From Domestic Devotion to the Church Altar: Venerating Icons in the Late Medieval and Early Modern Adriatic

Although traditionally associated with Eastern Christianity, the practice of venerating icons became deeply rooted in the Catholic societies of the broad Adriatic region from the Late Middle Ages onwards and was an indispensable part of everyday popular piety. The evidence lies in the massive amount of icons located today in public and private collections throughout the Italian Peninsula, Croatia, Slovenia, and Montenegro. At a time when Greeks were branded as “schismatics”, and although the Byzantine maniera greca had become obsolete in Western European art, icon painting managed to survive at the margins of the Renaissance, and ultimately went through its own renaissance in the sixteenth century. Omnipresent in Catholic households, icons were very often donated to churches as votive offerings and were gradually transformed into the focal points of collective public devotion. Through the combined study of visual evidence, archival records and literary sources, this article will shed light on the socio-political, confessional, and artistic dynamics that allowed for Byzantine or Byzantinizing icons to gain unprecedented popularity throughout the Catholic milieus of the Late Medieval and Early Modern Adriatic, and become integrated into domestic and public devotional practices

Emerging Voices in Migration Narratives in Spain: Multicultural Identities and Social Criticism in the Works of Najat El Hachmi and Quan Zhou Wu

Focusing on works by Catalan-Moroccan writer Najat El Hachmi and Andalusian-Chinese graphic novelist Quan Zhou Wu, this dissertation will explore the distinct features of the writings by 1.5 and 2.0 generation of authors that distinguish them as new voices in contemporary migrant narratives in Spain. These features are determined by narratives that confront issues of migrant representation and focus on young adult, female characters who straddle different cultural identities. In order to demonstrate that the writers who fall under the 1.5 and 2.0 categorization constitute a distinct demographic and should be studied independently, a literature review indicates the key aspects of works by the preceding first generation of writers. This literary background serves as the basis of comparison between the three different generations. The first feature that the dissertation dwells on is the cómic autobiográfico as a new element proposed in the narratives by Zhou Wu and the ways in which the particular medium deconstructs discourses of Otherness that are applied to migrant subjects and allows its author to create new identities for its characters. The second distinct trait arises from the discussion of the relationship between language and cultural hybridity in the works of the two authors. The languages in El Hachmi and Zhou Wu’s writings convey different notions and reveal how linguistic choices can be a method of resistance against behaviors of cultural intolerance and as a means of empowerment of the migrant subject. The third aspect refers to the social criticism through which the new voices challenge stereotypes that construct immigrants as Others by questioning the readers’ perception of the self. In El Hachmi's and Zhou's works, the marginalization of the characters based on their migrant status and their gender is discussed in relation to the values of the "host" society and the "homeland"

Artistic, Commercial, and Confessional Exchanges between Venetian Crete and Western Europe: The Multiple Lives of an Icon of the Virgin and Child from Harvard Art Museums

In the collections of the Harvard Art Museums there is an icon of the Virgin and Child with Saints John the Baptist and Roch. Although a typical product of Cretan icon painting of the turn of the sixteenth century, the icon stands out from similar contemporary artworks due to its unusual subject matter and materiality. The iconographic analysis of the icon places it at the intersection of the Latin and Byzantine traditions and suggests that it was intended as a votive offering against the plague, featuring one of the earliest depictions of the anti-plague saint, Roch of Montpellier in Eastern Orthodox art. Examination of the verso of the icon further underscores the Western European associations of the panel. The presence of an elaborate incised design on the back side of the icon suggests that the wooden panel originated from a reused piece of furniture, in all probability, a fifteenth-century Italian chest. With this case study as a point of reference, this article discusses the commercial, artistic, and cross-confessional exchanges that took place in the ethnically and culturally pluralistic societies of Venice and its Mediterranean colonies, including the trans-confessional spread of cults, the dissemination of artistic trends, as well as the mutual transfer of artworks and objects of prestige, such as icons and chests

A ‘Lost’ Panel and a Missing Link: Angelos Bitzamanos and the Case of the Scottivoli Altarpiece for the Church of San Francesco Delle Scale in Ancona

In his will, dating from 1490, the nobleman Francesco Scottivoli from Ancona ordered his heirs to erect a chapel in his memory at the church of San Francesco delle Scale, and have it adorned with a painted altarpiece, executed in 1508 by a painter of Greek origin residing in Ancona. In the late 18th-century a full-scale renovation of the church resulted to the dissolution of the Scottivoli chapel and the removal of the painted altarpiece, which was subsequently lost and has been considered missing ever since. This article aims to identify the long-missing Scottivoli altarpiece and determine the identity of its creator based on the re-evaluation of previously published sources and the discovery of unpublished archival and visual material. In light of this new information, this study interprets the Scottivoli altarpiece within the context of the intense cross-cultural transfer that took place in the multicultural contact zone of the early modern Eastern Mediterranean and Adriatic Seas

Ανάλυση υπολογιστικής πολυπολοκότητας αλγορίθμων γραμμικής βελτιστοποίησης

Computational complexity and performance analysis in Linear Optimization algorithms have always been topics of particular interest among the Operational Research community. In the current thesis, we are presenting all aspects and analysis results of our study on the performance of the Exterior Point Simplex algorithm, the Interior Point Method, and the Primal and Dual Simplex algorithms. Our objective is to generate valid and accurate prediction models for the computational performance of these algorithms. Our analysis is separated in three main parts, as described below. First, we investigate the computational behavior of the Exterior Point Simplex algorithm (EPSA). Up until now, a significant difference has been observed between the theoretical worst case complexity and practical performance of simplex-type algorithms. To appropriately examine the latter, computational tests have been carried out on randomly generated sparse linear problems and on a small set of benchmark problems. Specifically, 6780 linear problems have been randomly generated, in order to formulate a respectable amount of experiments. This first part of our study consists of the measurement of the number of iterations that EPSA needs for the solution of the above mentioned problems and benchmark dataset. Our purpose is to form representative regression models, which would be significant for the evaluation of the algorithm’s efficiency and could act as predictive models for the algorithm’s performance. From each linear problem, we have taken several characteristics into account, such as the number of constraints and variables, the sparsity and bit length, and the condition of the constraint matrix. It is remarkable that the formulated model for the randomly generated problems reveals a linear relation between the number of EPSA iterations and the above mentioned characteristics. Next, we extend our analysis, being concerned about the ability to choose the most efficient algorithm, in terms of execution time, for a given set of linear programming problems. Algorithm selection has been a significant, but at the same time, challenging process in all linear programming solvers. For the purpose of this part of our study, we utilize CPLEX Optimizer, which supports Primal and Dual variants of the Simplex algorithm and the Interior Point Method (IPM). We examine a performance prediction model using artificial neural networks for the CPLEX’s Interior Point Method on a set of 295 benchmark linear programming problems (Netlib, Kennington, Mészáros, Mittelmann) and measure the execution time needed for their solution. Specific characteristics of the linear programming problems are examined, such as the number of constraints and variables, the nonzero elements of the constraint matrix and the right-hand side, and the rank of the constraint matrix of the linear programming problems. Our purpose is to identify a model, which could be used for prediction of the algorithm’s efficiency on linear programming problems of similar structure. This model can be used prior to the execution of the interior point method in order to estimate its execution time. Experimental results show a good fit of our model both on the training and test set, with the coefficient of determination value at 78% and 72%, respectively. The current study is concluded by examining a prediction model using artificial neural networks for the performance of CPLEX’s Primal and Dual Simplex algorithms on the same dataset and with the same variables as in IPM. The extracted results prove that a regression model cannot predict accurately the execution time of CPLEX’s Primal and Dual Simplex algorithms. To overcome this issue, we treat the problem as a classification problem. Instead of estimating the execution time, our models estimate the class under which the execution time will fall. Experimental results show a good performance of the models both for Primal and Dual Simple algorithms, with an accuracy score of 0.83 and 0.84, respectively.Η ανάλυση της υπολογιστικής πολυπλοκότητας και της απόδοσης αλγορίθμων Γραμμικής Βελτιστοποίησης ήταν πάντα ένας τομέας ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, στο πεδίο της Επιχειρησιακής Έρευνας, για την παγκόσμια ερευνητική κοινότητα. Στην παρούσα διδακτορική διατριβή, παρουσιάζονται η έρευνα και όλα τα στοιχεία και αποτελέσματα της ανάλυσης που πραγματοποιήθηκε για την απόδοση του Πρωτεύοντος αλγορίθμου Simplex (Primal Simplex Algorithm, PSA), του Δυϊκού αλγορίθμου Simplex (Dual Simplex Algorithm, DSA), του αλγορίθμου εσωτερικών σημείων (Interior Point Method, IPM) και του αλγορίθμου Simplex εξωτερικών σημείων (Exterior Point Simplex Algorithm, EPSA). Ο κύριος σκοπός της διατριβής είναι η δημιουργία έγκυρων και ακριβών μοντέλων πρόβλεψης για την υπολογιστική απόδοση των παραπάνω αλγορίθμων, καθώς μέχρι σήμερα, έχει παρατηρηθεί σημαντική διαφορά μεταξύ της θεωρητικής πολυπλοκότητας χειρότερης περίπτωσης και της πρακτικής απόδοσης των αλγορίθμων τύπου Simplex. Η ανάλυση διακρίνεται σε τρία βασικά τμήματα, όπως αυτά περιγράφονται παρακάτω. Αρχικά, ερευνάται η υπολογιστική συμπεριφορά του αλγορίθμου EPSA. Για την ανάλυσή του, πραγματοποιήθηκαν υπολογιστικά πειράματα σε συνολικά 6780 αραιά γραμμικά προβλήματα, που δημιουργήθηκαν μέσω γεννήτριας τυχαίων προβλημάτων, αλλά και σε ένα μικρότερο σύνολο από προβλήματα benchmark. Σε αυτό το πρώτο μέρος της έρευνας, έγινε μέτρηση του αριθμού των επαναλήψεων που χρειάστηκε να εκτελέσει ο EPSA για την επίλυση των παραπάνω προβλημάτων, αλλά και του benchmark συνόλου δεδομένων. Ο στόχος ήταν, μέσω της μεθόδου της ανάλυσης παλινδρόμησης, να δημιουργηθούν αντιπροσωπευτικά μοντέλα, που όχι μόνο θα ήταν σημαντικά για την εκτίμηση της απόδοσης του αλγορίθμου, αλλά θα μπορούσαν να σταθούν ως προβλεπτικά μοντέλα για την γενικότερη συμπεριφορά και απόδοση του αλγορίθμου σε νέα προβλήματα. Για κάθε γραμμικό πρόβλημα, λάβαμε υπόψιν διάφορα χαρακτηριστικά, όπως ο αριθμός των περιορισμών και των μεταβλητών του προβλήματος, η αραιότητα αλλά και το μήκος των δεδομένων και η κατάσταση της μήτρας περιορισμών. Είναι αξιοσημείωτο ότι το μοντέλο στο οποίο καταλήξαμε, αποκαλύπτει μια γραμμική συσχέτιση μεταξύ των επαναλήψεων του EPSA και των παραπάνω χαρακτηριστικών.Στη συνέχεια, η ανάλυση επεκτείνεται στο χώρο των μαθηματικών επιλυτών, καθώς μας ενδιαφέρει η δυνατότητα επιλογής του πιο αποδοτικού αλγορίθμου, από πλευράς χρόνου εκτέλεσης, για ένα δεδομένο σύνολο γραμμικών προβλημάτων. Η επιλογή του πιο κατάλληλου και συγκεκριμένα, αποδοτικού αλγορίθμου είναι σημαντική και παράλληλα, απαιτητική διαδικασία σε όλους τους μαθηματικούς επιλυτές γραμμικού προγραμματισμού. Για το σκοπό αυτού του μέρους της ανάλυσης, χρησιμοποιείται ο βελτιστοποιητής CPLEX, ο οποίος υποστηρίζει εκδόσεις των PSA και DSA, καθώς και τον IPM. Εξετάζουμε ένα προβλεπτικό μοντέλο για τον αλγόριθμο IPM, χρησιμοποιώντας τεχνητά νευρωνικά δίκτυα, πάνω σε ένα σύνολο 295 benchmark προβλημάτων γραμμικού προγραμματισμού (Νetlib, Κennington, Mészáros, Mittelmann) για τα οποία μετράται ο χρόνος εκτέλεσης για την επίλυσή τους. Εξετάζονται συγκεκριμένα χαρακτηριστικά των προβλημάτων, όπως ο αριθμός των περιορισμών και των μεταβλητών, τα μη-μηδενικά στοιχεία της μήτρας περιορισμών και του δεξιού μέλους, αλλά και ο βαθμός της μήτρας περιορισμών των προβλημάτων. Στόχος είναι ο εντοπισμός ενός μοντέλου, που θα προβλέπει την απόδοση του αλγορίθμου σε νέα προβλήματα παρόμοιας δομής και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί, πριν την εκτέλεση του αλγορίθμου, για την εκτίμηση του χρόνου εκτέλεσής του. Τα πειραματικά αποτελέσματα δείχνουν καλή προσαρμογή του μοντέλου, τόσο στο σύνολο προβλημάτων εκπαίδευσης (training set) όσο και στο σύνολο προβλημάτων επαλήθευσης (test set), με την τιμή του συντελεστή προσδιορισμού να είναι 78% και 72%, αντίστοιχα.Η έρευνα ολοκληρώνεται με την εξέταση ενός προβλεπτικού μοντέλου, μέσω τεχνητών νευρωνικών δικτύων, για την απόδοση των αλγορίθμων PSA και DSA που υποστηρίζονται στο βελτιστοποιητή CPLEX. Σε αυτό το μέρος της ανάλυσης, χρησιμοποιείται το ίδιο σύνολο προβλημάτων και οι ίδιες μεταβλητές όπως για τον IPM. Τα εξαγόμενα αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι ένα μοντέλο παλινδρόμησης, δύσκολα θα μπορούσε να προβλέψει με ακρίβεια το χρόνο εκτέλεσης των αλγορίθμων PSA και DSA. Για να ξεπεραστεί το παραπάνω εμπόδιο, το πρόβλημα αντιμετωπίζεται ως πρόβλημα κατηγοριοποίησης, όπου αντί να υπολογίζεται ο χρόνος εκτέλεσης, υπολογίζεται η κλάση κάτω από την οποία θα κατηγοριοποιηθεί ο χρόνος εκτέλεσης. Τα πειραματικά αποτελέσματα δείχνουν μια καλή εφαρμογή των μοντέλων, τόσο για τον Primal αλλά και για τον Dual, με τιμή ακρίβειας 0.83 και 0.84, αντίστοιχα.Σχετικά με τη δομή του κείμενου της διατριβής, στο πρώτο κεφάλαιο γίνεται μια συνοπτική εισαγωγή στις έννοιες της Επιχειρησιακής Έρευνας, του Γραμμικού Προγραμματισμού και της ανάλυσης της απόδοσης αλγορίθμων, ενώ στη συνέχεια περιγράφονται η συμβολή της διατριβής και η δομή του υπόλοιπου εγγράφου. Στο δεύτερο κεφάλαιο, περιγράφουμε πιο αναλυτικά, τις βασικές έννοιες, την ιστορία και τις εφαρμογές του Γραμμικού Προγραμματισμού, ενώ παραθέτουμε μια σύντομη, αλλά περιεκτική παρουσίαση των αλγορίθμων γραμμικού προγραμματισμού τύπου Simplex, που μελετήθηκαν κατά τη διάρκεια εκπόνησης της παρούσας διατριβής, δηλαδή των PSA, DSA, IPM και EPSA. To κεφάλαιο κλείνει με μία περιγραφή των διαδικασιών που ακολουθούνται για την ανάλυση πολυπλοκότητας και απόδοσης των αλγορίθμων γραμμικού προγραμματισμού και μία επισκόπηση των ερευνών που έχουν γίνει στο παρελθόν. Το τρίτο κεφάλαιο ακολουθεί με αναλυτική περιγραφή των μεθόδων κατασκευής προβλεπτικών μοντέλων που μελετήθηκαν και εφαρμόστηκαν κατά τη διάρκεια της έρευνας για τους στόχους της παρούσας διατριβής. Συγκεκριμένες πληροφορίες δίνονται τόσο για τεχνική της ανάλυσης παλινδρόμησης, όσο και για τις μετρικές που υποστηρίζουν την αξιολόγηση των μοντέλων παλινδρόμησης. Επιπρόσθετα, περιγράφεται η λειτουργία των τεχνητών νευρωνικών δικτύων και η γενικότερη διαδικασία εκπαίδευσής τους. Στο τέταρτο κεφάλαιο, παρουσιάζονται λεπτομερώς όλα τα σύνολα δεδομένων που αναλύσαμε σε όλα τα στάδια της έρευνάς μας, αλλά και τα υπολογιστικά περιβάλλοντα που αξιοποιήθηκαν, στα πλαίσια εκπόνησης της παρούσας διατριβής. Το πέμπτο κεφάλαιο αποτελείται από την λεπτομερή παρουσίαση της ανάλυσης και των αντίστοιχων αποτελεσμάτων των προβλεπτικών μοντέλων στα οποία καταλήξαμε. Τα μοντέλα περιγράφονται για κάθε αλγόριθμο ξεχωριστά και συνοδεύονται από τα αντίστοιχα αποτελέσματα ελέγχου και εγκυρότητάς τους. Τέλος, το έκτο κεφάλαιο συνοψίζει τα συμπεράσματα της παρούσας διατριβής και συνθέτει τα ευρήματα για τους αλγορίθμους που εξετάστηκαν. Επίσης, περιλαμβάνει ιδέες και προτάσεις για μελλοντική έρευνα και επιπλέον ανάλυση

Post-byzantine icon-painting in the Adriatic from the 15th to the 17th century

The aim of this doctoral dissertation is to study the art of post‐Byzantine icon painting in the Adriatic area and the Western Balkans from the 15th to the 17th century. Based on a synthetic and interdisciplinary methodological approach, this thesis offers a first comparative examination of icon painting among the two shores of the Adriatic, namely in the regions of Central and South Italy, Istria, Dalmatia and Montenegro, by contextualizing art within its political, ecclesiastical and socioeconomic setting. In particular, this research investigated the place of icon painting within the network of cultural exchange that developed between the two Adriatic shores and the Eastern Mediterranean, and traced the influence of the Byzantine tradition in South Italian and Dalmatian art, which cultivated a favourable environment for the reception of icon painting in the whole Adriatic area. Through the compilation of an extensive catalogue this dissertation introduced unknown painters and works of art, reevaluated the work of already known artists, and explored the interaction between artistic workshops. Moreover, this thesis examined the trade of orthodox icons in the Adriatic markets, traced the routes of works of art and itinerant artists, and examined the social structure and expectations of their vast patronage network. Lastly, this research examined the factors that contributed to the dissemination of icon painting in the Adriatic, by assessing the role of the Greek Orthodox communities, established from the 15th to the 17th century in the Italian Peninsula, Dalmatia and Istria, and by evaluating the terms of the reception of post-Byzantine icon painting by the Roman Catholic Church. Through the interrelation of post-Byzantine painting with the art of Italy and the Balkans, this dissertation aspires to reconstruct the symbiotic cultural environment of the Adriatic, and shed light on an overlooked aspect of the Greek Orthodox cultural heritage.Αντικείμενο της διατριβής αποτέλεσε η μελέτη της τέχνης των μεταβυζαντινών εικόνων στην ευρύτερη περιοχή της Αδριατικής και των δυτικών Βαλκανίων από το 15ο έως τα τέλη του 17ου αιώνα. Πρόκειται για μια πρώτη συγκριτική εξέταση της τέχνης των εικόνων και στις δύο ακτές της Αδριατικής, και πιο συγκεκριμένα στις επικράτειες της κεντρικής και νότιας Ιταλίας, της Ιστρίας, της Δαλματίας και του Μαυροβουνίου. Η εργασία βασίστηκε σε μια συνθετική και διεπιστημονική μεθοδολογική προσέγγιση που κατέστησε δυνατή την ερμηνεία της τέχνης των εικόνων μέσα στα πολιτικά, εκκλησιαστικά και κοινωνικοοικονομικά της συμφραζόμενα. Συγκεκριμένα, μελετήθηκε η θέση της τέχνης των εικόνων μέσα στο δίκτυο των διαπολιτισμικών ανταλλαγών που διενεργούνταν ανάμεσα στις δύο ακτές της Αδριατικής και την Ανατολική Μεσόγειο, ενώ ανιχνεύθηκαν οι μακραίωνες επιδράσεις της βυζαντινής παράδοσης στην τέχνη της ιταλικής χερσονήσου και των δυτικών Βαλκανίων, που καλλιέργησαν ένα ευνοϊκό υπόβαθρο για την υποδοχή της τέχνης των εικόνων σε ολόκληρη την επικράτεια της Αδριατικής. Μέσα από την κατάρτιση ενός εκτενούς κριτικού καταλόγου εικόνων εντοπίστηκαν άγνωστοι ζωγράφοι και έργα τέχνης, εμπλουτίστηκε και επαναξιολογήθηκε το έργο ήδη γνωστών δημιουργών και διαπιστώθηκαν αλληλεπιδράσεις μεταξύ καλλιτεχνικών εργαστηρίων. Παράλληλα, εξετάστηκαν οι όροι διεξαγωγής του εμπορίου των εικόνων στις αγορές της Αδριατικής, ανιχνεύθηκαν οι διαδρομές των έργων τέχνης και των μετακινούμενων καλλιτεχνών, ο συγχρονικός τους ορίζοντας προσδοκιών και η κοινωνική δομή του πολυσύνθετου πελατειακού τους κοινού. Τέλος, διερευνήθηκαν οι παράγοντες που οδήγησαν στη διάδοση της τέχνης των εικόνων στην Αδριατική, τόσο μέσα από την αποτίμηση της συμβολής των ελληνορθόδοξων κοινοτήτων που ιδρύθηκαν στην ιταλική χερσόνησο, τη Δαλματία και την Ιστρία από το 15ο έως το 17ο αιώνα, όσο και μέσα από την κατανόηση των όρων πρόσληψης της μεταβυζαντινής τέχνης από τη ρωμαιοκαθολική εκκλησία. Συσχετίζοντας τη μεταβυζαντινή ζωγραφική με την τέχνη της Ιταλίας και των Βαλκανίων, η παρούσα διατριβή προσδοκά να ανασυστήσει το συμβιωτικό πολιτισμικό τοπίο της Αδριατικής και να καταδείξει μια άγνωστη πτυχή της εξωστρέφειας του ελληνορθόδοξου πολιτισμού

Predicting the Execution Time of the Primal and Dual Simplex Algorithms Using Artificial Neural Networks

Selection of the most efficient algorithm for a given set of linear programming problems has been a significant and, at the same time, challenging process for linear programming solvers. The most widely used linear programming algorithms are the primal simplex algorithm, the dual simplex algorithm, and the interior point method. Interested in algorithm selection processes in modern mathematical solvers, we had previously worked on using artificial neural networks to formulate and propose a regression model for the prediction of the execution time of the interior point method on a set of benchmark linear programming problems. Extending our previous work, we are now examining a prediction model using artificial neural networks for the performance of CPLEX’s primal and dual simplex algorithms. Our study shows that, for the examined set of benchmark linear programming problems, a regression model that can accurately predict the execution time of these algorithms could not be formed. Therefore, we are proceeding further with our analysis, treating the problem as a classification one. Instead of attempting to predict exact values for the execution time of primal and dual simplex algorithms, our models estimate classes, expressed as time ranges, under which the execution time of each algorithm is expected to fall. Experimental results show a good performance of the classification models for both primal and dual methods, with the relevant accuracy score reaching 0.83 and 0.84, respectively