1 Brachyterapia ginekologiczna w Polsce – stan obecny

Dane opracowano na podstawie ankiet wysłanych do polskich ośrodków prowadzących brachyterapię ginekologiczną. Mimo trudności z uzyskaniem informacji (odpowiedzi nadeszły z 16 ośrodków) i czasem ich zbierania (1998–1999) wydaje się, że jest to w miarę kompletny obraz tej metody leczenia, rozmieszczenia tych ośrodków w kraju oraz ich wyposażenia aparaturowego.Brachyterapia w Polsce; stan obecny – 22 ośrodki (w 20 miastach)Aparatura i wyposażenie:-Selektron LDR/MDR; 25 aparatów-HDR; 10 aparatów (4 – mikroSel., 6 – Gammamed)-PDR: 3 aparaty-Rad: w 7 ośrodkach (w 4 używany sporadycznie)-Kobalt: w 1 ośrodku-Cez: w 1 ośrodku (polska konstrukcja)W ramach struktur organizacyjnych brachyterapia ginekologiczna jest prowadzona w: Oddziałach Radio-terapii w 11 ośrodkach, w Oddziałach (Klinikach) Ginekologii Onkologicznej w 8 ośrodkach oraz w 3 samo-dzielnych Pracowniach (Zakładach) Brachyterapii. W większości ośrodków brachyterapią zajmują się na stale przeszkoleni lekarze ginekolodzy lub radioterapeuci (często posiadający obie specjalizacje), w kilku ośrodkach ma miejsce rotowanie się co pewien czas lekarzy (głównie młodszych) przy aplikacjach ginekologicznych.W 15 ośrodkach brachyterapia stosowana jest wyłącznie w lokalizacjach ginekologicznych, w 7 ośrodkach – również w innych lokalizacjach (głownie: płuco, przełyk). W 1 ośrodku prowadzona jest brachyterapia śródoperacyjna, a w 1 wprowadzono brachyterapię do leczenia chorób nienowotworowych – zmian naczyniowych w przebiegu miażdżycy.Brachyterapia jest jedną z podstawowych metod radykalnego leczenia raka szyjki macicy i pochwy, rzadziej raka endometrium. W tych lokalizacjach jest to metoda skojarzona z napromienianiem od zewnątrz lub z metodami operacyjnymi według danych epidemiologicznych można przyjąć, że w Polsce corocznie brachyterapia w lokalizacjach ginekologicznych ma zastosowanie u 4000 – 4500 kobiet.W leczeniu raka szyjki macicy metody LDR/MDR stosowane Są w 9 ośrodkach, HDR w 3, a w 4 ośrodkach obie. Moc dawek dla LDR/MDR waha się w granicach 100–300 cGy/h w punkach A, najczęściej oscylując w granicach wartości 170–200. Dawki frakcyjne na punkty A wynoszą średnio 20 Gy, ale w bardzo szerokim przedziale od 6 Gy do 30 Gy, a całkowita dawka waha się od 24 do 60 Gy. Liczba frakcji wynosi 2 do 3, w 1 ośrodku 4–5. Przerwy między frakcjami wynoszą najczęściej 7–10 dni lub 14 dni i w 1 ośrodku 4–5 dni. Używane Są głównie standardowe aplikatory (sonda + owoidy) oraz sonda + cylinder, rzadziej niestandardowe i sporadycznie aplikatory typu „ring”. Dla HDR moce dawek w punktach referencyjnych wahają się od 600 do 12000 cGy/h. Dawki frakcyjne na punkty A wynoszą od 7 do 8 Gy, liczba frakcji 4 do 6 (w 1 ośrodku do 9) a przerwy między frakcjami najczęściej 7 dni (3 do 9). W 7 ośrodkach brachyterapię kojarzy się z następującą operacją po 3 do 7 tygodniach (najczęściej po 6 tygodniach) w stopniach IB, rzadziej IIA i IA. We wszystkich ośrodkach brachyterapia dopochwowa stosowana jest jako metoda uzupełniająca pierwotne leczenie operacyjne. W 7 ośrodkach jest to LDR, w 4 HDR, w 4 obie te techniki i w 1 ośrodku PDR. Dawki całkowite w technice LDR mierzone w odległości 0,5 cm od powierzchni aplikatora (rzadziej na powierzchni śluzówki) wahają się od 20 do 60 Gy i są podawane w 1 do 2 frakcjach (w 1 ośrodku w 4 frakcjach) co 7–10 dni (w 1 ośrodku co 3–4 dni i w 1 co 14 dni). W technice HDR dawki w odległości 0,5 cm od powierzchni aplikatora wynoszą od 6–8 Gy a liczba frakcji 3 do 4 co 7 dni (w 1 ośrodku co 3 dni).W leczeniu raka endometrium brachyterapię stosuje się głównie jako metodę pooperacyjnego napromieniania 1/3 proksymalnej części pochwy. W 6 ośrodkach są to techniki LDR, w 4 – HDR, w 4 – obie techniki, w 1 ośrodku PDR i LDR. W 1 ośrodku nie prowadzi się w ogóle pooperacyjnego napromieniania. Dawki mierzone w odległości 0,5 cm od powierzchni aplikatora (rzadziej na jego powierzchni), liczba frakcji i odstępy między frakcjami są zbliżone do stosowanych w pooperacyjnej brachyterapii raka szyjki macicy. W przypadkach nieoperacyjnych w większosci ośrodków stosuje się brachyterapię technikami LDR, rzadziej HDR. Najczęściej używane są standardowe aplikatory, rzadko dwie sondy lub aplikatory Heymanna czy Rotte. Dawki mierzone głównie w punktach A najczęściej oscylują w granicach 40–60 Gy (36–90 Gy) w 1–3 frakcjach (do 6 fr.). W technikach HDR dawki frakcyjne wahają się od 6 do 10 Gy w 4 do 6 frakcjach.Powyższy krótki przegląd wyrażnie pokazuje duże różnice stosowanych dawek, sposobów frakcjonowania, rodzajów aplikatorów czy kojarzenia brachyterapii w lokalizacjach ginekologicznych z innymi metodami w polskich ośrodkach onkologicznych

Higher-dimensional multifractal value sets for conformal infinite graph directed Markov systems

We give a description of the level sets in the higher dimensional multifractal formalism for infinite conformal graph directed Markov systems. If these systems possess a certain degree of regularity this description is complete in the sense that we identify all values with non-empty level sets and determine their Hausdorff dimension. This result is also partially new for the finite alphabet case.Comment: 20 pages, 1 figur

A possible role of tachykinin-related peptide on an immune system activity of mealworm beetle, Tenebrio molitor L.

Tachykinin-related peptides (TRPs) are important neuropeptides. Here we show that they affect the insect immune system, especially the cellular response. We also identify and predict the sequence and structure of the tachykinin-related peptide receptor (TRPR) and confirm the presence of expression of gene encoding TRPR on Tenebrio molitor haemocytes. After application of the Tenmo-TRP-7 in T. molitor the number of circulating haemocytes increased and the number of haemocytes participating in phagocytosis of latex beads decreased in a dose- and time-dependent fashion. Also, Tenmo-TRP-7 affects the adhesion ability of haemocytes. Six hours after injection of TenmoTRP-7, a decrease of haemocyte surface area was observed under both tested Tenmo-TRP-7 concentrations (10-7 and 10-5 M). The opposite effect was reported 24 h after injection, which indicates that the influence of Tenmo-TRP-7 on modulation of haemocyte behaviour differs at different stages of stress response. Tenmo-TRP-7 application also resulted in increased phenoloxidase activity 6 and 24 h after injection. The assessment of DNA integrity of haemocytes showed that the injection of Tenmo-TRP-7 at 10-7 M led to a decrease in DNA damage compared to control individuals. This effect was only visible 6 h after Tenmo-TRP-7 application. After 24 h, Tenmo-TRP-7 injection increased DNA damage. We also confirmed the expression of immune-related genes in nervous tissue of T. molitor. Transcripts for genes encoding receptors participating in pathogen recognition processes and antimicrobial peptides were detected in T. molitor brain, retrocerebral complex and ventral nerve cord. These results may indicate a role of the insect nervous system in pathogen recognition and modulation of immune response similar to vertebrates. Taken together, our results support the notion that tachykinin-related peptides probably play an important role in the regulation of the insect immune system. Moreover, some resemblances with action of tachykininrelated peptides and substance P showed that insects can be potential model organisms for analysis of hormonal regulation of conserved innate immune mechanisms

Schmidt games and Markov partitions

Let T be a C^2-expanding self-map of a compact, connected, smooth, Riemannian manifold M. We correct a minor gap in the proof of a theorem from the literature: the set of points whose forward orbits are nondense has full Hausdorff dimension. Our correction allows us to strengthen the theorem. Combining the correction with Schmidt games, we generalize the theorem in dimension one: given a point x in M, the set of points whose forward orbit closures miss x is a winning set.Comment: 32 page

74 Ocena skuteczności leczenia przerzutów odległych u chorych na miejscowo wyleczonego raka szyjki macicy

Cel pracyOcena skuteczności leczenia przerzutów odległych u chorych na miejscowo wyleczonego raka szyjki macicy.MetodykaRetrospektywna analiza materiału obejmującego 113 chorych na miejscowo wyleczonego RSM, u których wystąpiły przerzuty odległe. Wszystkie chore badanej grupy były leczone w Krakowskim Oddziale Centrum Onkologii (COOK) w latach 1986–1992. Oceniono wpływ leczenia chirurgicznego na przeżycie chorych oraz efekt paliatywny tego leczenia.WynikiNajczęstszą lokalizacją pierwszego lub pierwszych przerzutów były płuca (37 chorych), kości (26 chorych) i wątroba (20 chorych); ponadto stwierdzono przerzuty do mózgu (11 chorych), obwodowych węzłów chłonnych (11 chorych) i skóry (8 chorych). U [[mml:math altimg="si1.gif"]][[mml:mrow]][[mml:mstyle scriptlevel="1"]][[mml:mfrac bevelled="true"]][[mml:mn]]3[[/mml:mn]][[mml:mn]]4[[/mml:mn]][[/mml:mfrac]][[/mml:mstyle]][[/mml:mrow]][[/mml:math]] chorych stwierdzono przerzuty pojedyncze, u 1/4 mnogie. W ciągu pierwszego roku po leczeniu miejscowym, przerzuty odległe wystąpiły u 42,5% chorych, w ciągu 3 lat u ponad [[mml:math altimg="si1.gif"]][[mml:mrow]][[mml:mstyle scriptlevel="1"]][[mml:mfrac bevelled="true"]][[mml:mn]]3[[/mml:mn]][[mml:mn]]4[[/mml:mn]][[/mml:mfrac]][[/mml:mstyle]][[/mml:mrow]][[/mml:math]] chorych; średni czas wystąpienia przerzutów wynosił 23 miesiące. Spośród 113 chorych badanej grupy, leczenie przyczynowe przerzutów odległych podjęto jedynie u 48 tzn. 42,5% pacjentek; u 3 chorych zastosowano leczenie operacyjne (metastazektomia pojedynczych przerzutów do płuc), u 20 wyłącznie teleradioterapię, u kolejnych 20 wyłącznie chemioterapię, u 5 skojarzenie chemioradioterapii. Od momentu wystąpienia przerzutów odlegfych,odległych, 12 miesięcy przeżyło jedynie 15% chorych badanej grupy, a 24 miesiące 4% chorych.Wnioski1.Zarówno telaradioterapia jak i chemioterapia oparta na cysplatynie z 5-fluorouracylem lub karboplatynie, nie miały statystycznie znamiennego wpływu na przeżycia chorych badanej grupy.2.Telaradioterapia jest skuteczną metodą łagodzenia dolegliwości u chorych z przerzutami RSM do kości, obwodowych węzłów chłonnych i skóry

DNA ploidy and tumour cell kinetics as prognostic factors in radiotherapy of cervical carcinoma and malignant gliomas

IntroductionThere is Increasing evidence that in a variety of malignancies proliferative rate and DNA ploidy are prognostic factors in respect to patients survival. Therefore the study was carried out in order to find if the biologic tumour parameters are predictive factors in patient's survival after radiotherapy (RT).MaterialThe proliferative potential and DNA ploidy of 260 squamous cell carcinoma of the cervix (SCC) and 62 gliomas were studied before treatment. Tumour cell proliferation was performed on basis of bromodeoxyuridine labelling index (percentage of labelled S-phase cells, BrdUrdLI), S-phase fraction (SPF), Proliferating index (PI; number of cells in S + G2/M), and predictive potential doubling time the tumour cells (Tpot).MethodTumour samples from biopsy were incubated in vitro with BrdUrd for one hour at 37°C using a high preasure oxygen method. After fixation and staining they were analysed with flow cytometer.ResultsThe difference in the proliferation rate between SCC of the cervix and gliomas was found. The best parameters in assessment of the proliferation proved to be: BrdUrdLI and Tpot. A higher mean BrdUrdLI (10.3%) was shown for cervical tumours than for low-grade gliomas (1.4%). Also shorter mean Tpot of 7.2 days was found in cervical cancers, than in gliomas, Tpot of 43.3 days. The high-grade gliomas presented higher percentage of aneuploidy (70%) than cervical cancers (56%).Cox multivariate analysis showed that fast proliferating cervical cancers (LI>10.3% or Tpot 1.5%, Tpo