Working drawings: research and study programme

Μέσα στις συνθήκες που διαμορφώνονται με την πτώση της Κωνσταντινούπολης το 1453 και τη διάλυση του βυζαντινού κράτους, η Κρήτη -βενετική κτήση από τις αρχές του 13ου αιώνα (1210) μετασχηματίζεται στο σημαντικότερο καλλιτεχνικό κέντρο του ορθόδοξου κόσμου. Πολυάριθμα εργαστήρια ζωγραφικής οργανώνονται στα αστικά κέντρα του νησιού και ιδιαίτερα στην πρωτεύουσα του τον Χάνδακα, που αναλαμβάνουν μεγάλες παραγγελίες εικόνων. Για να αντεπεξέλθουν στην αυξημένη ζήτηση της αγοράς οργανώνονται κατάλληλα όχι μόνο σε επίπεδο έμψυχου δυναμικού αλλά και σε εκείνο του τεχνολογικού εξοπλισμού. Διερευνώντας τους τρόπους με τους οποίους οι Κρητικοί ζωγράφοι από τον 15ο έως και τον 17ο αιώνα αναπαρήγαγαν και μετέφεραν τα εικονογραφικά τους δέματα από εικόνα σε εικόνα, διαπιστώνουμε ότι αυτό γινόταν με τη βοήθεια ανθιβόλων. Τα ανθίβολα ήταν δηλαδή σχέδια εργασίας με τα οποία οι Κρητικοί ζωγράφοι μπορούσαν να αντιγράψουν και να μεταφέρουν αυτούσιο και «κατά γράμμα» το εικονογραφικό θέμα μιας εικόνας σε μιαν άλλη. Στο Τμήμα Ζωγραφικής, Χαρακτικών και Σχεδίων του Μουσείου Μπενάκη φυλάσσονται δύο πολύ σημαντικοί φάκελοι με ανθίβολα. Τον πρώτο είχε αγοράσει ο ίδιος ο Αντώνης Μπενάκης από τον αρχαιοπώλη Θεόδωρο Ζουμπουλάκη στα μέσα της δεκαετίας του '40. Ο φάκελος αυτός αποτελείται από 372 συνοπτικά σχέδια τοιχογραφιών και σχετίζεται με το Άγιο Όρος. Ο δεύτερος φάκελος ανήκε στο γνωστό βυζαντινολόγο Ανδρέα Ξυγγόπουλο, ο οποίος τον είχε αποκτήσει μέσω του αρχαιοπώλη Δημοσθένη Στάικου, και μετά το θάνατο του το 1979 κληροδοτήθηκε στο Μουσείο Μπενάκη. Ο φάκελος αποτελείται από 464 φύλλα με διάτρητα στην πλειονότητα τους σχέδια, που σχετίζονται με εικόνες. Με τη μελέτη των φακέλων αυτών είχε ασχοληθεί η αείμνηστη Λασκαρίνα Μπούρα και μετά το θάνατο της η γράφουσα ανέλαβε τη συνέχιση και ολοκλήρωση της μελέτης τους με στόχο την τελική δημοσίευση τους σε επιστημονικό κατάλογο. Τα ανθίβολα αρχικά καταγράφηκαν σε παραδοσιακές καρτέλες και στη συνέχεια σε ηλεκτρονικές. Κατόπιν, και με τη μέθοδο της Β-ραδιογραφίας, έγινε προσπάθεια να αποτυπωθούν τα υδατόσημα, τα οποία πολλές φορές διατηρούνται πάνω στο χαρτί των ανθιβόλων. Η χρονολόγηση των υδατόσημων προσφέρει το πιο σταθερό terminus για τη χρονολόγηση των ίδιων των ανθιβόλων.No abstract (available)

Domenikos Theotokopoulos, The Baptism of Christ. A Recent Acquisition of the Municipality of Heraklion, Crete

Παρουσιάζεται ένα άγνωστο έργο με τη Βάπτιση του Χριστού, που ο Δήμος Ηρακλείου Κρήτης απέκτησε το 2004 μέσω δημοπρασίας του οίκου Christie’s του Λονδίνου. Το έργο εμφανίστηκε στην αγορά ως δημιουργία του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου. Η μελέτη αυτή ενισχύει την απόδοση του έργου στον κρητικό ζωγράφο και υποστηρίζει ότι έγινε με την άφιξη του νεαρού ζωγράφου στη Βενετία το 1567. Αποτελούσε φύλλο τριπτύχου και μάλιστα την εσωτερική πλευρά του δεξιού φύλλου. Εντοπίζεται ακόμα μια παράσταση από το ίδιο τρίπτυχο, που σήμερα φυλάσσεται στο Agnes Etherington Art Centre του Πανεπιστημίου Kingston στον Καναδά, απεικονίζει την Προσκύνηση των Ποιμένων και ίσως αποτελούσε την εσωτερική πλευρά του αριστερού φύλλου του τριπτύχου. Στην περίπτωση αυτή τα δυο φύλλα του τριπτύχου έχουν ακριβώς την ίδια θέση με τις αντίστοιχες παραστάσεις στο γνωστό τρίπτυχο της Μόδενας, που φέρει την υπογραφή του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου.A previously unknown painting of the Baptism of Christ, which was acquired by the Municipality of Heraklion in 2004 at an auction at Christies, London is the subject of this paper. The painting was attributed to Domenikos Theotokopoulos. This study tries to support this attribution with further evidence and to show that it was executed after the painter’s arrival in Venice in 1567. This work was originally the wing of a triptych and specifically this was the inner side of the triptych’s right wing. A panel with the Adoration of the Shepherds in the Agnes Etherington Art Centre of Kingston University, Canada appears to be the inner side of the triptych’s left wing. In this case the triptych had closely followed the form of the Modena triptych, which is a signed work by Domenikos Theotokopoulos

Robust positive invariance and ultimate boundedness of nonlinear systems

In this article the problem of characterizing sets, described by vector nonlinear inequalities of the form v(x) = w, as robustly positively invariant and targets of uniformly ultimate bounded nonlinear systems is investigated. The class of general parameter uncertain continuous-time dynamical systems affected by exogenous disturbances is considered. The approach is based on establishing an associated monotone nonlinear comparison system. A numerical example is presented to illustrate the approach

Performance Tuning of Dual-priority Delta Networks through Queuing Scheduling Disciplines

Differentiated Services (DiffServ) and other scheduling strategies are now widespread in the traditional, “best effort” Internet. These Internet Architectures offer Quality of Service (QoS) guarantees for important customers at the same time as supporting less critical applications of lower priority. Strict priority queuing (PQ), weighted round robin (WRR), and class-based weighted fair queuing (CBWFQ) are three common scheduling disciplines for differentiation of services in telecommunication networks. In this paper, a comparative performance study of the above PQ, WRR and CBWFQ queuing scheduling policies applied on a double-buffered, 6-stage Multistage Interconnection Network (MIN) that natively supports a 2-class priority mechanism is presented and analyzed using simulation experiments. We also consider a 10-stage MIN, to validate that the conclusions drawn from the 6-stage MIN apply to MINs of different sizes. The findings of this paper can be used by MIN designers to optimally configure their networks

Association between physical activity and longitudinal change in body mass index in middle-aged and older adults

Background: In middle-aged and particularly older adults, body mass index (BMI) is associated with various health outcomes. We examined associations between physical activity (PA) and longitudinal BMI change in persons aged ≥ 50 years. Methods: The sample included 5159 community-dwelling individuals aged ≥ 50 years (50.5% males, mean (SD) age 73.0 (10.2) years at baseline) who were enrolled in the Mayo Clinic Study of Aging (MCSA). Participants had information on PA within one year of baseline assessment, BMI at baseline, and potential follow-up assessments (mean (SD) follow-up 4.6 (3.7) years). Linear mixed-effect models were used to calculate the association between PA (moderate-vigorous physical activity, MVPA; and all PA composite score) and the longitudinal change in BMI, adjusted for baseline age, sex, education and medical comorbidities. In addition to interactions between years since baseline and PA, we also included 2- and 3-way interactions with baseline age to further assess whether age modifies the trajectory of BMI over time. Results: We observed a decrease in BMI among participants engaging at a mean amount of PA (i.e., MVPA: 2.7; all PA: 6.8) and with a mean age (i.e., 73 years) at baseline (MVPA: estimate = -0.047, 95% CI -0.059, -0.034; all PA: estimate = -0.047, 95% CI -0.060, -0.035), and this decline is accelerated with increasing age. Participants with a mean age (i.e., 73 years) that engage at an increased amount of MVPA or all PA at baseline (i.e., one SD above the mean) do not decrease as fast with regard to BMI (MVPA: estimate = -0.006; all PA: estimate = -0.016), and higher levels of MVPA or all PA at baseline (i.e., two SD above the mean) were even associated with an increase in BMI (MVPA: estimate = 0.035; all PA: estimate = 0.015). Finally, MVPA but not all PA is beneficial at slowing BMI decline with increasing age. Conclusion: PA, particularly at moderate-vigorous intensity, is associated with slower decline in longitudinal BMI trajectories. This implies that engaging in PA may be beneficial for healthy body weight regulation in middle and late adulthood

Design and Synthesis of Novel Bis-Imidazolyl Phenyl Butadiyne Derivatives as HCV NS5A Inhibitors

In today’s global plan to completely eradicate hepatitis C virus (HCV), the essential list of medications used for HCV treatment are direct-acting antivirals (DAAs), as interferon-sparing regimens have become the standard-of-care (SOC) treatment. HCV nonstructural protein 5A (NS5A) inhibitors are a very common component of these regimens. Food and Drug Administration (FDA)- approved NS5A inhibitors, although very potent, do not have the same potency against all eight genotypes of HCV. Therefore, this study aims to synthesize NS5A inhibitor analogues with high potency pan-genotypic activity and high metabolic stability. Starting from an NS5A inhibitor scaffold previously identified by our research group, we made several modifications. Two series of compounds were created to test the effect of changing the length and spatial conformation (para-para vs. meta-metapositioned bis-imidazole-proline-carbamate), replacing amide groups in the linker with imidazole groups, as well as different end-cap compositions and sizes. The frontrunner inhibits genotype 1b (Con1) replicon, with an EC50 value in the picomolar range, and showed high genotypic coverage with nanomolar range EC50 values against four more genotypes. This together with its high metabolic stability (t1 ⁄2 > 120 min) makes it a potential preclinical candidate

Neuropsychiatric symptoms and the outcome of cognitive trajectories in older adults free of dementia: The Mayo Clinic Study of Aging

Objective Neuropsychiatric symptoms (NPS) are associated with the risk of incident mild cognitive impairment (MCI) and dementia. We examined associations between NPS and the outcomes of global and domain‐specific cognitive trajectories. Methods In this longitudinal study conducted in the setting of the population‐based Mayo Clinic Study of Aging, 5081 community‐dwelling, nondemented individuals aged ≥50 years (51% males) underwent NPS assessment using Neuropsychiatric Inventory Questionnaire (NPI‐Q), and Beck Depression and Anxiety Inventories (BDI‐II, BAI). Global and domain‐specific (memory, language, attention, and visuospatial skills) cognitive performance was assessed through neuropsychological testing every 15 months. Associations between baseline NPS and trajectories for individual yearly change in cognitive z‐scores were calculated using linear mixed‐effect models. Results Cognition declined regardless of NPS status over the median follow‐up of 4.5 years. Presence of NPS was associated with increased cognitive decline. Differences in annualized change in global cognition z‐scores for participants with NPS compared to without NPS ranged from −0.018 (95% CI −0.032, −0.004; p = 0.011) for irritability to −0.159 (−0.254, −0.065; p = 0.001) for hallucinations. Associations between NPS and annual decline in global cognition were significant for most NPI‐Q‐assessed NPS and clinical depression (BDI‐II≥13). Participants with NPI‐Q‐assessed depression, apathy, nighttime behavior, and clinical depression had greater decline in all domain‐specific z‐scores; presence of delusions and anxiety was associated with more pronounced decline in language, attention and visuospatial skills. Conclusion NPS were associated with a more accelerated cognitive decline. Clinical assessment and potential treatment of NPS is warranted even in a community setting as NPS may impact cognitive decline in nondemented individuals