Tapes, transcripts and trials:The routine contamination of police interview evidence

This article addresses a serious, but currently unacknowledged, problem of evidential consistency regarding police-suspect interview evidence. It sheds light on flaws in current criminal procedure through the lens of linguistics, focusing on key stages of currently accepted practice which fly in the face of what linguists have long known about language. It demonstrates that, in stark contrast to the strict principles of preservation applied to physical evidence, interview data go through significant transformation between their creation in the interview room and their presentation in the courtroom, especially through changes in format between written and spoken text. It argues that, despite the safeguards provided by PACE 1984, there is nonetheless a level of routine distortion and contamination unintentionally built in to the current system of presenting police interviews as evidence in England & Wales

Two integrated and highly predictive functional analysis-based procedures for the classification of MSH6 variants in Lynch syndrome

Purpose: Variants in the DNA mismatch repair (MMR) gene MSH6, identified in individuals suspected of Lynch syndrome, are difficult to classify owing to the low cancer penetrance of defects in that gene. This not only obfuscates personalized health care but also the development of a rapid and reliable classification procedure that does not require clinical data. Methods: The complete in vitro MMR activity (CIMRA) assay was calibrated against clinically classified MSH6 variants and, employing Bayes’ rule, integrated with computational predictions of pathogenicity. To enable the validation of this two-component classification procedure we have employed a genetic screen to generate a large set of inactivating Msh6 variants, as proxies for pathogenic variants. Results: The genetic screen-derived variants established that the two-component classification procedure displays high sensitivities and specificities. Moreover, these inactivating variants enabled the direct reclassification of human variants of uncertain significance (VUS) as (likely) pathogenic. Conclusion: The two-component classification procedure and the genetic screens provide complementary approaches to rapidly and cost-effectively classify the large majority of human MSH6 variants. The approach followed here provides a template for the classification of variants in other disease-predisposing genes, facilitating the translation of personalized genomics into personalized health care

Protocol for Physiotherapy OR Tvt Randomised Efficacy Trial (PORTRET): a multicentre randomised controlled trial to assess the cost-effectiveness of the tension free vaginal tape versus pelvic floor muscle training in women with symptomatic moderate to severe stress urinary incontinence

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Stress urinary incontinence is a common condition affecting approximately 20% of adult women causing substantial individual (quality of life) and economic (119 million Euro/year spent on incontinence pads in the Netherlands) burden. Pelvic floor muscle training (PFMT) is regarded as first line treatment, but only 15-25% of women will be completely cured. Approximately 65% will report that their condition improved, but long term adherence to treatment is problematic. In addition, at longer term (2-15 years) follow-up 30-50% of patients will end up having surgery. From 1996 a minimal invasive surgical procedure, the Tension-free Vaginal Tape (TVT) has rapidly become the gold standard in surgical treatment of stress urinary incontinence. With TVT 65-95% of women are cured. However, approximately 3-6% of women will develop symptoms of an overactive bladder, resulting in reduced quality of life. Because of its efficacy the TVT appears to be preferable over PFMT but both treatments and their costs have not been compared head-to-head in a randomised clinical trial.</p> <p>Methods/Design</p> <p>A multi-centre randomised controlled trial will be performed for women between 35 - 80 years old with moderate to severe, predominantly stress, urinary incontinence, who have not received specialised PFMT or previous anti-incontinence surgery. Women will be assigned to either PFMT by a specialised physiotherapist for a standard of 9-18 session in a period of 6 months, or TVT(O) surgery. The main endpoint of the study is the subjective improvement of urinary incontinence. As secondary outcome the objective cure will be assessed from history and clinical parameters. Subjective improvement in quality of life will be measured by generic (EQ-5D) and disease-specific (Urinary Distress Inventory and Incontinence Impact Questionnaire) quality of life instruments. The economical endpoint is short term (1 year) incremental cost-effectiveness in terms of costs per additional year free of urinary incontinence and costs per Quality Adjusted Life Years (QALY) gained. Finally, treatment strategy and patient characteristics will be combined in a prediction model, to allow for individual treatment decisions in future patients. Four hundred female patients will be recruited from over 30 hospitals in the Netherlands</p> <p>Trial registration</p> <p>Nederlands trial register: NTR 1248</p

Haalbaarheidstudie Landelijke Informatienetwerk Huisartsenpost (LINHAP).

Deze vraag is nu nog niet makkelijk te beantwoorden. In een pilotproject onderzocht het NIVEL hoe dit wel zou kunnen. Met welke problemen gaan mensen naar de huisartsenpost? Zijn dat andere problemen dan in de reguliere huisartsenpraktijk? In hoeverre komen mensen nu naar de huisartsenpost waar ze eerder naar de spoedeisende hulp gingen? Komt men ’s avonds voor vragen waar men eerder overdag mee naar de eigen huisarts ging? Dit soort belangrijke vragen zijn nu nog niet te beantwoorden, althans niet met gegevens die routinematig op huisartsenposten worden geregistreerd, vooral omdat de klacht of diagnose waarmee mensen naar de huisartsenpost komen (nog) niet met standaardcodes wordt vastgelegd. Het is wel belangrijk dat die antwoorden er komen. Sinds eind jaren '90 nemen huisartsenposten een steeds belangrijker plaats in binnen de huisartsenzorg. Sinds januari 2003 is meer dan 90 procent van de huisartsen aangesloten bij een centrale huisartsenpost. Informatie over de aard, kwaliteit en omvang van de zorgverlening in huisartsenposten is op dit moment echter nog versnipperd; een representatief beeld van de situatie in Nederland als geheel ontbreekt. Dat is een belemmering voor de afstemming tussen alle partijen die betrokken zijn bij het leveren van spoedeisende zorg buiten kantooruren: zorginstellingen, zorgverleners en zorgverzekeraars. Een goede afstemming is nodig om te kunnen ingrijpen als er bijvoorbeeld er een verschuiving van zorg van de reguliere huisartsenzorg naar de huisartsenposten blijkt te ontstaan (de huisartsenpost als ‘avondwinkel’). Een goed registratiesysteem maakt het ook mogelijk om te zien, en zonodig bij te sturen, als het geven van spoedeisende hulp verschuift van de ziekenhuizen naar de huisartsenposten of andersom. Een LINHAP (Landelijk InformatieNetwerk Huisartsenposten) zou tezamen met het reeds bestaande LINH (Landelijk Informatienetwerk Huisartsenzorg) en de bestaande registratie in de spoedeisende hulp (Letsel Informatie Systeem van de Stichting Consument en Veiligheid) een compleet beeld geven van de huisartsenzorg in Nederland en van de zorgverlening in de spoedeisende keten. Met de gegevens die huisartsenposten al wel routinematig vastleggen, kunnen vragen worden beantwoord als: Welke patiënten komen er op de huisartsenpost? Zo blijken vrouwen er meer gebruik van te maken dan mannen, en is ruim 20 procent van de contacten ten behoeve van 0- tot 10-jarigen. Dat is iets meer dan het percentage contacten voor 60-plussers. En: Wordt er in achterstandswijken meer of minder gebruik gemaakt van de zorg op huisartsenposten? Een betere afstemming tussen de posten over wat er op welke manier wordt geregistreerd, zal de bruikbaarheid van de gegevens voor onderzoek en het beleid van de posten echter sterk kunnen vergroten. Dat blijkt uit onderzoek van het onderzoeksinstituut NIVEL (Nederlands Instituut voor Onderzoek van de Gezondheidszorg) en het Centre for Quality of Care Research (WOK) in opdracht van de Vereniging Huisartsenposten Nederland (VHN) . Er werd een analyse gemaakt van routinematig vastgelegde registratiegegevens van de 205.000 contacten die in 2003 plaatsvonden op 3 huisartsenposten. NIVEL-projectleider Robert Verheij: ‘Er is al een standaard voor de uitwisseling van gegevens tussen huisartsenposten en praktijken, maar die gebruikt nog niet iedereen. Naar verwachting zal het aantal artsen dat de standaardcodes hanteert de komende jaren sterk toenemen, met name onder invloed van de voorgenomen landelijke invoering van het elektronisch patiëntendossier.’ Sinds januari 2003 is meer dan 90 procent van de huisartsen aangesloten bij een centrale huisartsenpost, waar een klein team van artsen, doktersassistenten en chauffeurs dienstdoet voor 100.000 tot 500.000 patiënten. Bijna iedereen die buiten werktijden dringend een huisarts nodig heeft kan dus van een huisartsenpost gebruikmaken. Hoewel huisartsenposten een belangrijke rol spelen in de gezondheidszorg, is informatie over de aard en omvang van deze zorg versnipperd en alleen lokaal geldig. Het NIVEL heeft daarom samen met het WOK gekeken of het mogelijk is met routinematig geregistreerde gegevens een landelijk registratienetwerk van huisartsenposten (LINHAP) op te zetten. LINHAP zou informatie moeten verzamelen over de aard (soorten contacten, urgentie, gepresenteerde gezondheidsproblemen), de omvang (contactfrequenties, werklast) en de kwaliteit van de zorg die verleend wordt op huisartsenposten. Het NIVEL heeft samen met het Centre for Quality of Care Research (WOK) al een vergelijkbaar netwerk: het Landelijk InformatieNetwerk Huisartsenzorg (LINH). Dat levert al sinds midden jaren ‘90 informatie over morbiditeit, aantallen contacten, verwijzingen en prescripties in de reguliere huisartsenzorg. LINHAP zou samen met LINH een volledig beeld kunnen schetsen van de huisartsenzorg in Nederland

Diagnosis at the microscope: a workplace study of histopathology

Histopathologists diagnose cancer and other diseases by using a microscope to examine glass slides containing thin sections of human tissue. Technological advances mean that it is now possible to digitise the slides so that they can be viewed on a computer, promising a number of benefits in terms of both efficiency and safety. Despite this, uptake of digital microscopy for diagnostic work has been slow, and research suggests scepticism and uncertainty amongst histopathologists. In order to design a successful digital microscope, one which fits with the work practices of histopathologists and which they are happy to use within their daily work, we have undertaken a workplace study of a histopathology department. In this paper, we present the findings of that study and discuss the implications of these findings for the design of a digital microscope. The findings emphasise the way in which a diagnosis is built up as particular features on the glass slides are noticed and highlighted and the various information sources that are drawn on in the process of making a diagnosis

Characterization of defense responses against bacterial pathogens in duckweeds lacking EDS1

ENHANCED DISEASE SUSCEPTIBILITY 1 (EDS1) mediates the induction of defense responses against pathogens in most angiosperms. However, it has recently been shown that a few species have lost EDS1. It is unknown how defense against disease unfolds and evolves in the absence of EDS1. We utilize duckweeds; a collection of aquatic species that lack EDS1, to investigate this question. We established duckweed-Pseudomonas pathosystems and used growth curves and microscopy to characterize pathogen-induced responses. Through comparative genomics and transcriptomics, we show that the copy number of infection-associated genes and the infection-induced transcriptional responses of duckweeds differ from other model species. Pathogen defense in duckweeds has evolved along different trajectories than in other plants, including genomic and transcriptional reprogramming. Specifically, the miAMP1 domain-containing proteins, which are absent in Arabidopsis, showed pathogen responsive upregulation in duckweeds. Despite such divergence between Arabidopsis and duckweed species, we found conservation of upregulation of certain genes and the role of hormones in response to disease. Our work highlights the importance of expanding the pool of model species to study defense responses that have evolved in the plant kingdom independent of EDS1