Molibden kofaktör eksikliği ile pilor stenozu arasında bir bağlantı olabilir mi?

Molibden kofaktör eksikliği tipik olarak doğumdan hemen sonra nöbetler, anormal kas tonusu, gelişme geriliği ve beslenme güçlüğü ile kendini gösteren bir nörometabolik hastalıktır. Pilor stenozu ise hayatın ilk birkaç ayında ciddi kusmalara neden olan bir durumdur. Her iki hastalığında patogenezi bilinmemektedir. Bu yazıda molibden kofaktör eksikliği ve pilor stenozu olan bir kız süt çocuğu sunulmaktadır. Her ne kadar bu durumun bir koinsidans mı yoksa molibden kofaktor eksikliğinin bir sonucumu olduğu bilinmese de, nöronal toksisite ortak bir etiyoloji düşündürmektedir. Molybdenum cofactor deficiency is a neurometabolic disorder that typically presents shortly after birth with seizures, abnormal muscle tone, developmental delay and poor feeding. Pyloric stenosis is a condition that causes severe vomiting in the first few months of life. The pathogenesis of both diseases remains unknown.We report a female infant with molybdenum cofactor deficiency and pyloric stenosis. Whether this is a coincidence or molybdenum cofactor deficiency may predispose to pyloric stenosis is not known, but neuronal toxicity suggests a common etiology

SEREBRAL DEV KİST HİDATİK

Human hydatid disease is endemic in Turkey and brain hydatosis is a childhood disease. The hydatid cysts of the brain are mostly single and 18% of the cases have another visceral involvement. The cysts may rarely reach to gigantic sizes in children. Here, we report a case of gigantic hydatid cyst of the brain in a seven years old boy who presented with signs of increased intracranial pressure. He was successfully operated with Dowling's surgical technique and he is still being followed up with no neurologic sequel. İnsan hidatik hastalığı Türkiye'de endemik olup, beyin hidatozisi çocukluk çağının hastalığıdır. Beyin hidatik kistleri sıklıkla tek olup vakaların %18'inde diğer viseral organlarda tutulum mevcuttur. Kistler çocukluk çağında nadiren çok büyük boyutlara ulaşmaktadır. Bu yazıda artmış kafa içi basıncı bulguları ile başvuran ve beyinde devasal boyutlarda hidatik kisti saptanan yedi yaşında erkek bir olgu sunulmaktadır. Hasta başarıyla Dowling's cerrahi tekniği ile opere edilmiş olup halen sekelsiz olarak takip edilmektedir

BENİN ÇOCUKLUK ÇAĞI MYOZİTİ: AKUT OLARAK YÜRÜMEYİ REDDEDEN BİR ÇOCUKTA AYIRICI TANIDA DÜŞÜNÜLMESİ GEREKEN BİR HASTALIK

Benign childhood myositis is a disease of childhood which is characterised with calf pain and sudden onset of refusal to walk. The disease must be differentiated from more serious causes of refusal to walk or limb pain. Elevated creatin kinase, muscle tenderness, normal muscle power and deep tendon reflexes are the most important clues to reach the diagnosis. We report an eight year old boy who presented with acute onset of inability to walk. Based on history, clinical and laboratory findings, the diagnosis of benign childhood myositis is established. All pediatricians should be aware of this condition in order to prevent unnecessary investigations. Benign çocukluk çağı myositi, baldır ağrısı ve ani olarak yürümeyi reddetme ile karakterize bir çocukluk çağı hastalığıdır. Bacak ağrısı ve yürümeyi reddetmeye yol açacak çok daha ciddi hastalıklardan ayrımı yapılmalıdır. Artmış kreatin kinaz, kaslarda hassasiyet, normal kas gücü ve derin tendon refleksleri tanıya ulaşmada en önemli ipuçlarıdır. Bu yazıda ani olarak yürüme yetisini kaybeden sekiz yaşında bir erkek hasta sunulmaktadır. Vakaya öykü, klinik ve laboratuar bulguları ile benign çocukluk çağı myositi tanısı konulmuştur. Gereksiz incelemeleri önlemek için tüm pediatristler bu hastalık hakkında bilgi sahibi olmalıdır

Central Nervous System Vasculitis in Children

Çocukluk çağında santral sinir sistemi (SSS) vaskülitleri, SSS'de izole primer bir hastalık olabileceği gibi altta yatan sistemik hastalıklara sekonder olarak da ortaya çıkabilmektedir. Çocukluk çağı SSS vaskülitleri yakın zamanda tanımlanmış olup ciddi morbidite ve mortaliteye yol açabilmektedir. Primer SSS vaskülitlerinin iki tipi vardır. Bunlar orta ve büyük çaplı damarların tutulduğu anjiografi pozitif tip ve küçük damar tutulumunun olduğu anjiografi negatif tiptir. Birçok enfeksiyon ve sistemik enflamatuvar veya otoimmün hastalık sekonder SSS vaskülitine yol açabilmektedir. Primer ve sekonder SSS vaskülitlerinin klinik, radyolojik, prognoz ve tedavi yaklaşımları farklılık göstermektedir. SSS vasküliti olan çocuklarda erken tanı ve etkili tedavi ile morbidite ve mortalite önlenebilir. Central nervous system (CNS) vasculitis of childhood can occur as a primary disease limited to the CNS or as a secondary manifestation of an underlying systemic disorder. Central nervous system vasculitis in children is a newly recognized disease and can cause severe morbitidy and mortality. Two different subtypes of primary CNS vasculitis are defined: angiography-positive primary CNS vasculitis affecting large and medium-sized vessels, and angiography-negative primary CNS vasculitis affecting small-sized vessels. Many infections and systemic inflammatory or autoimmune diseases can cause secondary CNS vasculitis. Primary and secondary CNS vasculitis of childhood differ in clinical presentation, radiographic findings, prognosis, and treatment. Early recognition and effective treatment may prevent morbidity and mortality of childhood CNS vasculiti

Case report of intrafamilial variability in autosomal recessive centronuclear myopathy associated to a novel BIN1 stop mutation

Centronuclear myopathies (CNM) describe a group of rare muscle diseases typically presenting an abnormal positioning of nuclei in muscle fibers. To date, three genes are known to be associated to a classical CNM phenotype. The X-linked neonatal form (XLCNM) is due to mutations in MTM1 and involves a severe and generalized muscle weakness at birth. The autosomal dominant form results from DNM2 mutations and has been described with early childhood and adult onset (ADCNM). Autosomal recessive centronuclear myopathy (ARCNM) is less characterized and has recently been associated to mutations in BIN1, encoding amphiphysin 2. Here we present the first clinical description of intrafamilal variability in two first-degree cousins with a novel BIN1 stop mutation. In addition to skeletal muscle defects, both patients have mild mental retardation and the more severely affected male also displays abnormal ventilation and cardiac arrhythmia, thus expanding the phenotypic spectrum of BIN1-related CNM to non skeletal muscle defects. We provide an up-to-date review of all previous cases with ARCNM and BIN1 mutations

EFFECTS OF NUTRITION ON GROWTH AND DEFECATION PATTERNS IN EARLY INFANCY

Amaç: Sağlıklı bebeklerde farklı beslenme tiplerinin antropometrik veriler, beslenme davranışı ve dışkılama özellikleri üzerine etkisinin araştırılması. Gereç ve yöntem: Anne sütü ve biberon maması alan sağlıklı bebekler üç ve altı aylıkken değerlendirilerek, beslenme, dışkılama özellikleri ve büyümeleri izlenmiştir. Bulgular: AS ile beslenen 24, BM alan 23 bebek karşılaştırıldığında 3. ayda AS grubunun vücut ağırlığı, boyu, triseps deri kıvrım kalınlığı ve postnatal kilo alımı, BM grubundan fazla bulundu. AS grubunda, bebeklerin doğum ağırlığı ile 3. aydaki vücut ağırlığı arasında pozitif ilişki varken, BM alan grupta bu ilişki yoktu. AS grubunun ilk üç aydaki günlük beslenme süre ve sayısı ayrıca dışkılama sayısı fazla idi. Altıncı ayda iki grubun ortalama vücut ağırlığı, boyu, baş çevresi, vücut kitle indeksi ve TSF arasında fark bulunmazken, BM grubunun aldığı kilo ve baş çevresi artışı AS grubundan daha fazla idi. AS grubunun ek gıdalardan aldığı ortalama enerji ve protein miktarının BM alan bebeklerden daha az olduğu görüldü. Sonuç: Hayatın ilk üç ayında AS ile beslenen bebekler daha hızlı büyümekte, ancak ek gıdalara geçildikten sonra BM ile beslenen bebeklerin gerisinde kalmaktadır. Her iki beslenme şeklinde beslenme davranışı ve dışkılama özellikleri birbirinden farklı olup, ek gıdaların devreye girmesi ile farklılıklar ortadan kalkmaktadır. Bu değişiklikler anne sütünde bulunan hormonlar ve büyüme faktörlerinden kaynaklanabilir. Objective: To evaluate the effects of different nutritional patterns on anthropometric data, feeding behavior and defecation patterns. Material and method: Healthy breast-fed and formula-fed infants were evaluated on their growth, feeding and defecation pattern at 3th and 6th month of age. Results: At first visit of healthy breast-fed (n=24) and formula-fed (n=23) infants, body weight, lenght, triceps skinfold thickness, postnatal weight gain were higher in BF than FF group. While birth weight was correlated to postnatal weight gain in BF babies such correlation was not present in FF group. Daily feeding frequency, feeding period and defecation frequency at three months of age were higher in BF group than FF group. At six months of age, while there were no differences on body weight, length, head circumference, body mass index, TSF between two groups, postnatal weight gain and head circumference increase were higher in FF group. Daily mean energy and protein intake from complementary foods were lower in BF than FF babies. Conclusion: BF infants grow more rapidly at first three months of life, however at the beginning of complementary food these infants stay behind the FF infants. At both of the different nutritional pattern, feeding and defecation patterns are different however, these differences were over with beginning of complementary foods. Different growth, feeding and defecation patterns in BF and FF infants can be related to growth factors and hormones in breast-milk

EPILEPTIC ENCEPHALOPATHIES IN CHILDHOOD

Epileptik ensefalopatiler (EE) terimi, erken başlangıçlı (sıklıkla ilk bir yıl), ilaç tedavisine dirençli ve gelişim geriliği ile kendini gösteren epileptik sendromları tanımlamak için kullanılmaktadır. Bu sendromlar çocukluk çağı epilepsilerinin tedaviye dirençli grubunu oluşturmaktadır. Myoklonik nöbetler ile seyreden Dravet sendromu ve miyoklonik-astatik epilepsi, hipsaritmi ile birlikte olan infantil epileptik ensefalopati (West sendromu), supresyon-börst paterni ile karakterize olan Ohtahara sendromu ve erken miyoklonik epilepsi, malign migratuvar epilepsi, Lennox-Gastaut sendromu, Landau-Kleffner sendromu ve yavaş uyku sırasında ortaya çıkan elektriksel status epileptikus çocukluk çağının başlıca epileptik ensefalopati sendromlarıdır. İnfantil spazm ve Lennox-Gastautu dışındakiler pediatristler tarafından çoğu kez tanınmamakta, bu durumda tanıda gecikmelere ve daha fazla mental yıkıma yol açmaktadır. Etiyoloji multifaktoriyel olup sıklıkla altta yatan bir neden saptanamamaktadır. Yüksek doz çoklu ilaç tedavisine rağmen antiepileptiklere yanıt kötüdür. Bu derlemenin amacı çocukluk çağında görülen epileptik ensefalopatilerin klinik, elektroensefalografik özelliklerini ve prognozlarını tanımlamak ve tedavide son yıllarda olan değişiklikleri gözden geçirmektir. The term epileptic encephalopaties is used to describe epileptic syndromes with the following features: early start (often within the first year), refractory to drug treatment, and poor developmental outcome. These syndromes constitute the group of drug resistant epilepsies in childhood. Syndromes characterised with myoclonic seizures like Dravet syndrome and myoclonic-astatic epilepsy, infantile epileptic encephalopathy with hypsarrhythmia (West syndrome), syndromes characterised with suppression-burst pattern like Ohtahara syndrome and early myoclonic encephalopathy, malign migratory epilepsy, Lennox-Gastaut syndrome, Landau-Kleffner syndrome and electrical status during slow wave sleep are the main epileptic encephalopathies in childhood. These syndromes except infantile spasm and Lennox-Gastaut sydrome are not recognised by paediatricians and this leads to delay in diagnosis and more mental deterioration. The aetiology is multifactorial, but frequently an underlying cause can not be identified. The response to antiepileptic drugs is generally poor despite high dose polypharmacy. The aim of this review is to describe the clinical, electroencephalographic and prognostic features of epileptic encephalopathies and evaluate the recent therapeutic advances

Evaluation of Phenotypic Carbapenemase Production in blaOXA-48 positive K. pneumoniae Isolates by Modified Hodge and Carbapenemase Inactivation Tests

Aim:In recent years, increasing colonization rates of K. pneumoniae in patients with immunosuppression, long hospital stay, invasive devices and treated with broad spectrum antibiotics lead to resistant infections. In this investigate, we aimed to investigate carbapenem resistance in multiresistant K. pneumoniae isolates derived from clinical specimens by phenotypic and genotypic methods.Materials and Methods:In July 2014, 51 K. pneumoniae isolates which were derived from clinical specimens were evaluated. Identification and antibiotic susceptibility tests of isolates were studied with automatized system. Verification of carbapenem resistance were studied with with gradient strip tests. Identification of carbapenemase resistant genes were studied with with “in house” PCR. Phenotypic tests including Modified Hodge test (MHT) and Carbapenemase Inactivation Method (CIM) were applied to all isolates. We re-studied all carbapenems for the isolates with incompatible results.Results:Resistance rates of all isolates to imipenem, meropenem and ertapenem were 78.43%, 60.78% and 96.08%, respectively. 42 of 51 isolates were positive with MHT and 43 of 51 isolates were positive with CIM. blaOXA-48 gene was identified in 42 isolates with PCR. nine isolates which were negative for blaOXA-48 and other carbapenemases gene were negative with MHT and eight isolates which were negative for blaOXA-48 gene were negative with CIM.Conclusion:MHT and CIM are fast and easy methods for the identification of carbapenemase presence. CIM is an easy screening test, but one should be cautious for false negative and positive results. We suggest that modification of the test with carbapenem discs should decrease false negative results

HYPOTONIC INFANT: CLINICAL AND ETIOLOGICAL EVALUATION

Pediatri hekimlerinin özellikle yenidoğan döneminde sık karşılaştığı klinik tablolardan biriside hipotonidir. Hipotoniyi santral (beyin, beyin sapı ve servikal spinal bileşke) ve periferal hipotoni (ön boynuz hücreleri, periferik sinirler, nöromuskuler bileşke ve kaslar) olarak sınıflamak mümkündür. Ancak santral ve/veya periferal sinir sistemini etkileyebilen bazı multisistemik hastalıklar da klinik olarak hipotoni ile karşımıza çıkabilmektedirler. Hipotoniye neden olan durumların ortaya çıkartılmasında, nöroloji, genetik ve metabolizma bölümlerini içeren multidispliner yaklaşım gereklidir. Bu derlemede hipotoniye klinik yaklaşım ve sık görülen hipotoni nedenleri tartışılacaktır. Hypotonia is one of the frequent clinical finding that the pediatricians detected, especially in neonatal period. Hypotonia could be classified as central ( brain, brainstem and cervical spinal junction) and peripheral hypotonia (anterior horn cells, peripheral nerves, neuromuscular junction and muscles). However, multisystemic diseases that can affect central and/or peripheral nervous system may prove to a clinical hypotonia. Multidisciplinary approach is essential to detect the situations that can cause hypotonia, including neurology, genetic and metabolic disorders departments. In this study, the causes and the clinical approach to hypotonia were reviewed