Wpływ wariantów polimorfizmu genu enzymu konwertującego angiotensynę I na przebudowę lewej komory u pacjentów po zawale serca - obserwacja dwuletnia

Wstęp: Postępujące poszerzenie lewej komory i równoczesne upośledzenie czynności pompującej serca po zawale, składające się na przebudowę lewej komory, są związane z aktywacją układu RAAS i podwyższonym poziomem krążącej angiotensyny II. Za powstanie aktywnej formy angiotensyny II odpowiedzialny jest enzym konwertujący (ACE), którego aktywność zależy od postaci polimorfizmu insercyjno-delecyjnego genu kodującego ACE. Cel pracy: Ocena wpływu polimorfizmu I/D genu ACE na zmiany w budowę i czynność lewej komory u pacjentów w okresie między 3. tygodniem a 2. rokiem po wystąpieniu pierwszego zawalu serca leczonego fibrynolitycznie. Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 48 pacjentów (38 mężczyzn, 10 kobiet) po pierwszym zawale serca, leczonych w ostrej fazie zawalu streptokinazrą. U wszystkich osób w 3. tygodniu i po 2 latach od wystąpienia zawalu wykonano badania echokardiograficzne w prezentacji 2D. Na podstawie zarejestrowanych w systemie VHS obrazów obliczono parametry strukturalne i hemodynamiczne lewej komory. Polimorfizm I/D genu ACE określano w DNA izolowanym z krwi. Wyniki: Rozkład genotypów polimorfizmu insercyjno-delecyjnego genu ACE był zgodny z regułą Hardy-Weinberga. Analiza statystyczna wykazała istotny przyrost objętości końcoworozkurczowej lewej komory serca (51, 8 &plusmn; 15, 0 vs 61,2 &plusmn; 15, 6 ml/m2 p < 0, 02) między 3. tygodniem a 2 rokiem po zawale w grupie pacjentów z allelem D, w odróżnieniu od pozostałych badanych. W tym okresie odnotowano w obserwowanej grupie chorych przyrost wartości masy lewej komory (p < 0, 01), a ponadto stwierdzono znamienny przyrost wskaźników objętości wyrzutowej i minutowej (p < 0,01), przy niezmienionych wartościach LVEF. Wnioski: Obecność allelu delecyjnego lub genotypu DD/ID genu enzymu konwertującego angiotensynę I może być czynnikiem nasilającym poszerzenie lewej komory w okresie 2 lat od wystąpienia zawalu serca

Wpływ wariantów polimorfizmu genu enzymu konwertującego angiotensynę I na przebudowę lewej komory u pacjentów po zawale serca - obserwacja dwuletnia

Wstęp: Postępujące poszerzenie lewej komory i równoczesne upośledzenie czynności pompującej serca po zawale, składające się na przebudowę lewej komory, są związane z aktywacją układu RAAS i podwyższonym poziomem krążącej angiotensyny II. Za powstanie aktywnej formy angiotensyny II odpowiedzialny jest enzym konwertujący (ACE), którego aktywność zależy od postaci polimorfizmu insercyjno-delecyjnego genu kodującego ACE. Cel pracy: Ocena wpływu polimorfizmu I/D genu ACE na zmiany w budowę i czynność lewej komory u pacjentów w okresie między 3. tygodniem a 2. rokiem po wystąpieniu pierwszego zawalu serca leczonego fibrynolitycznie. Materiał i metody: Badaną grupę stanowiło 48 pacjentów (38 mężczyzn, 10 kobiet) po pierwszym zawale serca, leczonych w ostrej fazie zawalu streptokinazrą. U wszystkich osób w 3. tygodniu i po 2 latach od wystąpienia zawalu wykonano badania echokardiograficzne w prezentacji 2D. Na podstawie zarejestrowanych w systemie VHS obrazów obliczono parametry strukturalne i hemodynamiczne lewej komory. Polimorfizm I/D genu ACE określano w DNA izolowanym z krwi. Wyniki: Rozkład genotypów polimorfizmu insercyjno-delecyjnego genu ACE był zgodny z regułą Hardy-Weinberga. Analiza statystyczna wykazała istotny przyrost objętości końcoworozkurczowej lewej komory serca (51, 8 &plusmn; 15, 0 vs 61,2 &plusmn; 15, 6 ml/m2 p < 0, 02) między 3. tygodniem a 2 rokiem po zawale w grupie pacjentów z allelem D, w odróżnieniu od pozostałych badanych. W tym okresie odnotowano w obserwowanej grupie chorych przyrost wartości masy lewej komory (p < 0, 01), a ponadto stwierdzono znamienny przyrost wskaźników objętości wyrzutowej i minutowej (p < 0,01), przy niezmienionych wartościach LVEF. Wnioski: Obecność allelu delecyjnego lub genotypu DD/ID genu enzymu konwertującego angiotensynę I może być czynnikiem nasilającym poszerzenie lewej komory w okresie 2 lat od wystąpienia zawalu serca

Arterial Hypertension and Other Atherosclerotic Risk Factors in Patients Referred for Elective Coronary Angiography to Confirm Significant Coronary Artery Stenosis

Wstęp Nadciśnienie tętnicze jest jednym z głównych czynników ryzyka rozwoju schorzeń miażdżycopochodnych, a szczególnie przewlekłej choroby wieńcowej (CAD) i jej ostrych postaci. Celem niniejszej pracy była analiza częstości nadciśnienia tętniczego oraz jego potencjalnego związku z przebytym zawałem serca i stopniem zaawansowania miażdżycy tętnic wieńcowych w grupie pacjentów z istotną, potwierdzoną angiograficznie CAD. Materiał i metody Badanie przeprowadzono w grupie kolejnych 873 osób (740 mężczyzn i 133 kobiet) z rozpoznaną stabilną CAD (średni wiek 57 &plusmn; 11 lat), u których stwierdzono istotną miażdżycę tętnic wieńcowych. Zwężenie światła przynajmniej jednej z głównych tętnic wieńcowych o 50% lub więcej potwierdzono w badaniu angiograficznym. Stopień zaawansowania miażdżycy tętnic wieńcowych oceniano na podstawie liczby istotnie zwężonych naczyń oraz zmodyfikowanego wskaźnika rozległości miażdżycy, określającego liczbę zmienionych miażdżycowo głównych tętnic wieńcowych oraz stopień ich zwężenia. Wyniki W badanej grupie nadciśnienie tętnicze stwierdzono u 424 chorych (49%). Występowało ono istotnie częściej u kobiet (60,2%) niż u mężczyzn (46,5%) (p < 0,01). Nie wykazano istotnego związku nadciśnienia tętniczego z przebytym zawałem serca (OR 0,71; 95% CI 0,54&#8211;1,03) i z wielonaczyniową CAD (OR 0,83; 95% CI 0,62&#8211;1,12). Zaobserwowano istotny wzrost ryzyka wielonaczyniowej CAD u starszych pacjentów powyżej 60 roku życia z nadciśnieniem tętniczym (OR 2,18; 95% CI 1,33&#8211;3,58; p < 0,01). Ponadto odnotowano istotnie wyższy wskaźnik masy ciała, wyższe stężenie glukozy we krwi na czczo oraz częstsze występowanie cukrzycy u pacjentów z nadciśnieniem tętniczym w porównaniu z chorymi z prawidłowymi wartościami ciśnienia. Wnioski Nadciśnienie tętnicze u starszych pacjentów ze stabilną chorobą wieńcową wiąże się z występowaniem bardziej zaawansowanej miażdżycy tętnic wieńcowych. Nadciśnienie tętnicze u osób z chorobą wieńcową współwystępuje z zaburzeniami metabolicznymi charakterystycznymi dla zespołu metabolicznego.Background Arterial hypertension is one of the most important risk factors of atherosclerosis and related diseases. It is associated with increased risk of coronary artery disease (CAD) and acute cardiovascular events. The aim of our study was to investigate potential association between arterial hypertension and survived myocardial infarction and extent of coronary atherosclerosis in patients with significant coronary atherosclerosis confirmed by angiography. Material and methods The study was performed in 873 consecutive patients (740 male and 133 female, mean age 57 &plusmn; 11 years) with stable, angiographically confirmed CAD, defined as at least 50% stenosis of at least one epicardial coronary artery. The extent of CAD was determined on the basis of the number of main epicardial coronary arteries with at least 50% luminal stenosis and by calculating a coronary atherosclerosis score based on the number of significantly stenosed coronary arteries and the severity of stenosis. Results The prevalence of arterial hypertension was 49% in our study group. Arterial hypertension was significantly more frequent in female patients in comparison to males 60.2% and 46.5%, p < 0.01, respectively. There was no significant association between arterial hypertension and survived myocardial infarction (OR 0.71, 95% CI 0.54&#8211;1.03) and extent of coronary atherosclerosis (OR 0.83, 95% CI 0.62&#8211;1.12). However, significantly increased risk of multiple vessel disease was observed in hypertensive patients older than 60 years of age (OR 2.18, 95% CI 1.33&#8211;3.58, p < 0.01). The body mass index (BMI), fasting plasma glucose level and incidence of diabetes were significantly increased in hypertensive subjects in comparison to normotensives. Conclusions Arterial hypertension is associated with more severe coronary atherosclerosis in elderly patients. The elements of metabolic syndrome are present in hypertensive patients and can play an important role in increasing the risk of cardiovascular events in this group

Association of the I/D Polymorphism of ACE and A1166C Polymorphism of the Angiotensin II AT1 Receptor Gene and Blood Preassure in Men without Clinical Manifestations of Atherocslerotic Diseases

Wstęp Na występowanie pierwotnego nadciśnienia tętniczego u ludzi wpływ mają czynniki środowiskowe i genetyczne. Układ renina-angiotensyna-aldosteron wywiera znaczny wpływ na regulację ciśnienia tętniczego poprzez działanie na gospodarkę wodno-elektrolitową, funkcję śródbłonka i kurczliwość błony mięśniowej naczyń. Większość poznanych działań angiotensyna II wywiera poprzez receptor AT1. Celem naszej pracy była analiza współwystępowania polimorfizmów I/D genu ACE i A1166C genu receptora AT1 angiotensyny w zależności od wysokości ciśnienia tętniczego. Materiał i metody Badaniem objęto 539 mężczyzn w wieku 44 &plusmn; 9 lat, u których nie rozpoznawano wcześniej jawnych schorzeń miażdżycopochodnych. U każdego badanego określono na czczo poziom glikemii i frakcji lipidów. Ponadto zmierzono ciśnienie tętnicze, masę ciała, wzrost, obwód talii i bioder. Analizę polimorfizmów I/D genu ACE i A1166C genu receptora AT1 angiotensyny II przeprowadzono za pomocą łańcuchowej reakcji polimerazy DNA oraz techniki długości fragmentów restrykcyjnych i elektroforezy uzyskanych produktów na żelu agarozowym. Wyniki Wykonana analiza znaczenia interakcji wariantów polimorficznych genów AT1R i ACE dla nadciśnienia tętniczego nie wykazała istotnych zależności. Iloraz szans dla nadciśnienia tętniczego związany z genotypem AC+CC genu receptora AT1 wynosił 0,59 (95% CI 0,28&#8211;1,26) wśród homozygot DD genu ACE, p = 0,36 i 1,26 (95% CI 0,76&#8211;2,07) wśród heterozygot ID, p = 0,36 oraz 0,76 (95% CI 0,36&#8211;1,61) wśród homozygot II, p = 0,61. Współwystępowanie badanych polimorfizmów było także nieistotne statystycznie po uwzględnieniu wpływu innych czynników ryzyka miażdżycy. Wnioski Nie stwierdzono istotnego związku współwystępowania wariantów polimorficznych I/D genu ACE i A1166C genu receptora angiotensyny AT1 z nadciśnieniem tętniczym w badanej przez autorów grupie mężczyzn.Background Genetic and enviromental factors influence the developement of arteraial hypertension. Increased activity of the renin-angiotensin-aldosteron system can facilitate development of arteriosclerosis and may play a role in pathophysiology of arterial hypertension. We investigated the interaction between ACE gene I/D polymorphism and AT1 receptor gene A1166C polymorphism on the risk of arterial hypertension. Material and methods We examined 539 men, mean age 44 &#177; 9 years, who did not have any symptoms of coronary artery disease, stroke or other atherosclerotic diseases. We measured blood pressure, weight, height, weist and hip circumference, fasting serum glucose and lipids levels. In each subject resting ecg was recorded. The polymerase chain reaction, RFLP procedure and agarose gel electrophoresis were used to determine the ACE I/D genotype and the angiotensin II AT1 receptor A1166C genotype. Results The odds ratio for arterial hypertension associated with the AT1R AC+CC genotype was 0.59 (95% Cl 0.28&#150;1.26) for men without the ACE I allele p = 0.36 and 1.26 (95% Cl 0.76&#150;2.07) in ID heterozygotes, p = 0.36 and 0.76 (95% Cl 0.36&#150;1.61) in II homozygotes, p = 0.61. The assoctiation was also not significant after adjustment for other significant common atherosclerotic risk factors. Conclusions We did not find any significant interaction between ACE and AT1R gene polymorphisms in men with and without arterial hypertension

Brak związku polimorfizmu PlA1/A2 genu glikoproteiny płytkowej GPIIIa z przebytym zawałem serca wśród 397 mężczyzn z angiograficznie potwierdzoną miażdżycą tętnic wieńcowych

Wstęp: Szczególna rola płytek krwi w rozwoju choroby wieńcowej, a zwłaszcza jej ostrych postaci - niestabilnej choroby wieńcowej oraz zawału serca - jest dobrze udokumentowana. Ponieważ glikoproteiny błony komórkowej płytek krwi pełnią kluczową rolę w procesie agregacji, podejmuje się próby określenia związku polimorfizmu genów je kodujących, zwłaszcza polimorfizmu PlA1/A2 GPIIIa, z różnymi postaciami choroby wieńcowej. Ponieważ wyniki badań są niejednoznaczne, celem niniejszej pracy jest określenie potencjalnego związku występowania wariantów tego polimorfizmu z przebytym zawałem serca w grupie chorych z angiograficznie potwierdzoną istotną miażdżycą tętnic wieńcowych. Materiał i metody: Badania przeprowadzono w grupie 397 mężczyzn z rozpoznaną chorobą wieńcową (śr. wiek 57 &plusmn; 10 lat), hospitalizowanych w trybie elektywnym, u których istotną miażdżycę tętnic wieńcowych, tzn. zwężenie o 50% lub więcej światła przynajmniej jednej z głównych nasierdziowych tętnic wieńcowych, potwierdzono badaniem angiograficznym. Zawał serca przebyło 61% chorych. Badanie polimorfizmu PlA1/A2 genu glikoproteiny płytkowej GPIIIa wykonano za pomocą analizy długości fragmentów restrykcyjnych (RLFP, restriction fragment length polymorphism). Wyniki: W badanej grupie stwierdzono następujący rozkład częstości genotypów polimorfizmu PlA1/A2 GPIIIa: PlA2A2 - 1% (n = 3), PlA1A2 - 24% (n = 97) i PlA1A1 - 75% (n = 297), który pozostawał w zgodzie z równowagą Hardy&#8217;ego-Weinberga. Nie wykazano istotnych różnic w rozkładach genotypów polimorfizmu PlA1/PlA2 GPIIIa między chorymi z przebytym oraz bez przebytego zawału serca. Iloraz szans przebytego zawału serca związanego z występowaniem przynajmniej jednego allelu PlA2 (OR, odds ratio) wyniósł 1,12 (95% CI: 0,70-1,79), p = 0,63. Nie wykazano również związku polimorfizmu PlA1/A2 GPIIIa z przebytym zawałem serca w podgrupie pacjentów < 60 rż. (n = 236) OR = 0,95 (95% CI: 0,52-1,75; p = 0,86), jak i w grupie chorych o mniejszym ryzyku miażdżycy (BMI < 26 kg/m2 i stężenie cholesterolu całkowitego < 250 mg%) (n = 103) OR = 1,30 (95% CI: 0,52-3,29; p = 0,57). Nie stwierdzono istotnego związku pomiędzy polimorfizmem PlA1/A2 GPIIIa a żadnym z badanych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Wniosek: Na podstawie uzyskanych wyników autorzy stwierdzają brak związku pomiędzy wariantami polimorficznymi PlA1/A2 genu glikoproteiny płytkowej GPIIIa z przebytym zawałem serca wśród mężczyzn z angiograficznie potwierdzoną miażdżycą tętnic wieńcowych. (Folia Cardiol. 2001; 8: 499-507

Brak związku polimorfizmu PlA1/A2 genu glikoproteiny płytkowej GPIIIa z przebytym zawałem serca wśród 397 mężczyzn z angiograficznie potwierdzoną miażdżycą tętnic wieńcowych

Wstęp: Szczególna rola płytek krwi w rozwoju choroby wieńcowej, a zwłaszcza jej ostrych postaci - niestabilnej choroby wieńcowej oraz zawału serca - jest dobrze udokumentowana. Ponieważ glikoproteiny błony komórkowej płytek krwi pełnią kluczową rolę w procesie agregacji, podejmuje się próby określenia związku polimorfizmu genów je kodujących, zwłaszcza polimorfizmu PlA1/A2 GPIIIa, z różnymi postaciami choroby wieńcowej. Ponieważ wyniki badań są niejednoznaczne, celem niniejszej pracy jest określenie potencjalnego związku występowania wariantów tego polimorfizmu z przebytym zawałem serca w grupie chorych z angiograficznie potwierdzoną istotną miażdżycą tętnic wieńcowych. Materiał i metody: Badania przeprowadzono w grupie 397 mężczyzn z rozpoznaną chorobą wieńcową (śr. wiek 57 &plusmn; 10 lat), hospitalizowanych w trybie elektywnym, u których istotną miażdżycę tętnic wieńcowych, tzn. zwężenie o 50% lub więcej światła przynajmniej jednej z głównych nasierdziowych tętnic wieńcowych, potwierdzono badaniem angiograficznym. Zawał serca przebyło 61% chorych. Badanie polimorfizmu PlA1/A2 genu glikoproteiny płytkowej GPIIIa wykonano za pomocą analizy długości fragmentów restrykcyjnych (RLFP, restriction fragment length polymorphism). Wyniki: W badanej grupie stwierdzono następujący rozkład częstości genotypów polimorfizmu PlA1/A2 GPIIIa: PlA2A2 - 1% (n = 3), PlA1A2 - 24% (n = 97) i PlA1A1 - 75% (n = 297), który pozostawał w zgodzie z równowagą Hardy&#8217;ego-Weinberga. Nie wykazano istotnych różnic w rozkładach genotypów polimorfizmu PlA1/PlA2 GPIIIa między chorymi z przebytym oraz bez przebytego zawału serca. Iloraz szans przebytego zawału serca związanego z występowaniem przynajmniej jednego allelu PlA2 (OR, odds ratio) wyniósł 1,12 (95% CI: 0,70-1,79), p = 0,63. Nie wykazano również związku polimorfizmu PlA1/A2 GPIIIa z przebytym zawałem serca w podgrupie pacjentów < 60 rż. (n = 236) OR = 0,95 (95% CI: 0,52-1,75; p = 0,86), jak i w grupie chorych o mniejszym ryzyku miażdżycy (BMI < 26 kg/m2 i stężenie cholesterolu całkowitego < 250 mg%) (n = 103) OR = 1,30 (95% CI: 0,52-3,29; p = 0,57). Nie stwierdzono istotnego związku pomiędzy polimorfizmem PlA1/A2 GPIIIa a żadnym z badanych czynników ryzyka sercowo-naczyniowego. Wniosek: Na podstawie uzyskanych wyników autorzy stwierdzają brak związku pomiędzy wariantami polimorficznymi PlA1/A2 genu glikoproteiny płytkowej GPIIIa z przebytym zawałem serca wśród mężczyzn z angiograficznie potwierdzoną miażdżycą tętnic wieńcowych. (Folia Cardiol. 2001; 8: 499-507

Scal Polymorphism of the Atrial Natriuretic Peptide Gene and Blood Preassure in Subjects without Clinical Manifestations of Atherosclerotic Disease

Wstęp Ważne miejsce w patofizjologii chorób układu krążenia zajmują peptydy natriuretyczne. Zaangażowane są one głównie w regulację gospodarki wodno-elektrolitowej organizmu i ciśnienia tętniczego poprzez działanie na układ sercowo-naczyniowy, nerki i centralny układ nerwowy. Celem pracy było zbadanie rozkładu wariantów polimorficznych genu kodującego przedsionkowy peptyd natriuretyczny (gen ANP) w grupie osób bez jawnych klinicznie schorzeń miażdżycopochodnych. Rozkład polimorfizmu genu ANP porównano z rozkładem wysokości ciśnienia tętniczego oraz czynników ryzyka miażdżycy. Materiał i metody Badaniem objęto 424 osób, 346 mężczyzn w wieku 44 &plusmn; 9 lat i 78 kobiet w wieku 45 &plusmn; 7 lat, u których nie rozpoznawano wcześniej jawnych schorzeń miażdżycopochodnych. U każdego badanego określono na czczo poziom glikemii i frakcji lipidów. Ponadto zmierzono ciśnienie tętnicze, masę ciała, wzrost, obwód talii i bioder oraz zarejestrowano elektrokardiogram. Analizę polimorfizmu Scal genu ANP przeprowadzono za pomocą łańcuchowej reakcji polimerazy DNA. Wyniki Nie stwierdzono występowania istotnych różnic w rozkładzie genotypów polimorfizmu Scal genu ANP między grupą mężczyzn bez nadciśnienia (A2A2 - 72%, A2A1 + AIAl - 28%) i z nadciśnieniem tęt- niczym (A2A2- 66%,A2Al +A1A1 - 34%) oraz kobiet (odpowiednioA2A2-76%,A2A1 +AlAl -24% oraz A2A2 - 62%, A2A1 + A1A1 - 38%) ani między podgrupami ciśnienia tętniczego dla obu płci. Podobnie nie wykazano różnic w częstości występowania alleliAl i A2 między grupą bez nadciśnienia (allel Al - 16%, allel A2 - 84% u mężczyzn i allel A1 -12%, allel A2 - 88% u kobiet) i z nadciśnieniem tętniczym (allel Al -19%, allelA2 - 81% u mężczyzn i allel A1 - 20%, allel A2 - 80% u kobiet). Rozkłady badanych czynników ryzyka miażdżycy także były niezależne od geno- typu polimorfizmu Scal genuANP. Nie stwierdzono występowania istotnych różnic w rozkładzie genotypów polimorfizmu Scal genuANP między grupą osób niskiego ( 20%) ryzyka incydentu wieńcowego dla mężczyzn i kobiet.Wnioski Obecność określonego wariantu polimorficznego genu ANP najprawdopodobniej nie ma znacznego wpływu na ciśnienie tętnicze.Background The complex system of natriuretic peptides plays important role in the pathogenesis of the cardiovascular diseases. It is involved in the regulation ofhomeostasis and blood pressure. The aim of our study was to assess the atrial natriuretic peptide gene (ANP gene) polymorphic variants in subjects without clinical manifestations of atherosclerotic diseases. The ANP gene polymorphism distribution was compared with blood pressure and other risk factors of atherosclerosis distribution. Material and methods We examined 424 subjects, 346 men mean age 44 &plusmn; 9 years and 78 women, mean age 45 &plusmn; 7 years, who did not have any symptoms of coronary artery disease, stroke or other atherosclerotic diseases. We measured blood pressure, weight, height, waist and hip circumference, fasting serum glucose and lipids levels. In each subject resting ecg was recorded. The polymerase chain reaction and agarose gel electrophoresis were used to determine the Scal ANP genotype. Results There was no significant difference in the genotype distribution and allel frequency between subjects with normal (A2A2 - 72%, A2A1 + AlAl - 28%, allel A1 -16%, allel A2- 84% in men and A2A2- 76%, A2A1 + + A1A1- 24%, allel A1 -12%, allel A2 - 88% in women) and high blood pressure (A2A2 - 66%, A2A1 + A1A1 - 34%, allel A1 -19%, allel A2 - 81% in men and A2A2 -62%,A2Al +A1A1-38%, allelAl -20%, allelA2- 80% in women). Distribution of common atherosclerosis risk factors was independent from ANP gene Scal polymorphism. There was also no significant difference in the genotype distribution between subjects with low (< 5%) and high ( > 20%) risk of coronary event for men and women. Conclusions It seems that the presence of a particular ANP gene Scal polymorphic variant has no significant influence on blood pressure level and other studied risk factors of atherosclerosis

Scal Polymorphism of the Atrial Natriuretic Peptide Gene in Patients with Coronary Heart Disease below 50 Years of Age with and without Arterial Hypertension

Wstęp: Doniesienia wstępne sugerują, że allel A1 polimorfizmu długości fragmentów restrykcyjnych ScaI genu przedsionkowego czynnika natriuretycznego (atrial natriuretic peptide - ANP) jest związany z rozwojem nadciśnienia sodowrażliwego. Wykonaliśmy badania dotyczące możliwego związku polimorfizmu ScaI genu ANP ze stopniem zaawansowania zmian miażdżycowych w tętnicach wieńcowych oraz występowaniem nadciśnienia tętniczego, zawału serca i obciążenia rodzinnego chorobą wieńcową w wywiadzie w grupie młodszych pacjentów z koronarograficznie potwierdzoną miażdżycą naczyń wieńcowych. Metody: Badania zostały przeprowadzone w grupie 92 pacjentów (87 mężczyzn, 5 kobiet) w wieku poniżej 50 roku życia (śr. wiek 44 &plusmn; 4 lat), u których choroba wieńcowa została potwierdzona badaniem koronarograficznym. W badanej grupie 33% chorych miało w wywiadzie nadciśnienie tętnicze, 75% - przebyty zawał mięśnia sercowego, a 63% - rodzinne obciążenie chorobą wieńcową. Analizę polimorfizmu ScaI genu ANP wykonano przy pomocy łańcuchowej reakcji polimerazy DNA (PCR) i techniki długości fragmentów restrykcyjnych (RFLP). Wyniki: Obserwowany rozkład częstości genotypów w badanej grupie (A1A1 - 3%, A1A2 - 33% i A2A2 - 64%) pozostawał w zgodzie z równowagą Hardy'ego-Weinberga. Istotnie częściej stwierdzano w wywiadzie przebyty zawał serca u pacjentów z genotypem A2A2 - 86% w porównaniu z osobami z genotypem A1A1 i A1A2 - 56% w całej badanej grupie (p < 0,003) oraz w podgrupach chorych z nadciśnieniem tętniczym i bez nadciśnienia. Nie wykazano istotnego związku pomiędzy genotypem ScaI ANP a występowaniem nadciśnienia tętniczego. Nadciśnienie tętnicze w wywiadzie stwierdzono u 29% chorych z genotypem A1A1+A1A2 oraz u 36% z genotypem A2A2 (różnica nieznamienna). Nie wykazano istotnego związku genotypu ScaI ANP z rodzinnym obciążeniem chorobą wieńcową A2A2 - 61% vs A1A1+A1A2 - 70% oraz stopniem zaawansowania choroby wieńcowej wyrażonym liczbą zmienionych istotnie naczyń w badaniu koronarograficznym. Częstość występowania wielonaczyniowej choroby wieńcowej była podobna w grupie z genotypem A2A2 - 81% jak wśród chorych z genotypem A1A1+A1A2 - 71% (różnica nieznamienna). Wnioski: Na podstawie uzyskanych przez nas wyników stwierdzamy istnienie związku pomiędzy genotypem A2A2 polimorfizmu ScaI przedsionkowego czynnika natriuretycznego z częstszym występowaniem zawału serca stwierdzanego w wywiadzie wśród pacjentów poniżej 50 roku życia z chorobą wieńcową, niezależnie od występowania nadciśnienia tętniczego.Background It has been suggested that A1 allele of single twoallele ScaI restriction fragment length polymorphism at exon three within the atrial natriuretic peptide (ANP) gene is associated with the arterial hypertension in the salt-sensitive populations. We examined the possible relationship between the ScaI ANP gene polymorphism and an increased risk for coronary atherosclerosis, arterial hypertension, survived myocardial infarction (MI) and familial coronary heart disease (CHD) history among youngerpatients with angiographically proven CHD. Methods The study was performed in 92 consecutive patients with proven CHD aged below 50 years old (females - 5, males - 87, mean age 44 &plusmn; 4 years, 33% were hypertensive, 75% survived MI and 63% had familial CHD history). The ScaI ANP polymorphism was assessed using the polymerase chain reaction and subsequent ScaI enzyme digestion, resulting in three possible genotypes, either AlAl, A1A2 or A2A2. Results: ScaI ANP genotype frequencies in our study group (A1A1-3%, AlA2 -33% and A2A2 -64%) were in agreement with Hardy-Weinberg equilibrium. There was much more frequent positive history of myocardial infarction in the A2A2 patients than AlA2 + A1A1 (86 vs. 56%, p < 0.003) in the whole study group and in the subgroups with and without hypertension. There was not significant difference in the incidence of arterial hypertension between genotypes (AlA2 -ł-AIAI - 29%, A2A2 -36%, p = 0,5). The ScaI ANP genotype did not influence the incidence of the positive familial CHD history (A2A2 - 61% vs. A1A1+AlA2 - 70%). Also the severity of coronary atherosclerosis was independent from the ANP genotype ( multiple vessel disease A2A2 - 81% vs. A1A1 + AlA2 - 71%). Conclusion Observed distribution of the ScaI ANP genotypes suggests that the A2A2 genotype of the ScaI ANP polymorphism is associated with survived myocardial infarction in younger subjects with confirmed coronary atherosclerosis with and without arterial hypertension

A1166C Polymorphism of the Angiotensin II AT1 Receptor Gene and Blood Preassure and Other Atherosclerosis Risk Factors in Subjects without Clinical Manifestations of Atherosclerotic Diseases

Wstęp Wzrost aktywności układu renina-angiotensyna-aldosteron wywiera wiele działań promiażdżycowych oraz może przyczyniać się do rozwoju nadciśnienia tętniczego i jego powikłań. Celem naszego badania było określenie częstości występowania wariantów polimorfizmu A1166C genu receptora AT1 dla angiotensyny II w populacji osób z ciśnieniem tętniczym prawidłowym i z nadciśnieniem bez jawnych klinicznie miażdżycopochodnych schorzeń układu krążenia. Metody Badaniem objęto 667 osób, 541 mężczyzn w wieku 44 &plusmn; 9 lat i 126 kobiet w wieku 44 &plusmn; 7 lat, u których nie rozpoznawano wcześniej jawnych schorzeń miażdżycopochodnych. U każdego badanego określono na czczo stężenie glukozy i frakcji lipidów w surowicy krwi. Ponadto zmierzono ciśnienie tętnicze, masę ciała, wzrost, obwód talii i bioder, oraz zarejestrowano elektrokardiogram. Analizę polimorfizmu genu receptora AT1 angiotensyny II przeprowadzono przy pomocy łańcuchowej reakcji polimerazy DNA (PCR). Wyniki Nie stwierdzono występowania istotnych różnic w rozkładzie genotypów polimorfizmu genu receptora AT1 angiotensyny II między grupą mężczyzn normotensyjnych (AA &#8212; 55%, AC &#8212; 38%, CC &#8212; 7%) i z nadciśnieniem tętniczym (AA &#8212; 57%, AC &#8212; 38%, CC &#8212; 5%). Podobne zjawisko występowało wśród kobiet (odpowiednio: AA &#8212; 52%, AC &#8212; 38%, CC &#8212; 10% oraz AA &#8212; 47%, AC &#8212; 45%, CC &#8212; 8%) oraz między podgrupami ciśnienia tętniczego dla obu płci. Nie wykazaliśmy różnic w częstości występowania alleli A i C między grupą osób z ciśnieniem prawidłowym (allel A &#8212; 74%, allel C &#8212; 26% u mężczyzn i allel A &#8212; 71%, allel C &#8212; 29% u kobiet) i z nadciśnieniem tętniczym (allel A &#8212; 76%, allel C &#8212; 24% u mężczyzn i allel A &#8212; 70%, allel C &#8212; 30% u kobiet). Rozkłady badanych czynników ryzyka miażdżycy także były niezależne od genotypu polimorfizmu genu receptora AT1 angiotensyny II. Nie stwierdzono występowania istotnych różnic w rozkładzie genotypów polimorfizmu genu receptora AT1 angiotensyny II między grupą osób niskiego ( 20%) ryzyka incydentu wieńcowego dla mężczyzn i kobiet. Wnioski Obecność określonego wariantu polimorficznego genu receptora AT1 angiotensyny II wydaje się nie mieć znacznego wpływu na rozkład wysokości ciśnienia tętniczego.Background Increased activity of the renin-angiotensin-aldosteron system can facilitate development of arteriosclerosis and may play a role in pathophysiology of arterial hypertension. Material and methods We examined 667 subjects, 541 men, mean age 44 &plusmn; 9 years and 126 women, mean age 44 &plusmn; 7 years, who did not have any symptoms of coronary artery disease, stroke or other atherosclerotic diseases. We measured blood pressure, weight, height, waist and hip circumference, fasting serum glucose and lipids levels. In each subject resting ECG was recorded. The polymerase chain reaction and agarose gel electrophoresis were used to determine the angiotensin II AT1 receptor genotype.Results There was no significant difference in the genotype distribution and allel frequency between subjects with normal (AA &#8212; 55%, AC &#8212; 38%, CC &#8212; 7%, allel A &#8212; 74%, allel C &#8212; 26% in men and AA &#8212; 52%, AC &#8212; 38%, CC &#8212; 10%, allel A &#8212; 71%, allel C &#8212; 29% in women) and high blood pressure (AA &#8212; 57%, AC &#8212; 38%, CC &#8212; 5%, allel A &#8212; 76%, allel C &#8212; 24% in men and AA &#8212; 47%, AC &#8212; 45%, CC &#8212; 8%, allel A &#8212; 70%, allel C &#8212; 30% in women). Distribution of common atherosclerosis risk factors was independent from angiotensin II AT1 receptor gene polymorphism. There was also no significant difference in the genotype distribution between subjects with l0 low ( 20%) risk of coronary event for men and women. Conclusions It seems that the presence of a particular angiotensin II AT1 receptor gene polymorphic variant has no significant influence on blood pressure level and other studied risk factors of atherosclerosis