Erfolgsfaktoren von Investmentfonds aus Nachfragersicht

Die vorliegende Arbeit dient der Untersuchung des Marketing von Investmentfondsgesellschaften in Deutschland. Ein erstes Hauptaugenmerk liegt auf der Beschreibung des Marketingverhaltens von Fondsgesellschaften. Dabei wird eine Vorgehensweise anhand der vier klassichen Marketing-Mix-Instrumente Preis, Produkt, Distribution und Kommunikation gewählt. Es werden die jeweiligen Besonderheiten in der Anwendung im Vergleich zu anderen Dienstleistungen und aktuelle Entwicklungen dargestellt. Danach wird als zweiter Schwerpunkt auf das Kaufverhalten von Fondskonsumenten eingegangen; ein bislang vollkommen unerforschtes Gebiet. Der Markt für Investmentfonds wird also neben der Betrachtung der Anbieterseite nun auch nachfragerseitig beleuchtet. Interessante Ergebnisse sind z.B. die steigende Wichtigkeit der Reputation der Fondsgesellschaft und die unbedeutende Stellung der Fondsmanager im Kaufentscheidungsprozess von Anlegern. Abschließend werden anhand der analysierten anbieter- als auch nachfragerseitigen Entwicklungen Handlungsempfehlungen für deutsche Fondsgesellschaften abgeleitet

Wiara i kryzys: O terapeutycznym wymiarze chrześcijaństwa

Die therapeutische Dimension des Christlichen wird vielfach in Frage gestellt. Beutet es nicht die Krisen des Menschseins – Existenzangst, Grenzerfahrungen – aus, statt in ihnen auf ein reiferes und erfülltes Menschsein hinzuführen? Eine Pastoral im Sinne Jesu Christi müsste sich darin als individual- und sozial-therapeutisch erweisen, dass sie die Menschen in die erlösende Gottesgegenwart hinein sammelt, sodass sie sich nicht mehr genötigt sehen, Identität durch Selbstbehauptung und Exklusion zu sichern. Therapeutische Pastoral öffnet Räume der Sammlung und Konzentration, in die das Verleugnete versöhnend eingebracht werden kann und die Menschen einander gönnen, an all dem teilzuhaben, was das Leben in Fülle ausmacht; Räume, in denen so auch die Daseins-Ängste ihre bezwingende Macht verlieren.The therapeutic dimension of Christianity is leveraged in different ways. Does Christianity use human crisis – existential fear, experience of limits – to rule over? Or, does Christianity instead help shape towards a more mature and fulfilled humanity being followed? The pastoral, as found in the spirit of Jesus Christ, should in such situations display a therapeutic dimension towards the individual as in relation to social meaning. The reason being that it gathers people around the saving presence of God so that they do not need to save their identity by self-confirmation or by exclusion. The therapeutic pastoral opens spaces for gathering and for concentration in what is displaced and what can be reconciled. Then the people will wish that each other’s participation in all that gives them a full life. It is about spaces in which existential fear loses its power.Terapeutyczny wymiar chrześcijaństwa jest podważany na różne sposoby. W związku z tym rodzi się pytanie o to, czy nie wykorzystuje ono ludzkich kryzysów – lęku egzystencjalnego, doświadczeń granicznych – zamiast w ich ramach prowadzić w kierunku dojrzałego i spełnionego człowieczeństwa? Duszpasterstwo w duchu Jezusa Chrystusa musi mieć w takich sytuacjach charakter terapeutyczny, zarówno w sensie indywidualnym, jak i społecznym. Powodem jest to, że gromadzi ono ludzi wokół zbawczej obecności Bożej tak, że nie odczuwają oni konieczności zabezpieczenia swojej tożsamości przez samopotwierdzenie i wykluczenie. Duszpasterstwo terapeutyczne otwiera przestrzenie spotkania, w których to, co wypierane może zostać pojednawczo przepracowane. Wówczas ludzie będą życzyli sobie wzajemnie uczestnictwa w tym wszystkim, co daje pełnię życia. Chodzi o przestrzenie, w których także lęki egzystencjalne tracą swoją nieujarzmioną moc

Doświadczenie Boga dzisiaj – jak można w ogóle doświadczyć Boga?

Erfahrungen sind Lern-Herausforderungen. Eine Erfahrung machen heißt in diesem Sinne wahrzunehmen und zu verstehen, wie ich angesichts des mir Widerfahrenen meine Annahmen, Vorstellungen und Einstellungen umarbeiten muss. Die Bibel bezeugt Gotteserfahrungen, in denen jeweils Gott als Herausforderung zur Erneuerung des Lebens wahrgenommen wurde und einen Lernprozess provozierte, der Gott, die Menschen, Geschichte und Welt neu sehen lehrte: Gott wird mit-erfahren; er wird wahrgenommen als der Mit-Wirkende, das Leben in Fülle Initiierende, als die verheißungsvolle Herausforderung, sich auf das einzulassen, was er – neutestamentlich gesprochen – als sein Reich mit den Menschen anfangen will.Experiences are challenges in the field of learning. Experience means in this meaning seen and understand how man in the face of what he meets should rework his assumptions, imaginations and attitudes. Bible is witnessing experiences of God, in which God is always seen as a challenge for the renewal of life and has provoked processes of learning which lead to a newly seen of God, man and world. God is experienced "with", God is seen as working "with", as one how initiates full life, as a challenge full of promise that calls to entrust to him all what – in the words of the New Testament – God wants to begin for building his kingdom with his people.Doświadczenia są wyzwaniami w obszarze uczenia się. Doświadczać oznacza w tym sensie postrzegać i rozumieć, jak człowiek w obliczu tego, z czym się spotyka, musi przepracować swoje założenia, wyobrażenia i nastawienia. Pismo Święte jest świadectwem o doświadczeniach Boga, w których za każdym razem Bóg był postrzegany jako wyzwanie dla odnowy życia i prowokował proces uczenia się, który prowadził do nowego postrzegania Boga, człowieka i świata. Bóg jest współ-doświadczany; jest dostrzegany jako współ-działający, inicjujący życie w pełni, jako pełne obietnicy wyzwanie, aby zawierzyć temu, co – używając języka Nowego Testamentu – Bóg pragnie zapoczątkować z ludźmi jako swoje królestwo

Wiara i kryzys

Die therapeutische Dimension des Christlichen wird vielfach in Frage gestellt. Beutet es nicht die Krisen des Menschseins – Existenzangst, Grenzerfahrungen – aus, statt in ihnen auf ein reiferes und erfülltes Menschsein hinzuführen? Eine Pastoral im Sinne Jesu Christi müsste sich darin als individual- und sozial-therapeutisch erweisen, dass sie die Menschen in die erlösende Gottesgegenwart hinein sammelt, sodass sie sich nicht mehr genötigt sehen, Identität durch Selbstbehauptung und Exklusion zu sichern. Therapeutische Pastoral öffnet Räume der Sammlung und Konzentration, in die das Verleugnete versöhnend eingebracht werden kann und die Menschen einander gönnen, an all dem teilzuhaben, was das Leben in Fülle ausmacht; Räume, in denen so auch die Daseins-Ängste ihre bezwingende Macht verlieren.The therapeutic dimension of Christianity is leveraged in different ways. Does Christianity use human crisis – existential fear, experience of limits – to rule over? Or, does Christianity instead help shape towards a more mature and fulfilled humanity being followed? The pastoral, as found in the spirit of Jesus Christ, should in such situations display a therapeutic dimension towards the individual as in relation to social meaning. The reason being that it gathers people around the saving presence of God so that they do not need to save their identity by self-confirmation or by exclusion. The therapeutic pastoral opens spaces for gathering and for concentration in what is displaced and what can be reconciled. Then the people will wish that each other’s participation in all that gives them a full life. It is about spaces in which existential fear loses its power.Terapeutyczny wymiar chrześcijaństwa jest podważany na różne sposoby. W związku z tym rodzi się pytanie o to, czy nie wykorzystuje ono ludzkich kryzysów – lęku egzystencjalnego, doświadczeń granicznych – zamiast w ich ramach prowadzić w kierunku dojrzałego i spełnionego człowieczeństwa? Duszpasterstwo w duchu Jezusa Chrystusa musi mieć w takich sytuacjach charakter terapeutyczny, zarówno w sensie indywidualnym, jak i społecznym. Powodem jest to, że gromadzi ono ludzi wokół zbawczej obecności Bożej tak, że nie odczuwają oni konieczności zabezpieczenia swojej tożsamości przez samopotwierdzenie i wykluczenie. Duszpasterstwo terapeutyczne otwiera przestrzenie spotkania, w których to, co wypierane może zostać pojednawczo przepracowane. Wówczas ludzie będą życzyli sobie wzajemnie uczestnictwa w tym wszystkim, co daje pełnię życia. Chodzi o przestrzenie, w których także lęki egzystencjalne tracą swoją nieujarzmioną moc