La sentencia Sousa Rodríguez : una cancelación retrasada o un retraso cancelado?

El criterio adoptado por el Tribunal de Justicia de la Unión Europea para decidir cuándo un vuelo puede considerarse cancelado (el ‘criterio del itinerario’) tiene ciertas deficiencias. La pregunta sobre cómo el vuelo es ejecutado funciona mejor.El criterio sugerido en este trabajo (el ‘criterio de la ejecución’) implicaque se puede igualar el vuelo reemplazante al vuelo inicialmente previsto. Cuando el vuelo reemplazante sufre un retraso, se pueden tener en cuenta tres límites. El vuelo reemplazante seconsidera ejecutado ‘normalmente’ si el vuelo reemplazante sale con no más de una hora de antelación y llega a su destino final con menos de dos horas de retraso con respecto a la hora de llegada prevista. Cuando el vuelo reemplazante sobrepasa este límite de dos horas de retraso, podemos aplicar la regulación de ‘retraso’. Si el vuelo reemplazante sufre como mínimo cinco horas de retraso, podemos aplicar la regulación de ‘cancelación’.The criterion used by the Court of Justice of the European Union in order to decide whether a flight can be considered cancelled (‘the itinerary criterion’) suffers from shortcomings. The question «how is the flight executed?» is more effective. The criterion suggested in this paper (‘the execution criterion’) implies that a replacement flight has to be treated in the same way as the original flight. When the replacement flight suffers a delay, three limits must be taken into account. The replacement flight must be considered as ‘normally’ executed if it departs no more than one hour before, and arrives at its final destination less than two hours after, the original scheduled time. If the limit of two hours’ delay is breached, the ‘delayed’ flights regime must be applied. If the replacement flight suffers a delay of at least five hours, the ‘cancellation’ regime must be applied

European air passenger rights : delay and cancellation

The protection of passengers by EU law dates back more than 20 years. The current framework, in particular Regulation (EC) No 261/2004, raises important issues, such as the notions of delay and cancellation. These two concepts are discussed in this contribution, with reference to C.J.E.U. case law

Hof van Justitie legt rechten vliegtuigpassagiers verder uit

European air passenger rights: further explanation by the European Court of Justic

European air passenger rights : Montreal’s damage and Brussels’s compensation

In the European context, two legal instruments are used to regulate compensation for damage occasioned by delay in the carriage by air of passengers. The way in which these two instruments interact is unclear, and some of the highest courts interpret them in contradictory ways. As a result, air passengers’ rights are ambiguous, and air carriers’ liability limits are vague. This paper addresses these issues from a damage/compensation point of view. A proposal is made that could create more legal certainty both for the hundreds of millions of passengers that are carried each year in the European Union (EU) and for the airlines that must bear the cost of these European air passenger rights – which equates to around four billion euros annually

Europese vliegtuigpassagiersrechten bij vertraagde en geannuleerde vluchten : een onderzoek naar de invloed van de Europese wetgever en het Europese Hof van Justitie

Dit proefschrift onderzocht de invloed van de Europese wetgever en het Europese Hof van Justitie op Europese vliegtuigpassagiersrechten bij vertraagde en geannuleerde vluchten. Na een inleidend deel [1] werd van start gegaan met een bronnenonderzoek (deel [2]). Dit bronnenonderzoek leidde niet alleen tot de relevante bronnen (de Verordening Vliegtuigpassagiersrechten en het Verdrag van Montreal), maar bracht tevens het exclusiviteitsconflict tussen beide bronnen aan het licht. Hoe het Hof van Justitie met dit conflict omging, wat de mogelijke alternatieven zijn en welke stappen de Europese wetgever zou kunnen ondernemen, werd behandeld in deel [3]. Deel [4] ging na hoe het begrip “vlucht” geïnterpreteerd werd door het Hof, zal worden geïnterpreteerd door de Europese wetgever en hoe het juridisch-technisch zou moeten geïnterpreteerd worden door alle betrokkenen. Het volgende deel [5] plaatste twee vragen centraal: “Wanneer is een vlucht ‘vertraagd’ of ‘geannuleerd’?” en “Wat is het verschil in passagiersbescherming naargelang de vlucht vertraagd of geannuleerd is?”. De criteria die het Hof van Justitie daarbij aanwendt, de wijze waarop zij passagiersrechten bij vertraging heeft uitgebreid, wat daarbij de tekortkomingen zijn en in hoeverre de Europese wetgever deze zaken wenst terug te draaien, komen in deel [5] aan bod. Deel [6] bestudeert de massa Europese rechtspraak inzake “buitengewone omstandigheden”. Deze rechtvaardigingsgrond maakt het mogelijk voor luchtvaartmaatschappijen om zich te ontslaan van (een van) haar verplichtingen. Het ontstane kluwen aan voorwaarden, criteria en bijkomende vragen werd gefaseerd uit de doeken gedaan en in een alomvattend schema gegoten. Het sluitstuk van dit proefschrift, deel [7], wou achterhalen hoe de Verordening Vliegtuigpassagiersrechten in de praktijk wordt nageleefd en gehandhaafd. Na het relevant cijfermateriaal in beeld te hebben gebracht, werd bekeken hoe de Europese wetgever de handhaving heeft geregeld en hoe hij de naleving in de toekomst wenst te verbeteren. Tot slot bevat deel [8] de conclusies en deel [9] de bijlagen.This thesis analysed the influence of the European legislator and the European Court of Justice on European air passenger rights (in cases of delayed and cancelled flights). After an introductory section (part 1), the thesis lifted off in part 2 by documenting its sources (the Air Passenger Rights Regulation and the Montreal Convention). Part 2 also revealed the conflict of exclusivity between these two legal instruments. How the European Court of Justice coped with this conflict, what the alternatives were and are, and what steps can be taken by the European legislator, were discussed in part 3. Part 4 explored how the concept of “flight” was interpreted by the European Court of Justice, how it will be interpreted by the European legislator and how it should be legally-technically interpreted by all actors concerned. Part 5 focused on two questions: “When is a flight ‘delayed’ or ‘cancelled’?” and “What are the differences in passenger protection due to the qualifications ‘delayed’ or ‘cancelled’?” It explored which criteria were applied by the European Court of Justice, how the Court extended passenger rights in cases of delayed flights, what the shortcomings are and in what way the European legislator wants to reverse the Court’s extensions. Part 6 studied the mass-produced European jurisprudence on “extraordinary circumstances”. This justification ground makes it possible for airlines to relieve themselves of (one of) their obligations. The resulting tangle of conditions, criteria and additional questions that were created by the Court were explained and clarified, and structured into a comprehensive scheme. Part 7 considered how the Air Passenger Rights Regulation was complied with and enforced in practice. After highlighting some data on compliance, part 7 examined how the European legislator regulated enforcement and how he wants to enhance compliance in the future. The journey drew to a close in part 8, which set out the conclusions, and ended in part 9 with the appendices

The Sousa Rodríguez judgment: a delayed cancellation or a cancelled delay?

El criterio adoptado por el Tribunal de Justicia de la Unión Europea para decidir cuándo un vuelo puede considerarse cancelado (el ‘criterio del itinerario’) tiene ciertas deficiencias. La pregunta sobre cómo el vuelo es ejecutado funciona mejor.El criterio sugerido en este trabajo (el ‘criterio de la ejecución’) implicaque se puede igualar el vuelo reemplazante al vuelo inicialmente previsto. Cuando el vuelo reemplazante sufre un retraso, se pueden tener en cuenta tres límites. El vuelo reemplazante seconsidera ejecutado ‘normalmente’ si el vuelo reemplazante sale con no más de una hora de antelación y llega a su destino final con menos de dos horas de retraso con respecto a la hora de llegada prevista. Cuando el vuelo reemplazante sobrepasa este límite de dos horas de retraso, podemos aplicar la regulación de ‘retraso’. Si el vuelo reemplazante sufre como mínimo cinco horas de retraso, podemos aplicar la regulación de ‘cancelación’.http://dx.doi.org/10.15304/dereito.24.2.2749 The criterion used by the Court of Justice of the European Union in order to decide whether a flight can be considered cancelled (‘the itinerary criterion’) suffers from shortcomings. The question «how is the flight executed?» is more effective. The criterion suggested in this paper (‘the execution criterion’) implies that a replacement flight has to be treated in the same way as the original flight. When the replacement flight suffers a delay, three limits must be taken into account. The replacement flight must be considered as ‘normally’ executed if it departs no more than one hour before, and arrives at its final destination less than two hours after, the original scheduled time. If the limit of two hours’ delay is breached, the ‘delayed’ flights regime must be applied. If the replacement flight suffers a delay of at least five hours, the ‘cancellation’ regime must be applied.http://dx.doi.org/10.15304/dereito.24.2.274

Europese vliegtuigpassagiersrechten bij vertraagde en geannuleerde vluchten : een onderzoek naar de invloed van de Europese wetgever en het Europese Hof van Justitie

Dit boek onderzocht de invloed van de Europese wetgever en het Europese Hof van Justitie op Europese vliegtuigpassagiersrechten bij vertraagde en geannuleerde vluchten. Na een inleidend deel [1] werd van start gegaan met een bronnenonderzoek (deel [2]). Dit bronnenonderzoek leidde niet alleen tot de relevante bronnen (de Verordening Vliegtuigpassagiersrechten en het Verdrag van Montreal), maar bracht tevens het exclusiviteitsconflict tussen beide bronnen aan het licht. Hoe het Hof van Justitie met dit conflict omging, wat de mogelijke alternatieven zijn en welke stappen de Europese wetgever zou kunnen ondernemen, werd behandeld in deel [3]. Deel [4] ging na hoe het begrip “vlucht” geïnterpreteerd werd door het Hof, zal worden geïnterpreteerd door de Europese wetgever en hoe het juridisch-technisch zou moeten geïnterpreteerd worden door alle betrokkenen. Het volgende deel [5] plaatste twee vragen centraal: “Wanneer is een vlucht ‘vertraagd’ of ‘geannuleerd’?” en “Wat is het verschil in passagiersbescherming naargelang de vlucht vertraagd of geannuleerd is?”. De criteria die het Hof van Justitie daarbij aanwendt, de wijze waarop zij passagiersrechten bij vertraging heeft uitgebreid, wat daarbij de tekortkomingen zijn en in hoeverre de Europese wetgever deze zaken wenst terug te draaien, komen in deel [5] aan bod. Deel [6] bestudeert de massa Europese rechtspraak inzake “buitengewone omstandigheden”. Deze rechtvaardigingsgrond maakt het mogelijk voor luchtvaartmaatschappijen om zich te ontslaan van (een van) haar verplichtingen. Het ontstane kluwen aan voorwaarden, criteria en bijkomende vragen werd gefaseerd uit de doeken gedaan en in een alomvattend schema gegoten. Het sluitstuk van dit proefschrift, deel [7], wou achterhalen hoe de Verordening Vliegtuigpassagiersrechten in de praktijk wordt nageleefd en gehandhaafd. Na het relevant cijfermateriaal in beeld te hebben gebracht, werd bekeken hoe de Europese wetgever de handhaving heeft geregeld en hoe hij de naleving in de toekomst wenst te verbeteren. Tot slot bevat deel [8] de conclusies en deel [9] de bijlagen.This book analysed the influence of the European legislator and the European Court of Justice on European air passenger rights (in cases of delayed and cancelled flights). After an introductory section (part [1]), the thesis lifted off in part [2] by documenting its sources (the Air Passenger Rights Regulation and the Montreal Convention). Part [2] also revealed the conflict of exclusivity between these two legal instruments. How the European Court of Justice coped with this conflict, what the alternatives were and are, and what steps can be taken by the European legislator, were discussed in part [3]. Part [4] explored how the concept of “flight” was interpreted by the European Court of Justice, how it will be interpreted by the European legislator and how it should be legally-technically interpreted by all actors concerned. Part [5] focused on two questions: “When is a flight ‘delayed’ or ‘cancelled’?” and “What are the differences in passenger protection due to the qualifications ‘delayed’ or ‘cancelled’?” It explored which criteria were applied by the European Court of Justice, how the Court extended passenger rights in cases of delayed flights, what the shortcomings are and in what way the European legislator wants to reverse the Court’s extensions. Part [6] studied the mass-produced European jurisprudence on “extraordinary circumstances”. This justification ground makes it possible for airlines to relieve themselves of (one of) their obligations. The resulting tangle of conditions, criteria and additional questions that were created by the Court were explained and clarified, and structured into a comprehensive scheme. Part [7] considered how the Air Passenger Rights Regulation was complied with and enforced in practice. After highlighting some data on compliance, part [7] examined how the European legislator regulated enforcement and how he wants to enhance compliance in the future. The journey drew to a close in part [8], which set out the conclusions, and ended in part [9] with the appendices

European air passenger rights: the concept of 'flight'

Although the meaning of the word “flight” may seem self-evident, it could be interpreted in a number of ways. The concept of “flight” is central to how the Air Passenger Rights Regulation is applied, so a clear understanding of the word is crucial. It is difficult to determine whether a flight has been cancelled or delayed, and therefore how the Air Passenger Rights Regulation applies to a specific situation, if there is uncertainty about what comprises a “flight”. The best way to interpret a “flight” is to define it as that which occurs between take-off and landing, between lift-off and touching the ground. Every part (for example, part A–B and part B–C) of a journey that is composed of different parts, due to one or more stopovers (for example, an outward flight from A, via B, to C), should be interpreted, individually, as a separate, independent flight. The arguments for this are: legal certainty and consistency, equal treatment, linguistic accuracy and conformity with international conventions.Obwohl das Wort „Flug“ für sich zu sprechen scheint, kann es doch auf verschiedene Weise verstanden werden. Der Begriff „des Fluges“ ist von zentraler Bedeutung für die Anwendung der Flugpassagierrechte-VO; deshalb ist es auch seine eindeutige Auslegung. Mangelt es an dieser, so ist es schwer zu bestimmen, ob ein Flug annulliert wurde oder verspätet war, und damit, was im jeweiligen Fall aus der VO folgt. Die beste Auslegung von „Flug“ ist, ihn als das zu beschreiben, was zwischen Start und Landung liegt, zwischen dem Abheben eines Flugzeugs und seiner erneuten Bodenberührung. Bei Reisen, die aufgrund von Zwischenlandungen aus mehreren Teilen bestehen (zB ein Hinflug von A über B nach C) sollte jeder einzelne Teil (so von A nach B sowie von B nach C) als einzelner Flug angesehen werden. Dafür sprechen die Rechtssicherheit und innere Stimmigkeit, Gleichbehandlung, sprachliche Genauigkeit und der Einklang mit internationalen Übereinkommen