Çukurova Bölgesi'nde mısır ve soyanın ikinci ürün olarak değişik ekim sistemlerinde birlikte yetiştirilmesinin tane ve hasıl yem verimine etkisi üzerinde araştırmalar

TEZ621Tez (Doktora) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 1987.Kaynakça (s. 223-239) var.xii, 241 s. ; 30 cm.

Creating a database software worked on the web to identify some forage grasses

Bu çalışmada bazı buğdaygil yembitkilerinin tanımlamak için web üzerinde çalışan bir veri tabanı oluşturulmuştur. Bitki tanımlamasında kullanılacak olan morfolojik karakterler arazi ve literatür çalışması ile saptanarak veri tabanına aktarılmıştır. Veri tabanında sorgulama yapılırken tanımlanacak bitkinin taşıdığı bitki özellikleri uygun kutuların işaretlenmesi ile seçilmektedir. Tanımlama sayfası seçilen kriterlerin listesine göre her defasında seçilen özelliği içeren bitki türlerini bırakacak şekilde liste oluşturmaktadır. Ayrıca bitkilerin bilimsel isimlerinin sıralandığı liste ve sanal herbaryum seçenekleri veri tabanında yer alan buğdaygil türlerinin tamamını incelemeye olanak sağlamaktadır.In this study, a database software worked on the web to identify some forage grasses was created. Plant criteria to be used for identification were provided by field practices and literature reviews during query, plant criteria that macth the unknow grass are selected by checking the appropriate box(es). Identification key adjust the plants statisfying the criteria list, leaving only those species of plants that share the criteria you select. Also, scientific name index and virtual herbarium options allows you to search all of the grass species in the database alphabetically according to the scientific name

Çukurova koşullarında miirdiinıük (Lathyrus sativus L.) ile değişik tahıl türleri karışım oranlarının verim ve kaliteye etkisi

Çukurova koşullarında, mürdürnüğün değişik tahıl türleri ile karışını halinde, kışlık ara ürün olarak, yeşil ot üretim amacıyla yetiştirilme olanaklarının belirlenmesi amacıyla yürütülen bu çalışma, 1997-98 yetiştirme sezonunda Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü araştırma alanında yürütülmüştür. Araştırma, bölünmüş parseller deneme desenine göre 4 tekrarlamalı olarak yürütülmüş ve karışıma giren tahıl türleri ana parselleri, karışım oranları ise alt parselleri oluşturmuştur. Deneme, buğdaygil materyali olarak arpa (Hordeum vıılgare L.), yulaf (Avena sativa (L.)) ve tritikale (X.Triticosecale (Wittmack.)) türleri, karışım oranları olarak %75 Tahıl + %25 Mürdümük, %50 Tahıl +- %50 Mürdümük ve %25 Tahıl + %75 Mürdümük olacak şekilde düzenlenmiştir. Araştırma sonucunda, karışıma giren bitkilerin tek verimlerinin azaldığı, ancak toplam verimde artışlar olduğu bulunmuştur. Kuru ot verimi bakımından en yüksek değer 1175.10 kg/da ile yulafın %75 oranında karışıma girdiği sistemlerden elde edilmiştir.Tahılların %25 oranında karışıma girmesiyle birim alandan elde edilen toplam ham protein verimi bakımından saf ekimlerden üstün değerler elde edilebileceği belirlenmiştir

Current situation of meadow-rangelands, animal existence and cultivation for forage crops in Turkey and East Black Sea Region

Özet: Türkiye çayır-mera alanları toplam 14.6 milyon ha’dır. Batı Karadeniz Bölgesi’nde ise bu miktar 782 bin ha olup, ülkemiz çayır-mera alanlarının %5.35’ini oluşturmaktadır. Türkiye’de toplam ekilen tarım arazisi içerisinde yem bitkileri ekim alanı %9.5 payla 1.6 milyon ha olup, Batı Karadeniz Bölgesi için ise yem bitkileri ekim alanı içinde bu oran %12.1’lik payla yaklaşık 200 bin ha’dır. Bununla birlikte ülkemizde yaklaşık 11 milyon, Batı Karadeniz Bölgesi’nde ise 1.1 milyon (%9.8) BBHB’ye eşdeğer hayvan sayısı vardır. Bu hayvanların beslenmesi için gerekli kuru kaba yem miktarı yıllık 50 milyon ton, Batı Karadeniz Bölgesi içinse yıllık 5 milyon tondur. Oysa çayır-mera alanları ve yem bitkileri yetiştiriciliklerinden elde edilen yem miktarı ihtiyacın yarısından daha azdır. Bu nedenle, uygun amenajman teknikleri ve ıslah çalışmaları ile mevcut mera alanlarında üretim ve devamlılık sağlanmalıdır. Ayrıca yem bitkileri ekim alanları artırılmalı, özellikle nadasa bırakılan alanlarda ekim nöbeti uygulamasına gidilerek yem bitkileri tarımına öncelik verilmelidir. Ülke genelinde ve Batı Karadeniz Bölgesi’nde her yöreye uygun yem bitkileri tür ve çeşitleri üzerine çalışmalar yapılmalı, elde edilen sonuçlar üreticiler ile paylaşılmalıdır. Yem bitkilerinde uygulanan desteklemeler artırılarak devam edilmeli ve tohumluk sorunu mutlaka çözülmelidir.Abstract: West Black Sea Region (WBSR) has meadow- range area of 782.000 ha and consists of 5.35% total meadow-range area in Turkey which corresponds 14.6 million ha. However, total cultivation of forage crops is 1.6 million ha in Turkey and corresponds to 9.5% of total cultivated agricultural area, 12.1% of total cultivated area of forage crops in Turkey exist in WBSR. At the same time, there is 11 million of animal existence equivalent to livestock unit in Turkey and 1.1 million (9.8%) in WBSR. In order to feed these animal existences, while 50 million ton of fodder crops are required yearly, 5 million ton is adequate for WBSR. Whereas, present forage production derived from forage crop cultivation and meadow-range areas could not meet even half of the need. Therefore, productivity and sustainability must be increased via the proper management techniques and the breeding studies in existing meadow area. Besides, cultivation area of forage crops should be increased and crop rotation must be generalized and priority should be given to forage crops within the crop rotation system particularly in fallow areas. In throughout the country and WBSR, adaptation and breeding studies related to forage crops should be conducted to determine the suitable species and cultivars for every region and the results should be shared with farmers. Present economic support for cultivation of forage crops should be continued and increased and above all, seed problem of forage crops should be solved surely as soon as possible

EFFECTS OF DIFFERENT CHEMICAL PRETREATMENTS ON CELL WALL COMPOSITION AND ASH CONCENTRATION OF SWEET SORGHUM BAGASSE FOR BIOETHANOL PRODUCTION

Pretreatment is one of the key processes in lignocellulosic bioethanol production, which is needed to improve accessibility of enzymes to cellulose. This study was conducted to investigate the effects of different chemical pretreatments on cell wall composition and ash concentration of sweet sorghum bagasse. 9 different pretreatment methods used in the study can be categorized into 3 different methods such as dilute sulphuric acid (1, 1.5 and 2 % H2SO4 w/v ) , dilute sodium hydroxide ( 1, 1.5 and 2 % NAOH w/v ) and sequential dilute sulphuric acid and sodium hydroxide ( 1 % H 4 w/v + 0.5 M NAOH, 1.5 % H 2 SO 4 w/v + 0.5 M NAOH and 2 % H 2 SO w/v + 0.5 M NAOH ) . According to results, while 2 % H 2 SO 4 4 w/v + 0.5 M NAOH gave the highest cellulose ( 91.51 % ) and lowest lignin ( 1.7 % ) concentrations, the lowest cellulose ( 65.11 % ) , hemicellulose ( 0.4 % ) , and highest lignin concentrations ( 23.42 % ) were provided by 1.5 % H 2 SO w/v among pretreatments. Cellulose, hemicellulose and lignin contents of sweet sorghum bagasse after sodium hydroxide pretreatments 4 ranged from 76.72 to 79.88, 11.75 to 14.62, and 2.05 to 4.11 %, respectively. The most appropriate cell wall composition for enzymatic hydrolysis was derived from sequential dilute sulphuric acid and sodium hydroxide pretreatments due to the fact that they provided the highest cellulose ( 90.68 – 91.51 % ) , lowest lignin ( 1.7 – 3.41 % ) and desirable hemicellulose ( 1.10 – 1.82 % ) contents. However, enzymatic hydrolysis must be done to learn which method enables the highest fermentable sugar production

Efects of diferent organic materials on forage yield and quality of silage maize (Zea mays L.)

Tis study was conducted at the experimental area of the Field Crops Department of Çukurova University (37°01 ′N, 35°18 ′E) in the 2010 and 2011 growing seasons to determine the efects of sole or combined applications of 3 organic materials (poultry litter, cattle manure, and leonardite) with supplemental inorganic fertilizer on the forage yield and quality of silage maize. Te feld trial was arranged in a complete randomized block design with 3 replications. Poultry litter (PL) and cattle manure (CM) were applied based on P or N requirements (PL-P, PL-N, CM-P, and CM-N) of the crop, whereas leonardite was applied in only 1 dose (500 kg ha –1 ) and was also combined with 3 inorganic fertilizer doses (100%, 75%, and 50% of the recommended inorganic fertilizer dose, called LEO-100, LEO- 75, and LEO-50, respectively). Te results show that the highest values of dry matter (DM) and crude protein (CP) yields (18.3 t ha–1 and 1652 kg ha–1, respectively) were observed in LEO-100, whereas the lowest (11.2 t ha–1 and 758 kg ha–1, respectively) were observed in PL-N. In terms of forage quality parameters (CP, acid detergent fber, neutral detergent fber, and relative feed value), the P-based poultry litter and cattle manure treatments (PL-P and CM-P) gave similar results to conventional fertilization treatment, whereas the N-based treatments (PL-N and CM-N) signifcantly decreased forage quality. Te combined use of organic materials with inorganic fertilizers instead of a conventional fertilization regime may be efective in maintaining forage supply but N-based treatments have the risk of restricting forage production from silage maize.Tis study was conducted at the experimental area of the Field Crops Department of Çukurova University (37°01 ′N, 35°18 ′E) in the 2010 and 2011 growing seasons to determine the efects of sole or combined applications of 3 organic materials (poultry litter, cattle manure, and leonardite) with supplemental inorganic fertilizer on the forage yield and quality of silage maize. Te feld trial was arranged in a complete randomized block design with 3 replications. Poultry litter (PL) and cattle manure (CM) were applied based on P or N requirements (PL-P, PL-N, CM-P, and CM-N) of the crop, whereas leonardite was applied in only 1 dose (500 kg ha –1 ) and was also combined with 3 inorganic fertilizer doses (100%, 75%, and 50% of the recommended inorganic fertilizer dose, called LEO-100, LEO- 75, and LEO-50, respectively). Te results show that the highest values of dry matter (DM) and crude protein (CP) yields (18.3 t ha–1 and 1652 kg ha–1, respectively) were observed in LEO-100, whereas the lowest (11.2 t ha–1 and 758 kg ha–1, respectively) were observed in PL-N. In terms of forage quality parameters (CP, acid detergent fber, neutral detergent fber, and relative feed value), the P-based poultry litter and cattle manure treatments (PL-P and CM-P) gave similar results to conventional fertilization treatment, whereas the N-based treatments (PL-N and CM-N) signifcantly decreased forage quality. Te combined use of organic materials with inorganic fertilizers instead of a conventional fertilization regime may be efective in maintaining forage supply but N-based treatments have the risk of restricting forage production from silage maize

Çukurova Koşullarında Bazı Sorgum X Sudanotu Melezi Çeşitlerinin Verim ve Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi

Bu araştırma, bazı sorgum x sudanotu melezi çeşitlerinin Çukurova bölgesi koşullarında verim ve kalite özelliklerinin belirlenmesi amacıyla yürütülmüştür. Araştırmada, bölgedeki bazı tohum firmalarından temin edilen 5 adet sorgum x sudanotu melezi çeşidi (Bovital, Sugar Graze II, Super Grazer, Grazer N 2, Nutri Honey) materyal olarak kullanılmıştır. Araştırma, Tesadüf Blokları deneme desenine göre 3 tekrarlamalı olarak 2010 yılında, Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Tarla Bitkileri Bölümü Araştırma ve Uygulama Alanında yürütülmüştür. Çalışmada çeşitlerin bitki boyu, yeşil ot verimi, ham protein, ADF ve NDF oranları gibi verim ve kalite özellikleri incelenmiştir. Araştırma sonuçlarına göre, en yüksek bitki boyu 183.6 cm ile Bovital çeşidinden elde edilmiştir. En yüksek yeşil ot verimi (5160 kg/da) ve en düşük ADF (% 34) ve NDF (% 57.40) oranları Super Grazer çeşidinden sağlanmıştır. Öte yandan, en yüksek ham protein oranı ise % 10.46 ile Nutri Honey çeşidinden elde edilmiştir