‘We want to have a positive impact’: Fragile ecologies and the Iraqi Kurds’ dutiful environmentalism

In this article, we investigate the emergence of modern environmentalism in the Kurdistan Region (Iraq), a de facto state in which ecological well-being is under serious strain. Social mobilizations in the Middle East have been depicted as confrontational and opposing the authorities. Studies of environmental activism in the region have also highlighted conflictual relations between social actors and the holders of power. In this article, we stress the need to expand the research scope to closely examine other forms of actions and strategies in relation to ecological threats and climate change. Drawing upon field research and interviews in the Kurdistan Region of Iraq, we analyze the (geo)politics, economic systems and social change which together affect nature, natural resources, landscapes and climate, as well as the patterns of Kurdish contestation in these areas. We term the typical practices of the new phenomenon of Kurdish environmental activism as 'dutiful' form of dissent, which can be explained by contextualizing activism. It is grounded in political ecology and activists' efforts are directed at state building and policymaking in a post-conflict state.&nbsp

Conceptual export and theory mobilities: exploring the reception and development of the “creative city thesis” in the post-socialist urban realm

This paper addresses the limited contribution of scholarship from within/on the post-socialist urban arena to global urban studies, a phenomenon attributed to the influence of a hegemonic Anglo-American academic complex. We seek to present a more nuanced account by considering scholarship on the “creative city” in a post-socialist context. A numerical analysis of English language publications confirms the lack of impact of scholarship from/on post-socialist areas, though we do identify literature which may be “theory exporting” and emphasize the temporal dimension of the development of scholarship. We then consider the interaction of three global mobilities to present a more nuanced account of this pattern – the “creative city” thesis as globally mobile urban policy, the neoliberalization of universities as a globally mobile restructuring of the context in which these inequalities in knowledge-production are produced, and urban studies theorizing itself as a set of globally mobile concepts and practices. We therefore explore the dynamic interaction of a particular urban phenomenon (“creative city” policy) with academic knowledge production. Adopting this perspective allows us to emphasize other factors such as path dependencies within post-socialist areas and to give due emphasis to agency within the region and how these interact with global processes of neoliberalizing academia

From globality to locality : the dynamics of the climate movement in Turkey

Celem artykułu jest pokazanie genezy oraz przemian aktywizmu klimatycznego w T urcji od poziomu globalnego po lokalny. Ruch klimatyczny zakorzeniony jest mocno w przestrzeni miejskiej, ale zwłaszcza na początku mobilizacja społeczna nakierowana była przede wszystkim na próby oddziaływania na międzynarodową politykę klimatyczną. W kontekście rozczarowania brakiem konkretnych rozwiązań na najwyższym szczeblu tureckie organizacje pozarządowe i grupy nieformalne zaangażowane w temat klimatu zwracają coraz większą uwagę na poziom lokalny, w tym na miasta i polityki miejskie. Ważnymi czynnikami, które wpływają na zmiany strategii, są z jednej strony brak responsywności państwa wobec postulatów aktywistów, a z drugiej globalne i europejskie trendy zwiększania roli miast w szukaniu konkretnych rozwiązań mogących powstrzymać kryzys klimatyczny.The aim of the paper is to present the genesis and transformation of the Turkish climate activism from the global to local level. The movement’s origins are rooted in the urban space, but, especially in the movement’s early period, the social mobilization was directed most of all at the efforts to influence the international climate politics. In the context of disappointment with the lack of specific solutions at the highest level, Turkish climate-related NGOs and informal groups are paying increasing attention to the local level, including cities and urban policies. The key factors behind that strategic change include the lack of responsiveness from the state to the movement’s postulates and also the global and European trends of increasing the role of cities in search for specific solutions to halt the climate crisis

Rola UNESCO w ochronie dziedzictwa kulturowego w konfliktach zbrojnych

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, jaką rolę odgrywa Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury (UNESCO) w ochronie dobra globalnego, jakim jest dziedzictwo światowe, w sytuacjach konfliktów zbrojnych. PROBLEM I METODY BADAWCZE: Główny problem dotyczy możliwości i zakresu współpracy międzynarodowej w ochronie dziedzictwa kulturowego. Przeanalizowano ewolucję podejścia i działalności UNESCO w zakresie ochrony kultury w kontekście wojen i konfliktów od czasu powstania organizacji do 2015 r. oraz uwarunkowania tej zmiany. W odpowiedzi na pytania badawcze przeprowadzona została krytyczna analiza treści dokumentów UNESCO oraz literatury przedmiotu. PROCES WYWODU: Artykuł złożony jest z czterech części. Na początku dokonano analizy dziedzictwa kulturowego z perspektywy koncepcji globalnych dóbr publicznych. Następnie opisana jest historia działań UNESCO i ewolucja podejścia do ochrony kultury w razie konfliktów. Trzecia część przedstawia wyzwania dla ochrony dziedzictwa w XXI w. W części czwartej omówiona jest strategia UNESCO z 2015 r. będąca próbą wzmocnienia działań w zakresie ochrony kultury. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W obliczu nowych wyzwań dla ochrony dziedzictwa jako dobra globalnego, takich jak rosnąca liczba zagrożonych obiektów światowego dziedzictwa, udział aktorów niepaństwowych w konfliktach zbrojnych czy specyfika współczesnych konfliktów, system stworzony przez UNESCO wymaga reform. Chociaż UNESCO nie ma możliwości zapewnienia pełnej ochrony dziedzictwu kulturowemu, jednak na różne sposoby dąży do wzmocnienia współpracy międzynarodowej i włączenia do swoich działań odpowiednich interesariuszy. Dziedzictwo jest coraz częściej przedstawiane jako narzędzie budowy pokoju, wzmacniania rozwoju zrównoważonego czy zwalczania propagandy grup terrorystycznych. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Skuteczność działań UNESCO w sytuacji konfliktów zbrojnych jest ograniczona. Nie może zapobiec grabieży dóbr kultury ani uchronić różnorodność kulturową na terenach objętych walkami. Jednocześnie obecne konflikty uświadamiają państwom konieczność współpracy międzynarodowej w tym zakresie, co wzmacnia mandat UNESCO jako lidera w ochronie dziedzictwa światowego

On Secularization, Modernity and Islamic Revival in the Post-Soviet Context

The paper reveals contemporary developments in post-Soviet Islam that challenge the predominant juxtaposition of Islam against secularization and modernization. I argue that the question Gellner has posed: why is Islam so secularization-resistant, is based on inappropriate assumptions. As the anthropological data from field research among Muslims in post-Soviet regions show, there are trends and processes in contemporary Islam that do not fit into “Islam as a secularization-opposed force” thesis. When the problem is approached from a perspective of diversity inside a religious field (Bourdieu) and competing “discursive traditions” then it’s possible to identify religious groups that have positive attitudes towards secular institutions and modern solutions. Next, problems with Gellner’s vision of contemporary Islam are discussed, particularly concerning the shift in power relations between “folk” and “pure” (or “fundamentalist”) Islam. Finally, I argue that overcoming the notion of one homogeneous modernity enables us to understand the modernizing forces in Islam

Ruch społeczny na rzecz sprawiedliwości środowiskowej a dewzrost: bariery i możliwości współpracy

The dynamically evolving movement for environmental justice has incorporated some of the themes and claims of degrowth into debates surrounding the concept of development and search for alternatives to the dominant economic models. The movement was born in the United States on the wave of opposition to the disproportionate burden of the consequences of environmental degradation on ethnic minorities and poor communities. Now, it not only focuses on protests against new megaprojects, mines, or drilling, but also looks for constructive ideas for change, combining social and ecological sensitivity. An alliance between these movements is desirable from the point of view of structural changes and the search for development alternatives. The article presents a discussion on the barriers and possibilities of cooperation between the environmental justice movement and degrowth. While they share the need for a radical transformation of current development paths, this is not a sufficient condition for successful cooperation. What is needed is a mutual understanding of the differences in perception of the source of the problem, priorities, and possible alternatives.Dynamicznie rozwijający się ruch na rzecz sprawiedliwości środowiskowej włącza niektóre wątki i postulaty dewzrostu do debat wokół pojęcia rozwoju i szukania alternatyw dla dominujących modeli ekonomicznych. Ruch, który narodził się w Stanach Zjednoczonych na fali sprzeciwu wobec nieproporcjonalnego obciążenia mniejszości etnicznych i biednych społeczności skutkami degradacji środowiska, obecnie nie tylko koncentruje się na protestach przeciwko nowym megaprojektom, kopalniom czy odwiertom, ale też szuka konstruktywnych pomysłów na zmianę łączącą wrażliwość społeczną i ekologiczną. Artykuł przedstawia dyskusję na temat barier i możliwości współpracy pomiędzy ruchem sprawiedliwości środowiskowej a dewzrostem. Chociaż podzielają one przekonanie o potrzebie radykalnej transformacji obecnych ścieżek rozwojowych, nie jest to wystarczający warunek udanej współpracy. Potrzebne jest wzajemne zrozumienie odmienności w postrzeganiu źródeł problemu, priorytetów, a także możliwych alternatyw

Stereotypy w konflikcie między Armenią i Azerbejdżanem o Górski Karabach, w kontekście polityki zagranicznej UE

The European Neighbourhood Policy cannot ignore complex conflicts in the East. The effectiveness of the project depends on the understanding of international relations between EU’s neighbours, including mutual stereotypes and prejudices. The papers presents the topic of a classic example of “frozen conflict” in the South Caucasus between Armenia and Azerbaijan over the Nagorno Karabakh, which has lasted for over 20 years. The dynamics of regional relations is being reinforced by stereotypes present in public life, mostly in media, political discourse and in educational programs. The article presents the context of the conflict, and an analysis of prevailing ethnic stereotypes (the neighbour as a forger of history, as an eternal enemy with authoritarian tendencies). Then, social attitudes related to those images of one another are analysed. The final part describes examples of activities directed towards establishing direct relationships between Armenians and Azerbaijanis, aiming at the change of stereotypes. Europejska Polityka Sąsiedztwa nie może lekceważyć złożonych konfliktów toczących się na Wschodzie. Skuteczność tego projektu zależy m.in. od zrozumienia stosunków międzynarodowych pomiędzy sąsiadami Unii Europejskiej oraz istniejących stereotypów i uprzedzeń. Artykuł podejmuje temat klasycznego przykładu „zamrożonego konfliktu” na Kaukazie Południowym – trwającego od ponad dwudziestu lat konfliktu między Armenią i Azerbejdżanem o Górski Karabach. Dużą rolę w relacjach międzynarodowych mają stereotypy obecne w życiu publicznym, w tym zwłaszcza w mediach, w dyskursie politycznym, jak również w programach edukacyjnych. W artykule przedstawiony zostanie kontekst konfliktu, a następnie analiza dominujących stereotypów etnicznych (sąsiedni naród jako fałszerz historii i odwieczny wróg z cechami autorytarnymi). W dalszej części przedstawione będą postawy społeczne wynikające bezpośrednio z funkcjonowania tak kreowanego wizerunku. Na koniec zaprezentowane zostaną przykłady działań mających na celu nawiązywanie bezpośrednich relacji między Ormianami i Azerbejdżanami, nakierowanych na zmianę stereotypów

Procreation attitudes of Ukrainians in Kraków and Malopolskie voivodeship

Celem niniejszego opracowania jest więc uzupełnienie luki badawczej w postaci analizy zagadnienia płodności wśród imigrantów w Polsce. W oparciu o dane z analizy big data oraz dwóch sondaży przeprowadzonych na populacji imigrantów ekonomicznych w 2021 roku i na populacji uchodźców z Ukrainy w roku 2022 autorzy analizują postawy prokreacyjne Ukraińców w Krakowie i województwie małopolskim. Autorzy pragną odpowiedzieć na następujące pytania badawcze: jakie są dominujące postawy prokreacyjne Ukraińców w Krakowie i województwie małopolskim? Czy różnią się one od postaw innych cudzoziemców w regionie? Jak agresja rosyjska w 2022 roku mogła wpłynąć na te postawy