Ocena alternatywnych metod pomiaru ilości zwapnień w tętnicach wieńcowych w wielorzędowej tomografii komputerowej

Background: Determining coronary artery calcifications is one o f the methods of coronary heart disease screening. However, the traditional Agatston Calcium Score (CS) shows low interexamination reproducibility. The aim of this study was to evaluate the interscan variability coefficients of calcium measures based on three modifications of the original Agatston equation. Material/Methods: Fifty adults (37 men and 13 women; mean age 46.2 ± 9.2 years) were included in the study. Each patient was examined with two consecutive, prospectively electrocardiographically triggered, multi-detector-row CT acquisitions to detect and quantify coronary artery calcifications. CS was calculated according to the method by Agatston et al. Alternative scores were calculated using a continuous weighting factor (CS-CM), the average lesion attenuation value (CS-SA), or both (CS-CA). The mean and median interscan percent variabilities o f the methods were evaluated using nonparametric analysis of variance. Results: In the 50 patients, 1315 calcified lesions were found. The alternative scores correlated well with CS (for CS vs. CS-SA, CS-CM, and CS-CA, r = 0.990, 0.840, and 0.946, respectively, P < 0.0001). The mean and median percent variabilities did not differ significantly among the methods tested (P = 0.370). For CS, CS-SA, CS-CM, and CS-CA the mean variabilities were 13.24%, 13.36%, 16.00%, and 13.62%, respectively. Except for CS-CM, the methods showed similar distributions o f variability vs. score on Bland and Altman plots. Conclusion: None of the tested modifications o f the Agatston method brought improvement in the interscan reproducibility of coronary calcium scoring. In our opinion, a significant reduction in variability may be achieved by a standardization of image acquisition and reconstruction

Metody i schemat okresowy kontroli obrazowej po przeznaczyniowym leczeniu tętniaków wewnątrzczaszkowych: systematyczny przegląd piśmiennictwa

Background and purpose To review the diagnostic value of angiographic methods and the optimal timetable for follow-up imaging of patients after endovascular treatment of intracranial aneurysms. Material and methods A comprehensive computer-aided search for relevant primary papers was performed using the MEDLINE, PubMed, Embase, and Cochrane Collaboration database from January 1991 to March 2011. Original papers were included that reported either diagnostic value of angiographic modalities for follow-up vs. digital subtracted angiography (DSA) or comparison of aneurysm occlusion rate in delayed vs. early follow-up. Results The systematic review identified 35 relevant studies: 3 on the diagnostic value of three-dimensional (3D) DSA, 30 on the performance of magnetic resonance angiography (MRA), and 3 on time schedules for follow-up. 3D DSA had sensitivity of 100%, and specificity of 58.3-94.7%. Magnetic resonance angiography had sensitivity of 28.4-100%, and specificity of 50.0-100%. The proportion of aneurysms that recanalized between the early follow-up examination at 6 months and the delayed imaging at 1.5-6.0 years was 0-2.5%. Conclusions Magnetic resonance angiography seems to be the best imaging method for the follow-up. In selected cases, when invasive angiography is necessary, 3D DSA should be considered to improve the diagnostic accuracy. Most patients who present with stable and adequate aneurysm occlusion at 6 months after coiling may not require further follow-up.Wstęp i cel pracy Celem pracy był przegląd opublikowanych prac oryginalnych na temat wartości diagnostycznej metod angiograficznych oraz schematów czasowych kontrolnych angiografii u chorych po przeznaczyniowym leczeniu tętniaków wewnątrzczaszkowych. Materiał i metody Przeprowadzono przegląd systematyczny piśmiennictwa indeksowanego w bazach MEDLINE, PubMed, Embase i Cochrane Collaboration w okresie od stycznia 1991 do marca 2011 r. Do analizy włączono badania oryginalne, w których określano wartość diagnostyczną metod angiograficznych w ocenie tętniaków po embolizacji w porównaniu z konwencjonalną arteriografią subtrakcyjną (DSA). Włączono również badania, w których porównywano wyniki embolizacji we wczesnej i późnej kontroli angiograficznej. Wyniki Kryteria włączenia do analizy spełniło 35 prac, w tym 3 oceniające wartość trójwymiarowej DSA (3D DSA), 30 oceniających angiografię rezonansu magnetycznego (MRA) i 3 dotyczące schematu czasowego kontroli angiograficznej. W analizowanych pracach 3D DSA miała czułość 100% i swoistość 58,3–94,7%, natomiast czułość i swoistość MRA wynosiły odpowiednio 28,4–100% i 50–100%. Odsetek tętniaków, które uległy rekanalizacji pomiędzy wczesnymi (po 6 miesiącach) i późnymi badaniami kontrolnymi (po 1,5–6 latach), wyniósł 0–2,5%. Wnioski Angiografia rezonansu magnetycznego wydaje się najlepszą metodą angiograficznej kontroli chorych po embolizacji tętniaków. W przypadkach, kiedy konieczne jest wykonanie angiografii inwazyjnej, 3D DSA może istotnie poprawić wartość diagnostyczną badania. Znaczna część chorych, u których stwierdza się prawidłowe wypełnienie tętniaka po 6 miesiącach od embolizacji, nie wymaga dalszej kontroli

Pierwotny tętniak zapalny tętnicy szyjnej wspólnej : opis przypadku

Background: Aneurysms of the common carotid artery are relatively rare. Mycotic aneurysms in such location occur even less frequently. Causative factors can be sepsis, recent surgery, or dental procedures. Immunosuppression may also be a burdening factor. Case report: The authors present the case of a 70-year-old male patient with primary mycotic carotid artery aneurysm. The patient was diagnosed with ultrasound and multidetector spiral computed tomography and treated operatively with a PTFE prosthesis. Culture-appropriate antibiotic therapy was administered during the perioperative period. Discussion: The rarity of extracranial carotid artery aneurysms might cause diagnostic and treatment difficulties. Open surgery is the recommended method, although the endovascular approach is gaining more acceptance. The choice of treatment modality might be facilitated by a detailed morphologic description of the aneurysm and its surroundings. Available methods of imaging are described

Przypadek regresji makrogruczolaka przysadki po przebytym krwawieniu do guza

Background: Pituitary apoplexy syndrome is rarely recognized, whereas it can be the first sign of a nonfunctioning adenoma. It is caused by degenerative changes of vascular origin, necrotic and/or hemorrhagic, which can involve a normal gland or a pituitary tumor. It can be found in 0.6% to 9% of all pituitary tumors. Regression of the tumor mass can occasionally occur in patients after pituitary apoplexy. Case Report: The authors present a case of pituitary macroadenoma regression as the result of hemorrhage into the tumor in a patient with clinical signs of pituitary apoplexy. Three MR examinations (at intervals of three and nine months) revealed the evolution of a hemorrhage within the tumor as well as an evident decrease in adenoma size. Because of the complete regression of clinical symptoms and hormonal inactivity of the tumor, the previously planned surgery was not performed. Results: It is important to remember the possibility of pituitary apoplexy, also in nonfunctioning adenomas. Conservative treatment should be considered when the clinical symptoms of pituitary apoplexy resolve in a patient with a nonfunctioning adenoma

Correlation between volume of cerebral hemorrhage, blood flow in middle cerebral arteries in patients with hemorrhagic stroke

Wstęp. Objętość ogniska krwotocznego u chorych z udarem krwotocznym wpływa na ciśnienie śródczaszkowe, przepływ mózgowy, stan kliniczny i rokowanie. Cel pracy. Ocena przepływu w tętnicach środkowych mózgu oraz ocena stopnia niewydolności pnia mózgu w odniesieniu do objętości ogniska krwotocznego u chorych z nadnamiotowym udarem krwotocznym. Materiał i metody. Badanie przeprowadzono wśród 56 hospitalizowanych chorych, u których mierzono wskaźnik pulsacyjności (Pi), średnią prędkość przepływu (Vś) w tętnicy środkowej mózgu po stronie ogniska krwotocznego (Pik, Vśk) oraz przeciwnej (Pip, Vśp). Za pomocą skali niedomogi pnia mózgu (ITC) oceniano głębokość niewydolności pnia mózgu. Wyniki. Wyższe wartości wskaźnika Pii niższe wartości Vś po stronie ogniska krwotocznego stwierdzono u 47 chorych (83,9%). Asymetria tych wartości korelowała z objętością ogniska krwotocznego (Pi, p < 0,001; Vś, p < 0,001). W grupie chorych z ogniskiem krwotocznym o objętości 25&#8211;50 ml po stronie ogniska krwotocznego stwierdzono wyższe średnie wartości Pi (p < 0,05), a niższe wartości Vś (p < 0,01) w porównaniu z grupą chorych z ogniskiem krwotocznym < 25 ml. W grupie chorych z ogniskiem krwotocznym > 50 ml średnie wartości Pi były wyższe (Pik, p < 0,001; Pip, p < 0,05), a Vś niższe (Vśk, p < 0,001; Vśp, p < 0,05) obustronnie w porównaniu z grupą z ogniskiem krwotocznym < 25 ml. Punktacja w skali ITC korelowała z obecnością ogniska krwotocznego (p < 0,001). Wnioski. 1. U chorych z udarem krwotocznym stwierdzono niższy przepływ w tętnicy środkowej mózgu po stronie ogniska krwotocznego niż po stronie przeciwnej. 2. Asymetria przepływu korelowała z objętością ogniska krwotocznego. 3. U chorych z ogniskiem krwotocznym > 50 ml stwierdzono niższy przepływ w obu tętnicach środkowych mózgu niż u chorych z ogniskiem < 50 ml. 4. Ciężkość stanu klinicznego chorych korelowała z objętością ogniska krwotocznego.Introduction. The volume of cerebral hemorrhage in patients with hemorrhagic stroke influences intracranial pressure, blood flow, clinical state and prognosis. Aim of study. Evaluation of blood flow in middle cerebral arteries and level of brainstem insufficiency related to cerebral hemorrhage volume in patients with supratentorial brain hemorrhage. Material and methods. We studied 56 patients hospitalized within the first 24 hours of stroke onset. On the ground of computer tomography (CT), using planimetric method, the volume of cerebral hemorrhage was assessed. Transcranial Doppler sonography (TCD) was used to measure pulsatility index (Pi) and mean flow velocity (Vś) in middle cerebral artery on the cerebral hemorrhage side (Pik, Vśk) and opposite side (Pip, Vśp). The level of brainsteam insufficiency was evaluated with brainsteam insufficiency scale (ITC scale). Results. Higher Pi and lower Vś on cerebral hemorrhage side were found in 47 patients (83.9%). The asymmetry of these parameters were correlated with cerebral hemorrhage volume (Pi, p < 0.001; Vś, p < 0.001). In the group of patients with cerebral hemorrhage volume 25-50 mL, on cerebral hemorrhage side, higher mean values of Pi (p < 0.05) and lower of Vś were found, comparing to the group with cerebral hemorrhage < 25 mL. In the group of patients with cerebral hemorrhage > 50 mL, the mean Pi values were higher (Pik, p < 0.001; Pip, p < 0.05), while Vś lower (Vśk p < 0.001; Vśp p < 0.05) on both sides, comparing to group with cerebral hemorrhage < 25 mL. Scale of ITC scoring was correlated with presence of cerebral hemorrhage (p < 0.001). Conclusion. 1. In patients with hemorrhagic stroke blood flow in middle cerebral artery on the cerebral hemorrhage side was lower than on the opposite side. 2. Asymmetry of blood flow correlated with cerebral hemorrhage volume. 3. Blood flow in both middle cerebral arteries was lower in patients with cerebral hemorrhage > 50 mL than in patients with cerebral hemorrhage < 50 mL. 4. Clinical state of the patients correlated with cerebral hemorrhage volume

Przezcewnikowe wszczepianie zastawek aortalnych w 2010 roku

Przezcewnikowa implantacja zastawki aortalnej (TAVI, transcatheter aortic valve implantation) jest stosunkowo nową alternatywą dla klasycznej chirurgicznej wymiany zastawki u pacjentów z wysokim ryzykiem operacyjnym. Obecnie dostępne zastawki do wszczepiania przezcewnikowego pozwalają w najlepszych ośrodkach uzyskać ponad 95-procentową skuteczność zabiegu przy 30-dniowym ryzyku zgonu nieprzekraczającym 10&#8211;12%. Podstawą sukcesu jest odpowiednia kwalifikacja pacjentów i wykonywanie zabiegów przez doświadczony wielospecjalistyczny zespół. W procesie oceny anatomicznych warunków do wszczepienia zastawki stosuje się nowoczesne metody obrazowania, takie jak: echokardiografia przezprzełykowa i trójwymiarowa, wielorzędowa tomografia komputerowa wysokiej rozdzielczości i rezonans magnetyczny. W celu wszczepienia zastawki wykorzystuje się kilka dróg dostępu: przezkoniuszkową, przez tętnicę udową, podobojczykową, pachową oraz przez aortę wstępującą. Aktualnie dostępne systemy do przezskórnego wszczepiania zastawek aortalnych CoreValve® Re- Valving® System (Medtronic, Minneapolis, MN, Stany Zjednoczone) i Edwards SAPIEN XTTM Transcatheter Heart Valve (Edwards Lifescience, Irvine, CA, Stany Zjednoczone) mają średnicę 18 F, co znacznie zmniejszyło liczbę powikłań w porównaniu ze stosowanymi jeszcze niedawno systemami o większej średnicy. Wszczepienie przezcewnikowe zastawki aortalnej u chorych z ciężką stenozą aortalną, u których występują objawy, istotnie poprawia komfort życia i zmniejsza śmiertelność w okresie 6&#8211;12-miesięcznej obserwacji. Do października 2010 roku na świecie wszczepiono przezcewnikowo ponad 26 000 zastawek, z tego w Europie około 12 000. W krajach zachodniej Europy i Ameryki Północnej TAVI stanowią coraz większy odsetek zabiegów wymiany zastawek aortalnych. Podstawowym czynnikiem decydującym o atrakcyjności tej procedury jest możliwość przeprowadzenia zabiegu na bijącym sercu bez sternotomii, znieczulenia ogólnego i zastosowania krążenia pozaustrojowego, co przekłada się na mniejsze ryzyko zabiegu i krótszą rehabilitację, zwłaszcza u starszych i bardzo obciążonych pacjentów. (Folia Cardiologica Excerpta 2010; 5, 6: 361&#8211;370

Limfangioleiomiomatoza (LAM) : trudności diagnostyczne

Background: LAM is a rare idiopathic disorder found almost exclusively in premenopausal women. It is characterized by a proliferation of abnormal smooth muscle cell in the pulmonary interstitium, in the lymphatic system of the thorax, retroperitoneum and by the formation of pulmonary parenchymal cysts. The most common clinical manifestations of LAM are pulmonary symptoms including progressive dyspnoea, pneumothorax and chylous effusion. Case report: The authors describe a case of a 43-year-old woman with lymphangiomyomatosis (LAM) with initial manifestation of pneumothorax and retroperitoneal cystic mass. Conclusions: HRCT is the best method for cyst detection and is essential for diagnosis. A radiologist is often the first physician to suggest the diagnosis of LAM. However, misdiagnosis is common and may result in inappropriate therapeutic procedures that can further complicate the treatment. There are characteristic abdominal findings in patients with LAM, that in conjunction with the HRCT findings of pulmonary cysts, prove to be useful in establishing this diagnosis

Single photon emission computed tomography (SPECT) in the diagnosis of orbital cavernous hemangioma

Background: Cavernous hemangiomas are among the most common benign neoplasms observed in the eye socket, making up 3-7% of all pathological orbital masses. Scintigraphy using 99mTc-labeled red blood cells is the currently approved method regarding liver hemangiomas. The aim of this study was to ascertain whether the application of single photon emission computed tomography (SPECT) with 99mTc-labeled RBCs is as useful in orbital hemangioma diagnostics as in evaluating liver hemangiomas. Case Report: SPECT diagnostics of the facial skeleton using 99mTc–labeled RBCs was carried out in two patients suspected of orbital hemangiomas. The erythrocytes were labeled by an in vivo method; 20 mCi (700 MBq) of 99mTc-pertechnetate was injected 20 minutes after intravenous application of pyrophosphate. SPECT of the facial skeleton with a one-head gamma camera was initiated 10 minutes after administering the radioisotope. Conclusions: SPECT with application of 99mTc-labeled RBCs might be a useful supplementary examination to US, CT, or MRI, especially with the use of fusion techniques (SPECT/MRI, SPECT/CT) in suspected orbital hemangiomas

Left ventricular geometry and its relationship with properties of arterial vessels in patients with chronic kidney disease

Wstęp Przebudowa lewej komory rozpoczyna się we wczesnych stadiach przewlekłej choroby nerek (CKD) i może przybierać różne formy różniące się patogenezą oraz znaczeniem rokowniczym. Celem pracy była ocena częstości występowania poszczególnych typów geometrii lewej komory u pacjentów z CKD oraz ich związku z właściwościami naczyń tętniczych - prędkością fali tętna (PWV) oraz grubością kompleksu intima-media (IMT) tętnicy szyjnej wspólnej. Materiał i metody Badaną grupę stanowiło 60 pacjentów w wieku 25-79 lat, w 3.-5. stadium CKD ze średnim eGFR 32,8 &#177; 13,7 ml/min/1,73 m2 oszacowanym według równania MDRD. W badaniu echokardiograficznym oceniono wskaźnik masy lewej komory (LVMI), względną grubość ściany lewej komory (RWT) oraz frakcję wyrzutową (EF). Przeprowadzono pomiar PWV między tętnicą szyjną i udową oraz pomiar IMT. Na podstawie LVMI oraz RWT wyróżniono 4 typy geometrii lewej komory. Wyniki Prawidłową budowę lewej komory (N) stwierdzono u 21,7% badanych, koncentryczny remodeling (R) u 21,7%, koncentryczny przerost (K) u 41,6% oraz ekscentryczny przerost (E) u 15%. U chorych z K wykazano podwyższoną wartość PWV oraz IMT, zaś u chorych z E wyższą wartość IMT oraz niższą EF w porównaniu z chorymi z N. Stwierdzono znamienne statystycznie dodatnie korelacje PWV z LVMI, IMT z LVMI, IMT z RWT oraz ujemną między IMT z EF. Wnioski Nieprawidłową geometrię lewej komory stwierdzono u niemal 80% chorych w 3.-5. stadium CKD. Zwiększona sztywność tętnic wiąże się z koncentrycznym typem przerostu lewej komory, zaś pogrubienie IMT tętnic szyjnych - z koncentrycznym i ekscentrycznym przerostem lewej komory oraz upośledzoną funkcją skurczową lewej komory. Nadciśnienie Tętnicze 2010, tom 14, nr 6, strony 451-459Background Left ventricular remodeling begins in early stages of chronic kidney disease and there are several types of it, which differ in respect to pathogenesis and prognostic significance. The study aimed to assess the prevalence of different types of left ventricular geometry in CKD patients and its relationship with properties of arterial vessels &#8212; pulse wave velocity and common carotid artery intima-media thickness. Material and methods The study population consisted of 60 stage 3.-5. CKD patients aged 25-79 years, with mean eGFR 32.8 &#177; 13.7 ml/min/1.73 m2 estimated using MDRD formula. On echocardiography left ventricular mass index (LVMI), relative wall thickness (RWT) and ejection fraction (EF) were assessed. Carotid-femoral PWV measurement and IMT measurement were also performed. Based on LVMI and RWT four types of left ventricular geometry were defined. Results Normal left ventricular geometry (N) was found in 21.7% of patients, concentric remodeling (R) in 21.7%, concentric hypertrophy (K) in 41.6% and eccentric hypertrophy (E) in 15%. Elevated PWV and IMT were found in patients with K and elevated PWV and decreased EF were found in patients with E when compared with CKD patients with N. Statistically significant positive correlation was found between PWV and LVMI, IMT and LVMI, IMT and RWT and negative between IMT and EF. Conclusions Abnormal left ventricular geometry was found in almost 80% stage 3.-5. CKD patients. Increased arterial stiffness is associated with concentric left ventricular hypertrophy, and increased carotid IMT is associated with both, concentric and eccentric left ventricular hypertrophy and impaired left ventricular systolic function. Arterial Hypertension 2010, vol. 14, no 6, pages 451-45