Ανοσοφαινοτυπική και μοριακή μελέτη της χρόνιας λεμφοκυτταρικής λευχαιμίας

Παρατηρήσεις έκδοσης: λείπουν οι σελίδες 52-55 από το φυσικό τεκμήριο.• Αναδιατάξεις γενετικού τόπου IGK στη χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία Αναλύσαμε αναδιατάξεις του γενετικού τόπου της κ-ελαφριάς αλυσίδας των ανοσοσφαιρινών σε 180 ασθενείς με χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία (ΧΛΛ) με κλωνοτυπική κ-ελαφριά αλυσίδα. Αναγνωρίσθηκαν 21 λειτουργικά γονίδια IGKV με συχνότερα τα: IGKV3-20, IGKV1 -39/1D-39, IGKV4-1, IGKV1-5, IGKV2-30 και IGKV1- 8. Συχνότερο γονίδιο IGKJ σε αναδιατάξεις IGKV-J ήταν το IGKJ2 και ακολουθούσαν τα IGKJ1, IGKJ4, IGKJ3 και IGKJ5. Παρατηρήθηκαν σημαντικές διαφορές ως προς τη συχνότητα αναδιάταξης με τα γονίδια IGKJ3-5 ανά γονίδιο IGKV. Το μήκος της περιοχής KCDR3 κυμαινόταν από 6 έως 11 αμινοξέα (διάμεση τιμή, 9). Ν νουκλεοτίδια ανιχνεύθηκαν σε ποσοστό 51.1% των αναδιατάξεων IGKV-J. Ενενήντα αναδιατάξεις IGKV-J (50%) ήταν “αμετάλλακτες” (>98% ομολογία); 60/90 “αμετάλλακτες” αναδιατάξεις IGKV-J είχαν ομολογία 100%. Η κατανομή των γονιδίων IGKV σε αμετάλλακτες και μεταλλαγμένες αναδιατάξεις διέφερε σημαντικά. Παράλληλη ανάλυση των μεταλλάξεων στα γονίδια IGH/IGK Πραγματοποιήθηκε σε 175/180 περιπτώσεις. Στις περισσότερες περιπτώσεις, μεταλλαγμένες αλληλουχίες IGHV συνδυάζονταν με μεταλλαγμένες αλλυλουχίες IGK και το αντίστροφο. Οι αλληλουχίες της παρούσας μελέτης συγκρίθηκαν με αλληλουχίες από φυσιολογικά και αυτοαντιδραστικά κύτταρα από δημόσιες βάσεις δεδομένων. Η σχετική ανάλυση αποκάλυψε υποσύνολα ασθενών με ΧΛΛ με πολύ ομόλογες περιοχές CDR3 (“ομόλογα υποσύνολα”). Ειδικότερα: (ί) έξι αναδιατάξεις IGKV2-30-IGKJ2 της παρούσας μελέτης (5/6 μεταλλαγμένες) είχαν σχεδόν ταυτόσημη, όξινη, “ΧΛΛ-ειδική” περιοχή KCDR3 (MQGT[H/Y]W[+/-P]PYT). Όλες οι αλληλουχίες συνδυάζονταν με βαριές αλυσίδες που εξέφραζαν γονίδια IGHV4. Οι 4/6 αναδιατάξεις IGKV-J σχετίζονταν με IGHV4-34 βαριές αλυσίδες με ομόλογη, βασική περιοχή HCDR3S μήκους 18-20 αμινοξέων (ϋ) 3 αμετάλλακτες αναδιατάξεις IGKV1 -39/1D-39-IGKJ2 της παρούσας μελέτης είχαν ταυτόσημη, όξινη, “ΧΛΛ-ειδική” περιοχή KCDR3 (QQSYSTPPYT). Όλες συνδυάζονταν με αμετάλλακτες βαριές αλυσίδες που εξέφραζαν γονίδια IGHV1. Επίσης, 4 αμετάλλακτες αναδιατάξεις IGKV1-39/1D-39- IGKJ1/4 της παρούσας μελέτης είχαν σχεδόν ταυτόσημη, όξινη, “ΧΛΛ-ειδική” περιοχή KCDR3 [QQSYSTPL(P)T], Οι 2/4 σχετίζονταν με αμετάλλακτες βαριές αλυσίδες που εξέφραζαν γονίδια IGHV4-39 (ϋί) 4 αναδιατάξεις IGKV1-5-IGKJ1/3 της παρούσας μελέτης (3/4 μεταλλαγμένες) είχαν σχεδόν ταυτόσημη, όξινη, “ΧΛΛ-ειδική” περιοχή KCDR3 KCDR3 (QQYNSYP[W/F]T). Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης τονίζουν τη στενή σχέση ΧΛΛ-αυτοανοσίας και παρέχουν περαιτέρω ενδείξεις για το ρόλο του αντιγόνου στην παθογένεση της ΧΛΛ. • Ανάλυση των υποδοχέων της τρανσφερρίνης στη χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία Μελετήσαμε την έκφραση των TfR1/TfR2 mRNA με RT-PCR και την έκφραση του CD71 σε μονοπύρηνα κύτταρα περιφερικού αίματος με κυτταρομετρία ροής σε 118 ασθενείς με ΧΛΛ. Ενενήντα πέντε από 109 δείγματα ήταν θετικά για το CD71: το ποσοστό των CD71 (+) νεοπλασματικών Β λεμφοκυττάρων γενικά ήταν υψηλό (>90%, 23.3-100.0%). Δεν διαπιστώθηκε συσχέτιση μεταξύ της έκφρασης του CD71 και της ανεύρεσης μεταλλαγμένων γονιδίων IgH. Μετάγραφα TfRI ανιχνεύθηκαν σε όλους τους ασθενείς. Αντίθετα, mRNA μετάγραφα TfR2-a και 2-β δεν ανιχνεύθηκαν σε 50/102 ασθενείς και 9/109 ασθενείς, αντιστοίχως. Τα επίπεδα του TfRI mRNA καθορίσθηκαν σε 111/118 ασθενείς με ποσοτική RT-PCR (τουλάχιστον τρεις αντιδράσεις/δείγμα). Διακρίθηκαν τρεις ομάδες (A-C, διαφορά συγκέντρωσης μεταξύ διαδοχικών ομάδων: 1 log): (1) ομάδα I (μέγιστη συγκέντρωση), 27 ασθενείς (2) ομάδα Β, 57 ασθενείς (3) ομάδα C, 27 ασθενείς. Δεν διαπιστώθηκαν στατιστικώς σημαντικές συσχετίσεις μεταξύ της έκφρασης του TfR mRNA, της συγκέντρωσης των μεταγράφων TfRI και TfR2 mRNA και του status μεταλλάξεων των γονιδίων IGHV. Επίσης, η έκφραση των TfR1/2 mRNA δεν εμφάνισε συσχέτιση με καμία άλλη φαινοτυπική μεταβλητή (CD38, CD69). Η σχεδόν οικουμενική, υψηλή έκφραση CD71 με δεδομένη τη μεταβλητότητα των επιπέδων TfRI mRNA πιθανόν οφείλεται σε μετα-μεταγραφική ρύθμιση. Η τάση για έκφραση TfR2-a σε ασθενείς με χαμηλά επίπεδα TfRI mRNA πρέπει να διερευνηθεί περαιτέρω. Τέλος, τα αποτελέσματά μας υποδηλώνουν λειτουργική συνεργασία μεταξύ TfRI και TfR2 στα νεοπλασματικά λεμφοκύτταρα της ΧΛΛ

Multiplex PCR in diagnosing respiratory tract infections in hospitalized children

Objectives: To elaborate the utility of multiplex quantitative polymerase chain reaction (multiplex qPCR) for the accurate diagnosis of severe respiratory tract infections (RTIs) in hospitalized children. Methods: In two separate periods during 2022, 76 respiratory specimens (combined throat/nasopharyngeal swabs) were submitted for multiplex qPCR regarding 26 respiratory pathogens. The specimens were obtained from children with severe RTIs hospitalized in the Institute for Respiratory Diseases in Children, Skopje. Results: Multiplex qPCR detected at least one respiratory pathogen in all examined specimens (76/76), with 83% (63/76) rate of co-infections. Considering that positive results are only the ones with Ct value below 28, the rates of detected pathogens and co-infections decrease to 75% and 22%, respectively. The most commonly detected pathogens during the spring period were Parainfluenza type 3 (PIV3) followed by Adenovirus (AdV) and Respiratory syncytial virus type B (RSVB) with frequency rate of 23%, 19% and 19%, respectively. During the autumn period, the most common were RSVB and Streptococcus pneumoniae with frequency rate of 31% and 17%, respectively. Conclusion: Multiplex qPCR is a powerful tool for diagnosing RTIs. Semi-quantification of the viral load by reporting Ct values added higher level of evidence for accurate diagnosis. Seasonal detection of the examined viruses was notable with higher prevalence of PIV3 in spring and RSVB in autumn period

Sputum Quality Assessment Regarding Sputum Culture for Diagnosing Lower Respiratory Tract Infections in Children

BACKGROUND: The clinical relevance of specimens from the lower airways is often debatable. However, they are most commonly examined for diagnosing lower respiratory tract infections (LRTIs).AIM: This study aimed to determine the diagnostic value of sputum quality assessment about sputum culture for diagnosing LRTIs in children.METHODS: In six months, a total of 1485 sputum samples were quality assessed by using Bartlett’s grading system. All samples, regardless of their quality, were cultured, identified, and antimicrobial susceptibility testing was performed by Kirby-Bauer disc-diffusion method.RESULTS: Among the acceptable category, defined by Bartlett’s grading system, 132 (63.2%) samples showed culture positivity of which Streptococcus pneumoniae 48 (36.4%) was most commonly isolated, followed by Moraxella catarrhalis 22 (16.7%) and Haemophilus influenza 21 (15.9%). Among the non-acceptable category, 185 (14.5%) samples were culture positive of which most commonly isolated were Escherichia coli, Staphylococcus aureus and Pseudomonas aeruginosa with 64 (34.6%), 54 (29.2%) and 28 (15.1%), respectively.CONCLUSION: Sputum quality assessment is a useful tool for distinguishing the true respiratory pathogens from possible colonising flora for which antibiotic treatment should not be highly considered. &nbsp

Predominantly post-transcriptional regulation of activation molecules in chronic lymphocytic leukemia: The case of transferrin receptors

Transcriptional and post-transcriptional control mechanisms have a differential impact on cellular physiology depending on activation status. Several lines of evidence suggest that chronic lymphocytic leukemia (CLL) malignant B cells resemble antigen-experienced and activated B cells. In the present study, we investigated the expression of transferrin receptor 1 (TfR1, CD71), one of the “classical” markers up-regulated upon B-cell activation, and TfR2, a novel receptor for transferrin, in peripheral blood CD19(+) B cells from tell healthy individuals and 76 patients with CLL so as to gain insight into potential disease-related differences in underlying regulatory mechanisms. Marked differences in the production and expression of these receptors were detected in malignant but not in normal B cells. Specifically, TfR1 mRNA and protein levels were significantly higher in comparison to TfR2, both in normal and malignant B cells. Furthermore, discrepancies between TfR mRNA and protein expression were observed in CLL; in contrast, mRNA and protein expression levels were generally concordant in normal B cells. Exposure to actinomycin D decreased TfR1 and TfR2 mRNA levels in normal CD19(+) B cells but had no effect on CLL malignant cells. The protein synthesis inhibitor cycloheximide had opposing effects in normal vs. CLL malignant B cells: thus, TfR1 and TfR2 mRNA levels were increased in normal B cells, whereas they were unaffected or even suppressed in CLL malignant B cells. These results allude to differential regulation of TfR1 and TfR2 expression in normal B cells vs. CLL. In normal B cells, transcriptional mechanisms exert a critical control over TfR1 and TfR2 expression, whereas in CLL post-transcriptional mechanisms seem to play a complementary and perhaps more important role. This type of control appears to be especially suited for modulation of genies implicated in proliferation of activated cells, like CLL malignant B cells. (C) 2008 Published by Elsevier Inc

Over 20% of patients with chronic lymphocytic leukemia carry stereotyped receptors: pathogenetic implications and clinical correlations

AbstractThe chronic lymphocytic leukemia (CLL) immunoglobulin repertoire is biased and characterized by the existence of subsets of cases with closely homologous ("stereotyped") complementarity-determining region 3 (CDR3) sequences. In the present series, 201 (21.9%) of 916 patients with CLL expressed IGHV genes that belonged to 1 of 48 different subsets of sequences with stereotyped heavy chain (H) CDR3. Twenty-six subsets comprised 3 or more sequences and were considered "confirmed." The remaining subsets comprised pairs of sequences and were considered "potential"; public database CLL sequences were found to be members of 9 of 22 "potential" subsets, thereby allowing us to consider them also "confirmed." The chance of belonging to a subset exceeded 35% for unmutated or selected IGHV genes (eg, IGHV1-69/3-21/4-39). Comparison to non-CLL public database sequences showed that HCDR3 restriction is "CLL-related." CLL cases with selected stereotyped immunoglobulins (IGs) were also found to share unique biologic and clinical features. In particular, cases expressing stereotyped IGHV4-39/IGKV1-39-1D-39 and IGHV4-34/IGKV2-30 were always IgG-switched. In addition, IGHV4-34/IGKV2-30 patients were younger and followed a strikingly indolent disease, contrasting other patients (eg, those expressing IGHV3-21/IGLV3-21) who experienced an aggressive disease, regardless of IGHV mutations. These findings suggest that a particular antigen-binding site can be critical in determining the clinical features and outcome for at least some CLL patients

Analysis of Expressed and Non-Expressed IGK Locus Rearrangements in Chronic Lymphocytic Leukemia

Immunoglobulin κ (IGK) locus rearrangements were analyzed in parallel on cDNA/genomic DNA in 188 κ- and 103 λ-chronic lymphocytic leukemia (CLL) cases. IGKV-KDE and IGKJ-C-intron-KDE rearrangements were also analyzed on genomic DNA. In κ-CLL, only 3 of 188 cases carried double in-frame IGKV-J transcripts: in such cases, the possibility that leukemic cells expressed more than one κ chain cannot be excluded. Twenty-eight κ-CLL cases also carried nonexpressed (nontranscribed and/or out-of-frame) IGKV-J rearrangements. Taking IGKV-J, IGKV-KDE, and IGKJ-C-intron-KDE rearrangements together, 38% of κ-CLL cases carried biallelic IGK locus rearrangements. In λ-CLL, 69 IGKV-J rearrangements were detected in 64 of 103 cases (62%); 24 rearrangements (38.2%) were in-frame. Four cases carried in-frame IGKV-J transcripts but retained monotypic light-chain expression, suggesting posttranscriptional regulation of allelic exclusion. In all, taking IGKV-J, IGKV-KDE, and IGKJ-C-intron-KDE rearrangements together, 97% of λ-CLL cases had at least 1 rearranged IGK allele, in keeping with normal cells. IG repertoire comparisons in κ- versus λ-CLL revealed that CLL precursor cells tried many rearrangements on the same IGK allele before they became λ producers. Thirteen of 28 and 26 of 69 non-expressed sequences in, respectively, κ- or λ-CLL had < 100% homology to germline. This finding might be considered as evidence for secondary rearrangements occurring after the onset of somatic hypermutation, at least in some cases. The inactivation of potentially functional IGKV-J joints by secondary rearrangements indicates active receptor editing in CLL and provides further evidence for the role of antigen in CLL immunopathogenesis