Darbeli Elektromanyetik Alanların (PEMF) L929 Hücrelerinde Yara İyileşmesine Tedavi Edici Etkisi

Kronik yaralar 4-6 haftadan uzun iyileşme sürecine sahip yaralar olup kanserli, yüksek dozda ilaç alan veya diyabetli hastalarda problemli olmakta ve takip eden sağlık çalışanı için tedavide güçlükler oluşturmaktadır. Dokunun yeniden şekillenmesi birbirine seri olan olaylardan oluşan karmaşık bir süreçtir. Bu çalışmada FDA ve WHO tarafından onay verilmiş düşük seviyeli elektromanyetik alan uygulamalarının yara iyileşmesinde etkisi L929 hücrelerinde araştırılmaktadır. Burada amaçlanan kısa sürede hızlı bir iyileşmenin sağlanmasıdır. Elektromanyetik alan yaşamımızın her alanında bulunuyor ve insan vücuduna etkisi son yıllarda büyük bir önem kazanmıştır. Tıpta elektromanyetik alanlar (EMA) tanı ve tedavi amacıyla hâlihazırda kullanılmaktadır. Darbeli Elektromanyetik alan uygulamalarında frekans, manyetik alan yoğunluğu, kullanılan bobin yapısı ve uygulama süresi çok önemlidir. Bu çalışmada kullanılan PEMF sinyali 75 Hz frekans, kare dalga formu ve 1 mT manyetik alan intesitesine sahiptir. Bu sinyal bir Helmholtz bobin ile hücrelere 5 saat boyunca uygulanmıştır. Etkin bir uygulama yapılabilmesi için hücre kültürü ile birlikte sistemin simülasyonu CST Studio Suit programı ile yapılmıştır. Elde edilen bulgularda PEMF uygulaması yapılan hücrelerde yara iyileşmesi uygulama yapılmayan hücrelere oranla daha hızlı gerçekleşmiştir. Uygun parametreler seçildiğinde PEMF tedavisinin özellikle diyabetik ayak gibi hasta yaşam kalitesini düşüren patolojik durumlarda sağlık çalışanlarına daha iyi tedavi ve daha kaliteli bir yaşam sunmak için bir destek tedavi olacağı düşünülmektedir. Yapılacak çalışmalarla bu tedavinin biyolojik sistemler üzerine etkilerinin daha iyi anlaşılmasıyla gelecekte kullanımının yaygınlaşması ve etkinliğinin artmasına önemli katkılar sağlayacaktır

Effects of stem cells applications on oxidative stress and apoptosis during implantation

Objective: To investigate the effects of bone marrow derived mesenchymal stem cell (BMSC) application into the rat endometrium on oxidative stress, cell proliferation and apoptosis. Methods: The female rats selected in estrous cycle were divided into three groups (saline, media and BMSC group). The intrauterine and intraperitoneal injections were performed using the saline (200 μL), culture media (200 μL) and 1×106 BMSCs/200 μL culture media, and then they were mated with male rats. On the 7th day of the pregnancy, uterine samples were harvested and dyed with heamatoxylin-eosin histochemically, anti-endothelial nitric oxide synthase and anti-inducible nitric oxide synthase, and anti-proliferating cell nuclear antigen immunohistochemically, with terminal deoxynucleotidyl transferas dUTP nick end labeling for apoptosis. The stainings were evaluated by H-score and the results were analyzed using one-way ANOVA test statistically. Results: It was found that BMSCs increased the endometrial thickness, endometrial epithelium thickness and number of endometrial glands compared to control and sham groups. The intrauterine BMSC application decreased both anti-endothelial nitric oxide synthase and anti-inducible nitric oxide synthase immunoreactivities and the number of apoptotic cells compared to the intraperitoneal applications whereas the immunoreactivity of proliferating cell nuclear antigen was increased. Conclusions: In current study, we define that stem cells do not cause any structural damages. Also they change the distribution of oxidative stress and cell proliferation marker. These findings support the reliability of stem cells in clinical use in the case of infertility