Cultural integration and its discontents

social integrationculture

Słowo wstępne

Śmierć jednakowo przeraża i fascynuje literatów oraz twórców kultury. Próbują ją poznać, zbadać, oswoić, opisać, niektórzy może nawet zaprzyjaźnić się. Jedni postrzegają śmierć poprzez doświadczenia, przekazy, objawienie religijne, inni próbują zmierzyć się z nią sami. Rezultatem tych różnorodnych u swej genezy, ale też w swym przebiegu, poszukiwań są dzieła literackie oraz inne wszelkiego rodzaju artefakty. Śmierć, w rzeczywistości nieuchwytna w swej istocie, jawi się w średniowieczu jako szkielet bądź rozkładające się zwłoki. Budząc przerażenie i szacunek zaprasza ludzi różnych stanów do swego tańca – danse macabre – tańca Śmierci. Straszy karą grzeszników, obiecuje rozkosze niebiańskie sprawiedliwym. Jest wpisana w porządek religijny. Pojęcia śmierci wzniosłej lub pełnej makabry nie wyczerpują całej bogatej palety doznań, jakie ze śmiercią kojarzymy. Wzniosłość i makabra stały się jako własne przeciwieństwa punktem wyjścia dla poszukiwań podjętych w obszarze literatury i kultury. W książce znajdujemy studia na temat literackich zmagań ze śmiercią w twórczości m.in.: F. Birkowskiego, F.D. Kniaźnina, J.P. Woronicza, A.A. Jakubowskiego, H. von Kleista, J. Słowackiego, A. Mostowskiej, Ł. Rautenstrauchowej, B. Ostrowskiej, M. Wolskiej, H. Sienkiewicza, L. Rydla, S. Piętaka, A. Świrszczyńskiej, A. Kamieńskiej, J. Kaczmarskiego, E. Ostrowskiej, S. Clarke, S. Kane. Autorzy przyglądają się wzniosłości i makabrze w literackich obrazach śmierci od baroku po współczesnośćUdostępnienie publikacji Wydawnictwa Uniwersytetu Łódzkiego finansowane w ramach projektu „Doskonałość naukowa kluczem do doskonałości kształcenia”. Projekt realizowany jest ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego w ramach Programu Operacyjnego Wiedza Edukacja Rozwój; nr umowy: POWER.03.05.00-00-Z092/17-00

Tokat ve Niksar'da Yağı-Basan Medreseleri

[No Abstract Available

Karamanlı Medreseleri

[No Abstract Available

Staropolskie ekshorty (ekscytarze) – geneza, cechy i odmiany (zapowiedź monografii)

The aim of this study is to determine the scope of a future monograph, which will be devoted to Old Polish exhortations, and show the key issues concerning this genre, based on the current state of research. The author’s reflections focus on Polish literature of the 16th and 17th centuries – heroic epics, occasional poetry and prose, as well as orations. The starting point for the author’s deliberations on the subject is the ancient genesis of exhortation as a form found in the heroic epics and historical works. In the subsequent subsections of this paper, the author brings up the statements of Polish scholars, who explored the subject of exhortations, including Juliusz Nowak-–Dłużewski, Alojzy Sajkowski, Jadwiga Kuczyńska, Roman Krzywy and Renata Gałaj-–Dempniak. Based on Teresa Michałowska’s conclusions concerning genealogy, the author proposes a hypothesis that exhortation is a separate literary genre, which uses a group of topoi. The future monograph is intended to show the functioning of exhortation in treatises on poetics and rhetoric as a separate literary genre. The author’s objectives are also to showcase the presence of this genre in lyrical and epic works, as well as present oration as a self-–contained and non-–self-–contained expression in terms of polygraphy and content. The additional objective of the new work is to show the changing specificity of topoi in exhortations, which were to be used within parenthesis, for the effective formation of reality.Celem studium jest określenie w oparciu o dotychczasowy stan badań zakresu problemowego przyszłej monografii, która poświęcona byłaby staropolskim ekshortacjom i pokazywała węzłowe dla niej zagadnieia. Przedmiotem refleksji jest literatura polska XVI i XVII wieku: epika bohaterska, poezja i proza okolicznościowa, oratorstwo. Punkt wyjścia dla rozważań stanowi antyczna geneza ekshortacji jako formy spotykanej w epice bohaterskiej i dziełach historycznych. W dalszej części rozważań przedstawia się stanowiska polskich badaczy, którzy pisali o ekshortacjach, między innymi: Juliusza Nowaka-Dłużewskiego, Alojzego Sajkowskiego, Jadwigi Kuczyńskiej, Romana Krzywego i Renaty Gałaj-Dempniak. W oparciu o ustalenia Teresy Michałowskiej z zakresu genologii stawia się tezę, iż ekshortacja jest osobnym gatunkiem literackim posługującym się zespołem toposów. Przyszła monografia ma ukazać funkcjonowanie ekshortacji w traktatach z zakresu poetyki i retoryki, jako osobnego gatunku literackiego, jej obecność w liryce, epice i oratorstwie, jako wypowiedź samoistną i niesamoistną poligraficznie i treściowo, jak też zmienną swoistość topiki ekshortacyjnej, która służyć miała skutecznemu formowaniu rzeczywistości w ramach parentezy

Tezkerelerde Adı Geçen Sinan Eserlerinin Yapı Türlerine Göre Alfabetik Listesi

[No Abstract Available

Mimar Sinan'ın Külliyeleri

[No Abstract Available

Mimar Sinan'ın Türbeleri

[No Abstract Available

Mimar Sinan'ın Camileri

[No Abstract Available