Trombektomia w ostrym zawale serca przy użyciu systemu DIVER - opis dwóch przypadków

Przezskórna plastyka tętnic wieńcowych jest obecnie najlepszą metodą leczenia chorych z ostrym zawałem serca. Ma ona na celu udrożnienie oraz przywrócenie i utrzymanie przepływu w tętnicy wieńcowej. W niektórych przypadkach, zwłaszcza przy obecności masywnych skrzeplin, dochodzi do embolizacji obwodowych części tętnicy. W niniejszej pracy przedstawiono dwa przypadki pacjentów, u których w leczeniu ostrego zawału serca zastosowano trombektomię przy użyciu systemu DIVER z dobrym wynikiem bezpośrednim. (Folia Cardiol. 2005; 12: 319–325

Budowa wewnętrzna i lokalizacja blaszki miażdżycowej w tętnicy wieńcowej a typ remodelingu

Wstęp: Celem pracy była ocena wpływu budowy wewnętrznej i lokalizacji blaszki miażdżycowej w tętnicy wieńcowej na kierunek przebudowy ściany tętnic wieńcowych przy użyciu ultrasonografii wewnątrznaczyniowej (IVUS). Materiał i metody: U 64 pacjentów przed zabiegiem przezskórnej rewaskularyzacji serca oceniono remodeling w obrębie 89 segmentów tętnic wieńcowych za pomocą IVUS. Na podstawie wielkości różnicy pomiędzy polem powierzchni przekroju poprzecznego tętnicy w przekroju badanym i przekroju referencyjnym sklasyfikowano remodeling jako dodatni, ujemny lub nieobecny. Blaszki miażdżycowe pod względem budowy wewnętrznej podzielono na miękkie, mieszane i twarde oraz zwapniałe i bez zwapnień. Zwapnienia pod względem lokalizacji w blaszce miażdżycowej podzielono na powierzchowne i głębokie, natomiast tętnice wieńcowe na segmenty: proksymalny, środkowy i dystalny, zgodnie z klasyfikacją AHA/ACC. Wyniki: W modelu wielokrotnej regresji logistycznej wykazano istnienie zależności: - między dodatnim remodelingiem a: obecnością miękkiej blaszki miażdżycowej (OR: 3,07; 95% CI: 1,22&#8211;7,73; p < 0,02), lokalizacją powierzchowną zwapnień (OR: 20; 95% CI: 1,9&#8211;210; p < 0,01) oraz lokalizacją blaszki miażdżycowej w dystalnym segmencie tętnicy wieńcowej (OR: 8,8; 95% CI: 1,1&#8211;82; p < 0,05); - między ujemnym remodelingiem a: obecnością miękkiej blaszki miażdżycowej (OR: 0,3; 95% CI: 0,1&#8211;0,84; p < 0,03), lokalizacją głęboką zwapnień (OR: 36,7; 95% CI: 2,8&#8211;479; p < 0,01) oraz lokalizacją blaszki miażdżycowej w proksymalnym segmencie tętnicy wieńcowej (OR: 5,37; 95% CI: 1,04&#8211;27,8; p < 0,05). Wnioski: Kierunek przebudowy miażdżycowej tętnic wieńcowych zależy od budowy wewnętrznej i lokalizacji blaszki miażdżycowej w tętnicy wieńcowej. Występowanie dodatniego remodelingu obserwuje się częściej w miejscu rozwoju miękkich blaszek miażdżycowych, w blaszkach z powierzchownymi zwapnieniami i w dystalnych segmentach tętnic. Natomiast występowanie ujemnego remodelingu stwierdzono częściej w blaszkach z głębokimi zwapnieniami i w proksymalnych segmentach tętnic wieńcowych. (Folia Cardiol. 2004; 11: 355&#8211;365

Budowa wewnętrzna i lokalizacja blaszki miażdżycowej w tętnicy wieńcowej a typ remodelingu

Wstęp: Celem pracy była ocena wpływu budowy wewnętrznej i lokalizacji blaszki miażdżycowej w tętnicy wieńcowej na kierunek przebudowy ściany tętnic wieńcowych przy użyciu ultrasonografii wewnątrznaczyniowej (IVUS). Materiał i metody: U 64 pacjentów przed zabiegiem przezskórnej rewaskularyzacji serca oceniono remodeling w obrębie 89 segmentów tętnic wieńcowych za pomocą IVUS. Na podstawie wielkości różnicy pomiędzy polem powierzchni przekroju poprzecznego tętnicy w przekroju badanym i przekroju referencyjnym sklasyfikowano remodeling jako dodatni, ujemny lub nieobecny. Blaszki miażdżycowe pod względem budowy wewnętrznej podzielono na miękkie, mieszane i twarde oraz zwapniałe i bez zwapnień. Zwapnienia pod względem lokalizacji w blaszce miażdżycowej podzielono na powierzchowne i głębokie, natomiast tętnice wieńcowe na segmenty: proksymalny, środkowy i dystalny, zgodnie z klasyfikacją AHA/ACC. Wyniki: W modelu wielokrotnej regresji logistycznej wykazano istnienie zależności: - między dodatnim remodelingiem a: obecnością miękkiej blaszki miażdżycowej (OR: 3,07; 95% CI: 1,22&#8211;7,73; p < 0,02), lokalizacją powierzchowną zwapnień (OR: 20; 95% CI: 1,9&#8211;210; p < 0,01) oraz lokalizacją blaszki miażdżycowej w dystalnym segmencie tętnicy wieńcowej (OR: 8,8; 95% CI: 1,1&#8211;82; p < 0,05); - między ujemnym remodelingiem a: obecnością miękkiej blaszki miażdżycowej (OR: 0,3; 95% CI: 0,1&#8211;0,84; p < 0,03), lokalizacją głęboką zwapnień (OR: 36,7; 95% CI: 2,8&#8211;479; p < 0,01) oraz lokalizacją blaszki miażdżycowej w proksymalnym segmencie tętnicy wieńcowej (OR: 5,37; 95% CI: 1,04&#8211;27,8; p < 0,05). Wnioski: Kierunek przebudowy miażdżycowej tętnic wieńcowych zależy od budowy wewnętrznej i lokalizacji blaszki miażdżycowej w tętnicy wieńcowej. Występowanie dodatniego remodelingu obserwuje się częściej w miejscu rozwoju miękkich blaszek miażdżycowych, w blaszkach z powierzchownymi zwapnieniami i w dystalnych segmentach tętnic. Natomiast występowanie ujemnego remodelingu stwierdzono częściej w blaszkach z głębokimi zwapnieniami i w proksymalnych segmentach tętnic wieńcowych. (Folia Cardiol. 2004; 11: 355&#8211;365

Wyniki implantacji stentu do pnia lewej tętnicy wieńcowej u 70 pacjentów - ocena kliniczna

Wstęp: Zwężenie pnia lewej tętnicy wieńcowej coraz częściej leczy się za pomocą przezskórnej angioplastyki z implantacją stentu. Celem pracy była ocena wyników terapii z wykorzystaniem tej metody w grupie 70 pacjentów. Materiał i metody: Badaną grupę po zabiegu poddano rocznej klinicznej i angiograficznej obserwacji. Oceniano śmiertelność okołozabiegową oraz w obserwacji odległej oraz częstość występowania restenozy i interwencji wieńcowych po 3, 6 i 12 miesiącach. Wyniki: W badanej grupie odnotowano 12 zgonów (17,1%), w tym 11 okołozabiegowo i 1 po 3 miesiącach. Wszystkie zgony wystąpiły u chorych leczonych ze wskazań nagłych (29,3%). Stwierdzono 8 przypadków restenozy (14%) wśród pacjentów, którzy przeżyli. Zanotowano 16 interwencji wieńcowych w okresie obserwacji (28% żyjących pacjentów). Znamiennie częściej obserwowano wystąpienie restenozy w przypadku lokalizacji stentu w rozwidleniu LMS z zaopatrzeniem gałęzi międzykomorowej przedniej i/lub gałęzi okalającej (27% restenoz w tej grupie vs. 3% w grupie z inną lokalizacją). Istotnie częściej restenozę stwierdzano u chorych na cukrzycę (36% tej grupy) niż u osób bez cukrzycy (7%). Wnioski: W badanej populacji obserwowano dużą śmiertelność w grupie pacjentów leczonych ze wskazań nagłych. Dobre wyniki dotyczące śmiertelności w grupie chorych poddanej planowej terapii (0%) skłaniają do wykonywania elektywnego zabiegu przezskórnej angioplastyki u dużej grupy osób, z wyłączeniem chorych na cukrzycę oraz z niekorzystną lokalizacją anatomiczną zmiany w LMS. (Folia Cardiol. 2004; 11: 555&#8211;560

Wyniki implantacji stentu do pnia lewej tętnicy wieńcowej u 70 pacjentów - ocena kliniczna

Wstęp: Zwężenie pnia lewej tętnicy wieńcowej coraz częściej leczy się za pomocą przezskórnej angioplastyki z implantacją stentu. Celem pracy była ocena wyników terapii z wykorzystaniem tej metody w grupie 70 pacjentów. Materiał i metody: Badaną grupę po zabiegu poddano rocznej klinicznej i angiograficznej obserwacji. Oceniano śmiertelność okołozabiegową oraz w obserwacji odległej oraz częstość występowania restenozy i interwencji wieńcowych po 3, 6 i 12 miesiącach. Wyniki: W badanej grupie odnotowano 12 zgonów (17,1%), w tym 11 okołozabiegowo i 1 po 3 miesiącach. Wszystkie zgony wystąpiły u chorych leczonych ze wskazań nagłych (29,3%). Stwierdzono 8 przypadków restenozy (14%) wśród pacjentów, którzy przeżyli. Zanotowano 16 interwencji wieńcowych w okresie obserwacji (28% żyjących pacjentów). Znamiennie częściej obserwowano wystąpienie restenozy w przypadku lokalizacji stentu w rozwidleniu LMS z zaopatrzeniem gałęzi międzykomorowej przedniej i/lub gałęzi okalającej (27% restenoz w tej grupie vs. 3% w grupie z inną lokalizacją). Istotnie częściej restenozę stwierdzano u chorych na cukrzycę (36% tej grupy) niż u osób bez cukrzycy (7%). Wnioski: W badanej populacji obserwowano dużą śmiertelność w grupie pacjentów leczonych ze wskazań nagłych. Dobre wyniki dotyczące śmiertelności w grupie chorych poddanej planowej terapii (0%) skłaniają do wykonywania elektywnego zabiegu przezskórnej angioplastyki u dużej grupy osób, z wyłączeniem chorych na cukrzycę oraz z niekorzystną lokalizacją anatomiczną zmiany w LMS. (Folia Cardiol. 2004; 11: 555&#8211;560

At the Roots of Labour Activism: Chinese and Cambodian Garment Workers in Comparative Perspective

In China extensive, co-ordinated strikes such as those that have taken place in Cambodia in recent years remain rare, with most protests initiated by Chinese workers contained inside single factories or industrial zones. Also, while Cambodian workers often mobilise for their interests and broader policy issues, such as the determination of the minimum wage, Chinese workers largely limit themselves to protests against violations of their legal rights. How can these different patterns of labour activism be explained? Through factory gate surveys and interviews conducted during the summer of 2016 in a sample of Hong Kong-owned garment factories in Dongguan and Phnom Penh, this study provides a comparative analysis of the root causes of labour activism in China and Cambodia. In particular, the article focuses on three elements that play an important role in determining labour activism: the expectations of the workers regarding wages; the workers’ perception of the labour law and the legal system; and trade union pluralism