Periodic Revival or Continuation of the Ancient Military Tradition? Another Look at the Question of the Katáfraktoi in the Byzantine Army

This article discusses the question of origin and identity of katáfraktoi – heavy-armoured cavalry in Byzantium. In the specialist literature on the subject, there is a widespread opinion that the heavily-armoured elitist cavalry, defined as catafracti and clibanarii had existed from the Hellenistic period until the end of Late Antiquity. Whereas a comparison of the construction, material and use of the individual elements of weapons and armour used by the Byzantine heavy cavalry from the sixth century and the first half of the seventh century with those of the ancient catafracti and clibanarii, allows us to draw the conclusion that the Byzantine heavily armed cavalry was its continuation, not necessarily in respect of the identity of the formations and their tactics, but more so in respect of the used arms and other elements of equipment. The term catafracti was not used at that time. Classifying the Byzantine cavalry from this period as catafracti, despite the fact that it is not usually defined in this way is based on the opinion of emperor Leo VI, expressed in Tactica, in accordance with which the chief element which distinguished catafracti and clibanarii units from other types of cavalry, was the complete armour of both the horse and rider. In spite of the fact, that the Romans, in response to the Sasanid heavy horsemen created their own mailed cavalry described by names catafracti or clibanarii, the influence of the Steppe people (principally the Huns and Avars) was more pronounced in the next centuries. Their weapons and tactics completely transformed the Byzantine way of war. In particular, this development concerned the cavalry – the main striking force of Byzantine army at this time. As we have seen, a disappearance of the ancient terms catafracti and clibanarii and their tactics (fighting in wedge-column order) was linked with this process of change. In the 10th century, in contemporary military treatises the term katáfraktoi appeared once again, a fact that can be connected with a usage typical for the “Macedonian renaissance”. At this time, the elitist formations of this type constituted a force marginal as compared to other cavalry units making up the Byzantine forces. However, the appearance of the 10th century katáfraktoi were a practical effect of the revival of ancient traditions in the Byzantine culture: they were not a formation which was only modeled on its ancient predecessor, but its constituted a continuation of the ancient patterns. The horsemen were equipped with similar protective armour as their ancient forerunners. They also applied the same tactics, for instance by fighting in the wedge-column order, which is ascribed to the ancient cavalry of this type. Sources mentioned above indicates, that this kind of battle array was reintroduced at this time. Moreover, the katáfraktoi were also present as a main striking cavalry force in the Comnenian army, which indicates, that heavy-armoured cavalry was still necessary. There is no reason to accept the opinion that there was no continuous tradition of heavy-armoured cavalry in the Byzantine Empire

Rola religii w armii Cesarstwa Bizantyjskiego w świetle traktatów wojskowych

The article examines the impact of religion on the combat capacity of the army of the Byzantine Empire. By examining the military treatises which reveal a lot of interesting information on the subject the author captures a number of differences between the civilisation of Byzantium and that of the West as far as the attitude of religion to war and bloodshed is concerned. In the Byzantine Army, religion offered the spiritual benefit but it also had the pragmatic significance, thus influencing the military strategy and the discipline in the army

Κατάφρακτοι – ciężkozbrojna jazda Cesarstwa Bizantyjskiego jako kontynuacja antycznych cataphracti i clibanarii

Cataphracts – Heavily-Armoured Cavalry of the Byzantine Empire as a Continuation of the Ancient Cataphracti and ClibanariiIn the specialist literature on the subject, there is a widespread opinion that the heavily-armoured elitist cavalry, defined as cataphracti and clibanarii had existed from the Hellenistic period until the end of antiquity. Whereas a comparison of the construction, material and use of the individual elements of the weapons and armour used by the Byzantine heavy cavalry from the VIth century and the first half of the VIIth century with the ancient cataphracti, allows one to draw the conclusion that the Byzantine heavily-armoured cavalry was its continuation, not necessarily in respect of the identity of the formation, but more so in respect of the used arms and other elements of equipment , rather than tactics. The term cataphracti was not used at that time, as this type of cavalry became the main striking force. Thus, there was no need to emphasize its elitist character, as was the case in antiquity. Classifying the Byzantine cavalry from this period as cataphracti, despite the fact that it is not usually defined in this way, is based on the opinion of emperor Leon VI, expressed in Tactice, in accordance with which the chief element which distinguished cataphract units from other types of cavalry, is the complete armour of both horse and warrior. In subsequent centuries, the role of heavily-armoured cavalry decreased. In the Xth century, the elitist formations of this type of cavalry constituted a marginal force compared to other cavalry units making up the Byzantine army. In the contemporary military treatises, there appeared once again the term „кαтάфрαĸтоі” as a definition of heavily-armoured elitist cavalry units. However, the Xth century „καтάфрακтοі” were not only a formation which was modelled on its ancient predecessor, but it constituted a continuation of the ancient patterns. The units were equipped with identical protective armour as their ancient forerunners. They also applied the same tactical procedures, for instance by fighting in the wedge-shaped order, which is ascribed to the ancient clibanarii. Similarly as in antiquity, in the Xth century this type of cavalry was accompanied by lightly-armoured mounted archer units

„Reflective management” as a paradigm of the Russian information and psychological operations in 21st century

Opracowanie dotyczy genezy, teorii oraz zastosowania koncepcji zarządzania refleksyjnego. Określenie to oznacza proces polegający na przekazaniu przeciwnikowi w sposób dla niego niedostrzegalny przesłanek służących jako logiczne podstawy do podejmowania decyzji skutkujących zachowaniem korzystnym dla inicjatora. Według autora artykułu rosyjskie operacje informacyjno-psychologiczne w znacznej części bazują na paradygmacie zarządzania refleksyjnego przez pośrednie sterowanie przeciwnikiem wywierane działaniem na jego świadomość i wolę, którego twórcą był rosyjski uczony Władimir Lefewr. Termin z a r z ą d z a n i e r e f l e k s y j n e (sterowanie obrazami świata, człowieka itd.) odniósł do szeroko rozumianych podstępnych i iluzorycznych działań: prowokacji, intrygi, kamuflażu itp. W ciągu 40 lat teoria Władimira Lefewra była ciągle doskonalona, stając się obiektem badań teoretyków walki informacyjnej wywodzących się z armii lub cywilnych służb specjalnych. We współczesnej Rosji teoria zarządzania refleksyjnego znajduje także szerokie zastosowanie nie tylko w kwestiach związanych z konfliktami i bezpieczeństwem informacyjnym, lecz także w wielu naukach społecznych.The article concerns the origins, theory and application of the concept of the reflective management. This term means the process of transferring to an enemy on the imperceptible way premises which should serve as a logical basis for making decisions resulting in the behavior favorable to the originator. According to the article’s author, the information and psychological operations are largely based upon the reflexive management paradigm founded by the Russian scientist, Vladimir Lefewr, consisting in influencing the opponent’s consciousness and will. The term reflexive management (affecting world images etc.) refers to broadly defined insidious and deceptive activities: provocation, intrigue, camouflage, etc. For over 40 years, Lefewr’s theory has been continuously improved, becoming the object of research of information warfare theorists from the army or special services. In contemporary Russia the reflective management theory is widely used not only in issues related to conflicts and information security, but also in many social sciences

Paradigm of war and peace. The role and significance of dialectical materialism in the Russian military science of the 21st century.

Artykuł dotyczy materializmu dialektycznego, który nadal pełni funkcję uniwersalnego paradygmatu stosowanego w rosyjskiej nauce wojskowej. Jego prawa i kategorie tworzą zbiór uniwersalnych prawideł, ram i zasad, za których pomocą konstruuje się obraz wojny, pokoju i polityki w świadomości elit wojskowych, decyzyjnych oraz społeczeństwa rosyjskiego. Materializm dialektyczny pełni funkcję światopoglądową, gnoseologiczną (teoretyczno-poznawczą) i metodologiczną. Te funkcje przejawiają się w przekonaniu o istnieniu absolutnie uniwersalnych i niepodważalnych praw kierujących przyrodą, społeczeństwami i historią. Prawa, o których mowa, znajdują zastosowanie w badaniach dotyczących wojny i pokoju. Po upadku komunizmu „naukowy światopogląd marksistowsko-leninowski” zastąpiono „naukowym światopoglądem geopolitycznym”, podnosząc go do rangi doktryny polityki zagranicznej i bezpieczeństwa państwa. To oznacza, że w rosyjskim ujęciu, wraz z upadkiem komunizmu, funkcję siły napędowej polityki państw w stosunkach międzynarodowych przestała pełnić walka klas. Została ona zamieniona na geopolityczną konfrontację między cywilizacjami i tworzącymi je państwami. W tym kontekście, w świadomości rosyjskich elit wojskowych i decyzyjnych, polityka staje się permanentną walką o władzę i zasoby, a wojna i pokój to różne fazy tego samego procesu. Wojna jest postrzegana jako zjawisko społeczno- historyczne, które podlega obiektywnym prawom i współzależnościom formułowanym na podstawie kategorii materializmu dialektycznego – nauki badającej obiektywną, czyli materialną, rzeczywistość. Ujawnienie, zdefiniowanie i opisanie tych obiektywnych praw i współzależności jest głównym zadaniem rosyjskiej nauki wojskowej. Pełnią one bowiem rolę wskazówek, których uwzględnienie eliminuje lub przynajmniej ogranicza możliwość popełnienia błędu, co umożliwia odniesienie zwycięstwa w ewentualnej wojnie. Prawa i prawidłowości wojny mają charakter strukturalny i hierarchiczny. Dzielą się na prawa ogólne, szczególne i jednostkowe. To powoduje, że potencjalny przeciwnik jest postrzegany jako system lub struktura złożona ze współzależnych od siebie materialnych i duchowych czynników rozumianych jako potęga ogólna, która stanowi sumę potencjałów odzwierciedlających najważniejsze dziedziny życia państwa i społeczeństwa. Paleta metod walki, środków i działań dobieranych w celu zniszczenia nieprzyjaciela jest ściśle uzależniona od tych potencjałów.The article applies to dialectical materialism, which is still a universal paradigm used in Russian martial science. Its rights and categories compose a set of universal precepts, frames and rules, with help of which a picture of war, peace and politics in awareness of military elites, decisive elites and Russian society is constructed. Dialectical materialism serves as worldview, epistemology (theoretical and cognitive) and methodology. It is based on a conviction about totally universal and unquestionable rules that direct the nature, societies and history. These rules are applied in research concerning war and peace as well. After communism collapsed, “the Marxist and Leninist scientific worldview” was changed into “geopolitical scientific worldview”, and it was elevated to the status of the state foreign and security doctrine. It means that in Russian terms, with communism collapse, the role of a driving force for states’ politics in international relationships does not play the class struggle any more. It has been changed for geopolitical confrontation between civilizations and states. In this context, and in the awareness of Russian military and decisive elites, politics is becoming a permanent struggle for power and resources, and war and peace are only different phases of the same process. War is perceived as a social and historical phenomenon which is subject to objective rules and correlations formulated on the basis of dialectical materialism category – a science that studies an objective, that is material, reality. Disclosure, defining and description of that objective rules and correlations is the main task of the Russian martial science. Since they serve as guidelines, which taken under consideration eliminate or, at least, limit the possibility of mistakes, which enables to win in a possible war. The rights and regularities of wars are of structural and hierarchical nature. There are general, specific and individual rights. It makes a potential opponent is perceived as a system or structure consisting of interdependent material and spiritual factors meant as a general power being a sum of potentials reflecting the most important areas of life of a country and a society. The range of methods of fighting, measures and actions to destroy enemy is strictly dependent on those potentials

Racial conflicts as the destruction tool of the United States in the Russian intelligence services activities

The concept of racial conflict should be understood as all types of conflicts between ethnic groups that make up the pluralist structure of the state. These are the disputes that exist between marginalized minority and privileged majority, tensions arising between various groups competing for power, resources and space as well as conflicts between immigrant groups and the local population. The article is an attempt to answer the following research problem: how the internal conflicts in the United States which, regardless of their background and causes, acquire the features of an intra-state ethnic conflict, were and are inspired and used by Russia and its intelligence services

Wybory prezydenckie jako narzędzie destabilizacji państw w teorii i praktyce rosyjskich operacji informacyjno--psychologicznych w XX i XXI w.

The article refers to the measures and methods of exerting impact on the presidential elections in France and in the USA by the Russian Federation. The Russian activity clearly indicates that elections are the target and the tool of the information warfare, in which disinformation, propaganda, lobbying, manipulation, controlled crisis and blackmail are used. Elections are perceived as a good occasion to multiply operations aiming at the destabilizing of the internal situation of individual states through the initiation of violent ethnically, socially, politically and religiously-motivated conflicts, which was presented through the Internet info-psychological operations. The internal destabilization will enable the appointment of candidates of favorable attitudes towards the Kremlin on various government positions and to undermine democratic institutions and the liberal democracy model itself.Artykuł dotyczy środków i metod wywierania wpływu przez Federację Rosyjską na wybory prezydenckie w USA i we Francji. Rosyjska praktyka wyraźnie pokazuje, że wybory stanowią cel i narzędzie walki informacyjnej, w której stosuje się dezinformację, propagandę, lobbing, manipulację, kryzys kontrolowany i szantaż. Wybory są postrzegane jako dogodna okazja do zwiększenia oddziaływania mającego na celu destabilizację sytuacji wewnętrznej poszczególnych państw przez wywołanie gwałtownych starć na tle etnicznym, społecznym, politycznym i religijnym, co zostało ukazane na przykładzie operacji informacyjno-psychologicznych w sieci Internet. Destabilizacja wewnętrzna umożliwia wprowadzenie na urzędy kandydatów sprzyjających polityce Kremla oraz podważenie instytucji demokratycznych i samego modelu demokracji liberalnej

The concept of "modern warfare" formulated by strategists of the Russian Federation Armed Forces Headquarters.

Artykuł ma na celu przedstawienie genezy i głównych założeń rosyjskiej koncepcji wojny nowej generacji, ze szczególnym uwzględnieniem znaczenia walki informacyjnej, roli sił specjalnych oraz wykorzystania nowoczesnych technologii w działaniach wojennych. Zamiarem autora jest także próba udzielenia odpowiedzi na pytania: czy założenia koncepcji wojny nowej generacji, zwanej na Zachodzie wojną hybrydową, są rzeczywiście założeniami nowatorskimi oraz czy znajdują odzwierciedlenie we współczesnej rosyjskiej praktyce wojskowej. Rosyjska koncepcja wojny nowej generacji – utożsamiana na Zachodzie z wojną hybrydową – jest syntezą rozwiązań znanych w przeszłości, a wyrażonych w myśli wojskowej powstałej w kręgach rosyjskiej białej emigracji i w ZSRR. W tym kontekście nowatorskiego charakteru wojny nowej generacji należy upatrywać jedynie w wykorzystaniu nowoczesnych środków techniki, co przyczyniło się do wzrostu znaczenia walki informacyjnej, sił specjalnych oraz tzw. wojny bezkontaktowej.The article is aimed at presenting the genesis and main assumptions of the Russian concept of modern warfare, taking into account the significance of information warfare, the role of special forces and the use of modern technologies for warfare activities. 68 J. Darczewska, Rosja zbroi się do „wojny informacyjnej” z Zachodem, „Biuletyn Kwartalny Rządowego Centrum Bezpieczeństwa” 2014, nr 9, s. 3. I. ARTYKUŁY I ROZPRAWY 39 The author also tries to answer the question: is the concept of “modern warfare”, in the West known as the hybrid warfare, a new idea indeed and whether it is really applied in modern Russian military policy. The Russian concept of the modern warfare – in the West identified with the hybrid warfare – is the synthesis of concepts already known in the past, exposed by the military thoughts within the circles of white Russian emigration and in the Soviet Russia. Hence, within the given context, the concept of modern warfare should be seen as the use of modern technology, which itself increased the importance of information warfare, special forces and the so-called no-contact warfare activities

The genesis, theory, and practice of Russian coercive migration engineering. A contribution to the study of the migration crisis on NATO’s eastern flank

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie genezy i założeń rosyjskiej koncepcji inżynierii przymusowej migracji oraz jej praktycznego zastosowania ze szczególnym uwzględnieniem roli służb specjalnych w takich działaniach. Inżynieria przymusowej migracji stała się bezprecedensową formą nacisku, za pomocą której Federacja Rosyjska realizuje swoje interesy geopolityczne. Wykorzystywanie tego narzędzia przez ten kraj jest faktem, a nie pozbawioną dowodów empirycznych teorią spiskową, jak uważa część analityków związanych z instytucjami Unii Europejskiej. Porównanie przebiegu exodusu Kubańczyków z Mariel do Miami w 1980 r. oraz fińsko-rosyjskiego kryzysu migracyjnego w latach 2015–2016 dowodzi, że co najmniej od czasów zimnej wojny Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich, a następnie Federacja Rosyjska – na podstawie nowatorskiego podejścia do problemów bezpieczeństwa i teorii konfliktów w nauce wojskowej – wypracowały skuteczne środki i metody inżynierii przymusowej migracji, czyniąc z nich narzędzie destabilizowania państw i wymuszania korzystnych dla siebie ustępstw politycznych.The purpose of this article is to present the origins and assumptions of the Russian concept of coercive migration engineering and its practical application with particular emphasis on the role of special services in such activities. The engineering of coercive migration has become an unprecedented form of leverage through which the Russian Federation pursues its geopolitical interests. The country’s use of this tool is a fact and not a conspiracy theory devoid of empirical evidence, as some analysts associated with European Union institutions believe. A comparison of the course of the exodus of Cubans from Mariel to Miami in 1980 and the Finnish-Russian migration crisis in 2015-2016 proves that at least since the Cold War, the Union of Soviet Socialist Republics and then the Russian Federation - on the basis of innovative approaches to security problems and conflict theory in military science - have developed effective means and methods of engineering coercive migration, making it a tool for destabilizing states and forcing political concessions favorable to themselves

Paradygmat wojny i pokoju. Rola i znaczenie materializmu dialektycznego w rosyjskiej nauce wojskowej w XXI w.

The article applies to dialectical materialism, which is still a universal paradigm used in Russian martial science. Its rights and categories compose a set of universal precepts, frames and rules, with help of which a picture of war, peace and politics in awareness of military elites, decisive elites and Russian society is constructed. Dialectical materialism serves as worldview, epistemology (theoretical and cognitive) and methodology. It is based on a conviction about totally universal and unquestionable rules that direct the nature, societies and history. These rules are applied in research concerning war and peace as well. After communism collapsed, “the Marxist and Leninist scientific worldview” was changed into “geopolitical scientific worldview”, and it was elevated to the status of the state foreign and security doctrine. It means that in Russian terms, with communism collapse, the role of a driving force for states’ politics in international relationships does not play the class struggle any more. It has been changed for geopolitical confrontation between civilizations and states. In this context, and in the awareness of Russian military and decisive elites, politics is becoming a permanent struggle for power and resources, and war and peace are only different phases of the same process. War is perceived as a social and historical phenomenon which is subject to objective rules and correlations formulated on the basis of dialectical materialism category – a science that studies an objective, that is material, reality. Disclosure, defining and description of that objective rules and correlations is the main task of the Russian martial science. Since they serve as guidelines, which taken under consideration eliminate or, at least, limit the possibility of mistakes, which enables to win in a possible war. The rights and regularities of wars are of structural and hierarchical nature. There are general, specific and individual rights. It makes a potential opponent is perceived as a system or structure consisting of interdependent material and spiritual factors meant as a general power being a sum of potentials reflecting the most important areas of life of a country and a society. The range of methods of fighting, measures and actions to destroy enemy is strictly dependent on those potentials.Artykuł dotyczy materializmu dialektycznego, który nadal pełni funkcję uniwersalnego paradygmatu stosowanego w rosyjskiej nauce wojskowej. Jego prawa i kategorie tworzą zbiór uniwersalnych prawideł, ram i zasad, za których pomocą konstruuje się obraz wojny, pokoju i polityki w świadomości elit wojskowych, decyzyjnych oraz społeczeństwa rosyjskiego. Materializm dialektyczny pełni funkcję światopoglądową, gnoseologiczną (teoretyczno-poznawczą) i metodologiczną. Te funkcje przejawiają się w przekonaniu o istnieniu absolutnie uniwersalnych i niepodważalnych praw kierujących przyrodą, społeczeństwami i historią. Prawa, o których mowa, znajdują zastosowanie w badaniach dotyczących wojny i pokoju. Po upadku komunizmu „naukowy światopogląd marksistowsko-leninowski” zastąpiono „naukowym światopoglądem geopolitycznym”, podnosząc go do rangi doktryny polityki zagranicznej i bezpieczeństwa państwa. To oznacza, że w rosyjskim ujęciu, wraz z upadkiem komunizmu, funkcję siły napędowej polityki państw w stosunkach międzynarodowych przestała pełnić walka klas. Została ona zamieniona na geopolityczną konfrontację między cywilizacjami i tworzącymi je państwami. W tym kontekście, w świadomości rosyjskich elit wojskowych i decyzyjnych, polityka staje się permanentną walką o władzę i zasoby, a wojna i pokój to różne fazy tego samego procesu. Wojna jest postrzegana jako zjawisko społeczno-historyczne, które podlega obiektywnym prawom i współzależnościom formułowanym na podstawie kategorii materializmu dialektycznego – nauki badającej obiektywną, czyli materialną, rzeczywistość. Ujawnienie, zdefiniowanie i opisanie tych obiektywnych praw i współzależności jest głównym zadaniem rosyjskiej nauki wojskowej. Pełnią one bowiem rolę wskazówek, których uwzględnienie eliminuje lub przynajmniej ogranicza możliwość popełnienia błędu, co umożliwia odniesienie zwycięstwa w ewentualnej wojnie. Prawa i prawidłowości wojny mają charakter strukturalny i hierarchiczny. Dzielą się na prawa ogólne, szczególne i jednostkowe. To powoduje, że potencjalny przeciwnik jest postrzegany jako system lub struktura złożona ze współzależnych od siebie materialnych i duchowych czynników rozumianych jako potęga ogólna, która stanowi sumę potencjałów odzwierciedlających najważniejsze dziedziny życia państwa i społeczeństwa. Paleta metod walki, środków i działań dobieranych w celu zniszczenia nieprzyjaciela jest ściśle uzależniona od tych potencjałów