Recent progress in diabetic trombophilia prophylaxis and treatment

Cukrzyca predysponuje do zaburzeń równowagi między układem krzepnięcia i fibrynolizy, ze względną przewagą procesów zakrzepowych, co określa się mianem trombofilii cukrzycowej. Do stanu nadkrzepliwości przyczyniają się: nieprawidłowa funkcja płytek krwi, zwiększona aktywność niektórych czynników krzepnięcia, szczególnie fibrynogenu i czynnika von Willebrandta (vWF), oraz upośledzenie fibrynolizy. W niniejszej pracy dokonano analizy najczęstszych zaburzeń oraz metod profilaktyki i leczenia trombofilii cukrzycowej, ze szczególnym uwzględnieniem roli leków przeciwpłytkowych i inhibitorów trombiny.Diabetes predisposes to the imbalance between coagulation and fibrinolysis, resulting in the prothrombotic state. This predisposition is due to altered platelet function, increased activity of some coagulation factors — especially fibrinogen and von Willebrandt factor — as well as to impaired fibrinolysis. In the present study we analysed the most common disturbances, and the methods of prophylaxis and treatment of thrombotic complications, with regard to the role of antiplatelet drugs and thrombin inhibitors

Efficacy of warming systems in mountain rescue : an experimental manikin study

Mountain accident casualties are often exposed to cold and windy weather. This may induce post-traumatic hypothermia which increases mortality. The aim of this study was to assess the ability of warming systems to compensate for the victim’s estimated heat loss in a simulated mountain rescue operation. We used thermal manikins and developed a thermodynamic model of a virtual patient. Manikins were placed on a mountain rescue stretcher and exposed to wind chill indices of 0 °C and - 20 °C in a climatic chamber. We calculated the heat balance for two simulated clinical scenarios with both a shivering and non-shivering victim and measured the heat gain from gel, electrical, and chemical warming systems for 3.5 h. The heat balance in the simulated shivering patient was positive. In the non-shivering patient, we found a negative heat balance for both simulated weather conditions (- 429.53 kJ at 0 °C and -1469.78 kJ at - 20 °C). Each warming system delivered about 300 kJ. The efficacy of the gel and electrical systems was higher within the first hour than later (p < 0.001). We conclude that none of the tested warming systems is able to compensate for heat loss in a simulated model of a non-shivering patient whose physiological heat production is impaired during a prolonged mountain evacuation. Additional thermal insulation seems to be required in these settings

Circulating monocyte chemoattractant protein-1 in women with gestational diabetes.

Monocyte chemoattractant protein 1 (MCP-1) has been implicated as a key factor in the recruitment and activation of peripheral blood leukocytes in atherosclerotic lesions and adipose tissue. Elevated levels of circulating MCP-1 have been found in patients with type 1 and type 2 diabetes, as well as with coronary artery disease. In this study we compared serum MCP-1 concentrations between pregnant women with normal glucose tolerance (NGT), gestational diabetes mellitus (GDM) and non-pregnant healthy women. The group studied consisted of 62 patients with GDM (mean age 30.1 +/- 5.0 years) at 29.0 +/- 3.5 week of gestation, 64 pregnant women with NGT (mean age 30.0 +/- 4.7 years) at 29.2 +/- 2.9 week of gestation and 34 non-pregnant healthy women (mean age 29.8 +/- 4.7 years). Serum MCP-1 concentration was measured using an enzyme - linked immunosorbent assay. Median MCP-1 concentrations did not differ significantly between women with GDM (median 342.3 [interquartile range 267.9-424.4] pg/ml) and NGT (338.0 [274.7-408.2] pg/ml), but were markedly lower than those found in non-pregnant women (485.2 [409.6-642.4] pg/ml,

Markery ryzyka rozwoju cukrzycy typu 1 u krewnych I stopnia osób chorych na cukrzycę typu 1

Introduction: The aim of this study was to evaluate beta-cell function and insulin resistance in relation to the occurrence of anti-islet antibodies in first degree relatives of patients with type 1 diabetes (T1D).Material and methods: The group studied consisted of 90 relatives and 60 healthy individuals without a family history of diabetes. An intravenous glucose tolerance test (IVGTT) was performed in all participants and the first phase insulin response index (FPIR) was calculated. Serum concentrations of GADA, IAA and IA-2A were measured by RIA. HOMA-IR and HOMA%B indices were calculated usinga computer calculator from website.Results: At least one positive antibody was found in 28 relatives (31.1%) but in none of the controls. The most frequently detected antibodieswere IAA (22.2%). The relatives of diabetic patients had significantly higher fasting insulin level (p), significantly lower FPIR index(p), as well as higher HOMA-IR (p) and lower HOMA%B (p) compared to the controls. A positive correlation between IAA concentration and HOMA-IR (r = 0.287, p &lt; 0.005) and a negative correlation between IAA level and HOMA%B (r = –0.226, p &lt; 0.05) were also shown.Conclusions: Our results confirmed that more than 30% of the first-degree relatives of diabetic patients have positive markers of autoimmunebeta-cell destruction. The study showed also that these individuals, in spite of normal glucose tolerance, have markedly decreased beta-cell secretory reserve and decreased sensitivity to insulin action, strongly suggesting an increased risk for developing diabetes laterin life.Wstęp: Celem pracy była ocena funkcji komórek beta i wrażliwości na insulinę w zależności od obecności przeciwciał skierowanych przeciwko antygenom wysp trzustkowych, u krewnych I stopnia osób chorych na cukrzycę typu 1 (T1D).Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 90 krewnych I stopnia oraz 60 osób z ujemnym wywiadem rodzinnym w kierunku cukrzycy (grupa kontrolna). U wszystkich badanych dokonano pomiaru przeciwciał GADA, IAA i IA-2A (RIA), a następnie wykonano dożylny test tolerancji glukozy z oceną pierwszej fazy wydzielania insuliny oraz obliczono wskaźniki HOMA-IR i HOMA%B.Wyniki: Podwyższone stężenie przynajmniej jednego przeciwciała stwierdzono u 28 krewnych (31,1%), przy czym najwyższy odsetek dotyczył przeciwciał IAA (22,2%). Obecności przeciwciał przeciwwyspowych nie obserwowano w grupie kontrolnej. W grupie krewnych wykazano ponadto istotnie wyższe stężenie insuliny na czczo (p &lt; 0,005), istotnie obniżony wskaźnik pierwszej fazy wydzielania insuliny (p &lt; 0,005), jak również znamiennie wyższy wskaźnik HOMA-IR (p &lt; 0,005) i niższy wskaźnik HOMA%B (p &lt; 0,05) w porównaniu z grupą kontrolną. Stwierdzono także dodatnią korelację pomiędzy stężeniem IAA i HOMA-IR (r = 0,287, p &lt; 0,005) oraz ujemną pomiędzy stężeniem IAA i HOMA%B (r = –0,226, p &lt; 0,05).Wnioski: Wyniki potwierdzają obecność markerów autoimmunologicznej destrukcji komórek beta u ponad jednej trzeciej krewnych pacjentów z cukrzycą typu 1. Krewni I stopnia, pomimo prawidłowej tolerancji glukozy, charakteryzują się zaburzeniami pierwszej fazy wydzielania insuliny oraz zmniejszoną wrażliwością na insulinę, co może wskazywać na podwyższone ryzyko rozwoju cukrzycy typu 1 w przyszłości

Pacjent z zawałem serca i zespołem metabolicznym

Na zespół metaboliczny składa się wiele zaburzeń metabolicznych, takich jak: otyłość trzewna, zaburzenia lipidowe, podwyższone ciśnienie tętnicze oraz hiperglikemia. Wiąże się on z podwyższonym ryzykiem rozwoju cukrzycy typu 2, predysponuje do rozwoju miażdżycy oraz chorób układu krążenia. Przedstawiony przypadek dotyczy 52-letniego otyłego pacjenta z zawałem serca i z kumulacją wielu czynników ryzyka, u którego w ostrym okresie zawału stwierdzono nieprawidłowe wartości glikemii

Stężenie interleukiny-6, receptora dla interleukiny-6 i glikoproteiny 130 oraz cytokin zależnych od limfocytów Th17 u pacjentek z cukrzycą ciążową

Introduction: Interleukin-6 (IL-6) is a pleiotropic cytokine which signals through a cell surface receptor complex consisting of a cognatereceptor subunit (IL-6R) and glycoprotein 130 (gp130), which is considered an antagonist to the IL-6R/IL-6 pathway. The aim of the present study was to assess IL-6/IL-6R/gp130 system and Th17 associated cytokines in different time points during and after pregnancy in women with gestational diabetes mellitus (GDM) and normal glucose tolerance (NGT).Material and methods: Serum levels of IL-6, sIL6R, sgp130, IL-17 and IL-23 were measured in 91 women divided into three groups: GDMin the 24th–28th week of gestation (visit 1), NGT at the 1st visit and GDM in the 29th-32nd week, and NGT at both visits.Results: The patients with GDM recognised at the 1st visit had significantly higher IL-6 (p = 0.02) and sgp130 (p = 0.03) concentrations than had the women with NGT, whereas the women with GDM diagnosed at the 2nd visit had elevated sIL-6R concentrations (p = 0.03). The patients with low sIL-6R but high sgp130 concentration had significantly higher glucose levels (p = 0.04) and lower IL-6 values (p = 0.04) than had the patients with low sIL-6R and sgp130 concentrations. IL-17 and IL-23 were detected in approximately one-third of the population studied. A trend towards higher IL-17 levels was observed in the subjects with GDM, but the differences were not significant.Conclusions: Our results suggest that an increased serum sgp130 concentration in the patients with GDM might represent a compensatory mechanism, controlling intracellular IL-6 signalling and preventing the activation of the IL-6/IL-6R pathway.Wstęp: Interleukina-6 (IL-6) jest plejotropową cytokiną, która przekazuje sygnał do wnętrza komórki za pośrednictwem receptora błonowego złożonego z właściwej podjednostki receptorowej (Il-6R) i glikoproteiny 130 (gp130), uważanej za antagonistę kompleksu IL-6R//IL-6. Celem pracy była analiza szlaku IL-6/IL-6R/gp130 i cytokin zależnych od limfocytów Th17 w II i III trymestrze ciąży oraz po porodzie u pacjentek z cukrzycą ciążową i prawidłową tolerancją glukozy.Materiał i metody: Dokonano pomiaru stężenia IL-6, IL6R, gp130, IL-17 i IL-23 w surowicy 91 kobiet podzielonych na 3 podgrupy: pacjentki z cukrzycą ciążową zdiagnozowaną w 24.–28. tygodniu ciąży (wizyta 1), pacjentki z prawidłową tolerancją glukozy w trakcie 1 wizyty i cukrzycą ciążową rozpoznaną w 29.–32. tygodniu ciąży oraz pacjentki z prawidłową tolerancją glukozy w trakcie obu wizyt.Wyniki: U pacjentek z cukrzycą ciążową rozpoznaną w trakcie 1 wizyty wykazano istotnie wyższe stężenia IL-6 (p = 0,02) i gp130(p = 0,03) w porównaniu z kobietami z prawidłową tolerancją glukozy, podczas gdy pacjentki z cukrzycą ciążową rozpoznaną w trakcie 2 wizyty charakteryzowały się wyższym stężeniem IL-6R (p = 0,03). U pacjentek z niskim stężeniem IL-6R i wysokim stężeniem gp130 obserwowano znamiennie wyższe wartości glikemii (p = 0,04) i niższe stężenia IL-6 (p = 0,04) w porównaniu z kobietami z niskimi stężeniami IL-6R i sgp130. Obecność krążących IL-17 i IL-23 stwierdzono u około 1/3 spośród badanych kobiet. Wykazano również tendencję do wyższych stężeń IL-17 u pacjentek z cukrzycą ciążową, różnice nie były jednak istotne statystycznie.Wnioski: Wyniki sugerują, że podwyższone stężenie gp130, obserwowane u kobiet z cukrzycą ciążową, może stanowić mechanizm kompensacyjny, zapobiegający nadmiernej aktywacji szlaku IL-6/IL-6R

Obesity and carbohydrate metabolism

Autorzy artykułu przedstawili problem narastającej otyłości i zachorowań na cukrzycę typu 2 w końcu XX i na początku XXI wieku. W niniejszej pracy omówiono przyczyny otyłości, wpływ czynników genetycznych i środowiskowych oraz podkreślono rolę centralnej otyłości w rozwoju cukrzycy i choroby niedokrwiennej serca.We evaluate the global epidemic of obesity and type 2 diabetes mellitus in the 20th and the early 21 century. We take into the consideration the genetic and environmental factors and their role in the developing of obesity. We underline the role of central obesity in the pathogenesis of type 2 diabetes and coronary heart disease

Markers of endothelial dysfunction in patients with iodine induced hyperthyroidism

Introduction: It has been reported that hyperthyroidism is associated with an altered endothelial function and increased risk of arterial thromboembolism. The aim of our study was to estimate chosen markers of endothelial dysfunction in iodine-induced thyrotoxicosis (IIT). Materials and methods: The groups studied consisted of 41 hyperthyroid subjects, who had been treated with amiodarone (n = 6) or vitamin preparations supplemented with iodine (n = 35) and 40 persons with normal thyroid function. The following parameters were measured: thyroglobulin antibodies (TG Ab), thyroid peroxidase antibodies (TPO Ab), THS receptor antibodies (TR Ab), soluble adhesion molecules: sVCAM-1 and sICAM-1, von Willebrand factor (vWF), plasminogen activator inhibitor-1 (PAI-1), C-reactive protein (CRP), fibrinogen and urine iodine concentration. Results: Patients with IIT had significantly higher levels of sVCAM-1 (p < 0.01), IL-6 (p < 0.005), fibrinogen (p < 0.005) and CRP (p < 0.05) in comparison to healthy subjects, whereas sICAM-1, PAI-1 and vWF concentrations did not differ between the groups studied. The highest sVCAM-1 levels were observed in patients with amiodarone induced thyrotoxicosis, and fibrinogen and CRP - in subjects receiving vitamin preparations. There were significant correlations between sVCAM-1 concentration and the levels of sICAM-1 (r = 0.341; p = 0.029) and PAI-1 (r = 0.347; p = 0.026), as well as with urine iodine concentration (r = 0.448; p = 0.004). IL-6 concentration correlated with vWF (r = 0.456; p = 0.003), TPO Ab (r = 0.328; p = 0.036) and PAI-1 level (r = 0.319; p = 0.042). Conclusion: Iodine induced thyrotoxicosis is associated with an increase of sVCAM-1 and IL-6 levels, possibly reflecting inflammatory and destructive processes in the thyroid gland. However, increased procoagulant activity was not found in patients with IIT.Wstęp: Istnieją doniesienia na temat dysfunkcji śródbłonka i podwyższonego ryzyka powikłań zakrzepowo-zatorowych w przebiegu nadczynności tarczycy. Celem naszej pracy była ocena wybranych wskaźników funkcji śródbłonka w nadczynności tarczycy indukowanej jodem (IIT, iodine-induced thyrotoxicosis). Materiał i metody: Grupę badaną stanowiło 41 pacjentów z nadczynnością tarczycy, które stosowały długotrwale amiodaron (n = 6) lub preparaty witaminowe zawierające jod (n = 35) oraz 40 osób z prawidłową funkcją tarczycy. Oznaczono stężenia przeciwciał antytyreoglobulinowych (TG Ab, thyroglobulin antibodies), antyperoksydazowych (TPO Ab, thyroid peroxidase antibodies) i przeciwreceptorowych (TR Ab, THS receptor antibodies), rozpuszczalnych form cząsteczek adhezyjnych: naczyniowej cząsteczki adhezyjnej-1 (sVCAM-1, vascular cell adhesion molecule-1) i międzykomórkowej cząsteczki adhezyjnej 1 (sICAM-1, anti-intercellular adhesion molecule-1), czynnika von Willebranda (vWF, von Willebrand factor), inhibitora aktywatora plazminogenu-1 (PAI-1, plasminogen activator inhibitor-1), białka C-reaktywnego (CRP, C-reactive protein) i fibrynogenu, oraz stężenie jodu w moczu. Wyniki: U pacjentów z IIT wykazano istotnie wyższe stężenia sVCAM-1 (p < 0,01), interleukiny-6 (IL-6, interleukin-6) (p < 0,005), fibrynogenu (p < 0,005) i CRP (p < 0,05) w porównaniu z grupą kontrolną, natomiast stężenia sICAM-1, PAI-1 i vWF nie różniły się znamiennie między grupami. Najwyższe stężenia sVCAM-1 obserwowano u pacjentów przyjmujących amiodaron, natomiast fibrynogenu i CRP - u osób stosujących preparaty witaminowe. Stwierdzono istotne korelacje między stężeniem sVCAM-1 a sICAM-1 (r = 0,341; p = 0,029), PAI-1 (r = 0,347; p = 0,026) i jodurią (r = 0,448; p = 0,004). Stężenie IL-6 korelowało ze stężeniem vWF (r = 0,456; p = 0,003), aTPO (r = 0,328; p = 0,036) i PAI-1 (r = 0,319; p = 0,042). Wnioski: Nadczynność tarczycy indukowana jodem wiąże się ze wzrostem stężeń sVCAM-1 i IL-6, co może świadczyć o zmianach zapalnych i destrukcyjnych w tarczycy. U pacjentów z IIT nie obserwuje się natomiast zwiększonej aktywności prozakrzepowej

Platelet Na+/H+ exchanger activity in patients with coronary heart disease confirmed by selective arteriography and the disturbances of carbohydrate metabolism

WSTĘP. Wzmożoną aktywność antyporterów Na+/H+ (NHE, sodium/proton exchanger) opisywano u chorych z nadciśnieniem tętniczym, niewyrównaną cukrzycą typu 1 i typu 2 oraz nefropatią cukrzycową. Podjęto również próby kliniczne zastosowania inhibitorów NHE1 u chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi. Celem pracy autorów była ocena aktywności płytkowych antyporterów Na+/H+ oraz wybranych czynników ryzyka miażdżycy u pacjentów poddanych badaniu koronarograficznemu, w zależności od współistniejących zaburzeń gospodarki węglowodanowej i zaawansowania choroby niedokrwiennej serca. MATERIAŁ I METODY. Pomiaru aktywności antyportera Na+/H+ w osoczu bogatopłytkowym dokonano metodą optyczną u 55 chorych w wieku 57,3 &plusmn; 6,6 roku, z dodatnim wynikiem testu wysiłkowego [7 osób z upośledzoną tolerancją glukozy (IGT, impaired glucose tolerance) i 14 chorych na cukrzycę typu 2] oraz u 32 zdrowych osób w wieku 48,4 &plusmn; 9,0 lat. WYNIKI. U pacjentów, u których występowały zmiany w naczyniach wieńcowych, aktywność antyportera Na+/H+ była istotnie wyższa niż u osób w grupie kontrolnej (4,36 &plusmn; 0,90 × 10-3 × s-1 vs. 3,18 &plusmn; 0,55 × 10-3 × s-1, p = 0,000001). Nie zaobserwowano natomiast znamiennych różnic w aktywności antyportera Na+/H+ w zależności od liczby zwężonych tętnic wieńcowych. Nie stwierdzono także różnic w aktywności płytkowego antyportera Na+/H+ u chorych z nadciśnieniem tętniczym (4,48 &plusmn; 0,92 × 10-3 × s-1 vs. 4,34 &plusmn; 0,88 × 10-3 × s-1) oraz z IGT i cukrzycą typu 2, chociaż w każdej z tych podgrup aktywność antyporterów była istotnie wyższa niż w grupie kontrolnej. Wykazano natomiast istotną zależność między aktywnością antyportera a wskaźnikiem masy ciała (BMI, body mass index) pacjentów (r = 0,30, p = 0,047). WNIOSKI. Badania autorów sugerują wzmożoną aktywność płytkowych antyporterów Na+/H+ u osób z chorobą niedokrwienną serca, jednak zagadnienie to wymaga dalszych badań.INTRODUCTION. Enhanced activity of Na+/H+ exchangers (NHE, sodium/proton exchanger) has been previously described in patients with arterial hypertension, poorly controlled type 1 and type 2 diabetes and nephropathy. There were also clinical trials with NHE1 inhibitors in patients with acute coronary syndromes. The aim of our study was the estimation of platelet Na+/H+ exchanger activity and selected risk factors in patients referred for coronary angiography, dependent on the disturbances of carbohydrate metabolism and atherosclerotic lesions. MATERIAL AND METHODS. Platelet Na+/H+ exchanger activity was measured in platelet rich plasma, using an optical swelling assay, in 55 consecutive patients (7 with impaired glucose tolerance [IGT] and 14 with type 2 diabetes) with positive exercise test (mean age 57.3 &plusmn; 6.6 years) and in 32 healthy subjects (mean age 48.4 &plusmn; 9.0 years). RESULTS. Na+/H+ exchanger activity was markedly increased in patients with coronary heart disease in comparison to the controls (4.36 &plusmn; 0.90 × 10-3 × s-1 vs 3.18 &plusmn; 0.55 × 10-3 × s-1, p = 0.000001). However, there was no significant differences between subjects with 1-, 2- and 3-vessel disease, nor with and without arterial hypertension (4.48 &plusmn; 0.92 × 10-3 × s-1 vs 4.34 &plusmn; 0.88 × 10-3 × s-1), as well as between patients with normal glucose tolerance, IGT and type 2 diabetes, however the mean values in each group were significantly higher than in the controls. Na+/H+ exchanger activity correlated with BMI (r = 0.30, p = 0.047). CONCLUSIONS. Our study suggests enhanced activity of platelet Na+/H+ exchanger in patients with coronary heart disease, but the problem needs further investigations