a weekly basis for four weeks and every month, thereafter. Procedural success was defined as the absence of symptoms after a three-month follow-up. Results: Calculi were located in the parotid gland in eight of the patients and in the submandibular gland in 23 patients. The dimension of calculi varied between 2 to 12 mm. A 1.6 mm-Marchal all-in-one scope was used during sialendoscopy and the Sphinx 30, Lisa Laser was used as the laser device. In 27 of the patients, calculi were completely removed using laser sialendoscopy. In one of these cases, a second session was needed, since the patient definitely refused gland excision. In the second session, calculi were removed after breaking with laser lithotripsy. In four of these cases, calculi breaking process was unable to be completed with laser lithotripsy and open surgery was carried out. There was no canal perforation or nerve damage in any of the patients. Conclusion: Based on our study results, Ho:YAG lasertripsy is an effective and safe method in the treatment of salivary calculi. The use of Ho:YAG laser as an intracorporeal lithotripter increases the treatment success rate of salivary calculi with sialendoscopy