The use of rotational atherectomy in high-risk patients: results from a high-volume centre

Background: Rotational atherectomy (RA) is indicated for fibrocalcified lesions when traditional percutaneous coronary intervention (PCI) could not be successfully performed. In some of the high-risk patients the RA procedure is the last resort for successful revascularisation. Such patients are, among others, those in whom coronary artery bypass grafting (CABG) is not feasible.Aim: The aim of the study was to assess in-hospital and one-year outcomes of PCI with RA in high-risk patients without other revascularisation options (RA-only group), in comparison to lower-risk patients undergoing RA.Methods: We evaluated data of 207 consecutive patients who underwent PCI with RA. Primary endpoints were one-year all-cause mortality and one-year major adverse cardiac events (MACEs). Secondary endpoints were in-hospital outcomes.Results: During the study 35% of patients fulfilled the inclusion criteria to the high-risk group. Those patients had significantly lower left ventricular ejection fraction, more often prior CABG, higher admission glucose level, and higher EuroSCORE II and Syntax Score. Procedural success was similar in both groups (85% in RA-only group vs. 91% in remaining patients, p = 0.18). In-hospital outcomes were similar, except more frequent no/slow-flow phenomenon in the RA-only group. The MACE and mortality rates in one-year follow-up were not statistically different in both groups (19% vs. 18%, p = 0.82 and 11% vs. 9%, p = 0.64, respectively).Conclusions: Despite the high-risk characteristics of the study subgroup, no significant differences between in-hospital and one-year outcomes were found in comparison to lower-risk RA patients. Complex PCI with RA in patients without other revascularisation options should be taken into consideration

Pacjenci z nasilonymi zwapnieniami w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie, poddawani zabiegom angioplastyki wieńcowej z powodu zawału serca cechują się złym rokowaniem w obserwacji odległej

Background: To assess the influence of severe target lesion calcification (TLC) on the outcomes of patients undergoing percutaneous coronary interventions (PCI) due to acute myocardial infarction (AMI). Aim: Contemporary data concerning coronary artery calcifications (CAC) are based on pooled analyses from randomised trials with short follow-up. We still lack the knowledge on how CAC in target lesions affect long-term prognosis of patients with AMI in everyday practice. Methods: We evaluated clinical and laboratory data of 206 consecutive patients who underwent coronary angiography and PCI due to AMI. Primary endpoints were all-cause death and recurrent hospitalisations due to acute coronary syndrome (ACS). Results: Severe TLC lesions were present in 17% of patients. These patients were older (71 vs. 65 years, p = 0.02) and more often diagnosed with non-ST segment elevation myocardial infarction (77% vs. 58%, p = 0.03). Patients with severe TLC had lower rates of PCI success (80% vs. 97%, p < 0.0001) and less often achieved full revascularisation during index procedure (14% vs. 41%, p = 0.003). During 30 months follow-up patients with severe TLC more often suffered from another ACS (37% vs. 13%, p = 0.0005) and had higher all-cause mortality (31% vs. 16%, p = 0.04). Multivariate Cox regression model showed severe TLC to be an independent predictor of another ACS (HR 2.8; 95% CI 1.4–5.6; p = 0.004). Conclusions: Severe TLC are not uncommon in patients with ACS. The presence of severe TLC is a prognostic factor of another ACS in AMI patients undergoing PCI.Wstęp: Aktualne dane dotyczące wyników leczenia przezskórnego pacjentów z nasilonymi zwapnieniami w tętnicach wieńcowych pochodzą z badań klinicznych o krótkim okresie obserwacji. Nadal brakuje aktualnych informacji na temat odległych wyników zabiegów angioplastyki u chorych z zawałem serca i nasilonymi zwapnieniami w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie. Cel: Celem pracy była ocena częstości występowania i wpływu na odległe wyniki leczenia przezskórnego nasilonych zwapnień w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie u pacjentów hospitalizowanych z powodu zawału serca. Metody: Oceniono dane kliniczne i zabiegowe 206 kolejnych pacjentów poddanych zabiegom angioplastyki wieńcowej z powodu zawału serca. Pierwszorzędowymi punktami końcowymi były zgon z dowolnej przyczyny i kolejna hospitalizacja z powodu ostrego zespołu wieńcowego. Wyniki: Nasilone zwapnienia w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie były obecne u 17% chorych. Pacjenci ci byli starsi (71 vs. 65 lat; p = 0,02) i częściej hospitalizowani z rozpoznaniem zawału serca bez uniesienia odcinka ST. Skuteczność zabiegów angioplastyki wieńcowej (80% vs. 97%; p < 0,0001) oraz odsetek pełnej rewaskularyzacji podczas pierwszego zabiegu (14% vs. 41%; p = 0,003) były również niższe w tej grupie chorych. Podczas 30-miesięcznej obserwacji osoby z nasilonymi zwapnieniami w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie częściej doznawali kolejnego ostrego zespołu wieńcowego (37% vs. 13%; p = 0,0005) oraz charakteryzowali się wyższą śmiertelnością całkowitą (31% vs. 16%; p = 0,04). Wieloczynnikowy model regresji Coxa wskazał nasilone zwapnienia w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie jako niezależny predyktor kolejnej hospitalizacji z powodu ostrego zespołu wieńcowego (HR 2,8; 95% CI 1,4–5,6; p = 0,004). Wnioski: Nasilone zwapnienia w naczyniu odpowiedzialnym za niedokrwienie nie są rzadkim zjawiskiem u chorych hospitalizowanych z powodu zawału serca. Ich obecność jest czynnikiem predykcyjnym wystąpienia kolejnego ostrego zespołu wieńcowego w tej populacji pacjentów