Aspekty diagnostyczne i kliniczne torbieli oskrzelowopochodnej w grupie 4 pacjentów z Kliniki Neonatologii ICZMP (1991-2005)

Background: Congenital bronchogenic cyst is a well-known but rare congenital malformation of the respiratory system. The origin of isolated cysts relates to the pseudoglandular phase of lung development (7th-16th week of gestation). This malformation can be diagnosed in radiological examinations in neonate as a single cyst in lungs situated peripherally or in mediastinum projection. The goal of our study was to establish diagnostic and clinical criteria for congenital bronchogenic cyst in neonates and children, based on postnatal diagnostics in our center. Material/Methods: We analyzed 4 cases of patients with congenital bronchogenic cyst, who were diagnosed and/or treated in the Department of Neonatology at the Polish Mother's Memorial Hospital Research Institute from 1 January 1991 do 31 March 2005. The diagnosis was established based on the clinical picture of the malformation, a chest x-ray, computed tomography of the lungs of the neonate, and pathological examination. After discharge from the Department, the neonates remained under the care of many specialists from our Institute in order to maintain follow-up. Results: In years 1991-2005 the diagnosis of congenital bronchogenic cyst was established in 4 patients treated in our Department. In these 4 cases, the diagnosis was established based on radiological diagnostics (chest x-ray and computed tomography of the lungs) and three of the four were confirmed by pathological exam. The differential diagnosis covered congenital cystic adenomatoid malformation of lungs (CCAM), enterogenic cysts, bronchopulmonary sequestration, congenital lobar emphysema, diaphragmatic hernia, and pneumothorax. Conclusions: Radiological diagnosis in neonates with congenital bronchogenic cyst is essential, because it allows us to obtain genuine data regarding this malformation in the population. Neonates diagnosed with congenital bronchogenic cyst should be monitored in a tertiary referral center. Our patients with a diagnosis of congenital bronchogenic cyst after successful surgery show normal psycho-physical development in follow-up, and none showed any disturbances in the circulatory system

Palliative surgery in cases of unresectable pancreatic head cancer

Wstęp. W niniejszej pracy omówiono postępowanie paliatywne u chorych z nieresekcyjnym rakiem głowy trzustki. Celem pracy było porównanie różnych rodzajów operacji, wykonywanych przy braku możliwości leczenia radykalnego. Materiał i metody. Analizie poddano 108 chorych z rakiem głowy trzustki, których operowano w Klinice Chirurgii Ogólnej i Transplantacyjnej w latach 1995-2004. U 94 chorych śródoperacyjnie stwierdzono nieresekcyjność zmiany bez naciekania dwunastnicy. Chorych tych podzielono na 2 grupy: w pierwszej (60 chorych) wykonano zespolenie odbarczające drogi żółciowe, a w drugiej (34 chorych) - zespolenie odbarczające drogi żółciowe i dodatkowo zabieg drenujący żołądek. W obu grupach operowanych chorych porównano średni czas pobytu w szpitalu, częstość występowania powikłań chirurgicznych i śmiertelność. Wyniki. Obydwie grupy chorych były porównywalne pod względem wieku i płci. Chorzy po operacji zespolenia żółciowego przebywali w szpitalu średnio 19,2 ± 7,9 dnia, a po zabiegu uzupełnionym o profilaktyczne zespolenie żołądkowo-jelitowe - 18,1 ± 9,1 dnia. Porównując częstość powikłań pooperacyjnych i śmiertelność w grupach, nie stwierdzono pomiędzy nimi różnic istotnych statystycznie. Wnioski. Tradycyjnie stosowany w zabiegach paliatywnych przy zaawansowanym raku trzustki drenaż dróg żółciowych można rozszerzyć o zespolenie żołądkowo-jelitowe bez ryzyka zwiększenia częstości powikłań pooperacyjnych.Background. The authors discuss surgical palliative procedures in patients with unresectable pancreatic head cancer. Aim of the study is to compare diffrent surgical procedures in respect of postoperative complication and mortality rate in cases, when the radical treatment was not possible. Material and methods. We analysed 108 patients who underwent surgery for the pancreatic head cancer in Department of General and Transplant Surgery of the Medical University in Łódź between years 1995 and 2004. Of those in 94 cases unresectable lesion without duodenal involvement was detected during surgery. The patients were divided into two groups - in the first group of 60 - biliary by-pass procedure has been done and in the second group of 34 - similiar procedure with gastroenterostomy. We compared the frequency of postoperative complications and mortality rate in mentioned above groups. Results. Patients, who underwent combined biliary and gastric by-pass remained in hospital for 18.1 ± 9.1 and following biliary by-pass alone - 19.2 ± 7.9 days. There were no statistically significant differences between these groups while the complication frequency and mortality rate were found similar. Conclusions. In advanced pancreatic cancer, traditionally executed biliary drainage can be extended by a gastro-jejunostomy without the increased risk of post-operative complications or mortality

Strategiczni myśliciele w świetle przeglądu literatury i studiów biograficznych

The main goal of the research was to present fundamental conceptualisations of strategic thinking and strategic thinkers. A thorough literature review led to conceptual conclusions with regards to the understanding of strategic thinking definitions and strategic thinkers’ place in the organisation, as well as characteristics differentiating them from other types of leaders. In the manuscript we also present how strategists vary, forming specific types of strategic thinkers. This led to the identification of a research gap and a goal of strategic thinkers’ typology development. Thanks to biographic studies all strategic thinker types have been illustrated with examples of well-known business leaders. // Celem podjętych badań było przedstawienie podstaw teoretycznych koncepcji myślenia strategicznego i myślicieli strategicznych, a także cech różnicujących strategów. Pogłębiona analiza literatury pozwoliła ustalić, jak najczęściej rozumiane jest myślenie strategiczne i co stanowi jego istotę, a także kim jest myśliciel strategiczny, za co w organizacji odpowiada i jakie cechy wyróżniają go wśród innych liderów. W rozdziale wskazano także na różnice występujące pomiędzy myślicielami strategicznymi, identyfikując tym samym lukę badawczą dotyczącą typologii strategów (strategic thinkers). Dzięki przeprowadzonym studiom biograficznym poszczególne typy myślicieli strategicznych zostały zilustrowane przykładami znanych postaci ze świata biznesu

Radiological diagnostics in neonates with different types of congenital cystic adenomatoid malformation of the lungs (CCAM) treated in Polish Mother's Memorial Hospital Research Institute (PMMHRI) in 1991-2005

Background: Congenital cystic adenomatoid malformation of the lungs (CCAM) is a rare congenital malformation of the respiratory tract. Authors present possibilities of the diagnostics of neonates with presumed CCAM based on radiological and morphological assessment of the respiratory tract. Clinical course of the CCAM may vary from uneventful to serious with different stage of the respiratory distress. The aim of the study was to establish diagnostic and clinical criteria of CCAM for neonates based on postnatal diagnostics in the reference centre. Material/Methods: We studied 27 cases of neonates with different types of CCAM (type I, II, III) who had been diagnosed and/or treated in the Neonatal Department of PMMHRI in 01.01.1991-31.03.2005. The diagnosis was established based on clinical course of the malformation, chest x-ray and CT of the neonate's lungs, autopsy and/or histopathology. Results: In the Neonatal Department of PMMHRI in 01.01.1991-31.03.2005 we observed 8 cases of CCAM type I (29,7%), 10 cases of CCAM type II (37%) and 9 cases of CCAM type III (33,3%). Diagnostic criteria were established based on radiological diagnostics of 17 cases and were confirmed by pathology. In 10 remaining cases of CCAM diagnosis was established by authopsy. Differential diagnosis included diaphragmatic hernia, bronchogenic cyst, enterogenic cyst, lung sequestrqtion, congenital lobar emphysema, hypoplasia or agenesis of the lungs, pneumonia/RDS. The guideline was established. Conclusions: 1. In case of CCAM suspicion monitoring in reference center is required 2. Surgical treatment should be applied based on the postnatal radiological diagnosis. 3. In case of CCAM in neonate complete differential diagnosis is required. 4. Asymptomatic course of CCAM or with a very few signs from respiratory tract can be difficult for identification both clinical and radiological

Wyniki chirurgicznego leczenia tętniaka aorty wstępującej w zależności od wyboru techniki operacyjnej

Wstęp: Tętniak aorty wstępującej jest chorobą o niepomyślnym rokowaniu, a jedynym sposobem jego leczenia jest operacja. Celem pracy była ocena ryzyka operacyjnego i odległych wyników leczenia tętniaka aorty wstępującej w zależności od wyboru techniki chirurgicznej. Materiał i metody: W latach 1985-1999 operowano 137 pacjentów z tętniakiem aorty wstępującej. Pacjentów podzielono na 4 grupy w zależności od rodzaju wykonanej operacji: grupa 1 - plastyka aorty wstępującej z/bez wymiany zastawki aortalnej (n = 25); grupa 2 - operacja Bentalla-De Bono (n = 25); grupa 3 - proteza nadwieńcowa z/bez wymiany zastawki aortalnej (n = 35); zmodyfikowana operacja Bentalla (n = 52). Wyniki: Liczba powikłań śródoperacyjnych i wczesnych pooperacyjnych w poszczególnych typach operacji nie różniła się statystycznie (odpowiednio: p = 0,147 i p = 0,484). Śmiertelność wczesna wyniosła 5,1%. Nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic w liczbie zgonów wczesnych między poszczególnymi grupami (p = 0,979). U 11 chorych (8%) wystąpiły powikłania odległe wymagające reoperacji. Wykonano 11 reoperacji: po plastyce aorty - 5 (20%) - wszystkie z powodu ostrego rozwarstwienia aorty; po klasycznej operacji Bentalla - 6 (24%), z powodu tętniaka rzekomego - 2, dystalnego - 1, rozwarstwienia - 1 i oderwania prawej tętnicy wieńcowej - 2. Nie odnotowano reoperacji po wszczepieniu protezy nadwieńcowej i po zmodyfikowanej operacji Bentalla. Śmiertelność w obserwacjach odległych w poszczególnych typach operacji wyniosła: plastyka aorty - 28%, operacja Bentalla - 16%, proteza nadwieńcowa - 2,8%, zmodyfikowana operacja Bentalla - 1,9%. W grupach 1 i 2 śmiertelność odległa była znacznie wyższa (p < 0,001) niż w grupach 3 i 4. Wnioski: Radykalne metody operacji nie zwiększają ryzyka operacyjnego i wystąpienia wczesnych i odległych powikłań pooperacyjnych. Wykonanie plastyki aorty wiąże się z dużym ryzykiem rozwarstwienia w okresie odległym. Zastosowanie otuliny w klasycznej operacji Bentalla może sprzyjać powstawaniu powikłań wymagających powtórnej operacji. (Folia Cardiol. 2004; 11: 741-749

Wyniki chirurgicznego leczenia tętniaka aorty wstępującej w zależności od wyboru techniki operacyjnej

Wstęp: Tętniak aorty wstępującej jest chorobą o niepomyślnym rokowaniu, a jedynym sposobem jego leczenia jest operacja. Celem pracy była ocena ryzyka operacyjnego i odległych wyników leczenia tętniaka aorty wstępującej w zależności od wyboru techniki chirurgicznej. Materiał i metody: W latach 1985-1999 operowano 137 pacjentów z tętniakiem aorty wstępującej. Pacjentów podzielono na 4 grupy w zależności od rodzaju wykonanej operacji: grupa 1 - plastyka aorty wstępującej z/bez wymiany zastawki aortalnej (n = 25); grupa 2 - operacja Bentalla-De Bono (n = 25); grupa 3 - proteza nadwieńcowa z/bez wymiany zastawki aortalnej (n = 35); zmodyfikowana operacja Bentalla (n = 52). Wyniki: Liczba powikłań śródoperacyjnych i wczesnych pooperacyjnych w poszczególnych typach operacji nie różniła się statystycznie (odpowiednio: p = 0,147 i p = 0,484). Śmiertelność wczesna wyniosła 5,1%. Nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic w liczbie zgonów wczesnych między poszczególnymi grupami (p = 0,979). U 11 chorych (8%) wystąpiły powikłania odległe wymagające reoperacji. Wykonano 11 reoperacji: po plastyce aorty - 5 (20%) - wszystkie z powodu ostrego rozwarstwienia aorty; po klasycznej operacji Bentalla - 6 (24%), z powodu tętniaka rzekomego - 2, dystalnego - 1, rozwarstwienia - 1 i oderwania prawej tętnicy wieńcowej - 2. Nie odnotowano reoperacji po wszczepieniu protezy nadwieńcowej i po zmodyfikowanej operacji Bentalla. Śmiertelność w obserwacjach odległych w poszczególnych typach operacji wyniosła: plastyka aorty - 28%, operacja Bentalla - 16%, proteza nadwieńcowa - 2,8%, zmodyfikowana operacja Bentalla - 1,9%. W grupach 1 i 2 śmiertelność odległa była znacznie wyższa (p < 0,001) niż w grupach 3 i 4. Wnioski: Radykalne metody operacji nie zwiększają ryzyka operacyjnego i wystąpienia wczesnych i odległych powikłań pooperacyjnych. Wykonanie plastyki aorty wiąże się z dużym ryzykiem rozwarstwienia w okresie odległym. Zastosowanie otuliny w klasycznej operacji Bentalla może sprzyjać powstawaniu powikłań wymagających powtórnej operacji. (Folia Cardiol. 2004; 11: 741-749

Home enteral nutrition in children—2010 nationwide survey of the polish society for clinical nutrition of children

Published epidemiologic data on the administration rates of enteral/parenteral home nutrition is very limited. The aim of this first nationwide study was to assess the availability of pediatric home enteral nutrition (HEN) services in Poland. The questionnaire was sent to all regional centers providing pediatric HEN services in Poland (n = 14). The analysis included the number of pediatric patients who received HEN in 2010, their demographic characteristics and geographical distribution. Furthermore, the distributions of indications and methods of enteral nutrition administration were analyzed, along with the reasons of withdrawal from the HEN program. The number and fraction of children receiving HEN increased in 2010, from 433 (11.34 per 1 million inhabitants) on January 1st to 525 (13.75) on December 31st. Marked differences were observed in geographical distribution of this parameter, from zero to up to 30 pediatric patients per 1 million inhabitants. Median age of patients was 6 years (range: 9 months–18 years). In most cases, HEN was prescribed due to neurological disorders (n = 337, 64.2%), and administered by means of gastrostomy (n = 450, 85.71%). This study revealed the dynamic development of pediatric HEN services in Poland but also documented their potential regional shortages

Fusion-fission probabilities, cross sections, and structure notes of superheavy nuclei

Fusion – fission probabilities in the synthesis of heaviest elements are discussed in the context of the latest experimental reports. Cross sections for superheavy nuclei are evaluated using the “Fusion by Diffusion” (FBD) model. Predictive power of this approach is shown for experimentally known Lv and Og isotopes and predictions given for Z = 119, 120. Ground state and saddle point properties as masses, shell corrections, pairing energies, and deformations necessary for cross-section estimations are calculated systematically within the multidimensional microscopic-macroscopic method based on the deformed Woods-Saxon single-particle potential. In the frame of the FBD approach predictions for production of elements heavier than Z = 118 are not too optimistic. For this reason, and because of high instability of superheavy nuclei, we comment on some structure effects, connected with the K-isomerism phenomenon which could lead to a significant increase in the stability of these systems

Fusion-fission probabilities, cross sections, and structure notes of superheavy nuclei

Fusion – fission probabilities in the synthesis of heaviest elements are discussed in the context of the latest experimental reports. Cross sections for superheavy nuclei are evaluated using the “Fusion by Diffusion” (FBD) model. Predictive power of this approach is shown for experimentally known Lv and Og isotopes and predictions given for Z = 119, 120. Ground state and saddle point properties as masses, shell corrections, pairing energies, and deformations necessary for cross-section estimations are calculated systematically within the multidimensional microscopic-macroscopic method based on the deformed Woods-Saxon single-particle potential. In the frame of the FBD approach predictions for production of elements heavier than Z = 118 are not too optimistic. For this reason, and because of high instability of superheavy nuclei, we comment on some structure effects, connected with the K-isomerism phenomenon which could lead to a significant increase in the stability of these systems