The Advantages of the Network-based Electronic Teaching Package by the Implementation of English for Specific Purposes Course

The article analyses the advantages of English for Specific Purposes teaching of the fourth year students majoring in "Electrical and Power Engineering" at National Research Tomsk Polytechnic University by means of the network-based electronic teaching package. This paper analyzes the structural content of the network-based electronic teaching package, shows the key approaches used to develop this tool and focuses on the description of its main components. The conclusions made are based on the results obtained over a three year period (2012-2015) of the network-based electronic teaching package use

Nowe wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczące postępowania w ostrych zespołach wieńcowych bez uniesienia odcinka ST (NSTE-ACS) a polska rzeczywistość

W artykule przedstawiono w najważniejsze informacje z nowych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących postępowania w ostrych zespołach wieńcowych bez uniesienia odcinka ST. W stosunku do wytycznych z 2007 roku nastąpiły pewne zmiany w zakresie diagnostyki, stratyfikacji ryzyka, farmakoterapii a zwłaszcza stosowania leków przeciwpłytkowych oraz wskazań do rewaskularyzacji. Pracę ponadto uzupełniono o dane z Ogólnopolskiego Rejestru Ostrych Zespołów Wieńcowych w celu przedstawienia aktualnej praktyki klinicznej w Polsce

Experimental and numerical investigations of a pendulum driven by a low-powered DC motor.

The work is a continuation of numerical and experimental investigations of a system consisting of a single pendulum with the joint horizontally driven by the use of a crank-slider mechanism and DC motor. The power supplied to the DC motor is relatively small when compared with our earlier investigations, which results in clear return influence of the pendulum dynamics on the DC motor angular velocity and much more rich bifurcation dynamics of the whole system, including regions of chaotic behaviour. In the experiments, the motor is supplied by the use of different but constant in time voltages. A series of experiments allow for accurate estimation of the model parameters and, in the further step, for prediction of the real system behaviour, also for other functions representing input voltage, including the time-varying ones

HLC Project 2018 : Jagiellonian University excavations in southern Jordan

A complex picture of the prehistory in southern Jordanian emerges from the excavations of the Jagiellonian University team, which carried out in 2018 its second season of excavation at the sites of Munqata’a and Faysaliyya, even as analyses of the previous season’s nds were underway. Human communities living here between the Neolithic and early Bronze Age practiced both sedentary and mobile lifestyles. The changing landscape around them, caused by natural erosion processes and periodical climate changes, is also factored into the interpretation of the explored relic

HLC Project 2017 : Jagiellonian University excavations in southern Jordan

The HLC (Heritage-Landscape-Community) archaeological metaproject, carried out since 2016 by the Jagiellonian University in cooperation with the Department of Antiquities, Ministry of Antiquities and Tourism, Hashemite Kingdom of Jordan, targets the archaeological heritage of southern Jordan (Tafila region), focusing currently on remains of the Early Bronze Age and earlier cultures that were found in the region. The project has already identified and verified several previously undocumented or poorly documented sites. Its main objective is to establish chronological phasing of human activity in this microregion, particularly during the Early Bronze Age and to assess the scale and nature of human presence in that period. Two sites, Faysaliyya and Munqata’a, were excavated within the frame of the project. The article presents the preliminary results of this work. An important side issue is the protection of Jordanian heritage in the Tafila region through the identification of natural and human agents that may damage or destroy it.The HLC (Heritage-Landscape-Community) archaeological metaproject, carried out since 2016 by the Jagiellonian University in cooperation with the Department of Antiquities, Ministry of Antiquities and Tourism, Hashemite Kingdom of Jordan, targets the archaeological heritage of southern Jordan (Tafila region), focusing currently on remains of the Early Bronze Age and earlier cultures that were found in the region. The project has already identified and verified several previously undocumented or poorly documented sites. Its main objective is to establish chronological phasing of human activity in this microregion, particularly during the Early Bronze Age, and to assess the scale and nature of human presence in that period. Two sites, Faysaliyya and Munqata’a, were excavated within the frame of the project. The article presents the preliminary results of this work. An important side issue is the protection of Jordanian heritage in the Tafila region through the identification of natural and human agents that may damage or destroy it

The association of functional polymorphisms in genes encoding growth factors for endothelial cells and smooth muscle cells with the severity of coronary artery disease

Associations of genotype with the Gensini score among patients without previous MI. (DOCX 14 kb

Zusammenfassender Kommentar zu den ersten sechs Kapiteln der "Phänomenologie des Geistes" von Hegel : Alexandre Kojève über Hegel: Eine Vergegenwärtigung seines Denkens (2)

Wstęp: Pomimo zastosowania stentów zabiegi udrażniania przewlekle zamkniętych tętnic wieńcowych są nadal obarczone wyższym odsetkiem restenoz i reokluzji w porównaniu z angioplastyką drożnych tętnic. Celem badania była ocena bezpośrednich i odległych efektów zastosowania abciximabu podczas udrażniania przewlekle zamkniętej gałęzi międzykomorowej przedniej (LAD). Materiał i metody: Spośród 55 pacjentów z przewlekle zamkniętą LAD, u których podjęto próbę udrożnienia, u 41 (75%) udało się przeprowadzić prowadnik poza miejsce okluzji. Zostali oni losowo przydzieleni do grupy leczonej abciximabem (21 chorych) i grupy kontrolnej (20 osób). Abciximab (bolus + wlew iv.) podawano po umieszczeniu prowadnika w dystalnej części naczynia. Dwóch chorych (po 1 z obydwu grup) wykluczono z badania z powodu braku możliwości implantacji stentu. Końcowej analizie poddano 20 chorych z grupy leczonej abciximabem i 19 osób z grupy kontrolnej. Obserwację odległą (kliniczną i angiograficzną) przeprowadzono średnio po 9,8 ± 3,6 miesiąca u wszystkich badanych. Wyniki: Wyjściowa charakterystyka grup była porównywalna. Końcowy przepływ TIMI 3 i zwężenie mniejsza niż 50% uzyskano u wszystkich chorych. Odsetki restenoz (ok. 40%) i reokluzji (ok. 15%) były podobne w obu grupach. Parametry kliniczne w obserwacji odległej były porównywalne w obu grupach: nawrót niedokrwienia - 30% vs. 32%, ponowny zawał - 10% vs. 0%, zgon - 0% vs. 0%, odpowiednio w grupach osób leczonych abciximabem i kontrolnej (p = NS). Stwierdzono istotny wzrost frakcji wyrzutowej lewej komory u wszystkich chorych (przed zabiegiem 47,4 ± 7,4%; w obserwacji odległej 51,0 ± 9,2%; p = 0,025). Wnioski: Zastosowanie abciximabu w trakcie zabiegu stentowania przewlekłego zamknięcia LAD nie wpływa na wyniki bezpośrednie i odległe. Wykazano korzystny wpływ zabiegu na wzrost frakcji wyrzutowej lewej komory w obserwacji odległej. (Folia Cardiol. 2003; 10: 279–287

Leczenie chorych w podeszłym wieku (≥ 80 lat) z zawałem serca bez uniesienia odcinka ST w referencyjnym ośrodku kardiologii interwencyjnej

In Poland the percentage of patients aged ≥ 65 years is over 13%, and of those aged ≥ 80 years more than 3%. Prognoses for upcoming years indicate a further, significant aging of both the Polish population. Ischaemic heart disease remains one of the main causes of death in elderly population. An insufficient body of evidence from clinical trials regarding treatment of elderly patients is the reason for individual recommendations contained in guidelines issued by cardiology societies referring to the treatment of that group of patients to be based mainly on expert opinions. A lower class of recommendations for elderly and very old patients is translated into the clinical practice, as those patients are less commonly treated according to the guidelines. The aim was to verify the hypothesis that referring elderly patients with non-ST-segment elevation myocardial infarction (NSTEMI) to the reference centre with an intention to treat them invasively improves their early and long-term prognosis. The analysis was performed using data stored in the hospitalization database at the Silesian Cardiology Centre in Zabrze (SCCS) and in the Polish Registry of Acute Coronary Syndromes (PL-ACS). To the group of patients hospitalised at the Silesian Cardiology Centre in Zabrze, a similar group of elderly patients, aged ≥ 80 lat, treated conservatively in hospitals and at wards possessing no abilities for invasive treatment during the same period of time, and entered to the PL-ACS register was matched using the “propensity score” method. Patients treated in the reference invasive cardiology centre more commonly received medication recommended by guidelines during their hospitalisation, including thienopyridines, IIb/IIIa GP inhibitors, statins, beta-adrenolytics and angiotensin-converting enzyme inhibitors. In the interventional cardiology centre. Percutaneous coronary intervention was performed in 74% of patients, coronary artery bypass grafting was performed or planned in 7.5%. Consequently, following a coronary angiography assessment only less than 8% of patients were qualified for conservative treatment (no revascularisation). Complications during the hospitalisation in the reference interventional cardiology centre (central nervous system stroke, another myocardial infarction, death) were similarly common as in the “propensity score” matched group treated non-invasively. However, major bleeding was more often encountered in the invasive centre. No differences in terms of early mortality (30 days) were also found between groups. However the 1-year and 2-year mortality was statistically significantly lower for patients treated in the interventional cardiology clinic, compared to both all patients treated in non-invasive hospitals, and to the “propensity score” matched group. No group for which a treatment in the reference interventional cardiology centre would be associated with an unfavourable prognosis was identified. In conclusion, treatment in the reference interventional cardiology centre and application of the invasive strategy and modern pharmacotherapy recommended by valid guidelines reduce the long-term mortality of elderly NSTEMI patients in a highly advanced age, despite the observed rise of incidence of severe bleeding events.W Polsce odsetek osób w wieku 65 lat i starszym wynosi ponad 13%, a w wieku co najmniej 80 lat — ponad 3%. W prognozach na kolejne lata zakłada się dalsze, istotne starzenie się polskiej populacji. Choroba niedokrwienna serca, w tym przede wszystkim zawał serca, pozostaje jedną z ważniejszych przyczyn zgonów wśród osób w podeszłym wieku. Mniejsza liczba dowodów z badań klinicznych dotyczących leczenia osób w tym wieku powoduje, że zalecenia zawarte w wytycznych odnoszące się do leczenia tej grupy chorych są zwykle oparte na opiniach ekspertów. Niższa klasa zaleceń dotyczących postępowania u osób w podeszłym i bardzo podeszłym wieku przekłada się na praktykę kliniczną, ponieważ chorzy Ci rzadziej są leczeni zgodnie z wytycznymi. Celem pracy było określenie, czy kierowanie chorych w podeszłym wieku z zawałem serca bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI) do ośrodka referencyjnego z intencją leczenia inwazyjnego poprawia ich rokowanie wczesne oraz odległe. Analizę przeprowadzono, korzystając z danych gromadzonych w bazie hospitalizacji pacjentów Śląskiego Centrum Chorób Serca w Zabrzu (SCCS) oraz w Ogólnopolskim Rejestrze Ostrych Zespołów Wieńcowych (PL-ACS) w latach 2004–2012. Do grupy chorych hospitalizowanych w SCCS dobrano metodą propensity score podobną grupę starszych chorych w wieku co najmniej 80 lat, leczonych zachowawczo w szpitalach i na oddziałach bez możliwości leczenia inwazyjnego. Chorzy leczeni w referencyjnym ośrodku kardiologii interwencyjnej istotnie częściej otrzymywali podczas hospitalizacji leki zalecane w wytycznych, takie jak tienopirydyny, inhibitory glikoproteiny IIb/IIIa, statyny, beta-adrenolityki oraz inhibitory konwertazy angiotensyny. W ośrodku kardiologii interwencyjnej angioplastykę wieńcową wykonano u 74% chorych, a pomostowanie aortalno-wieńcowe wykonano lub zaplanowano u 7,5%. W konsekwencji po koronarografii do leczenia zachowawczego (bez rewaskularyzacji) zakwalifikowano tylko niecałe 8% pacjentów. Powikłania podczas pobytu w grupie leczonej w referencyjnym ośrodku kardiologii interwencyjnej (udar ośrodkowego układu nerwowego, ponowny zawał serca, zgon) występowały podobnie często jak w grupie leczonej nieinwazyjnie dobranej metodą propensity score, częściej natomiast stwierdzano duże krwawienia w ośrodku inwazyjnym. Nie stwierdzono również istotnych różnic w zakresie wczesnej śmiertelności (30-dniowej) w badanych grupach. Natomiast śmiertelność roczna i 2-letnia były istotnie statystycznie niższe wśród chorych leczonych w ośrodku kardiologii interwencyjnej zarówno w porównaniu ze wszystkimi chorymi leczonymi w szpitalach nieinwazyjnych jak i dobranymi metodą propensity score. Nie zidentyfikowano podgrupy, w której leczenie w referencyjnym ośrodku kardiologii interwencyjnej wiązałoby się z gorszym rokowaniem. Podsumowując, leczenie w referencyjnym ośrodku kardiologii interwencyjnej oraz zastosowanie strategii inwazyjnej i nowoczesnej farmakoterapii zalecanej w wytycznych zmniejsza śmiertelność odległą chorych z NSTEMI w bardzo podeszłym wieku mimo obserwowanego wzrostu częstości dużych krwawień

Wyniki leczenia zawału serca z uniesieniem odcinka ST u chorych z wielonaczyniową chorobą wieńcową za pomocą wczesnej interwencji wieńcowej

Wstęp: Mimo że zabiegi przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) poprawiły przeżycie chorych z ostrym zawałem serca, to ciągle wielonaczyniowa choroba wieńcowa pozostaje istotnym czynnikiem obciążającym rokowanie w tej grupie chorych. Celem pracy jest analiza wyników bezpośrednich oraz przebiegu wewnątrzszpitalnego zawału serca u chorych z jedno- i wielonaczyniową chorobą wieńcową poddanych zabiegowi interwencji wieńcowej. Materiał i metody: Analizie porównawczej poddano 514 chorych z wielonaczyniową chorobą wieńcową (MVD) oraz 456 chorych z jednonaczyniową chorobą wieńcową (SVD) leczonych w ostrej fazie zawału serca za pomocą interwencji wieńcowej. Poprzedzające leczenie trombolityczne zastosowano u 378 (39%) chorych. Wyniki: Pacjenci z grupy MVD byli starsi i ból zawałowy był u nich dłuższy. U chorych z MVD częściej występowało nadciśnienie tętnicze, cukrzyca typu 2, przebyty wcześniej zawał serca oraz wstrząsowa postać zawału serca. Zabieg PCI był skuteczny w 91,5% w grupie SVD i 89,1% w grupie MVD (różnica nieistotna). Stwierdzono również podobną skuteczność zabiegu PCI u chorych we wstrząsie kardiogennym, odpowiednio 78% vs. 70% w grupie MVD. Nie stwierdzono różnic w częstości powikłań krwotocznych. W grupie MVD zanotowano niższą frakcję wyrzutową lewej komory serca oraz większą liczbę zabiegów rewaskularyzacyjnych w okresie wewnątrzszpitalnym. Śmiertelność wewnątrzszpitalna wyniosła 2,6% u chorych z SVD i 8,0% u pacjentów MVD (p < 0,0003). Wnioski: Chorzy z wielonaczyniową chorobą wieńcową obciążeni są licznymi czynnikami pogarszającymi rokowanie. Wyższa śmiertelność w tej grupie spowodowana jest głównie częstszym występowaniem wstrząsu kardiogennego. (Folia Cardiol. 2003; 10: 595-601

Wyniki leczenia zawału serca z uniesieniem odcinka ST u chorych z wielonaczyniową chorobą wieńcową za pomocą wczesnej interwencji wieńcowej

Wstęp: Mimo że zabiegi przezskórnej interwencji wieńcowej (PCI) poprawiły przeżycie chorych z ostrym zawałem serca, to ciągle wielonaczyniowa choroba wieńcowa pozostaje istotnym czynnikiem obciążającym rokowanie w tej grupie chorych. Celem pracy jest analiza wyników bezpośrednich oraz przebiegu wewnątrzszpitalnego zawału serca u chorych z jedno- i wielonaczyniową chorobą wieńcową poddanych zabiegowi interwencji wieńcowej. Materiał i metody: Analizie porównawczej poddano 514 chorych z wielonaczyniową chorobą wieńcową (MVD) oraz 456 chorych z jednonaczyniową chorobą wieńcową (SVD) leczonych w ostrej fazie zawału serca za pomocą interwencji wieńcowej. Poprzedzające leczenie trombolityczne zastosowano u 378 (39%) chorych. Wyniki: Pacjenci z grupy MVD byli starsi i ból zawałowy był u nich dłuższy. U chorych z MVD częściej występowało nadciśnienie tętnicze, cukrzyca typu 2, przebyty wcześniej zawał serca oraz wstrząsowa postać zawału serca. Zabieg PCI był skuteczny w 91,5% w grupie SVD i 89,1% w grupie MVD (różnica nieistotna). Stwierdzono również podobną skuteczność zabiegu PCI u chorych we wstrząsie kardiogennym, odpowiednio 78% vs. 70% w grupie MVD. Nie stwierdzono różnic w częstości powikłań krwotocznych. W grupie MVD zanotowano niższą frakcję wyrzutową lewej komory serca oraz większą liczbę zabiegów rewaskularyzacyjnych w okresie wewnątrzszpitalnym. Śmiertelność wewnątrzszpitalna wyniosła 2,6% u chorych z SVD i 8,0% u pacjentów MVD (p < 0,0003). Wnioski: Chorzy z wielonaczyniową chorobą wieńcową obciążeni są licznymi czynnikami pogarszającymi rokowanie. Wyższa śmiertelność w tej grupie spowodowana jest głównie częstszym występowaniem wstrząsu kardiogennego. (Folia Cardiol. 2003; 10: 595-601