Hot Air Drying of Green Table Olives

The characteristics of hot air-drying of green table olives (Domat variety) by using a tray dryer were studied. Air temperature varied from 40 to 70 °C with an air velocity of 1 m/s. Drying rate curves were determined and quality of dried green olives was evaluated by instrumental analysis (bulk density, particle density, porosity, shrinkage, moisture content, water activity, colour value, protein content, oil content, peroxide value and acidity). Consumers’ acceptance test and microbiological analysis were also applied

Hot Air Drying of Green Table Olives

The characteristics of hot air-drying of green table olives (Domat variety) by using a tray dryer were studied. Air temperature varied from 40 to 70 °C with an air velocity of 1 m/s. Drying rate curves were determined and quality of dried green olives was evaluated by instrumental analysis (bulk density, particle density, porosity, shrinkage, moisture content, water activity, colour value, protein content, oil content, peroxide value and acidity). Consumers’ acceptance test and microbiological analysis were also applied

Comparison of Clinical, Instrumental and Imaging Methods in Diagnosis of Temporomandibular Disorders

Svrha: Osim kliničke procjene u ovom se radu željelo procijeniti i snimke kondilarnih kretnji dobivenih kompjutorskom aksiografi jom u slučaju temporomandibularnih poremećaja kod zdravih osoba i dislokacije diska te prema njihovoj težini rangirane MR-snimke tragova dobivenih u drugim položajima zgloba. Materijal i metode: Analizirano je 18 slučajeva s mišićnim poremećajima (16 ženskih i 2 muška pacijenta prosječne dobi 32,06±15,99) i 11 pacijentica (prosječna dob 25,27±10,05) kod kojih su na pregledu magnetskom rezonancijom bili uočeni različiti stupnjevi intrakapsularnih poremećaja. U kontrolnoj skupini bilo je 6 žena te 4 muškarca prosječne dobi 22,20±2,39. Svi su bili na kompjutorskoj aksiografi ji. Analizirane su i magnetske snimke pacijentata s intrakapsularnim poremećajima. Proučavani su i zvuk zgloba te raspon kretanja mandibule. Podaci su obrađeni statistički (Mann-Whitneyevim U testom, Student t-testom, One-way ANOVA-om i Chi-Squarom α=0,05). Rezultati: Razlike u kretnji otvaranja usta između (dviju) skupina s TMP-om i one kontrolne bile su neznatne (p=0,27). Kad je riječ o čeljusnim zglobovima, razlike između skupina s unutarnjim poremećajem i onih s mišićnim bile su također beznačajne (p=0,09). Kod asimptomatske kontrolne skupine duljina staze čeljusnih zglobova bila je uglavnom simetrična i normalnog raspona. Duljina staze kod skupine s mišićnim poremećajem bila je općenito slična onoj u kontrolnoj skupini, ali kretnje, kad su se ponavljale, nisu bile tako dobre kao kod kontrolne skupine. Duljine staze kod pacijenata s različitim stupnjevima poremećaja dijagnosticiranih magnetskom rezonancijom, bile su kraće od normalnih i bilo je odstupanja, pa i križanja puteva. Zaključak: Osim pažljivog kliničkog pregleda, koristile su se i dijagnostičke tehnike temeljene na promjeni funkcije te sustavi za analizu slika. Koštane strukture, posebice meka tkiva čeljusnih zglobova, mogu se pregledati magnetskom rezonancijom te se može ocijeniti njihov međusobni odnos. Kod metode koja daje podatke o funkcionalnom stanju zgloba, mogu se dobiti objektivni podaci te odrediti postupak liječenja.Objective: In addition to the clinical evaluation, it was aimed to assess the traces obtained by computerized axiography of the condylar movements in temporomandibular disorders (TMD) in healthy individuals together with disc displacements and staged MRI images of these traces obtained in other joint positions. Material and Methods: 18 cases with muscle disorders (16 women and 2 men with mean ages; 32.06±15.99) and 11 cases (11 women, mean age 25.27 ±10.05) observed to have intraarticular disorders at different degrees as a result of MRI evaluation. The control group consisted of 10 cases (6 women and 4 men with mean ages; 22.20 ±2.39). Computerized axiography recordings of all cases were taken. MRI images taken from the cases with intraarticular disorders were evaluated. Joint sounds and mandibular range of motion were evaluated. Data were analyzed statistically. (Mann Whitney-U, Student t-test, One-way ANOVA and Chi-Square α=0.05). Results: The differences between TMD groups and control groups as regards the degrees of mouth opening movement were insignificant (p=0.27). The difference between the internal derangement and muscle disorder groups regarding TMJ sounds were insignificant (p=0.09). The length of the tracings of the asymptomatic control group as regards TMJs was generally symmetrical and in normal range. The tracings of the muscle disorder group were generally similar to those of the control group, however, the reproducibility of the movement was not as good as that in the control group. The tracings of patients with different stages as diagnosed by MRI were shorter than normal, and deviations on pathways in all cases, and crossings in some, were observed. Conclusion: In addition to careful clinical evaluation, function-based diagnosis techniques and imaging systems were utilised. Bony structures and especially soft tissues of the TMJ can be examined by means of MRI and the relations of the tissues with each other can be evaluated. In the method rendering information about the functional condition of the joint, objective data can be filed and the process of treatment can be evaluated

Yakala-tekrar yakala (capture-recapture) yöntemine ilişkin bir simulasyon araştırması

Bu tezde, çoklu örnekleme sürecinde doğum, ölüm ve göç gibi etmenlerle populasyonda bulunan birey sayısının değişmediği kabul edilen kapalı populasyonlarda, yakala-tekrar yakala yöntemini kullanarak populasyon büyüklüğünü tahmin etmeye ilişkin istatistiksel modeller ele alınmıştır. Bireylerin yakalanma olasılıklarında varyasyona neden olan heterojenik,davranış ve zaman faktörlerinin varlığına ve yokluğuna göre tanımlanmış olan sekiz kapalı populasyon modelinin tümü kavramsal olarak açıklanmıştır. Üç varyasyon kaynağının varlığını kabul eden en genel model dışındaki yedi populasyon modeline yönelik, populasyon büyüklük tahminleyicileri incelenmiştir. Tahminleme yöntemlerinin, değişik yakalama olasılıkları ve populasyon büyüklüklerindeki performanslarını değerlendirmek amacıyla bilgisayar ortamında simülasyon denemeleri gerçekleştirilmiştir. Simülasyon yoluyla yakala-tekrar yakala yöntemine dayalı verilerin elde edilmesinde ve bu verileri kullanarak populasyon büyüklük tahminlerinin hesaplanmasında CAPTURE Programı kullanılmıştır. Simulasyonlar sonucunda, aynı yakalama olasılığında populasyon büyüklüğünün artmasıyla yakalanabilir durumdaki birey sayısındaki artışa bağlı olarak, tahminlerdeki yanlılığın azaldığı gözlenmiştir. 0.05 ortalama yakalama olasılığı düzeyinde tüm populasyon büyüklüklerinde elde edilen tahminlerin, populasyon parametresi hakkında güvenilir sonuçlar vermediği, ancak olasılıklardaki artış sonucunda örnek hacmini artması ile tahminlerdeki yanlılığın düştüğü belirlenmiştir

Yakala-tekrar yakala yöntemine ilişkin kapalı populasyon modelleri

In this study, the capture-recapture method has been studied to estimate the population size in closed populations. in these populations, it is assumed that the number of individuals do not change with factors like birth, death and migration in the sampling process. Eight closed population models that are defined according to the absence and presence of the time, behavior and heterogenity factors which cause variations in capture probabilities of the individuals, have been conceptually studied.Bu çalışmada, örnekleme süresince doğum, ölüm ve göç gibi etmenlerle populasyonda bulunan birey sayısının değişmediği kabul edilen kapalı populasyonlarda, populasyonda bulunan birey sayısını tahmin etmeye yönelik olarak kullanılan yakala-tekrar yakala yöntemi ele alınmıştır. Bireylerin yakalanma olasılıklarında varyasyona neden olan zaman, davranış ve heterojenlik faktörlerinin varlığına ve yokluğuna göre tanımlanmış olan sekiz kapalı populasyon modeli, kavramsal olarak açıklanmıştır

Nöbet öncesi ve sonrası hemşirelerde alt ekstremite venöz Dupleks ultrasonografi bulguları

Background: This study aims to investigate whether prolonged standing changed Duplex ultrasonography findings in nurses using two different reflux provocation techniques and to assess whether the findings of these techniques were in agreement.Methods: Between February 2014 and July 2014, 32 nurses (30 females, 2 males; mean age 31.3;plusmn;5.1 years; range 23 to 46 years) with a total of 64 lower extremities were evaluated prospectively using the Duplex ultrasonography before and after 12 hour nightshifts. Ultrasonographic examinations were performed by a single radiologist under similar conditions. Duration of working of the nurses was noted and examined prior to nightshifts and immediately following the nightshifts. Reflux was provoked by manual compression and Valsalva maneuver. Pretibial edema noted. Spectral data were obtained from deep and superficial vein segments.Results: Prior to nightshifts, there was edema in only one nurse; however, bilateral edema developed in five additional nurses after nightshifts (p=0.002). Working duration of nurses with pretibial edema was significantly longer. In all vein segments, we found no significant differences in measurements before and after nightshifts using either technique (p;gt;0.05). Manual compression and Valsalva maneuver showed either ;quot;no;quot; or ;quot;poor;quot; agreement in deep veins, while they showed either ;quot;fair;quot; or ;quot;good;quot; agreement in superficial veins.Conclusion: Our study results show that both reflux provocation techniques yield similar outcomes before and after nightshifts with significantly increased pretibial edema after nightshifts.Amaç: Bu çalışmada hemşirelerde iki farklı reflü provokasyon tekniği kullanılarak uzun süre ayakta kalmanın Dupleks ultrasonografi sonuçlarını değiştirip değiştirmediği araştırıldı ve bu tekniklerin sonuçlarının birbiriyle uyumlu olup olmadığı değerlendirildi.Ça lış ma pla nı: Şubat 2014 - Temmuz 2014 tarihleri arasında, 12 saatlik nöbet öncesi ve sonrasında Dupleks ultrasonografi ile 32 hemşirenin (30 kadın, 2 erkek; ort. yaş 31.3±5.1 yıl; dağılım 23-46 yıl) 64 alt ekstremitesi ileriye dönük olarak değerlendirildi. Ultrasonografik incelemeler aynı radyolog tarafından benzer koşullarda gerçekleştirildi. Hemşirelerin çalışma süresi kaydedildi ve nöbet öncesi ve nöbetin hemen sonrasında incelendi. Manuel kompresyon ve Valsalva manevrası ile reflü provoke edildi. Pretibiyal ödem kaydedildi. Spektral veriler, derin ve yüzeyel ven segmentlerinden elde edildi.Bul gu lar: Nöbet öncesinde sadece bir hemşirede ödem vardı; ancak, nöbet sonrası ek olarak beş hemşirede iki taraflı ödem gelişti (p=0.002). Pretibiyal ödemli hemşirelerin çalışma süresi, anlamlı düzeyde daha uzundu. Tüm segmentlerde, iki teknik ile de nöbet öncesi ve sonrası ölçümlerde anlamlı bir fark yoktu (p>0.05). Manuel kompresyon ve Valsalva manevrası teknikleri derin venlerde "hiç" ya da "zayıf" uyumluluk gösterirken, yüzeyel venlerde bu "makul" veya "iyi" uyumluluk gösterdi.So nuç: Çalışma bulgularımız, nöbet sonrasında pretibiyal ödemde anlamlı artış ile her iki reflü provokasyon tekniğinin de nöbet öncesi ve sonrası benzer sonuçlar verdiğini göstermektedir