Warum wäre das Opt-out-System zur Organbeschaffung fairer?

The possibility of organ transplantation has created new problems for medical ethics as well as clinical medicine. One of them, organ procurement, is tried to be solved mainly by two systems. Many countries have adopted the ‘optin system’, which aims to raise awareness and make the individuals donate their organs by their own will. The other system, ‘optout’ or ‘presumed consent’, which considers all members of society as potential donors, was adopted by some countries. In this system, individuals should state that they do not wish to donate their organs; otherwise they are considered as donors. By trying to ground our argument with various justifications, we claim that optout system for organ procurement is a fairer option regarding the right to access to healthcare needed, and therefore it should be implemented instead of optin.Mogućnost transplantacije organa je otvorila nove probleme kako u medicinskoj etici tako i u kliničkoj medicini. Jedan od njih, pribavljanje organa, pokušava se riješiti uglavnom pomoću dva sustava. Mnoge države su prihvatile ‘optin’ sustav, koji teži širenju svijesti o problemu i vlastitom izboru pojedinca da donira svoje organe. Drugi sustav, ‘optout’ ili ‘pretpostavljeni pristanak’, u kojem se svi članovi društva smatraju potencijalnim donorima, uveden je u nekolicini zemalja. U tom sustavu, pojedinci trebaju izričito navesti da ne žele donirati svoje organe; u suprotnom se smatraju donorima. U pokušaju utemeljenja našeg argumenta na različitim opravdanjima, tvrdimo da je ‘optout’ sustav pribavljanja organa pravednija opcija, uzimajući u obzir pravo na pristup potrebnoj zdravstvenoj skrbi, te bi stoga treba biti uveden umjesto ‘optin’ sustava.La possibilité de transplantation d’organes a posé de nouveaux problèmes à l’éthique médicale aussi bien qu’à la médecine clinique. Deux systèmes tentent de résoudre l’un de ces problèmes, celui qui concerne l’approvisionnement en organes. Nombre d’États ont adopté le système « optin » qui cherche à répandre la conscience du problème et du choix personnel de l’individu de faire le don de ses organes. Un autre système, appelé « optout » ou « accord tacite », où tous les membres de la société sont considérés comme donateurs potentiels, a été introduit dans certains pays. Dans ce système, les individus doivent indiquer explicitement qu’ils ne souhaitent pas donner leurs organes, faute de quoi ils sont considérés comme donateurs. En essayant de baser notre argumentaire sur les diverses justifications, nous soutenons que le système « optout » est plus juste, compte tenu du droit à l’accès aux soins médicaux nécessaires. Il devrait par conséquent être introduit à la place de « optin ».Die Möglichkeit zur Organtransplantation kreierte neue Probleme für die Medizinethik wie auch für die klinische Medizin. Eines davon, die Organbeschaffung, versucht man hauptsächlich mithilfe zweier Systeme anzugehen. Zahlreiche Staaten haben das ‚OptinSystem’ angenommen, das die Bewusstseinserhöhung sowie Selbstentscheidung der Einzelnen zur Organspende anzielt. Das andere System, das ‚Optout’ bzw. die ‚angenommene Zustimmung’, das sämtliche Gesellschaftsmitglieder als potenzielle Organspender ansieht, wurde von einigen Staaten übernommen. In diesem System sollen Einzelne ausdrücklich erklären, sie wollen keine Organe spenden, anderenfalls werden sie für Organspender gehalten. Indem wir unser Argument auf unterschiedliche Rechtfertigungen zu gründen suchen, behaupten wir, das OptoutSystem zur Organbeschaffung sei eine gerechtere Option in puncto Recht auf Zugang zur notwendigen Gesundheitsfürsorge, und demzufolge solle es anstelle des Optin implementiert werden

Perine Muayenesi mi Kızlık Zarı İncelemesi mi

Bir süre önce, ilk kez katıldığım adli bilimler kongresinde yer alan bir etik oturumunda konuşmak, akademisyen olarak yazarınız için doğrusu değişik bir deneyim olmuştu (1). Tıp alanının bir süredir geniş kapsamlı adli bilimlerin içinde yer almakta olduğunu biliyordu. Ancak bir deontoloji ve tıbbi etik öğretim üyesi olması dolayısıyla onu burada özellikle ilgilendiren, alanın bir başka nedeni olarak laboratuvar alanlarındaki gelişmeden çok toplumsal değişime bağlanabilecek bir gelişmedir. Bunda, insan tutum ve davranışlarına yönelik ahlaki değerlerimizin önde gelmesi söz konusudur. O zaman, konunun tıbbi etik (ya da tıp uğraş ahlakı) yönü de kuşkusuz gündeme gelecektir ki bizi burada ilgilendiren de budur. Böylece, "Pozitif Hukuk" teriminden esinlenerek düşünebileceğimiz, dar kapsamlı ve yoruma az yer veren bir "Pozitif Adli Tıp'tan" oldukça değişik bir “Toplumsal Adli Tıp”tan da (1) belki söz açılabilir. Başlıktaki konumuzun da, adli tıbbın daha çok bu sonuncu yöndeki gelişmesinin içinde ele alınabileceği, alınması gerektiği açık olmalı; kuşkusuz, olağan anlamda bilimsel açıdan örneğin DNA çözümlemeleri gibi yöntemlerin de bu alanda kullanılabileceğini, kullanıldığını gözden uzak tutmadan. Öte yandan adli tıp alanında tıbbi etik açısından onaya çıkan değer sorunlarının merkezinde olan adli hekim - hasta ilişkisinin, klinik hekimlikteki ilişkiden oldukça değişik olduğunu görüyoruz. İkincisinde hastalığın tanı ve tedavisi çabaları, hasta insanın iyileştirilmesine yöneliktir; burada kişinin sağlık sorunu hekim için kendi başına bir amaç olmaktadır. Birincisinde ise kişinin "muayenesi", bir olayın adli açıdan aydınlatılması için yapılmaktadır, bir sağlık sorununun çözümü amacıyla değil. Dolayısıyla o, etik açısından burada bir araç konumundadır. Buna bağlı olarak da adli hekim tedavi edicilik işlevini üstlenmiş değildir ve bir bilirkişi konumundadır (1). Onun yaptıkları yerine göre üzerinde "muayene" yapılan kişinin, yerine göre ve daha büyük sıklıkla ise başka birisinin ya da binlerinin, giderek toplumun yararı gözetilerek gerçekleştirilmektedir. Ancak bu konunun genel olarak ve daha ayrıntılı biçimde tartışılmasını burada bir yana bırakabiliriz

Why would opt-out system for organ procurement be fairer?

The possibility of organ transplantation has created new problems for medical ethics as well as clinical medicine. One of them, organ procurement, is tried to be solved mainly by two systems. Many countries have adopted the 'opt-in system', which aims to raise awareness and make the individuals donate their organs by their own will. The other system, 'optout' or 'presumed consent', which considers all members of society as potential donors, was adopted by some countries. In this system, individuals should state that they do not wish to donate their organs; otherwise they are considered as donors. By trying to ground our argument with various justifications, we claim that opt-out system for organ procurement is a fairer option regarding the right to access to healthcare needed, and therefore it should be implemented instead of opt-in

Is Ramadan fasting correlated with disordered eating behaviours in adolescents?

This study aimed to examine the cross-sectional relationship between Ramadan fasting as a spiritual factor with prolonged hunger and disordered eating behaviors. The study was conducted in June 2016 (11th–29th days of Ramadan) and consisted of 238 fasting and 49 non-fasting adolescents. Risk of disordered eating was evaluated using the Eating Attitudes Test-26 (EAT-26) and Three Factor Eating Questionnaire-R18 (TFEQ-R18). Body image dissatisfaction was rated with Stunkard’s Figure Rating Scale (FRS). Nutritional status was assessed using a 24-hour dietary recall. There was no significant difference between energy intake, EAT-26 and TFEQ-R18 scores (except the emotional eating sub-scores) between the groups. FRS revealed that the comparisons of their “ideal” and self were not significantly different between the groups whereas the gap between the figures they think healthy and closest to self was significantly higher amongst non-fasting adolescents. Two-hundred and two (97.5%) adolescents reported fasting for religious purposes whereas only 8 (3.4%) for losing weight. The EAT-26 total scores were in the pathological range in 39 (16.8%) adolescents who fasted for religious purposes. This study suggests that motivation of adolescents to fast during Ramadan was due to spiritual decisions rather than weight control or other factors and Ramadan fasting was not correlated with disordered eating behaviors or body image dissatisfaction