Late phase of repolarization (TpeakTend) as a prognostic marker of left ventricle remodeling in patients with anterior myocardial infarction treated with primary coronary intervention

Background: Left ventricle remodeling (LVR) is regarded as a marker of unfavorable outcome in patients following acute myocardial infarction (AMI). Repolarization, especially its late part (TpeakTend), is strongly related to local myocardial attributes. We assessed prospectively in this study if repolarization duration (measured from one hour of nighttime) might predict LVR occurrence in patients with anterior AMI treated with primary percutaneous coronary intervention (PCI). Methods: The study population consisted of 111 patients with first anterior AMI (82 males, age 58 ± 11 years, LVEF 41 ± 7%) treated with the primary PCI of left anterior descending coronary artery. LVR, defined as left ventricle end-diastolic volume increase by > 20% during six months follow-up, occurred in 35 patients (31 males, age 56 ± 10 years, LVEF 37 ± 7%, LVR+), while the other 76 subjects were free of LVR (51 males, age 58 ± 10 years, LVEF 43 ± 7%, LVR–). Holter recordings were performed in the fifth day of AMI. Repolarization parameters: QT, QTpeak and TpeakTend were assessed from one hour of nighttime Holter recording (between 1-4 a.m.). Results: LVR occurred more frequently in males (p = 0.02). LVEF was lower in LVR+ patients (p = 0.001). QTc was similar: 441 ± 29 ms vs 434 ± 25 ms, p = 0.37 for LVR+ vs LVR–. Patients with LVR had shorter QTpeakc (333 ± 34 ms vs 345 ± 25 ms, p = 0.03) and remarkably longer TpeakTendc (108 ± 15 ms vs 89 ± 17 ms, p = 0.0001). Receiver operating characteristics analysis revealed that the best cut-off value for LVR prediction was 103 ms - sensitivity: 65.7%, specificity: 81.6%, positive predictive value: 62%, negative predictive value: 83.8%. Conclusions: The greater transmural heterogeneity of the repolarization processes described by TpeakTend interval measured at discharge after AMI seems to be a prognostic marker of left ventricle remodeling occurrence during six months follow-up in patients with acute anterior infarction. (Cardiol J 2010; 17, 3: 244-248

Przezskórne zamknięcie uszka lewego przedsionka wzapobieganiu udarom niedokrwiennym mózgu u pacjentów z migotaniem przedsionków, którzy mają przeciwwskazania do leczenia doustnymi antykoagulantami

Atrial fibrillation (AF) is associated with a five-fold increased risk for stroke due to cardioembolic events. Most strokes in patients with AF arise from thrombus formation in the left atrial appendage (LAA). Oral anticoagulation is a standard treatment of AF patients with high risk of stroke. However, the main drawbacks of oral anticoagulation are high risk of major bleeding and imperfect effectiveness dependent on a very narrow therapeutic range. In this article, based on two case reports, we describe a method of percutaneous closure of the LAA. We discuss indications, describe the procedure and mention possible complications. LAA closure seems to be a promising tool to prevent AF-related strokes in a selected group of patients.Migotanie przedsionków (atrial fibrillation – AF) zwiększa pięciokrotnie ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu. Większość udarów w grupie osób z AF pochodzi ze skrzeplin, które tworzą się w uszku lewego przedsionka. U pacjentów obciążonych dużym ryzykiem standardem jest stosowanie terapii przeciwkrzepliwej. Leczenie to ma jednak istotne ograniczenia – zwiększa ryzyko poważnych krwawień, a jego skuteczność często jest nie najlepsza z powodu wąskiego zakresu terapeutycznego. W artykule przedstawiono nową metodę, tj. zamknięcie uszka lewego przedsionka techniką przezskórną, i opisano przypadki dwóch leczonych nią pacjentów. Autorzy określili wskazania do zabiegu, jego przebieg, a także możliwe powikłania. Przezskórne zamknięcie uszka lewego przedsionka jest obiecującą metodą zapobiegania udarom mózgu związanym z AF w wyselekcjonowanej grupie chorych

Efficacy and Acceptability of Fixed Low Dose Combination of Perindopril and Indapamide in Patients with Mild to Moderate Hypertension and/or Ischaemic Heart Disease and/or Type II Diabetes and/or Renal Insufficiency. 12-Weeks, Open, Multicenter Study

Wstęp Nadciśnienie tętnicze u większości chorych współistnieje z innymi schorzeniami nasilającymi jego wpływ na zaburzenia czynności układu krążenia. U chorych z czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego, takimi jak: cukrzyca, choroba wieńcowa czy niewydolność nerek, uzyskanie dobrej kontroli ciśnienia tętniczego ma szczególne znaczenie. Udowodniono, że stopień zmniejszenia ryzyka sercowo- naczyniowego w wyniku leczenia hipotensyjnego zależy od osiągniętych wartości ciśnienia tętniczego. Preparaty stanowiące kombinację leków hipotensyjnych w stałych, małych dawkach stworzyły nowe możliwości terapii nadciśnienia tętniczego. Głównym celem niniejszego badania była ocena skuteczności hipotensyjnej i tolerancji preparatu Noliprel (0,625 mg indapamidu i 2 mg peryndoprylu) w leczeniu chorych na nadciśnienie tętnicze łagodne lub umiarkowane ze współistniejącą cukrzycą i/lub chorobą wieńcową, i/lub niewydolnością nerek. Materiał i metody Badanie przeprowadzono jako wieloośrodkową próbę, o zasięgu ogólnopolskim, w poradniach specjalistycznych. Leczenie trwało 12 tygodni i poprzedzone było 2-tygodniowym okresem selekcji. W okresie leczenia chorzy otrzymywali Noliprel w dawce 1 tabletka dziennie. U chorych, u których po 6 tygodniach nie uzyskano dostatecznej kontroli ciśnienia tętniczego, dawkę Noliprelu zwiększono do 2 tabletek dziennie. Po 12 tygodniach leczenia (wizyta W 12) badacze ocenili skuteczność i tolerancję zastosowanej terapii hipotensyjnej, a dodatkowo poproszono chorych o dokonanie subiektywnej oceny tolerancji leczenia. Wyniki W badaniu wzięło udział 489 chorych na nadciśnienie tętnicze z towarzyszącą chorobą wieńcową (51%) i/lub cukrzycą typu 2 (49%), i/lub niewydolnością nerek (15%). Średnia redukcja ciśnienia tętniczego w całej populacji wyniosła 21/12 mm Hg (p < 0,01) i odpowiednio w grupie chorych z chorobą niedokrwienną - 19/12 mm Hg (p < 0,01), u chorych na cukrzycę - 22/11 mm Hg (p < 0,01) i 21/14 mm Hg u chorych z niewydolnością nerek. U 80,1% pacjentów uzyskano redukcję ciśnienia tętniczego do wartości < 90 mm Hg (u chorych z cukrzycą < 85 mm Hg) lub D DBP ł 10 mm Hg. W całej badanej populacji, jak również w poszczególnych grupach, uzyskano znamienną redukcję ciśnienia tętna. Zarówno w całej badanej populacji, jak i w grupach ryzyka stężenia glukozy, kreatyniny oraz cholesterolu nie uległy istotnym statystycznie zmianom. Jedynie 5 chorych (1%) wymagało suplementacji potasu w 12 tygodniu terapii. Skuteczność terapii Noliprelem 93% lekarzy oceniło jako bardzo dobrą lub dobrą; 99% chorych i 98% lekarzy oceniło tolerancję leczenia jako bardzo dobrą i dobrą. Wnioski U chorych na łagodne i umiarkowane nadciśnienie tętnicze z towarzyszącą chorobą wieńcową i/lub cukrzycą typu 2, i/lub niewydolnością nerek Noliprel stanowi bardzo interesującą opcję terapeutyczną, będąc lekiem skutecznym, dobrze tolerowanym i neutralnym metabolicznie.Background In the majority of patients arterial hypertension is combined with other disorders that increase its effect on the function of the cardiovascular system. In patients with cardiovascular risk factors as diabetes, coronary artery diseases or renal failure, the optimal control of blood pressure is very important. It has been proven that the decrease in the cardiovascular risk caused by the hypotensive treatment depends on the achieved arterial blood pressure. The combination of fixed low dose of hypotensive drugs created new opportunities in the treatment of arterial hypertension. The main objective of this study was to evaluate the hypotensive efficacy and tolerance of Noliprel (0,625 inapamide and 2 mg peryndopryl) in patients with mild or moderate arterial hypertension with diabetes and/or coronary artery disease and/or renal failure. Material and methods This is a multicenter study performed in different Polish in specialistic outpatient clinics. The treatment was continued over 12 weeks and preceded by a 2-week selection period. During the treatment phase the patients were given Noliprel in the dose of 1 tablet daily. In patients that after 6 weeks did not reach an appropriate control of the arterial blood pressure the Noliprel dose was increased to 2 tablets daily. After 12 weeks of treatment (W 12 visit) investigators assessed the efficacy and tolerance of the used hypotensive treatment. Patients were also asked to assess the subjective tolerance of the treatment. Results Four hundred eighty-nine patients with arterial hypertension and coronary artery disease (51%) and/or type 2 diabetes (49%) and/or renal failure (15%) participated in the study. The mean reduction of the blood pressure was: 21/12 mm Hg (p < 0,01) in the whole study population, 19/12 (p < 0,01) in the group of patients with ischemic heart disease, 22/11 (p < 0,01) in the group of patients with diabetes and 21/14 in patients with renal failure. In 80,1% of patients the reduction of the diastolic blood pressure to < 90 mm Hg (in patients with diabetes to < 85 mm Hg) or the decrease of the DBP ł10 mm Hg were achieved. In the entire population as in the subgroups a significant reduction of the pulse pressure was attained. No statistically significant changes of glucose, creatinine and cholesterol level were found in the whole population and in the subgroups. Only 5 patients (1%) required potassium supplementation in the week 12 of the treatment. The efficacy of Noliprel treatment was assessed by 93% of patients as very good or good. The tolerance of the treatment was assessed by 99% of patients and 98% of study doctors as very good or good. Conclusions Noliprel is a very interesting therapeutic option in patients with mild or moderate arterial hypertension with concomitant coronary artery disease and/or type 2 diabetes and/or renal failure because it is an effective, well tolerated and metabolically neutral preparation

NT-proBNP level in the diagnosis of isolated left ventricular diastolic dysfunction in patients with documented coronary artery disease

Background: The diagnostic value of NT-proBNP for left ventricular (LV) systolic dysfunction is well established. However, its role for diastolic dysfunction (DD) diagnosis in patients with preserved systolic function has not been clearly defined. Methods: A total of 83 patients with documented coronary arterial disease following anterior myocardial infarction and with a left ventricular ejection fraction (LVEF) > 45% were enrolled. According to echocardiographic mitral inflow and right upper pulmonary vein flow, DD was excluded in 32 patients (group A). The patients with DD were divided into three subgroups: B1 - 38 patients with impaired relaxation, B2 - 8 patients with pseudonormalisation and B3 - 7 patients with restrictive inflow. In all patients E-wave propagation (Vp) and NT-proBNP were determined. Results: Mean LVEF was 56.2 &plusmn; 9% and did not differ between the subgroups. NT-proBNP levels were 107 &plusmn; 101 pg/ml in group A, 299 &plusmn; 281 pg/ml in B1, 734 &plusmn; 586 pg/ml in B2 (p < 0.05 vs. A) and 2322 &plusmn; 886 pg/ml in B3 (p < 0.01 vs. A and p < 0.01 vs. B2). Propagation Vp was 69 &plusmn; 21 cm/s, 56 &plusmn; 20 cm/s, 53 &plusmn; 17 cm/s (p < 0.05 vs. A) and 44 &plusmn; 11 cm/s (p < 0.01 vs. A) respectively. A positive correlation was found for DD degree with NT-proBNP level (r = 0.66; p < 0.001) and negative with Vp (r = &#8211;0.41; p < 0.001). ROC curves were constructed to determine the NT-proBNP level cut-off point for DD (> 131 pg/ml, area under the curve: 0.63) and advanced restrictive DD (> 1670 pg/ml, area under the curve: 0.83) diagnosis. Sensitivity, specificity, accuracy and positive and negative predictive values were 71%, 50%, 63%, 69%, 52% and 57%, 99%, 95%, 80%, 96% respectively. Conclusions: In patients with coronary artery disease and preserved LV systolic function a single NT-proBNP measurement helps to identify those with isolated DD, especially those with advanced restriction