Zespół zmęczenia, depresja oraz jakość życia u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym

Wstęp. Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą chorobą ośrodkowego układu nerwowego o podłożu autoimmunologicznym, w której obok narastającej niesprawności fizycznej występują zaburzenia neuropsychologiczne, prowadzące do znacznego obniżenia jakości życia pacjentów.Cel. Celem badania była ocena częstości występowania zespołu zmęczenia i depresji u pacjentów ze stwardnieniem rozsianym oraz ich wpływ na funkcjonowanie w obszarze fizycznym, poznawczym i psychospołecznym oraz na jakość życia.Materiał i metody. W badaniu wzięło udział 62 pacjentów (37 kobiet i 25 mężczyzn) z remitująco-rzutową postacią stwardnienia rozsianego oraz 15 pacjentów (9 kobiet i 6 mężczyzn) z rwą kulszową, którzy stanowili grupę referencyjną. Częstość występowania zespołu zmęczenia, depresji i jakość życia pacjentów oceniano za pomocą Zmodyfikowanej Skali Wpływu Zmęczenia, Skali Depresji Becka oraz Kwestionariusza Dotyczącego Zdrowia EQ-5D.Wyniki. U pacjentów z remitująco-rzutową postacią stwardnienia rozsianego zmęczenie o średnim nasileniu wykazano u 45,16% (n=28), natomiast depresję u 51,61% chorych (n=32), w tym łagodne zaburzenia depresyjne u 33,87% chorych (n=21), umiarkowane u 11,29% pacjentów (n=7), a nasilone u 6,45% (n=4). Uzyskane wyniki nie różniły się istotnie statystycznie od wyników uzyskanych w grupie referencyjnej. W grupie chorych na stwardnienie rozsiane stwierdzono istotną statystycznie zależność nasilenia depresji od wpływu zmęczenia na funkcjonowanie, głównie w wymiarze psychospołecznym.Wnioski. Zespół zmęczenia i depresja występują u znaczącej części chorych na postać remitująco-rzutową stwardnienia rozsianego, zaburzając funkcjonowanie chorych w wymiarze psychospołecznym i istotnie obniżając ich jakość życia. Nasilenie zmęczenia w wymiarze ogólnym w grupie chorych na postać remitująco-rzutową SM istotnie dodatnio koreluje z nasileniem depresji. (PNN 2017;6(2):81–87)Introduction. Multiple sclerosis is a chronic disease of central nervous system of autoimmunological origin, in which next to an increased physical disability, neuropsychological disorders exist, that lead to significant decrease in patients’ quality of life.Aim. The aim of the study was the assessment of prevalence of fatigue syndrome and depression in patients with multiple sclerosis and their influence on functioning in physical, cognitive and psychosocial dimension as well as on the quality of life.Materials and Methods. 62 patients (37 females and 25 males) with relapsing-remitting subtype of multiple sclerosis and 15 patients with sciatica (9 females and 6 males) as the reference group were included in the study. Prevalence of fatigue syndrome and depression, as well as patients’ quality of life were assessed with use of Modified Fatigue Impact Scale (MFIS), Beck Depression Inventory (BDI) and a standardized instrument for use as a measure of health outcome EQ-5D.Results. Fatigue of moderate intensity was noticed in 45.16% (n=28) of patients with relapsing-remitting subtype of MS, when depression was apparent in 51.61% of patients (n=32), including mild depressive disorders in 33.8% of patients (n=21), moderate in 11.29% of patients and severe in 6.45% (n=4). The obtained results did not reach statistical significance when compared to results obtained in the reference group. Statistically significant dependence between the intensity of depression and influence of fatigue on functioning in psychosocial dimension was mainly observed in the group of patients with multiple sclerosis.Conclusions. Fatigue syndrome and depression occur in significant part of patients with relapsing-remitting subtype of multiple sclerosis, disturbing their functioning in psychosocial dimension and considerably decreasing their quality of life. Increase in fatigue in general dimension has a significantly positive correlation with exacerbation of depression in the group of patients with relapsing-remitting subtype of multiple sclerosis. (JNNN 2017;6(2):81–87

Intracerebral haemorrhage - risk and prognostic factors in patients of the Stroke Subunit in the Department of Neurology Medical University of Bialystok

Wstęp. Krwotok śródmózgowy cechuje się ciężkim przebiegiem klinicznym oraz wysoką śmiertelnością. Celem pracy była ocena czynników ryzyka krwotoku śródmózgowego oraz poszukiwanie czynników rokowniczych wpływających na jego przebieg kliniczny. Materiał i metody. Badanie objęło pacjentów z krwotokiem śródmózgowym hospitalizowanych w Klinice Neurologii Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku w okresie kolejnych 12 miesięcy. Zostało przeprowadzone prospektywnie, za pomocą specjalnie do tego celu opracowanego „Kwestionariusza danych chorego z udarem krwotocznym mózgu”, z użyciem Skandynawskiej Skali Udaru Mózgu, Skali Rankina oraz Skali Barthel. Stan pacjenta oceniano przy przyjęciu oraz przy wypisie z oddziału. Wyniki. Zbadano 38 chorych (22 mężczyzn, 16 kobiet); średnia wieku wynosiła 67,5 roku. Stwierdzono, że nadciśnienie tętnicze stanowi bardzo istotny czynnik ryzyka krwotoku śródmózgowego. Wykazano, że ryzyko zgonu wzrasta z wiekiem, w przypadku przebicia ogniska krwotocznego do układu komorowego mózgu oraz jest związane z niską punktacją w Skandynawskiej Skali Udaru Mózgu przy przyjęciu. W grupie chorych, którzy przeżyli, u około 45% stwierdzono istotną niesprawność (≥ 3 pkt. w Skali Rankina). Wnioski. Przeprowadzone badanie potwierdza, że krwotok śródmózgowy jest ciężką chorobą, często prowadzącą do zgonu, pozostawiającą zazwyczaj istotne deficyty neurologiczne. Udar Mózgu 2009; 11 (2): 50-57Background. Intracerebral haemorrhage is characterized by a severe clinical course and high mortality. The aim of the study was to evaluate the risk factors of ICH and to search for prognostic factors affecting the clinical course. Material and methods. The study included patients with intracerebral haemorrhage hospitalized in the Neurological Department Medical University in Bialystok during successive 12 months. The study was conducted prospectively by means of a specially designed for this purpose “The patient’s with ICH data questionnaire”, the Scandinavian Stroke Scale, the Rankin Scale and the Barthel Scale. We assessed the clinical state of the patient at the admission to and discharge from hospital. Results. We assessed 38 patients (22 men, 16 women), mean age 67.5 years old. We ascertained that hypertension is the main risk factor of intracerebral haemorrhage. We demonstrated that the risk of death increases with age, in case of ICH extension into the ventricular system and low score in the Scandinavian Stroke Scale at the admission to hospital. We demonstrated about 45% disability among patients who survived (≥ 3 points in Rankin Scale). Conclusions. The study confirms that ICH is a severe disease, often leading to death and usually leaving crucial neurological deficits. Interdisciplinary Problems of Stroke 2009; 11 (2): 50-5

Korelacje pomiędzy stężeniami biomarkerów w płynie mózgowo-rdzeniowym a nasileniem zaburzeń funkcji poznawczych w chorobie Alzheimera

Introduction. Alzheimer’s disease (AD) is a progressive, neurodegenerative disease and the most common cause of dementia.Aim. The aim of the study was to assess the concentration of the 42 amino acid isoform of Aβ (Aβ1-42), Aβ1-42/Aβ1-40 (42 amino acid isoform of Aβ/40 amino acid isoform of Aβ) ratio, Tau and hyperphosphorylated Tau (pTau) protein in cerebrospinal fluid (CSF) of patients diagnosed with Alzheimer disease (AD) and to compare their correlations with degree of cognitive impairment assessed with Mini Mental State Examination (MMSE).Material and Methods. In this study, using the ELISA immunoassay standard kits, we measured the average concentration of Aβ1-42, Aβ1-42/Aβ1-40 ratio, Tau and pTau protein, in the CSF obtained from subjects diagnosed with Alzheimer’s disease (n=20, 13 women and 7 men, mean age 69.9±10.4). The cognitive functions of the patients were assessed with MMSE test. The correlations between concentration of CSF biomarkers and degree of cognitive impairment were measured using nonparametric Spearman rank correlation coefficient.Results. Our results showed negative correlation between concentration of Tau protein in CSF and the number of points scored in MMSE test (r=-0.45; p=0.046). There was no correlation between a degree of cognitive impairment assessed with MMSE test and concentration of pTau (r=-0.42; p=0.066), Aβ1-42 (r=0.02; p=0.927), and Aβ1-42/Aβ1-40 ratio (r=-0.07; p=0.775). There was also positive correlation between concentration of Aβ1-42 and Aβ1-42/Aβ1-40 ratio (r=0.91; p<0.0001), and between concentration of Tau and pTau (r=0.94; p<0.0001).Conclusions. Tau protein plays not only a crucial role in the early diagnostics, but also reflects the intensity of cognitive impairment in course of Alzheimer disease. (JNNN 2018;7(4):150–154)Wstęp. Choroba Alzheimera (AD) jest postępującą chorobą neurodegeneracyjną i najczęstszą przyczyną otępienia.Cel. Celem pracy była ocena stężenia 42 aminokwasowego Aβ1 (Aβ1-42), współczynnika 42 aminokwasowego Aβ1/40 aminokwasowego Aβ1 (Aβ1-42/Aβ1-40), białka Tau i nadmiernie ufosforylowanej formy białka Tau (pTau) w płynie mózgowo-rdzeniowym (PMR) pacjentów z rozpoznaną chorobą Alzheimera (AD) oraz porównanie ich stężenia ze stopniem zaburzeń funkcji poznawczych ocenianych przy pomocy krótkiej skali oceny stanu psychicznego (MMSE).Materiał i metody. W badaniu, przy użyciu standardowych zestawów testów immunologicznych ELISA, oznaczono średnie stężenie Aβ1-42, współczynnika Aβ1-42/Aβ1-40, białka Tau i pTau w PMR pobranym od pacjentów z rozpoznaną chorobą Alzheimera (n=20, 13 kobiet i 7 mężczyzn, średnia wieku 69,9±10,4 lat). Funkcje poznawcze pacjentów oceniano przy pomocy testu MMSE. Korelacje pomiędzy stężeniem biomarkerów w PMR a stopniem upośledzenia funkcji poznawczych były mierzone za pomocą nieparametrycznego współczynnika Spearmana.Wyniki. Otrzymane wyniki wykazały negatywną korelację pomiędzy stężeniem białka Tau w PMR oraz liczbą punktów uzyskanych w skali MMSE (r=-0,45; p=0,046). Nie stwierdzono korelacji pomiędzy stopniem nasilenia zaburzeń funkcji poznawczych ocenianych w teście MMSE a stężeniem pTau (r=-0,42; p=0,066), Aβ1-42 (r=0,02; p=0,927) oraz współczynnika Aβ1-42/Aβ1-40 (r=-0,07; p=0,775). Stwierdzono również pozytywną korelację pomiędzy stężeniem Aβ1-42 i współczynnikiem Aβ1-42/Aβ1-40 (r=0,91; p<0,0001) oraz pomiędzy białkiem Tau i pTau (r=0,94; p<0,0001).Wnioski. Białko Tau odgrywa nie tylko kluczową rolę we wczesnej diagnostyce, ale również odzwierciedla nasilenie zaburzeń funkcji poznawczych w przebiegu choroby Alzheimera. (PNN 2018;7(4):150–154

Excessive daytime sleepiness in a patient with coexisting myotonic dystrophy type 1, myasthenia gravis and Graves’ disease

A 41-year-old female with history of Graves’ disease, bilateral cataract, paroxysmal atrial fibrillation was admitted because of muscle weakness, daytime sleepiness, fatigability, drowsiness, bilateral eyelid ptosis, descending of head and lower jaw. On neurological examination the patient was presented with muscle weakness, muscle atrophy (in face and sternocleidomastoid muscles), features of myotonia and apocamnosis (orbicular muscles). Electromyography revealed myopathic changes, myotonic and pseudomyotonic discharges, positive repetitive nerve stimulation test in proximal muscles. Myotonic dystrophy (MD) diagnosis was confirmed by genetic testing and myasthenia gravis (MG) by a positive titer of cholinergic receptor autoantibodies. In the CSF concentration of hypocretin was significantly decreased

Obustronny udar niedokrwienny wzgórza w zakresie unaczynienia tętnicy Percherona

Udar mózgu według danych Światowej Organizacji Zdrowia stanowi 3 co do częstości przyczynę zgonów oraz główną przyczynę trwałego inwalidztwa. Rocznie w Polsce na udar mózgu zapada około 60 000osób. Obustronny udar niedokrwienny w obrębie wzgórza stanowi 0,1–2% przypadków udarów niedokrwiennych mózgu i 4–18% wszystkich udarów wzgórza. Do niedokrwienia wzgórza może dojść wwyniku upośledzenia przepływu krwi przez tętnicę łączącą tylną, tętnicę tylną mózgu oraz tętnicę naczyniówkową przednią. Jednym z wariantów anatomicznych unaczynienia wzgórza jest tak zwana tętnica Percherona, która tworzy wspólny pień tętniczy odchodzący najczęściej od proksymalnego odcinka jednej z tętnic tylnych mózgu i odpowiada za unaczynienie przyśrodkowej części śródmózgowia oraz przyśrodkowych części obu wzgórz. W pracy przedstawiono przypadek młodej chorej z obustronnym uszkodzeniem wzgórza najprawdopodobniej w przebiegu udaru niedokrwiennego w obszarze unaczynienia tętnicy Percherona

Clinical and epidemiological characteristics of multiple sclerosis patients receiving disease-modifying treatment in Poland

Aim of study. The aim of this study was to collect and analyse data on relapsing-remitting multiple sclerosis (RRMS) patients receiving disease-modifying therapies (DMTs) in Poland.Material and methods. This observational, multicentre study with prospective data collection included RRMS patients receiving DMTs reimbursed by the National Health Fund (NFZ) in Poland, monitored by the Therapeutic Programme Monitoring System (SMPT). Demographic profiles, disability status, and treatment modalities were analysed.Results. Data from 11,632 RRMS patients was collected (from 15,368 new prescriptions), including 10,649 patients in the first-line and 983 in the second-line therapeutic programme of DMTs. The proportion of females to males was 2.39 in the first-line and 1.91 in the second-line. The mean age at DMTs start was 36.6 years in the first-line and 35.1 in the second-line. The median time from the first symptoms to MS diagnosis was 7.4 months, and from MS diagnosis to treatment it was 18.48 months. A total of 43.4% of MS patients started DMT during the 12 months following diagnosis. There was a positive correlation between the duration from MS diagnosis to the start of DMT and a higher initial EDSS value [correlation 0.296 (p < 0.001)]. About 10% of patients stopped DMTs. In Poland, about one third of all MS patients are treated in both lines, and the choice of first-line treatment depends on the region of the country.Conclusions. In Poland there is a need to increase MS patient access to DMTs by improving the organisation of drug programmes

How to obtain the maximum properties flexibility of 3d printed ketoprofen tablets using only one drug-loaded filament?

The flexibility of dose and dosage forms makes 3D printing a very interesting tool for personalized medicine, with fused deposition modeling being the most promising and intensively developed method. In our research, we analyzed how various types of disintegrants and drug loading in poly(vinyl alcohol)-based filaments affect their mechanical properties and printability. We also assessed the effect of drug dosage and tablet spatial structure on the dissolution profiles. Given that the development of a method that allows the production of dosage forms with different properties from a single drug-loaded filament is desirable, we developed a method of printing ketoprofen tablets with different dose and dissolution profiles from a single feedstock filament. We optimized the filament preparation by hot-melt extrusion and characterized them. Then, we printed single, bi-, and tri-layer tablets varying with dose, infill density, internal structure, and composition. We analyzed the reproducibility of a spatial structure, phase, and degree of molecular order of ketoprofen in the tablets, and the dissolution profiles. We have printed tablets with immediateand sustained-release characteristics using one drug-loaded filament, which demonstrates that a single filament can serve as a versatile source for the manufacturing of tablets exhibiting various release characteristics