Propos sur La Dernière année

Philippe Vilain se penche ici sur la relation originelle et forte de son écriture avec le deuil. Il revient sur le rôle de la mort de son père et de son statut d’orphelin, notamment dans La Dernière année.Philippe Vilain examines here the original and strong relationship of his writing with mourning. He comes back to the role of his father’s death and his status as an orphan, particularly in La Dernière année

IDERICA : étude propective et caractérisation et le suivi de la durabilité des exploitations agricoles françaises : rapport final

L'étude prospective sur la caractérisation et le suivi de la durabilité des exploitations agricoles françaises présentée dans ce rapport s'est déroulée de janvier 2004 à décembre 2004. Elle s'est donnée pour but d'essayer d'évaluer le niveau de durabilité des exploitations agricoles françaises par grands systèmes de production et par régions. Elle repose sur la transposition ou l'adaptation des indicateurs de la méthode lDEA (indicateurs de Durabilité des Exploitations Agricoles), qui est une méthode d'évaluation aujourd'hui très utilisée sur le terrain. Contrairement à la méthode IDEA, qui utilise les données collectées chez les agriculteurs par des enquêtes directes, la méthode développée au cours de cette étude, nommée IDERICA, généralise l'approche à l'échelle nationale. Elle s,appuiesur les informations contenues dans les bases de données du RICA (Réseau d’Information Comptable Agricole) et du RA (Recensement de l'Agriculture). Les analyses sont présentées par orientations technico-économiques et par régions et non plus pour chaque exploitation agricole individuelle

Skuteczność i bezpieczeństwo leczenia toksyną botulinową typu A (abobotulinum toxin A) pacjentów ze spastycznością kończyny dolnej. Randomizowane badanie kliniczne

Cel: Wykazanie skuteczności jednorazowego wstrzyknięcia toksy­ny botulinowej typu A (abobotulinum toxin A [Dysport]) podawanej do mięśni kończyny dolnej w porównaniu z placebo u dorosłych z przewlekłym niedowładem połowiczym. Ocena długotrwałego bezpieczeństwa i skuteczności wielokrotnych wstrzyknięć. Metody: W wieloośrodkowym badaniu klinicznym prowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, z randomizacją, kontrolą placebo i pojedynczym cyklem leczenia dorośli uczestnicy po co najmniej 6 miesiącach od udaru/uszkodzenia mózgu otrzymali pojedynczą iniekcję badanego leku (abobotulinum toxin A 1000 j., 1500 j., placebo) do mięśni kończyny dolnej. Po badaniu zasadniczym badanie przedłużono o rok w fazie otwartej, w trakcie której uczestnicy otrzymywali nie więcej niż 4 cykle leczenia (1000 j., 1500 j.) podawane w co najmniej 12-tygodniowych odstępach. Skuteczność leczenia oceniano według zmodyfikowanej skali Ashwortha (MAS, Modified Ashworth Scale) dla kompleksu mięśnia trójgłowego łydki (GSC, gastrocnemius-soleus complex; pierwszorzędowy punkt końcowy badania metodą podwójnie śle­pej próby). W badaniu określono również odpowiedź na leczenie w łącznej ocenie lekarzy (PGA, physician global assessment), a także szybkość swobodnego chodu boso. Bezpieczeństwo leczenia stanowiło pierwszorzędowy punkt końcowy badania prowadzonego metodą próby otwartej. Wyniki: Średnia zmiana (95-proc. przedział ufności) wartości MAS GSC w okresie od początku do 4. tygodnia (faza leczenia metodą podwójnie ślepej próby, n = 381) po jednokrotnym podaniu leku wyniosła: –0,5 (od –0,7 do –0,4) (placebo, n = 128), –0,6 (od –0,8 do –0,5) (toksyna botulinowa typu A 1000 j., n = 125; p = = 0,28 wobec placebo) i –0,8 (od –0,9 do –0,7) (toksyna abobotu­linowa typu A 1500 j., n = 128; p = 0,009 wobec placebo). Średnie wartości oceny PGA w 4. tygodniu były następujące: 0,7 (0,5–0,9) (placebo), 0,9 (0,7–1,1) (1000 j.; p = 0,067 wobec placebo) i 0,9 (0,7–1,1) (1500 j.; p = 0,067). Szybkość chodu nie poprawiła się statystycznie znamiennie w porównaniu z placebo. W 4. tygodniu 4. cyklu leczenia (faza otwarta) średnia zmiana oceny MAS GSC wyniosła –1,0. W cyklach badania w fazie otwartej odnotowano stopniową poprawę oceny PGA i szybkości chodu. W 4. tygodniu 4. cyklu leczenia średnia ocena PGA wyniosła 1,9, a szybkość chodu wzrosła o 25,3% (17,5–33,2), przy czym 16% uczestni­ków badania osiągnęło szybkość ponad 0,8 m/s (odpowiadającą chodowi samodzielnemu; 0% na początku badania). Tolerancja leczenia była dobra i zgodna ze znanym profilem bezpieczeństwa toksyny abobotulinowej typu A. Wnioski: Wśród pacjentów z przewlekłym niedowładem po­łowiczym jednokrotne podanie toksyny abobotulinowej typu A (Dysport, Ipsen) spowodowało obniżenie napięcia mięśniowego. Wielokrotne podanie leku w fazie rocznego przedłużenia badania zasadniczego było dobrze tolerowane oraz przyczyniło się do zwiększenia szybkości chodu i prawdopodobieństwa osiągnięcia chodu samodzielnego. Numery identyfikacyjne na portalu Clinicaltrial.gov: NCT01249404, NCT01251367. Klasyfikacja dowodu naukowego: z fazy badania prowadzonej metodą podwójnie ślepej próby uzyskano dane naukowe klasy I, na podstawie których stwierdza się, że jednokrotne wstrzyknięcie toksyny botulinowej typu A u dorosłych z przewlekłym niedowładem spastycznym zmniejsza napięcie mięśniowe w kończynie dolnej. Neurology® 2017; 89: 2245–225

Autoantibodies against type I IFNs in patients with life-threatening COVID-19

Interindividual clinical variability in the course of severe acute respiratory syndrome coronavirus 2 (SARS-CoV-2) infection is vast. We report that at least 101 of 987 patients with life-threatening coronavirus disease 2019 (COVID-19) pneumonia had neutralizing immunoglobulin G (IgG) autoantibodies (auto-Abs) against interferon-w (IFN-w) (13 patients), against the 13 types of IFN-a (36), or against both (52) at the onset of critical disease; a few also had auto-Abs against the other three type I IFNs. The auto-Abs neutralize the ability of the corresponding type I IFNs to block SARS-CoV-2 infection in vitro. These auto-Abs were not found in 663 individuals with asymptomatic or mild SARS-CoV-2 infection and were present in only 4 of 1227 healthy individuals. Patients with auto-Abs were aged 25 to 87 years and 95 of the 101 were men. A B cell autoimmune phenocopy of inborn errors of type I IFN immunity accounts for life-threatening COVID-19 pneumonia in at least 2.6% of women and 12.5% of men

The ARID1B spectrum in 143 patients: from nonsyndromic intellectual disability to Coffin–Siris syndrome

Purpose: Pathogenic variants in ARID1B are one of the most frequent causes of intellectual disability (ID) as determined by large-scale exome sequencing studies. Most studies published thus far describe clinically diagnosed Coffin–Siris patients (ARID1B-CSS) and it is unclear whether these data are representative for patients identified through sequencing of unbiased ID cohorts (ARID1B-ID). We therefore sought to determine genotypic and phenotypic differences between ARID1B-ID and ARID1B-CSS. In parallel, we investigated the effect of different methods of phenotype reporting. Methods: Clinicians entered clinical data in an extensive web-based survey. Results: 79 ARID1B-CSS and 64 ARID1B-ID patients were included. CSS-associated dysmorphic features, such as thick eyebrows, long eyelashes, thick alae nasi, long and/or broad philtrum, small nails and small or absent fifth distal phalanx and hypertrichosis, were observed significantly more often (p < 0.001) in ARID1B-CSS patients. No other significant differences were identified. Conclusion: There are only minor differences between ARID1B-ID and ARID1B-CSS patients. ARID1B-related disorders seem to consist of a spectrum, and patients should be managed similarly. We demonstrated that data collection methods without an explicit option to report the absence of a feature (such as most Human Phenotype Ontology-based methods) tended to underestimate gene-related features

Pas son genre

Résumé apéritif et situation de l’extrait Dans le train qui le ramène vers Paris, François se remémore sa relation avec Jennifer : Je me revoyais faire les premiers pas, lui dire les premiers mots sans me rappeler ces mots ; et je me disais qu’un jour je me souviendrais de Jennifer avec émotion, que je la remercierais pour ce qu’elle m’avait apporté, ce qu’elle m’avait fait comprendre sans le vouloir, et je me disais que notre histoire n’avait pas été un échec, qu’il n’y avait jamais d’échec,..