Impact of anaemia on acute stroke outcomes depends on the type of anaemia: Evidence from a UK stroke register

Background: Previous research has demonstrated an association between anaemia and poor outcomes in acute stroke. This study aimed to assess the impact of anaemia on stroke by anaemia subtype. Methods: Data from a prospective UK Regional Stroke Register were used to assess the association between hypochromic microcytic and normochromic normocytic anaemia on inpatient-mortality, length of stay (LOS) and discharge modified Rankin scale (mRS). Analysis was stratified by stroke subtypes and multivariable logistic regression, adjusting for potential confounders, was used to quantify this association. Patients who were not anaemic were the reference category. Results: A total of 8167 stroke patients (admitted between 2003 and 2015) were included, mean age (SD) 77.39 ± 11.90 years. Of these, 3.4% (n = 281) had hypochromic microcytic anaemia and 15.5% (n = 1262) had normochromic normocytic anaemia on admission. Normochromic normocytic anaemia was associated with increased odds of in-patient mortality OR 1.48 (1.24–1.77), 90-day mortality OR 1.63 (1.38–1.92), longer LOS OR 1.21 (1.06–1.40), defined as > 7 days, and severe disability defined as discharge mRS ≥ 3 OR 1.31 (1.06–1.63), in patients with ischaemic stroke. Hypochromic microcytic anaemia was associated with 90-day mortality OR 1.90 (1.40–2.58) and a longer LOS OR 1.57 (1.20–2.05) in patients with ischaemic stroke. Conclusions: Hypochromic microcytic and normochromic normocytic anaemia are associated with differing outcomes in terms of inpatient mortality and post stroke disability. While it is unclear if anaemia per se or another underlying cause is responsible for adverse outcomes, subtype of anaemia appears to be relevant in stroke prognosis

Indexicality and historical subject: toward a critique of historiographical discourse based on remerks to the music historiography of Ars Nova

Γιατί ένα μουσικολογικό κείμενο ‘παλιώνει’ τόσο γρήγορα (ποια είναι η έννοια αυτού του ‘παλιώνει’)· αφορά μόνον τα επιχειρήματα (εάν υποθέσουμε ότι το μουσικολογικό κείμενο διακρίνεται σε δύο επίπεδα, των επιχειρημάτων και των ‘σκληρών’ δεδομένων) ή μήπως παλιώνει όλο μαζί (επιχειρήματα και δεδομένα); Η ανάγκη που αισθάνεται κάθε γενιά μουσικολόγων να ξαναγράφει την Ιστορία της μουσικής μάλλον συνηγορεί υπέρ της δεύτερης διατύπωσης, παρά το γεγονός της ενίοτε ανάγκης για προσθήκη νέων στοιχείων λόγω της ανακάλυψης, π.χ., νέων πηγών. Τι σημαίνει όμως αυτό: μήπως ότι η Ιστορία έχει ήδη γραφτεί στις γενικές και βασικές γραμμές της και ότι απλώς με κάθε καινούργια πηγή που έρχεται στο φως συμπληρώνεται ως προς εκείνα ακριβώς τα σημεία τα οποία οι νέες πηγές φωτίζουν; Είναι όμως γνωστό ότι η ιστοριογραφία δεν προχωρά κατά τέτοιο τρόπο, δηλ. γραμμικά, συνεχώς και προσθέτοντας παρατακτικά τη νέα γνώση στην παλαιότερη, αλλά με άλματα, κενά και ασυνέχειες: συγκεκριμένα θέματα οδηγούν σε κάποια αποτελέσματα για να εγκαταλειφθούν στη συνέχεια- ιδεολογικές και επιστημολογικές μόδες εξαντλούν τον ορίζοντά τους για να ακολουθηθούν από άλλες προσωπικές προσεγγίσεις παραμένουν μεμονωμένες, δίχως να τροφοδοτήσουν περαιτέρω αξιοποίηση των αποτελεσμάτων τους από άλλους ή να επανανακαλυφθούν από πολύ μεταγενέστερους μελετητές, κ.ο.κ. Τα ερωτήματα που δημιουργούνται είναι: από πού αντλούν οι διαφορετικές προσεγγίσεις στην Ιστορία γενικά, ειδικότερα στην Ιστορία της Μουσικής τη νομιμοποίησή τους; Τι είναι αυτό που σήμερα κάνει μη αποδεκτή -συνολικά- μια παλαιότερη, ενώ κάνει αποδεκτή -τουλάχιστον κατ’ αρχήν - μια άλλη, πιο πρόσφατη, προσέγγιση; Ακόμη περισσότερο: τι είναι αυτό που κάνει μια παλαιότερη προσέγγιση περισσότερο ή λιγότερο αποδεκτή σε σχέση με μια άλλη, το ίδιο παλαιά προσέγγιση; Γιατί, π.χ., η προσέγγιση ενός Peme, που έβρισκε ‘τερατώδη' την αρμονική γλώσσα της Messe de nostre Dame του Machaut, είναι λιγότερο παραδεκτή σήμερα από την προσέγγιση ενός Besseler; […

Short papers: “Fifty Years of Naked Lunch: from the Interzone to the Archive… and back.”

Isaac Gewirtz, "William S. Burroughs: The Writer as Avant-Garde Archivist"; Brian E. C. Schottlaender, "Manifestations, Multiple Versions, and Showstoppers: Collecting the Various Guises of "Naked Lunch": A Bio-Bibliographic Narrative"; Regina Weinreich, "Honing the Word Hoard: Kerouac, Tangier, and Naked Lunch.