Agricultural practices and water quality in Saskatchewan : the social ecology of resource management

This thesis presents the results of exploratory sociological research designed to better understand how farmers select agricultural practices with the potential to effect water quality. The primary research methodology is a Rapid Rural Appraisal of thirty farms in five rural municipalities in Saskatchewan, Canada during the year 2000 growing season. The data establishes that a variety of economic, institutional, organizational, and social factors interact in dynamic ways to influence farmer resource management decisions and that the resulting agricultural practices have the potential for subtle and dramatic effects on water quality in Saskatchewan. Risk-mitigating farming methods known as “Best Management Practices” (BMPs) are interpreted by farmers in the field research as being both appropriate and problematic. Alternative initiatives and communication strategies are identified in the field data that offer support to production and productivity in the agriculture sector while also promoting water quality. The research suggests that measures such as providing accessible public water quality data, promoting water treatment for individual households, and educating rural women and youth about water quality issues may merit further investigation

Searching for star-forming dwarf galaxies in the Antlia cluster

The formation and evolution of dwarf galaxies in clusters need to be understood, and this requires large aperture telescopes. In this sense, we selected the Antlia cluster to continue our previous work in the Virgo, Fornax, and Hydra clusters and in the Local Volume (LV). Because of the scarce available literature data, we selected a small sample of five blue compact dwarf (BCD) candidates in Antlia for observation. Using the Gemini South and GMOS camera, we acquired the Halpha imaging needed to detect star-forming regions in this sample. With the long-slit spectroscopic data of the brightest seven knots detected in three BCD candidates, we derived their basic chemical properties. Using archival VISTA VHS survey images, we derived K_S magnitudes and surface brightness profile fits for the whole sample to assess basic physical properties. FS90-98, FS90-106, and FS90-147 are confirmed as BCDs and cluster members, based on their morphology, K_S surface photometry, oxygen abundance, and velocity redshift. FS90-155 and FS90-319 did not show any H{\alpha} emission, and they could not be confirmed as dwarf cluster star-forming galaxies. Based on our data, we studied some fundamental relations to compare star forming dwarfs (BCDs and dIs) in the LV and in the Virgo, Fornax, Hydra, and Antlia clusters. Star-forming dwarfs in nearby clusters appear to follow same fundamental relations in the near infrared with similar objects in the LV, specifically the size-luminosity and the metallicity-luminosity, while other more fundamental relations could not be checked in Antlia due to lack of data.Comment: Accepted for publication in A&A (early 2014

The position of military archives in the frame of archival service - Independence or integration?

Arheološka istraživanja su pokazala da su već u najstarijim poznatim arhivima u Mezopotamiji i Egiptu, kasnije i u carskom Rimu, postojale odvojene prostorije u kojima su se čuvali vojni arhivi. To je posljedica činjenice da su arhivi od početka bili usko povezani s upravom, što je vidljivo već i iz same riječi arhiv, koja ne znači ništa drugo nego upravno tijelo. Organizacija vojnih arhiva danas je raznolika. Negdje su vojni arhivi ustanove u sastavu ili podčinjene ministarstvu obrane ili određenom visokom vojnom zapovjedništvu, dok su drugdje organizirani kao vojni odjeli pri nacionalnom arhivu. U prvom slučaju arhivi su ponegdje ujedno i ustanove koje se bave istraživačkim radom za potrebe vojske, a ponegdje je istraživačka djelatnost odvojena u zasebno formiranu ustanovu. Postoje i hibridni slučajevi gdje su vojni arhivi neposredno u nadležnosti nacionalnog arhiva, ali je ministarstvo obrane zadržalo određene kompetencije. Model organizacije vojnih arhiva kao ustanova podčinjenih ministarstvu obrane karakterističan je za romanske zemlje (Francuska, Španjolska, Portugal) i zemlje Istočne i Srednje Europe, donedavno sa socijalističkim društvenim uređenjem. U Francuskoj i Španjolskoj, na primjer, to je posljedica povijesnog razvoja arhivske službe - vojni arhivi su organizirani daleko prije središnjeg državnog arhiva i nije bilo pritisaka za integraciju tih arhiva u nacionalni arhiv. Organizacija arhiva u pravilu slijedi podjelu vojske na kopnenu vojsku, ratnu mornaricu i zračne snage. Vojni arhivi u ovim zemljama djeluju sukladno nacionalnom arhivskom zakonodavstvu, smatraju se dijelom nacionalne arhivske baštine i primjenjuju stručne standarde koji ne odudaraju od onih koji vrijede za nacionalne arhive. Suradnja s nacionalnim arhivom je uglavnom neformalna i dobrovoljna, usmjerena na usklađivanje određenih pitanja stručnoga rada. Vojni arhivi u Rusiji nastali do 1941. godine čine dio nacionalne arhivske službe, tj. nisu podčinjeni ministarstvu obrane. Gradivo nastalo nakon 1941. čuva se u vojnim arhivima (odvojeno za kopnenu vojsku i ratnu mornaricu) koji su podčinjeni generalštabu, odnosno admiralitetu. Iako se ova dva arhiva često smatraju međuarhivima - pretpostavlja se, dakle, da bi gradivo moglo biti predano drugom arhivu - očita je tendencija prerastanja ovih međuarhiva u povijesne arhive. Za razliku od vojnih arhiva u Francuskoj i Španjolskoj, gdje se na korištenje vojnih arhiva primjenjuju odredbe nacionalnog arhivskog zakonodavstva i u pravilu mjesto čuvanja gradiva ne utječe na režim njegova korištenja, u Rusiji je režim korištenja gradiva koje se čuva u arhivima pod nadležnoću ministarstva obrane znatno restriktivniji u odnosu na gradivo koje se čuva u državnim arhivima. Vojni arhivi u Švedskoj i u Njemačkoj pripojeni su nacionalnome arhivu - kao odjeli nacionalnog arhiva - na temelju ugovora ministarstva obrane s ministarstvom nadležnim za arhive. Iako vojni arhivi više nisu u njegovoj neposrednoj nadležnosti, u oba slučaja ministarstvo obrane je zadržalo neka prava i ovlasti u pogledu korištenja gradiva, nadzora nad zaštitom, obradom i korištenjem i sl. U njemačkom slučaju ugovorom je određeno da je direktor vojnog arhiva u sastavu saveznog arhiva uvijek pukovnik njemačke vojske te da je određen broj osoblja iz reda djelatnih vojnih lica. Ovakav hibridni položaj vojnih arhiva posljedica je s jedne strane potrebe za kvalitetnijom stručnom obradom, boljom dostupnošću gradiva i smanjenjem troškova - što se postiže ako se gradivo preda nacionalnome arhivu - i s druge strane potrebe vojske za određenom razinom nadzora i očuvanjem vlastitoga povijesnog identiteta. U Sjedinjenim Američkim Državama i Velikoj Britaniji gradivo vojne provenijencije čuva se u nacionalnome arhivu jednako kao i svo ostalo gradivo nastalo djelovanjem tijela državne vlasti. Prije predaje gradiva arhivu nadležna vojna ustanova može pregledati gradivo (radi istraživanja ili deklasifikacije), no nakon predaje gradivo je u punoj i isključivoj nadležnosti nacionalnog arhiva. Jedino je za korištenje klasificiranih dokumenata, prije isteka zakonskog roka, potrebno odobrenje nadležnog vojnog tijela. Za SAD i Veliku Britaniju karakteristično je i to da se vojno gradivo privatne provenijencije ne preuzima u državne arhive, kao što je to uobičajeno u arhivima na europskome kontinentu gdje takvo gradivo služi kao nadopuna ili nadomjestak za javne arhivske fondove. Primjer Švedske u kojoj je donedavno samostalni vojni arhiv izuzet iz nadležnosti ministarstva obrane i postao odjel nacionalnog arhiva, upućuje na tendenciju koja će vjerojatno biti sve prisutnija. Suvremene vojske nisu vezane za vlastitu povijest kao element njihova identiteta i samosvijesti i nastoje se usredotočiti isključivo na svoju osnovnu zadaću u sadašnjosti i neposredno predstojećoj budućnosti. Zahtjevi za smanjenjem troškova i transparentnošću također imaju velik utjecaj. Ipak, svaki od tri analizirana modela može se pokazati uspješnim, ovisno o tradiciji, organizaciji uprave i vojske, raspoloživim resursima i sl. Bez obzira na to koji je model primijenjen u pojedinoj zemlji, važno je da je rad vojnih arhiva reguliran nacionalnim arhivskim zakonodavstvom na isti način kao i rad ostalih javnih arhiva i da se osigura dostupnost i jednaki uvjeti korištenja gradiva vojnih arhiva kao dijela nacionalne arhivske baštin

Aperture-free star formation rate of SDSS star-forming galaxies

Large area surveys with a high number of galaxies observed have undoubtedly marked a milestone in the understanding of several properties of galaxies, such as star-formation history, morphology, and metallicity. However, in many cases, these surveys provide fluxes from fixed small apertures (e.g. fibre), which cover a scant fraction of the galaxy, compelling us to use aperture corrections to study the global properties of galaxies. In this work, we derive the current total star formation rate (SFR) of Sloan Digital Sky Survey (SDSS) star-forming galaxies, using an empirically based aperture correction of the measured $\rm H\alpha$ flux for the first time, thus minimising the uncertainties associated with reduced apertures. All the $\rm H\alpha$ fluxes have been extinction-corrected using the $\rm H\alpha/H\beta$ ratio free from aperture effects. The total SFR for $\sim$210,000 SDSS star-forming galaxies has been derived applying pure empirical $\rm H\alpha$ and $\rm H\alpha/H\beta$ aperture corrections based on the Calar Alto Legacy Integral Field Area (CALIFA) survey. We find that, on average, the aperture-corrected SFR is $\sim$0.65dex higher than the SDSS fibre-based SFR. The relation between the SFR and stellar mass for SDSS star-forming galaxies (SFR--$\rm M_\star$) has been obtained, together with its dependence on extinction and $\rm H\alpha$ equivalent width. We compare our results with those obtained in previous works and examine the behaviour of the derived SFR in six redshift bins, over the redshift range $\rm 0.005 \leq z\leq 0.22$. The SFR--$\rm M_\star$ sequence derived here is in agreement with selected observational studies based on integral field spectroscopy of individual galaxies as well as with the predictions of recent theoretical models of disc galaxies

The extended HeII4686-emitting region in IZw18 unveiled: clues for peculiar ionizing sources

New integral field spectroscopy has been obtained for IZw18, the nearby lowest-metallicity galaxy considered our best local analog of systems forming at high-z. Here we report the spatially resolved spectral map of the nebular HeII4686 emission in IZw18, from which we derived for the first time its total HeII-ionizing flux. Nebular HeII emission implies the existence of a hard radiation field. HeII-emitters are observed to be more frequent among high-z galaxies than for local objects. So investigating the HeII-ionizing source(s) in IZw18 may reveal the ionization processes at high-z. HeII emission in star-forming galaxies, has been suggested to be mainly associated with Wolf-Rayet stars (WRs), but WRs cannot satisfactorily explain the HeII-ionization at all times, in particular at lowest metallicities. Shocks from supernova remnants, or X-ray binaries, have been proposed as additional potential sources of HeII-ionizing photons. Our data indicate that conventional HeII-ionizing sources (WRs, shocks, X-ray binaries) are not sufficient to explain the observed nebular HeII4686 emission in IZw18. We find that the HeII-ionizing radiation expected from models for either low-metallicity super-massive O stars or rotating metal-free stars could account for the HeII-ionization budget measured, while only the latter models could explain the highest values of HeII4686/Hbeta observed. The presence of such peculiar stars in IZw18 is suggestive and further investigation in this regard is needed. This letter highlights that some of the clues of the early Universe can be found here in our cosmic backyard.Comment: 6 pages, 3 figures. Accepted for publication in ApJ Letter

Fotometria superficial de galáxias IRAS ultraluminosas

Galáxias IRAS ultraluminosas (ULIRGs), caracterizadas por suas altas luminosidades no infravermelho distante, Lfir > 1012LQ, são as galáxias starburst mais luminosas no Universo Local (z < 0.5). Grande parte das ULIRGs mostram fortes sinais de interação e/ ou fusão. As simulações numéricas de colisões entre galáxias que incorporam gás e estrelas prevêem, como resultado, morfologias durante o processo de colisão muito parecidas com o que se observa. São galáxias que apresentam morfologias típicas de galáxias interactuantes. Elas mostram bursts violentos de formação estelar e/ou um núcleo ativo. Esses resultados corroboram com a interpretação de que esses sistemas são galáxias fortemente interactuantes em processo de fusão. Uma outra hipótese é que ULIRGs possam representar um estágio inicial na formação de galáxias elípticas. Apresentamos neste trabalho uma análise da fotometria superficial nas bandas B, V, R de uma amostra de 13 galáxias IRAS ultraluminosas observadas com o foco primário do telescópio Isaac Newton de 2.5m de Roque de Los Muchachos nas Ilhas Canárias, Espanha. Fizemos uma descrição morfológica para cada galáxia e, em função destas notas individuais, as dividimos em três grupos, o que nos permitiu analisar morfologicamente o estágio evolutivo da colisão/ fusão. Depois verificamos como que seus perfis de brilho na banda R, produzidos por ajustes de elipses das isofotas, se comportam em função de R, R1/4 e log(R). Tendo os perfis para toda extensão da galáxia, fizemos um ajuste linear em duas regiões de cada um dos perfis. A primeira corresponde à parte interna da galáxia e a segunda corresponde à parte externa. Então, para cada galáxia, fizemos um total de 6 ajustes lineares. Com o valor dos resíduos dos ajustes (RMS), verificamos qual dos três perfis (R, R1/4 e log(R)) representava melhor a distribuição de brilho em cada galáxia. Então, relacionando os melhores ajustes com a classe morfológica das ULIRGs verificamos que nossos resultados são compatíveis com a proposta de que as galáxias elípticas possam ser produto de fusões, e que provavelmente as ULIRGs estão representando alguma fase na formação destas galáxias

How much dark matter is there inside early-type galaxies?

We study the luminous mass as a function of the dynamical mass inside the effective radius (r_e) of early-type galaxies (ETGs) to search for differences between these masses. We assume Newtonian dynamics and that any difference between these masses is due to the presence of dark matter. We use several samples of ETGs -ranging from 19 000 to 98 000 objects- from the ninth data release of the Sloan Digital Sky Survey. We perform Monte Carlo (MC) simulations of galaxy samples and compare them with real samples. The main results are: i) MC simulations show that the distribution of the dynamical vs. luminous mass depends on the mass range where the ETGs are distributed (geometric effect). This dependence is caused by selection effects and intrinsic properties of the ETGs. ii) The amount of dark matter inside r_e is approximately 7% +- 22%. iii) This amount of dark matter is lower than the minimum estimate (10%) found in the literature and four times lower than the average (30%) of literature estimates. However, if we consider the associated error, our estimate is of the order of the literature average.Comment: 24 pages, 12 figures. MNRAS accepte