USING ANCIENT MILITARY HANDBOOKS TO FIGHT MEDIEVAL BATTLES: TWO STRATAGEMS USED BY ALEXIOS I COMNENOS AGAINST THE NORMANS AND THE PECHENEGS

Ο Αλέξιος Κομνηνός χρησιμοποίησε σε δύο συγκεκριμένα τεχνάσματά του άμαξες, καθώς και τμήματα αμαξών, όπως τροχούς και άξονες, με αρκετά περίεργους και πρωτότυπους τρόπους, προκειμένου να επιτύχει τακτικό πλεονέκτημα στο πεδίο της μάχης. Στην πρώτη περίπτωση, σε μία ελάσσονα μάχη η οποία διεξήχθη το 1082 έξω από τα τείχη των — κατεχομένων από τους Νορμανδούς του Βοημούνδου — Ιωαννίνων, χρησιμοποίησε με μικρή επιτυχία άμαξες ως στατικά μέσα ανάσχεσης του επίφοβου βαρέος νορμανδικού ιππικού. Στη δεύτερη περίπτωση, κατά τη σύντομη πολιορκία του κάστρου της Τζουρουλού από τους Πετσενέγκους, το 1090, χρησιμοποίησε με μεγαλύτερη επιτυχία τμήματα τροχών από άμαξες κατά τέτοιο τρόπο ώστε να επιφέρει σύγχυση και αναταραχή στις τάξεις των πολυάριθμων νομάδων. Η Άννα Κομνηνή επαινεί τα τεχνάσματα του πατέρα της και τα χαρακτηρίζει πρωτότυπα προϊόντα της στρατηγικής διανοίας του Αλεξίου. Μία προσεκτικότερη, ωστόσο, έρευνα αρχαίων στρατηγικών πραγματειών φαίνεται να τη διαψεύδει με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο. Τα τεχνάσματα αυτά απαντούν σε πολύ αρχαιότερους συγγραφείς, όπως ο Ξενοφών, ο Πολύαινος, ο Αρριανός, ο Απολλόδωρος, αλλά και ο Προκόπιος, και μάλιστα με εντυπωσιακές ομοιότητες. Προκύπτουν, συνεπώς, τα εξής δύο συμπεράσματα· είτε, πρώτον, η ίδια η Άννα Κομνηνή γνώριζε τα συγκεκριμένα  χωρία των αρχαίων συγγραφέων και τα ενέταξε ηθελημένα, ελαφρώς παραλλαγμένα, στη διήγησή της, προκειμένου να εξυμνήσει τα κατορθώματα του πατέρα της, με συνέπεια η αυθεντικότητα τους να είναι αμφισβητήσιμη, είτε, δεύτερον, ο Αλέξιος Κομνηνός πραγματικά εφάρμοσε τα τεχνάσματα αυτά και συνεπώς είχε ο ίδιος ή οι κοντινοί του σύμβουλοι γνώση των αρχαίων αυτών κειμένων. Η πρόσβαση σε αυτά τα έργα επιτυγχανόταν, πιθανότατα, μέσα από τις πάμπολλες επιτομές και ανθολογίες τους οι οποίες χρονολογούνται από την βυζαντινή περίοδο. Ιδιαίτερα τα Στρατηγήματα του Πολυαίνου αποτέλεσαν αντικείμενο πολλών σταχυολογήσεων τόσο της ύστερης ρωμαϊκής όσο και της μέσης βυζαντινής περιόδου. Φαίνεται ότι ο συγκεκριμένος αυτοκράτορας και τα μέλη της στρατιωτικής αριστοκρατίας της περιόδου, με αυτό τον τρόπο είχαν άριστη γνώση των αρχαίων στρατιωτικών ιστορικών και αρκετών αρχαίων αποσπασμάτων στρατιωτικού ενδιαφέροντος, πέρα από τη μελέτη των βυζαντινών στρατηγικών εγχειριδίων (τα οποία άλλωστε σε συντριπτικό βαθμό στηρίζονταν σε αρχαία στρατηγικά και αποσπάσματα στρατιωτικών πραγματειών). Ο μεγάλος βαθμός εξάρτησης των Βυζαντινών από τα στρατιωτικά εγχειρίδια και πραγματείες ήταν ήδη γνωστός· αυτό που εντυπωσιάζει είναι η έκταση που είχε. Για κάθε πιθανό και απίθανο στρατιωτικό συμβάν, κατά τη διάρκεια μίας μάχης ή μίας εκστρατείας, οι Βυζαντινοί ήταν εξοπλισμένοι με γραπτές οδηγίες από τις οποίες  σπανίως παρέκκλιναν. Οι υψηλόβαθμοι βυζαντινοί στρατιωτικοί εκείνης της περιόδου, είχαν στη διάθεσή τους μία εξαιρετική στρατιωτική βιβλιογραφία στρατηγικών και τεχνασμάτων, την οποία χρησιμοποιούσαν ώστε να διεξάγουν τις πολεμικές τους επιχειρήσεις με τους πλέον ευνοϊκούς, για τους ίδιους, όρους

USING ANCIENT MILITARY HANDBOOKS TO FIGHT MEDIEVAL BATTLES: TWO STRATAGEMS USED BY ALEXIOS I COMNENOS AGAINST THE NORMANS AND THE PECHENEGS

Ο Αλέξιος Κομνηνός χρησιμοποίησε σε δύο συγκεκριμένα τεχνάσματά του άμαξες, καθώς και τμήματα αμαξών, όπως τροχούς και άξονες, με αρκετά περίεργους και πρωτότυπους τρόπους, προκειμένου να επιτύχει τακτικό πλεονέκτημα στο πεδίο της μάχης. Στην πρώτη περίπτωση, σε μία ελάσσονα μάχη η οποία διεξήχθη το 1082 έξω από τα τείχη των — κατεχομένων από τους Νορμανδούς του Βοημούνδου — Ιωαννίνων, χρησιμοποίησε με μικρή επιτυχία άμαξες ως στατικά μέσα ανάσχεσης του επίφοβου βαρέος νορμανδικού ιππικού. Στη δεύτερη περίπτωση, κατά τη σύντομη πολιορκία του κάστρου της Τζουρουλού από τους Πετσενέγκους, το 1090, χρησιμοποίησε με μεγαλύτερη επιτυχία τμήματα τροχών από άμαξες κατά τέτοιο τρόπο ώστε να επιφέρει σύγχυση και αναταραχή στις τάξεις των πολυάριθμων νομάδων. Η Άννα Κομνηνή επαινεί τα τεχνάσματα του πατέρα της και τα χαρακτηρίζει πρωτότυπα προϊόντα της στρατηγικής διανοίας του Αλεξίου. Μία προσεκτικότερη, ωστόσο, έρευνα αρχαίων στρατηγικών πραγματειών φαίνεται να τη διαψεύδει με τον πλέον εντυπωσιακό τρόπο. Τα τεχνάσματα αυτά απαντούν σε πολύ αρχαιότερους συγγραφείς, όπως ο Ξενοφών, ο Πολύαινος, ο Αρριανός, ο Απολλόδωρος, αλλά και ο Προκόπιος, και μάλιστα με εντυπωσιακές ομοιότητες. Προκύπτουν, συνεπώς, τα εξής δύο συμπεράσματα· είτε, πρώτον, η ίδια η Άννα Κομνηνή γνώριζε τα συγκεκριμένα  χωρία των αρχαίων συγγραφέων και τα ενέταξε ηθελημένα, ελαφρώς παραλλαγμένα, στη διήγησή της, προκειμένου να εξυμνήσει τα κατορθώματα του πατέρα της, με συνέπεια η αυθεντικότητα τους να είναι αμφισβητήσιμη, είτε, δεύτερον, ο Αλέξιος Κομνηνός πραγματικά εφάρμοσε τα τεχνάσματα αυτά και συνεπώς είχε ο ίδιος ή οι κοντινοί του σύμβουλοι γνώση των αρχαίων αυτών κειμένων. Η πρόσβαση σε αυτά τα έργα επιτυγχανόταν, πιθανότατα, μέσα από τις πάμπολλες επιτομές και ανθολογίες τους οι οποίες χρονολογούνται από την βυζαντινή περίοδο. Ιδιαίτερα τα Στρατηγήματα του Πολυαίνου αποτέλεσαν αντικείμενο πολλών σταχυολογήσεων τόσο της ύστερης ρωμαϊκής όσο και της μέσης βυζαντινής περιόδου. Φαίνεται ότι ο συγκεκριμένος αυτοκράτορας και τα μέλη της στρατιωτικής αριστοκρατίας της περιόδου, με αυτό τον τρόπο είχαν άριστη γνώση των αρχαίων στρατιωτικών ιστορικών και αρκετών αρχαίων αποσπασμάτων στρατιωτικού ενδιαφέροντος, πέρα από τη μελέτη των βυζαντινών στρατηγικών εγχειριδίων (τα οποία άλλωστε σε συντριπτικό βαθμό στηρίζονταν σε αρχαία στρατηγικά και αποσπάσματα στρατιωτικών πραγματειών). Ο μεγάλος βαθμός εξάρτησης των Βυζαντινών από τα στρατιωτικά εγχειρίδια και πραγματείες ήταν ήδη γνωστός· αυτό που εντυπωσιάζει είναι η έκταση που είχε. Για κάθε πιθανό και απίθανο στρατιωτικό συμβάν, κατά τη διάρκεια μίας μάχης ή μίας εκστρατείας, οι Βυζαντινοί ήταν εξοπλισμένοι με γραπτές οδηγίες από τις οποίες  σπανίως παρέκκλιναν. Οι υψηλόβαθμοι βυζαντινοί στρατιωτικοί εκείνης της περιόδου, είχαν στη διάθεσή τους μία εξαιρετική στρατιωτική βιβλιογραφία στρατηγικών και τεχνασμάτων, την οποία χρησιμοποιούσαν ώστε να διεξάγουν τις πολεμικές τους επιχειρήσεις με τους πλέον ευνοϊκούς, για τους ίδιους, όρους

Process design and supervision: A next generation simulation approach to digitalised manufacturing

Modern processes will increasingly have a digital counterpart which is an interactive representation of the physical system integrated into a digital environment. At the heart of this digital counterpart are simulators that use raw data and calculation models to automate supervision tasks and increase process autonomy. As such, simulators have become a critical part of process digitalisation. But, despite the exponential increase of digitalisation related research simulators have not evolved to fully utilise the latest practices for data value extraction. This research work examines the current role of simulation within digitalised systems, identifies state-of-the-art simulator structural components and proposes a design architecture for next generation simulators. The proposed architecture provides a structured way to develop next generation simulation systems. At the same time, it embeds the latest data science related technologies into the simulator and enables the integration of the simulator with modern edge or cloud systems. To achieve that, the simulator is broken down into five elements and the function of each element is specified based on system performance, digital environment compatibility and development ease. To demonstrate the effectiveness of the architecture, the author developed a vertical machining centre simulator that uses a mesh-based method to represent the process and the latest automated machine learning techniques to generate knowledge from the information extracted by the monitoring data. To verify the capabilities of the simulator a series of experiments were performed on a vertical machining system with a focus on spindle load measurement. The results show that the developed simulator estimates spindle load accurately despite input data noise and within the time restrictions occurring in real-time applications. All generated knowledge is stored and accessible for future simulator runs and finally, the system demonstrates its ability to extract value from all available data while reducing the raw data storage needs

Optimizing the number of acoustic emission sensors using the bees algorithm for detecting surface fractures

Non-destructive testing methods have gained popularity as they become more widely available. Although there are several techniques that could be used for this purpose, this paper focuses on acoustic emission sensors for detecting surface fractures and the use of the Bees Algorithm, a swarm-based technique, for optimizing the number of sensors required to reliably detect surface fractures. The paper describes the approach that has been used in this study where the dimension of the surface is specified by the user. The results show that, in theory and through simulation, that the Bees Algorithm is capable of determining the minimum number of sensors needed to locate the surface fracture with an acceptable level of accuracy. The method described could be used for the purpose of optimization in other engineering as well as non-engineering applications

The Role of Risk Aversion and Lay Risk in the Probabilistic Externality Assessment for Oil Tanker Routes to Europe

Oil spills are a major cause of environmental concern, in particular for Europe. However, the traditional approach to the evaluation of the expected external costs of these accidents fails to take into full account the implications of their probabilistic nature. By adapting a methodology originally developed for nuclear accidents to the case of oil spills, we extend the traditional approach to the assessment of the welfare losses borne by potentially affected individuals for being exposed to the risk of an oil spill. The proposed methodology differs from the traditional approach in three respects: it allows for risk aversion; it adopts an ex-ante rather than an ex-post perspective; it allows for subjective oil spill probabilities (held by the lay public) higher than those assessed by the experts in the field. In order to illustrate quantitatively this methodology, we apply it to the hypothetical (yet realistic) case of an oil spill in the Aegean Sea. We assess the risk premiums that potentially affected individuals would be willing to pay in order to avoid losses to economic activities such as tourism and fisheries, and non-use damages resulting from environmental impacts on the Aegean coasts. In the scenarios analysed, the risk premiums on expected losses for tourism and fisheries turn out to be substantial when measured as a percentage of expected losses; by contrast, they are quite small for the case of damages to the natural environment

La descripción de Anna Comneno de la batalla de Dirraquio. Similitudes con las descripciones de la batalla de Hasting tomadas de los cronistas anglo-normandos

The objective of this article is to highlight the striking similarities between the narratives of Anglo-Norman sources concerning the battle of Hastings (14 October of 1066), fought between the Normans of duke William of Normandy and the Anglo-Saxons of king Harold Godwinson and the narrative, respectively, of Anna Komnene for the battle of Dyrrachium (18 October of 1081), fought between the Normans of Robert Guiscard and the Byzantines of emperor Alexios I Komnenos. The author tries to support the theory that Anna Komnene made a deliberate attempt to incorporate in her narrative the central events and details of the battle of Hastings.El objetivo de este artículo es destacar las sorprendentes similitudes entre las narraciones de las fuentes anglo-normandas sobre la batalla de Hastings (14 de octubre de 1066), entre los normandos del duque Guillermo de Normandía y los anglosajones del rey Harold Godwinson, y la narración de Ana Comnena de la batalla de Durrachio (18 de octubre de 1081) entre los normandos de Robert Guiscard y los bizantinos del emperador Alexis I Comneno. El autor trata apoyar la teoría de que Ana Comnena hizo un intento deliberado de incorporar en su narrativa los eventos centrales y los detalles de la batalla de Hasting

Single combat in byzantine world (11th to 15th centuries)

This current project studies the cases of single combat from surviving written sources from the period of the Komnenian emperors to the downfall of the empire. An attempt was made to record and categorize them in order to draw useful conclusions about the effect of the duel on the Byzantine military tradition.Η παρουσα εργασία ερευνά τα περιστατικά μονομαχίας από την περίοδο των Κομνηνών αυτοκρατόρων μέχρι την κατάλυση της αυτοκρατορίας. Έγινε απόπειρα καταγραφής και ταξινόμησής τους σε κατηγορίες ώστε να εξαχθούν συμπεράσματα σχετικά με την επίδραση που άσκησε η μονομαχία στους κύκλους της βυζαντινής στρατιωτικής παράδοσης

An adaptive water consumption monitoring and conservation system

With the emergence of IoT, smart water monitoring systems have become widely available. Their operation is typically related to the detection of leaks and to water supply network management. These systems collect a large amount of data that can be used in new ways to improve current services and to introduce new functionalities for the user’s health and safety. This paper is reporting the findings of a research project that developed a state-of-the-art water monitoring system and explored new ways to use the generated data and the system’s capabilities. The project found that by grouping water consumption data into hourly intervals improves user understanding and provides enough detail to identify usage patterns. In addition, exploitation of the unique characteristics of the pipeline that was used for trials led to the development of a new small-leak detection method. The work expands system’s application to user health and safety and proposes two more applications with their respective algorithms. The first application produces early notifications when people who live alone stop doing basic water consuming tasks and potentially require health assistance. The second application monitors and prevents the growth of Legionella in the water supply system

Collaborative human-robot assembly: Methodology, simulation and industrial validation

This paper developed an approach to integrate a human-robot collaborative assembly with a manual production line. The integration was completed effectively by exploring several collaboration algorithms. The study was conducted to enhance the working environment by improving the productivity and the quality of the production. Variability in the assembly processes was reduced, thus improving product quality and reducing rejects and reworks. The automation or robot collaboration was evaluated on one of the existing assembly lines, to help worker reduce repetitive work and increase productivity, which will also help to save labor costs over the long term. The inspection outputs from a robot are easily accessible, providing the quantitative data, analysis of which will lead to continual improvement