'It is not the fading candle that one expects': general practitioner's perspectives on life-preserving versus 'letting go' decision-making in end-of-life home care

Background: Many general practitioners (GPs) are willing to provide end-of-life (EoL) home care for their patients. International research on GPs' approach to care in patients' final weeks of life showed a combination of palliative measures with life-preserving actions. Aim: To explore the GP's perspective on life-preserving versus letting go decision-making in EoL home care. Design: Qualitative analysis of semi-structured interviews with 52 Belgian GPs involved in EoL home care. Results: Nearly all GPs adopted a palliative approach and an accepting attitude towards death. The erratic course of terminal illness can challenge this approach. Disruptive medical events threaten the prospect of a peaceful end-phase and death at home and force the GP either to maintain the patient's (quality of) life for the time being or to recognize the event as a step to life closure and letting the patient go. Making the right decision was very difficult. Influencing factors included: the nature and time of the crisis, a patient's clinical condition at the event itself, a GP's level of determination in deciding and negotiating letting go and the patient's/family's wishes and preparedness regarding this death. Hospitalization was often a way out. Conclusions: GPs regard alternation between palliation and life-preservation as part of palliative care. They feel uncertain about their mandate in deciding and negotiating the final step to life closure. A shortage of knowledge of (acute) palliative medicine as one cause of difficulties in letting-go decisions may be underestimated. Sharing all these professional responsibilities with the specialist palliative home care teams would lighten a GP's burden considerably

Care pathways of non-western immigrant cancer patients in Belgium: having cancer in a foreign country

The rising number of immigrants in Western Europe has implications in many areas, including healthcare. This sub-population has difficulties in finding their way into the complexity of the healthcare system, especially when being diagnosed with a life threatening illness such as cancer. Although, there is an urgent need for insight and knowledge about these patients, most research excludes this population, because of the various difficulties it entails. This study intended to capture the meaning of having a life threatening illness in a migration country, and to study the expectations and experiences of non-western immigrant patients about the provided care in Belgium

Collecting and registering sexual health information in the context of HIV risk in the electronic medical record of general practitioners: a qualitative exploration of the preference of general practitioners in urban communities in Flanders (Belgium)

Background and aim: Current health-care delivery requires increasingly proactive and inter-professional work. Therefore, collecting patient information and knowledge management is of paramount importance. General practitioners (GPs) are well placed to lead these evolving models of care delivery. However, it is unclear how they are handling these changes. To gain an insight into this matter, the HIV epidemic was chosen as a test case. Methods: Data were collected and analysed from 13 semi-structured interviews with GPs, working in urban communities in Flanders. Findings: GPs use various types of patient information to estimate patients’ risk of HIV. The way in which sexual health information is collected and registered, depends on the type of information under discussion. General patient information and medical history data are often automatically collected and registered. Proactively collecting sexual health information is uncommon. Moreover, the registration of the latter is not obvious, mostly owing to insufficient space in the electronic medical record (EMR). Conclusions: GPs seem willing to systematically collect and register sexual health information, in particular about HIV-risk factors. They expressed a need for guidance together with practical adjustments of the EMR to adequately capture and share this information

Developing the International Association for Communication in Healthcare (EACH) to address current challenges of health communication

In 2017, EACH celebrated its change of name from European Association for Communication in Healthcare to EACH: International Association for Communication in Healthcare. This paper aims to present the developments and achievements of EACH over the past five years with a focus on its mission in promoting and advancing the field of communication in healthcare. Specifically, the paper focuses on how EACH, first, promotes research in the field of health communication, second, provides support, resources and sharing for healthcare communication teachers and, third, aims at influencing policy through dissemination of evidence. This paper also explores future challenges and directions for EACH to further strengthen its impact by designing activities in knowledge transfer and knowledge dissemination, engaging with patients and truly benefitting from their expertise, fostering active participation and networking among its members, targeting interventions to the needs of different countries around the world and refining knowledge-sharing and cooperation both within the membership of EACH and outside the association to as wide an audience as possible. Scholars, educators and practitioners active in the field of healthcare communication are invited to comment on this paper and to actively contribute towards the goals of EACH.PostprintPeer reviewe

Communication through the eyes of the patient : the role of ethnicity, language and education

We leven vandaag in een superdiverse samenleving die bestaat uit een mix van personen met diverse culturele en sociaaleconomische achtergronden. Voor ons gezondheidszorgsysteem heeft deze sociale en culturele mix van personen verschillende gevolgen en brengt ze overigens meerdere uitdagingen met zich mee, waarbij de communicatie tussen arts en patiënt een van de grootste is. Onderzoek toont immers aan dat de communicatie tussen arts en patiënt kan verschillen naargelang de afkomst en/of het opleidingsniveau van de patiënt. Zowel artsen als patiënten communiceren en gedragen zich vaak anders dan verwacht of geprefereerd, wat vervolgens kan leiden tot ontevreden patiënten die de therapeutische voorschriften van de arts onvoldoende volgen, met uiteindelijk een slechtere gezondheid als resultaat. In dit proefschrift ligt de focus op het patiëntenperspectief in arts-patiënt communicatie. Meer bepaald hebben we onderzocht hoe patiënten met een andere afkomst en/of opleidingsniveau ontmoetingen met de arts ervaren en wat hun specifieke voorkeuren zijn wat betreft communicatie met een arts tijdens een consultatie in de gezondheidszorg. Vooreerst werden de voorkeuren van patiënten met betrekking tot arts-patiëntcommunicatie internationaal onderzocht om een breder perspectief te verwerven op het bovengenoemde onderzoeksdoel. In een eerste studie in vier landen bleek dat lager opgeleide patiënten daadwerkelijk een andere communicatiestijl verkiezen dan hoger opgeleide patiënten. Lager opgeleide patiënten hechten bijvoorbeeld meer belang aan de affectieve communicatiestijl van de arts, waardoor ze dus eerder de voorkeur geven aan een empathische arts. In een tweede studie met 31 landen werd het verband tussen het opleidingsniveau van de patiënt en de arts-patiënt interactie bevestigd en zagen we dat hoger opgeleide patiënten meer kans hebben op een positieve interactie met hun arts. Ook voor taal werd dit verband gevonden, maar niet voor de afkomst van de patiënt. Patiënten die de officiële taal van het land waar ze verblijven onvoldoende beheersen, hebben dus meer kans om een negatieve interactie met hun arts te ervaren. De inzichten uit de internationale studies hebben verder geleid tot het opzetten van drie nationale studies. In 2 kwalitatieve studies werd bevestigd dat het niet delen van een gemeenschappelijke taal tussen arts en patiënt een belangrijke rol speelt tijdens een consultatie in de gezondheidszorg. Tolken worden bovendien verkozen om deze taalbarrière tussen arts en patiënt te overwinnen. Een laatste nationale studie werd vervolgens opgezet om meer inzicht te verwerven over welk type tolken verkozen wordt tijdens medische consultaties met een taalbarrière. Hieruit bleek dat het type tolk dat best gebruikt wordt, sterk afhangt van de aanmeldingsklacht waarmee de patiënt komt, alsook het taalniveau van de patiënt en de beschikbaarheid van een tolk. We kunnen besluiten dat de taalvaardigheid en het opleidingsniveau van de patiënt twee belangrijke patiënt-gerelateerde factoren zijn waarmee de arts rekening moet houden in zijn communicatie met de patiënt