Optical Gravitational Lensing Experiment. OGLE-1999-BUL-32: the Longest Ever Microlensing Event -- Evidence for a Stellar Mass Black Hole?

We describe the discovery of the longest microlensing event ever observed, OGLE-1999-BUL-32, also independently identified by the MACHO collaboration as MACHO-99-BLG-22. This unique event has an Einstein radius crossing time of 641 days. The high quality data obtained with difference image analysis shows a small but significant parallax signature. This parallax effect allows one to determine the Einstein radius projected onto the observer plane as rE^hat ~ 29.2AU. The transverse velocity projected onto the observer plane is about 79km/s. We argue that the lens is likely to be have a mass of at least a few solar masses, i.e., it could be a stellar black hole. The black hole hypothesis can be tested using the astrometric microlensing signature with the soon-to-be installed Advanced Camera for Surveys on board the Hubble Space Telescope. Deep X-ray and radio images may also be useful for revealing the nature of the object.Comment: submitted to Monthly Notice

Heuristic algorithm to predict the location of C^{0} separators for efficient isogeometric analysis simulations with direct solvers

We focus on two and three-dimensional isogeometric finite element method computations with tensor product Ck B-spline basis functions. We consider the computational cost of the multi-frontal direct solver algorithm executed over such tensor product grids. We present an algorithm for estimation of the number of floating-point operations per mesh node resulting from the execution of the multi-frontal solver algorithm with the ordering obtained from the element partition trees. Next, we propose an algorithm that introduces C0 separators between patches of elements of a given size based on the stimated number of flops per node. We show that the computational cost of the multi-frontal solver algorithm executed over the computational grids with C0 separators introduced is around one or two orders of magnitude lower, while the approximability of the functional space is improved. We show O(NlogN) computational complexity of the heuristic algorithm proposing the introduction of the C0 separators between the patches of elements, reducing the computational cost of the multi-frontal solver algorithm

The Optical Gravitational Lensing Experiment. Monitoring of QSO 2237+0305

We present results from 2 years of monitoring of Huchra's lens (QSO 2237+0305) with the 1.3 m Warsaw telescope on Las Campanas, Chile. Photometry in the V band was done using a newly developed method for image subtraction. Reliable subtraction without Fourier division removes all complexities associated with the presence of a bright lensing galaxy. With positions of lensed images adopted from HST measurements it is relatively easy to fit the variable part of the flux in this system, as opposed to modeling of the underlying galaxy. For the first time we observed smooth light variation over a period of a few months, which can be naturally attributed to microlensing. We also describe automated software capable of real time analysis of the images of QSO 2237+0305. It is expected that starting from the next observing season in 1999 an alert system will be implemented for high amplification events (HAE) in this object. Time sampling and photometric accuracy achieved should be sufficient for early detection of caustic crossings.Comment: 8 pages (including 4 figures and table), latex, emulateapj, submitted to ApJ, revised version - minor change

The Optical Gravitational Lensing Experiment. Catalog of stellar proper motions in the OGLE-II Galactic bulge fields

We present a proper motion (\mu) catalogue of 5,080,236 stars in 49 Optical Gravitational Lensing Experiment II (OGLE-II) Galactic bulge (GB) fields, covering a range of -11 deg. <l< 11 deg. and -6 deg. <b<3 deg., the total area close to 11 square degrees. The proper motion measurements are based on 138 - 555 I-band images taken during four observing seasons: 1997-2000. The catalogue stars are in the magnitude range 11 < I < 18 mag. In particular, the catalogue includes Red Clump Giants (RCGs) and Red Giants in the GB, and main sequence stars in the Galactic disc. The proper motions up to \mu = 500 mas/yr were measured with the mean accuracy of 0.8-3.5 mas/yr, depending on the brightness of a star. This catalogue may be useful for studying the kinematic of stars in the GB and the Galactic disk.Comment: 13 pages, 16 figures, MNRAS in pres

14 Radioterapia kobiet z nieoperacyjnym rakiem błony śluzowej macicy-przegląd technik stosowanych w Wielkopolskim Centrum Onkologii

Radioterapia jest jedną z radykalnych metod terapeutycznych w leczeniu raka endometrium. Jako samodzielna, jest metodą z wyboru w leczeniu kobiet zdyskwalifikowanych od operacji z powodu zaawansowania choroby lub schorzeń współistniejących. Polega ona na połączeniu napromieniania z pól zewnętrznych z brachyterapią dojamową. Od samego początku techniki stosowanej brachyterapii zmieniały się w poszukiwaniu metody optymalnej.Pragniemy przedstawić porównanie trzech metod leczenia promieniami nieoperacyjnego raka endometrium stosowanych w naszym ośrodku.Materiał i metodaCharakterystyka grup porównawczych.Metoda leczenia: technika manchesterska, liczba chorych – 156, w tym 41 w I, 16 w II i 99 w III stopniu zaawansowania wg FIGO; metoda Heymana, liczba chorych – 116, w tym 43 w I, 6 w II, 67 w III stopniu zaawansowania wg FIGO; after-loading 2-sondy, liczba chorych 28, w tym w 20 w III stopniu zaawansowania wg FIGO.Techniki leczeniaTechnika manchesterska, polegająca na aplikacji do jamy macicy sondy Unijnej oraz 2 aplikatorów w sklepienia pochwy. Źródło promieniowania – Rad 226. Czas leczenia około 96–120 godzin w dwóch seriachleczenia.Metoda Heymana, jama macicy wypełniona w całej swej objętości tubkami z Radem 226, uzupełniona aplikacją Radu w sklepienia pochwy. Czas leczenia około 96–120 godzin w dwóch seriach leczenia.Metoda after-loading, 2 lekko zakrzywione sondy umieszczane w jamie macicy. Źródło promieniowania Cez 137, dawka 45–55 Gy/A, czas leczenia 30–50 godzin w dwóch seriach leczenia.Wszystkie chore poddane były napromienianiu z pól zewnętrznych, przy użyciu 9 MeV fotonów. Dawka 40–44 Gy na okolicę miednicy mniejszej podawana była w konwencjonalnej frakcjonacji 2 Gy dziennieprzez 5 dni w tygodniu.WynikiPrzeżycia 5-letnie kobiet leczonych sondą linijną. 5 lat przeżyło 35 ze 156 tj. 22,7% w stopniu zaawansowania I-16 z 41 tj. 39%, II-5z16tj. 31%, III-14 z 99 tj. 14,1%.Spośród kobiet leczonych metodą Heymana 5 lat przeżyło 67 ze116 tj. 57,7% w stopniu zaawansowania I-36 z 43 tj.83,7%, II-2 z 6 tj. 33,3%, III-29 z 67 tj. 29%.Dla kobiet leczonych metodą after-loading określono przeżycia 2-letnie ze względu na stosunkowo krótki okres stosowaniatej metody (od1994 roku). Przedstawiana leczona była w latach 1994–1996. Czas obserwacji min. 24 miesiące.2 lata przeżyły 23 z 28 tj. 82,1% chorych, w stopniu zaawansowania I tj. 100%, II tj. 100%, III 15 z 20 tj. 75% (trzy chore żyją z objawami choroby).Odczyny powikłania wczesna i późne:Sonda linijna: odbytnica-55, pęcherz moczowy-7 razem 39,7%.Metoda Heymana: odbytnica-60, pęcherz moczowy-6 razem 56,9%.After-loading: odbytnica-6, pęcherz moczowy-5 razem 39,2%.Wnioski1.Metoda brachyterapii z użyciem sondy Unijnej, aplikowanej do macicy, okazała się techniką o najmniejszej skuteczności terapeutycznej najniższy wskaźnik przeżyć 5-letnich.2.Najwięcej powikłań po leczeniu zaobserwowano przy stosowaniu techniki leczenia wg Heymana.3.Obecnie stosowana technika after-loading jest metodą dającą porównywalny odsetek wyleczeń do metody Heymana, bez zwiększania ryzyka powikłań popromiennych. Jest jednocześnie metodą o znacznie krótszym czasie leczenia oraz zmniejszający w sposób istotny narażenie personelu na promieniowanie

RAPTOR observations of delayed explosive activity in the high-redshift gamma-ray burst GRB 060206

The RAPid Telescopes for Optical Response (RAPTOR) system at Los Alamos National Laboratory observed GRB 060206 starting 48.1 minutes after gamma-ray emission triggered the Burst Alert Telescope (BAT) on-board the Swift satellite. The afterglow light curve measured by RAPTOR shows a spectacular re-brightening by ~1 mag about 1 h after the trigger and peaks at R ~ 16.4 mag. Shortly after the onset of the explosive re-brightening the OT doubled its flux on a time-scale of about 4 minutes. The total R-band fluence received from GRB 060206 during this episode is 2.3e-9 erg/cm2. In the rest frame of the burst (z = 4.045) this yields an isotropic equivalent energy release of ~0.7e50 erg in just a narrow UV band 130 +/- 22 nm. We discuss the implications of RAPTOR observations for untriggered searches for fast optical transients and studies of GRB environments at high redshift.Comment: Submitted to ApJ Letter

70. Ocena skuteczności przeciwbólowej radioterapii ostróg piętowych

Założenia i cel pracyOdokostnowy wzrost kości w miejscu przyczepu ścięgien do kości piętowej (ostrogi) często jest powodem uciążliwych bólów. Celem naszej pracy była ocena skuteczności radioterapii, jako metody leczenia tych zespołów bólowych.Materiał i metodykaRetrospektywny materiał obejmował 798 przypadków (181 M, 617 K) bolesnych ostróg kości piętowych napromienianych przy użyciu dawki frakcyjnej 1–3 Gy (średnia 1,5 Gy) do dawki całkowitej zawierającej się w przedziale od 1,5 do 22,5 Gy (średnia 8 Gy). Wiek chorych zawierał się w przedziale od 24 do 85 lat (średnia 56). Podobna liczba zmian była zlokalizowana po lewej i prawej stronie. Średnia wielkość ostrogi wynosiła 0,9 cm, a średnia wielkość napromienianego pola 57 cm2. Średni czas trwania objawów wynosił 32 miesiące. W 155 przypadkach było to powtórne napromienianie. W 768 przypadkach zastosowano promieniowanie X, w 18 wysokoenergetyczne fotony, w 9 elektrony, a w 3 promieniowanie gamma. Średni okres obserwacji wynosił 17,5 miesiąca. Oceniono stopień zmniejszenia bólu po zakończeniu leczenia oraz czas utrzymywania się efektu przeciwbólowego. Obliczono odsetek chorych nie zgłaszających bólu spoczynkowego oraz bólu w trakcie chodzenia podczas ostatniej kontroli.WynikiPo zakończeniu radioterapii całkowite ustąpienie bólu odnotowano w 44%. W pozostałej grupie zmniejszenie bólu o więcej niż 50% w stosunku do stanu z przed leczenia osiągnięto u 42%, o mniej niż 50% u 28%, a w 30% nie odnotowano efektu przeciwbólowego. Średni czas utrzymywania się efektu wyniósł 12 miesięcy. Podczas ostatniej kontroli 45% chorych nie zgłaszało bólów w spoczynku, a 29% podczas chodzenia.WniosekOtrzymane wyniki pozwa1ają na sformułowanie wniosku, że radioterapia jest skuteczną i bezpieczną metodą leczenia bolesnych ostróg kości piętowych oraz może być stosowane w przypadkach nie poddających się leczeniu konwencjonalnemu

The OGLE View of Microlensing towards the Magellanic Clouds. III. Ruling out sub-solar MACHOs with the OGLE-III LMC data

In the third part of the series presenting the Optical Gravitational Lensing Experiment (OGLE) microlensing studies of the dark matter halo compact objects (MACHOs) we describe results of the OGLE-III monitoring of the Large Magellanic Cloud (LMC). This unprecedented data set contains almost continuous photometric coverage over 8 years of about 35 million objects spread over 40 square degrees. We report a detection of two candidate microlensing events found with the automated pipeline and an additional two, less probable, candidate events found manually. The optical depth derived for the two main candidates was calculated following a detailed blending examination and detection efficiency determination and was found to be tau=(0.16+-0.12)10^-7. If the microlensing signal we observe originates from MACHOs it means their masses are around 0.2 M_Sun and they compose only f=3+-2 per cent of the mass of the Galactic Halo. However, the more likely explanation of our detections does not involve dark matter compact objects at all and rely on natural effect of self-lensing of LMC stars by LMC lenses. In such a scenario we can almost completely rule out MACHOs in the sub-solar mass range with an upper limit at f<7 per cent reaching its minimum of f<4 per cent at M=0.1 M_Sun. For masses around M=10 M_Sun the constraints on the MACHOs are more lenient with f ~ 20 per cent. Owing to limitations of the survey there is no reasonable limit found for heavier masses, leaving only a tiny window of mass spectrum still available for dark matter compact objects.Comment: Accepted for publication in MNRAS. On-line data available on OGLE website: http://ogle.astrouw.edu.p

Generalised Decision Level Ensemble Method for Classifying Multi-media Data

In recent decades, multimedia data have been commonly generated and used in various domains, such as in healthcare and social media due to their ability of capturing rich information. But as they are unstructured and separated, how to fuse and integrate multimedia datasets and then learn from them eectively have been a main challenge to machine learning. We present a novel generalised decision level ensemble method (GDLEM) that combines the multimedia datasets at decision level. After extracting features from each of multimedia datasets separately, the method trains models independently on each media dataset and then employs a generalised selection function to choose the appropriate models to construct a heterogeneous ensemble. The selection function is dened as a weighted combination of two criteria: the accuracy of individual models and the diversity among the models. The framework is tested on multimedia data and compared with other heterogeneous ensembles. The results show that the GDLEM is more exible and eective

The first direct detection of a gravitational micro-lens toward the Galactic bulge

We present a direct detection of the gravitational lens that caused the microlensing event MACHO-95-BLG-37. This is the first fully resolved microlensing system involving a source in the Galactic bulge, and the second such system in general. The lens and source are clearly resolved in images taken with the High Resolution Channel of the Advanced Camera for Surveys on board the Hubble Space Telescope (HST) ~9 years after the microlensing event. The presently available data are not sufficient for the final, unambiguous identification of the gravitational lens and the microlensed source. While the light curve models combined with the high resolution photometry for individual objects indicate that the source is red and the lens is blue, the color-magnitude diagram for the line of sight and the observed proper motions strongly support the opposite case. The first scenario points to a metal-poor lens with mass M = ~0.6 M_Sun at the distance D_l = ~4 kpc. In the second scenario the lens could be a main-sequence star with M = 0.8 - 0.9 M_Sun about half-way to the Galactic bulge or in the foreground disk, depending on the extinction.Comment: Accepted for publication in Ap