Pancreatic surgery outcomes: multicentre prospective snapshot study in 67 countries

BACKGROUND: Pancreatic surgery remains associated with high morbidity rates. Although postoperative mortality appears to have improved with specialization, the outcomes reported in the literature reflect the activity of highly specialized centres. The aim of this study was to evaluate the outcomes following pancreatic surgery worldwide. METHODS: This was an international, prospective, multicentre, cross-sectional snapshot study of consecutive patients undergoing pancreatic operations worldwide in a 3-month interval in 2021. The primary outcome was postoperative mortality within 90 days of surgery. Multivariable logistic regression was used to explore relationships with Human Development Index (HDI) and other parameters. RESULTS: A total of 4223 patients from 67 countries were analysed. A complication of any severity was detected in 68.7 per cent of patients (2901 of 4223). Major complication rates (Clavien–Dindo grade at least IIIa) were 24, 18, and 27 per cent, and mortality rates were 10, 5, and 5 per cent in low-to-middle-, high-, and very high-HDI countries respectively. The 90-day postoperative mortality rate was 5.4 per cent (229 of 4223) overall, but was significantly higher in the low-to-middle-HDI group (adjusted OR 2.88, 95 per cent c.i. 1.80 to 4.48). The overall failure-to-rescue rate was 21 per cent; however, it was 41 per cent in low-to-middle- compared with 19 per cent in very high-HDI countries. CONCLUSION: Excess mortality in low-to-middle-HDI countries could be attributable to failure to rescue of patients from severe complications. The authors call for a collaborative response from international and regional associations of pancreatic surgeons to address management related to death from postoperative complications to tackle the global disparities in the outcomes of pancreatic surgery (NCT04652271; ISRCTN95140761

Determining the comparison of thrombotic factors in patients undergoing open or laparoscopic colectomy for colon adenocarcinoma

The purpose of this study was to investigate the potential variation of two thrombogenic biomarkers, the endogenous thrombin potential (ETP) and D-dimers, in patients undergoing open or laparoscopic colectomy for colorectal cancer. Thus we wanted to see whether these two factors under investigation may serve as prognostic indicators for possible haemostatic alterations in patients with colorectal cancer. This prospective non randomized study was approved by the Scientific Committee of Hippokration General Hospital, Athens/Greece and included 49 patients who were divided into two groups according to the type of surgery they underwent. The first group of patients N = 26 (Group A-OP) were subjected to open colectomy and the second group of patients N= 23 (Group B-LS) underwent laparoscopic colectomy. We measured the endogenous thrombin potential (ETP) and D-dimerspre-operatively, at 24 hours post-operatively and the 10th postoperative day. Comparing postoperative measurements of ETP with pre-operative values, we found significant reduction at 24 hours and to a lesser extent but equally important, on the 10th day postoperatively (p<0.001). The type of surgery significantly affected the results since in 24 hours significantly lower values were observed in group A (p = 0.035). Values were similar between the two groups on the 10th postoperative day. Considering the values of D-dimers, there was a significant variation overtime (p = 0.001). Very high values were observed in 24 hours and this was less pronounced in 10 days. The type of surgery significantly affected the results, since in group A there were significantly higher values both on 24h and on the 10th postoperative day (p <0.001). The results related to ETP suggest that surgery generally affects haemostasis, since the low ETP values may carry the risk of bleeding due to the consumption of clotting factors. This effect was most prominent in group A (OS) compared to Group B (LS), and this could mean that the laparoscopic technique is less burdensome for the risk of bleeding. As far as the D-dimers are concerned, the activation of the coagulation cascade in conjunction with the inflammatory response to injury may be the etiologic factors related to these fluctuations. One of the important points of our study was the observation of D-dimer values in relation to the surgical technique. Most probably, the reduced tissue injury in laparoscopic surgery may protect against the risk of thrombosis. It is important that this protection was extended until the 10th postoperative day as well. The contribution of ETP measurement, which according to our knowledge is taking place for the first time in a surgery, in conjunction with D-dimers, may contribute significantly to similar situations. It can be used in research studies as well for better understanding of hemostasis in cancer patients. The measurement of ETP which is now automated can provide valuable information on the over all hemostatic status of the patient, for the decision to initiate thromboprophylaxis postoperatively, but also to determine the length of treatment. It would be also highly interesting to combine and compare the ETP measurement with other spherical hemostatic assays such as as thromboelastography throughout the surgical procedure as well as postoperatively. The information that can be extracted from such studies could help health care providers to "individualize" the prescription of anticoagulant therapy in surgical patients. Determining the optimal dose of an anticoagulant is of paramount importance that should take into account the global picture of hemostasis and thus we think that could potentially reduce complications such as bleeding or thrombosis.Σκοπός της παρούσης μελέτης ήταν να διερευνήσουμε πρωτίστως την ύπαρξη διακύμανσης των τιμών του ενδογενούς δυναμικού της θρομβίνης (ΕTP) και των D-dimers μετά από χειρουργική επέμβαση για ορθοκολικό καρκίνο. Παράλληλα θέλαμε να διερευνήσουμε κατά πόσο το είδος της επέμβασης (ανοικτή χειρουργική ή λαπαροσκοπική χειρουργική) επηρέασε, και σε ποιο βαθμό, αυτές τις διακυμάνσεις. Με αυτόν τον τρόπο θέλαμε να δούμε κατά πόσο οι εν λόγω παράγοντες μπορούν να χρησιμεύσουν ως προγνωστικοί δείκτες για τυχόν διαταραχή της αιμόστασης σε ασθενείς με ορθοκολικό καρκίνο. Η προοπτική αυτή μη τυχαιοποιημένη μελέτη εγκρίθηκε από την επιστημονική επιτροπή του Ιπποκρατείου Γενικού Περιφεριακού Νοσοκομείου Αθηνών και συμπεριέλαβε 49 ασθενείς οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες ανάλογα με το είδος της επέμβασης στην οποία υπεβλήθησαν. Η πρώτη ομάδα ασθενών N=26 (Ομάδα Α-OP) υπεβλήθησαν σε ανοιχτή κολεκτομή ενώ η δεύτερη ομάδα ασθενών N=23 (Ομάδα Β-LS) υπεβλήθησαν σε λαπαροσκοπική κολεκτομή. Μετρήσαμε το ενδογενές δυναμικό της θρομβίνης(ETP) και τα D-dimers προεγχειρητικά, στις 24 ώρες μετεγχειρητικά και τη 10η μετεγχειρητική ημέρα. Συγκρίνοντας τις μετεγχειρητικές μετρήσεις της ETP με τις προ-εγχειρητικές βρήκαμε σημαντική μείωση στις 24 ώρες και σε μικρότερο βαθμό, αλλά εξ’ ίσου σημαντικό, τη 10η ΜΤΧ ημέρα (p<0.001). Το είδος της επέμβασης επηρέαζε σημαντικά το αποτέλεσμα στις 24 ώρες, όπου σημαντικά χαμηλότερες τιμές παρουσίασε η ομάδα Α (p=0.035). Οι τιμές δε διαφοροποιούνταν ανάμεσα στις δύο ομάδες τη 10η ΜΤΧ ημέρα. Όσον αφορά στα D-dimers παρατηρήθηκε σημαντική διακύμανση στο χρόνο(p=0.001) με πολύ υψηλές τιμές στις 24 ώρες και μικρότερη στις 10 ημέρες. Το είδος της επέμβασης επηρέαζε σημαντικά τα αποτελέσματα, αφού στην ομάδα Α παρατηρήθηκαν υψηλότερες τιμές τόσο στις 24ώρες όσο και τη 10η ΜΤΧ ημέρα (p<0.001). Tα ευρήματα από τη μελέτη της ETP μπορεί να υποδηλούν ότι η χειρουργική επέμβαση εν γένει επηρεάζει την αιμόσταση αφού οι χαμηλές τιμές της ΕΤP ενδεχομένως να επισύρουν τον κίνδυνο αιμορραγίας, πιθανώς λόγω της κατανάλωσης των παραγόντων της πήξης. Το φαινόμενο αυτό ήταν εμφανέστερο στην ομάδα Α (ΟS) σε σύγκριση με την ομάδα Β (LS), και αυτό μπορεί να σημαίνει ότι η λαπαροσκοπική χειρουργική είναι λιγότερο επιβαρυντική ως προς τον κίνδυνο της αιμορραγίας. Όσον αφορά στα D-dimers η ενεργοποίηση του καταρράκτη της πήξης σε συνδυασμό με τη φλεγμονώδη απάντηση στο τραύμα πιθανόν να αποτελούν τους αιτιολογικούς παράγοντες αυτών των διακυμάνσεων. Σημαντική παρατήρηση της μελέτης μας ήταν η διερεύνηση των διακυμάνσεων στα επίπεδα των D-dimers, σε σχέση με τη χειρουργική τεχνική. Πιθανότατα, η μειωμένη έκταση του τραύματος στη λαπαροσκοπική χειρουργική να δρα προστατευτικά και με αυτό το τρόπο έναντι του κινδύνου για θρόμβωση. Αποτελεί σημαντικό γεγονός ότι η προστασία αυτή παρατείνεται και πέραν της 10ης μετεγχειρητικής ημέρας. Η συμβολή της μέτρησης της ΕTP , η οποία γίνεται για πρώτη φορά στη χειρουργική, σε συνδυασμό με τα D-dimers μπορεί να συμβάλει σημαντικά σε παρόμοιες καταστάσεις και σε ερευνητικό επίπεδο στη μελέτη του μηχανισμού της αιμόστασης ανάλογων ασθενών. Η μέτρηση της ETP η οποία είναι πλέον αυτοματοποιημένη μπορεί να προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για τη σφαιρική αιμοστατική κατάσταση του ασθενούς, για τη λήψη απόφασης για την έναρξη χορήγησης αντιπηκτικής αγωγής μετεγχειρητικά αλλά και για το εύρος της αγωγής. Επίσης θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να συνδυαστεί και να συγκριθεί η μέτρηση της ETP με άλλες σφαιρικές δοκιμασίες της αιμόστασης όπως η θρομβοελαστογραφία σε όλη τη διάρκεια της χειρουργικής διαδικασίας αλλά και μετεγχειρητικά. Οι πληροφορίες που θα δώσουν αυτές οι μελέτες στο μέλλον θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην «εξατομίκευση» στη χορήγηση της αντιπηκτικής αγωγής στους χειρουργικούς ασθενείς, στον προσδιορισμό δηλαδή της βέλτιστης δόσης αντιπηκτικού που θα λαμβάνει υπόψη όλη τη σφαιρική του κατάσταση και θα μειώνει τις επιπλοκές αιμορραγίας ή θρόμβωσης

Προσδιορισμός της σύγκρισης θρομβογεννητικών παραγόντων σε ασθενείς μετά από λαπαροσκοπική ή ανοιχτή κολεκτομή για αδενοκαρκίνωμα του παχέος εντέρου

Σκοπός της παρούσης μελέτης ήταν να διερευνήσουμε πρωτίστως την ύπαρξη διακύμανσης των τιμών του ενδογενούς δυναμικού της θρομβίνης (ΕTP) και των D-dimers μετά από χειρουργική επέμβαση για ορθοκολικό καρκίνο. Παράλληλα θέλαμε να διερευνήσουμε κατά πόσο το είδος της επέμβασης (ανοικτή χειρουργική ή λαπαροσκοπική χειρουργική) επηρέασε, και σε ποιο βαθμό, αυτές τις διακυμάνσεις. Με αυτόν τον τρόπο θέλαμε να δούμε κατά πόσο οι εν λόγω παράγοντες μπορούν να χρησιμεύσουν ως προγνωστικοί δείκτες για τυχόν διαταραχή της αιμόστασης σε ασθενείς με ορθοκολικό καρκίνο. Η προοπτική αυτή μη τυχαιοποιημένη μελέτη εγκρίθηκε από την επιστημονική επιτροπή του Ιπποκρατείου Γενικού Περιφεριακού Νοσοκομείου Αθηνών και συμπεριέλαβε 49 ασθενείς οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύο ομάδες ανάλογα με το είδος της επέμβασης στην οποία υπεβλήθησαν. Η πρώτη ομάδα ασθενών N=26 (Ομάδα Α-OP) υπεβλήθησαν σε ανοιχτή κολεκτομή ενώ η δεύτερη ομάδα ασθενών N=23(Ομάδα Β-LS) υπεβλήθησαν σε λαπαροσκοπική κολεκτομή. Μετρήσαμε το ενδογενές δυναμικό της θρομβίνης (ETP) και τα D-dimers προ-εγχειρητικά, στις 24 ώρες μετεγχειρητικά και τη 10η μετεγχειρητική ημέρα. Συγκρίνοντας τις μετεγχειρητικές μετρήσεις της ETP με τις προ-εγχειρητικές βρήκαμε σημαντική μείωση στις 24 ώρες και σε μικρότερο βαθμό, αλλά εξ’ ίσου σημαντικό, τη 10η ΜΤΧ ημέρα (p&lt;0.001). Το είδος της επέμβασης επηρέαζε σημαντικά το αποτέλεσμα στις 24 ώρες, όπου σημαντικά χαμηλότερες τιμές παρουσίασε η ομάδα Α (p=0.035). Οι τιμές δε διαφοροποιούνταν ανάμεσα στις δύο ομάδες τη 10η ΜΤΧ ημέρα. Όσον αφορά στα D-dimers παρατηρήθηκε σημαντική διακύμανση στο χρόνο (p=0.001) με πολύ υψηλές τιμές στις 24 ώρες και μικρότερη στις 10 ημέρες. Το είδος της επέμβασης επηρέαζε σημαντικά τα αποτελέσματα, αφού στην ομάδα Α παρατηρήθηκαν υψηλότερες τιμές τόσο στις 24ώρες όσο και τη 10η ΜΤΧ ημέρα (p&lt;0.001). Tα ευρήματα από τη μελέτη της ETP μπορεί να υποδηλούν ότι η χειρουργική επέμβαση εν γένει επηρεάζει την αιμόσταση αφού οι χαμηλές τιμές της ΕΤP ενδεχομένως να επισ’υρουν τον κίνδυνο αιμορραγίας, πιθανώς λόγω της κατανάλωσης των παραγόντων της πήξης. Το φαινόμενο αυτό ήταν εμφανέστερο στην ομάδα Α (ΟS) σε σύγκριση με την ομάδα Β (LS), και αυτό μπορεί να σημαίνει ότι η λαπαροσκοπική χειρουργική είναι λιγότερο επιβαρυντική ως προς τον κίνδυνο της αιμορραγίας. Όσον αφορά στα D-dimers η ενεργοποίηση του καταρράκτη της πήξης σε συνδυασμό με τη φλεγμονώδη απάντηση στο τραύμα πιθανόν να αποτελούν τους αιτιολογικούς παράγοντες αυτών των διακυμάνσεων. Σημαντική παρατήρηση της μελέτης μας ήταν η διερεύνηση των διακυμάνσεων στα επίπεδα των D-dimers, σε σχέση με τη χειρουργική τεχνική. Πιθανότατα , η μειωμένη έκταση του τραύματος στη λαπαροσκοπική χειρουργική να δρα προστατευτικά και με αυτό το τρόπο έναντι του κινδύνου για θρόμβωση. Αποτελεί σημαντικό γεγονός ότι η προστασία αυτή παρατείνεται και πέραν της 10ης μετεγχειρητικής ημέρας. Η συμβολή της μέτρησης της ΕTP , η οποία γίνεται για πρώτη φορά στη χειρουργική, σε συνδυασμό με τα D-dimers μπορεί να συμβάλει σημαντικά σε παρόμοιες καταστάσεις και σε ερευνητικό επίπεδο στη μελέτη του μηχανισμού της αιμόστασης ανάλογων ασθενών. Η μέτρηση της ETP η οποία είναι πλέον αυτοματοποιημένη μπορεί να προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για τη σφαιρική αιμοστατική κατάσταση του ασθενούς, για τη λήψη απόφασης για την έναρξη χορήγησης αντιπηκτικής αγωγής μετεγχειρητικά αλλά και για το εύρος της αγωγής. Επίσης θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να συνδυαστεί και να συγκριθεί η μέτρηση της ETP με άλλες σφαιρικές δοκιμασίες της αιμόστασης όπως η θρομβοελαστογραφία σε όλη τη διάρκεια της χειρουργικής διαδικασίας αλλά και μετεγχειρητικά. Οι πληροφορίες που θα δώσουν αυτές οι μελέτες στο μέλλον θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην «εξατομίκευση» στη χορήγηση της αντιπηκτικής αγωγής στους χειρουργικούς ασθενείς, στον προσδιορισμό δηλαδή της βέλτιστης δόσης αντιπηκτικού που θα λαμβάνει υπόψη όλη τη σφαιρική του κατάσταση και θα μειώνει τις επιπλοκές αιμορραγίας ή θρόμβωσης.The purpose of this study was to investigate the potential variation of two thrombogenic biomarkers, the endogenous thrombin potential (ETP) and D-dimers, in patients undergoing open or laparoscopic colectomy for colorectal cancer. Thus we wanted to see whether these two factors under investigation may serve as prognostic indicators for possible haemostatic alterations in patients with colorectal cancer. This prospective nonrandomized study was approved by the Scientific Committee of Hippokration General Hospital, Athens/Greece and included 49 patients who were divided into two groups according to the type of surgery they underwent. The first group of patients N = 26 (Group A-OP) were subjected to open colectomy and the second group of patients N = 23 (Group B-LS) underwent laparoscopic colectomy. We measured the endogenous thrombin potential (ETP) and D-dimers pre-operatively, at 24 hours post-operatively and the 10th postoperative day. Comparing postoperative measurements of ETP with pre-operative values, we found significant reduction at 24 hours and to a lesser extent but equally important, on the 10th day postoperatively (p&lt;0.001). The type of surgery significantly affected the results since in 24 hours significantly lower values were observed in group A (p = 0.035). Values were similar between the two groups on the 10th postoperative day. Considering the values of D-dimers, there was a significant variation overtime (p = 0.001). Very high values were observed in 24 hours and this was less pronounced in 10 days. The type of surgery significantly affected the results, since in group A there were significantly higher values both on 24h and on the 10th postoperative day (p &lt;0.001). The results related to ETP suggest that surgery generally affects haemostasis, since the low ETP values may carry the risk of bleeding due to the consumption of clotting factors. This effect was most prominent in group A (OS) compared to Group B (LS), and this could mean that the laparoscopic technique is less burdensome for the risk of bleeding. As far as the D-dimers are concerned, the activation of the coagulation cascade in conjunction with the inflammatory response to injury may be the etiologic factors related to these fluctuations. One of the important points of our study was the observation of D-dimer values in relation to the surgical technique. Most probably, the reduced tissue injury in laparoscopic surgery may protect against the risk of thrombosis. It is important that this protection was extended until the 10th postoperative day as well. The contribution of ETP measurement, which according to our knowlwdgw is taking place for the first time in a surgery, in conjunction with D-dimers, may contribute significantly to similar situations. It can be used in research studies as well for better understanding of hemostasis in cancer patients. The measurement of ETP which is now automated can provide valuable information on the overall hemostatic status of the patient, for the decision to initiate thromboprophylaxis postoperatively, but also to determine the length of treatment. It would be also highly interesting to combine and compare the ETP measurement with other spherical hemostatic assays such as as thromboelastography throughout the surgical procedure as well as postoperatively. The information that can be extracted from such studies could help health care providers to &quot;individualize&quot; the prescription of anticoagulant therapy in surgical patients. Determining the optimal dose of an anticoagulant is of paramount importance that should take into account the global picture of hemostasis and thus we think that could potentially reduce complications such as bleeding or thrombosis

Reactive Lymphoid Hyperplasia of the Pancreas: A Clinical Conundrum

Context Localized reactive lymphoid hyperplasia is a rare condition characterized by the presence of lymphoid follicles. Case report We describe a case of a 60-year-old woman who presented with right upper quadrant pain and was found to have a reactive nodular hyperplasia of the pancreas involving the uncinate process, body and tail of the gland. Due to the multifocal distribution of these hypoechoic vascular lesions, a total pancreatectomy was performed since malignancy could not be safely excluded. Conclusion There have been a handful of cases reporting reactive lymphoid hyperplasia affecting the pancreas; however, it is uncommon to perform such a radical pancreatic resection for this benign condition.Image: Several hyperplastic lymphoid follicles

Transcriptomic characterization of tissues from patients and subsequent pathway analyses reveal biological pathways that are implicated in spastic ataxia

Abstract Background Spastic ataxias (SAs) encompass a group of rare and severe neurodegenerative diseases, characterized by an overlap between ataxia and spastic paraplegia clinical features. They have been associated with pathogenic variants in a number of genes, including GBA2. This gene codes for the non-lysososomal β-glucosylceramidase, which is involved in sphingolipid metabolism through its catalytic role in the degradation of glucosylceramide. However, the mechanism by which GBA2 variants lead to the development of SA is still unclear. Methods In this work, we perform next-generation RNA-sequencing (RNA-seq), in an attempt to discover differentially expressed genes (DEGs) in lymphoblastoid, fibroblast cell lines and induced pluripotent stem cell-derived neurons derived from patients with SA, homozygous for the GBA2 c.1780G &gt; C missense variant. We further exploit DEGs in pathway analyses in order to elucidate candidate molecular mechanisms that are implicated in the development of the GBA2 gene-associated SA. Results Our data reveal a total of 5217 genes with significantly altered expression between patient and control tested tissues. Furthermore, the most significant extracted pathways are presented and discussed for their possible role in the pathogenesis of the disease. Among them are the oxidative stress, neuroinflammation, sphingolipid signaling and metabolism, PI3K-Akt and MAPK signaling pathways. Conclusions Overall, our work examines for the first time the transcriptome profiles of GBA2-associated SA patients and suggests pathways and pathway synergies that could possibly have a role in SA pathogenesis. Lastly, it provides a list of DEGs and pathways that could be further validated towards the discovery of disease biomarkers. </jats:sec

Additional file 2 of Transcriptomic characterization of tissues from patients and subsequent pathway analyses reveal biological pathways that are implicated in spastic ataxia

Additional file 2. Mapping percentages. The file includes the percentage of RNA-Seq reads mapped successfully against the reference genome for each sample analyzed

Additional file 7 of Transcriptomic characterization of tissues from patients and subsequent pathway analyses reveal biological pathways that are implicated in spastic ataxia

Additional file 7. Common DEGs between the three cell lines. The file contains the common DEGs between the three cell lines and also between each pair of cell lines

Additional file 6 of Transcriptomic characterization of tissues from patients and subsequent pathway analyses reveal biological pathways that are implicated in spastic ataxia

Additional file 6. HCA and HSP genes. The file contains HCA and HSP genes found differentially expressed in each of the three cell lines analyzed (LCLs, FCLs, iPSC-derived neurons)