Bir Sağlık Yüksekokulu’nda Okuyan Öğrencilerin Ölüm Kaygılarının Belirlenmesi

Aim: The descriptive study has been done in order to determination thoughts, feelings and death anxiety in health school students.Methods: The descriptive study has been done in order to determination death anxiety in students. This study includes 330 students attending Pamukkale University Denizli School of Health. Sample is comprised of 244 students who accepted to enrolled in the study between 01st-31th of May, 2009. Data have been collected with using a questionnaire and “Thorson-Powell Death Anxiety Scale”, T-Test, One-Way ANOVA, Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U-Tests.Results: Average age of students who enrolled in the study was 21.44 ± 2.11. 65.6% of the students were girls, 26.6% were in 3rd class, 28.3% were seeing death as “ceasing to exist/ending”, 35.2% were feeling pain/sadness/anxiety when facing death. 63.1% had cared a dying patient, 17.2% felt sadness when they died, 23.0% continued caring in order to cope with death when they did, 43.9% didn’t felt himself enough when caring, 58.2% didn’t wan’t to take care of a dying patient, 63.9% didn’t have enough training at school in order to take care of a dying patient. There were significant relationship between death anxiety point average and students’ age groups, gender, attending class, perception of death, feelings/thoughts about death, feelings during care and wish to again take care of dying patient (p<0.05). In conclusion, male students, attending 3rd class, admitting to have felt helpless and feeling nothing while caring, students feeling adequate, willing to take care of another dying patient were found to have higher death anxiety. As a result of the study approached patients and their families with death while talking to students in addition to, the granting of student consulting services and topics with discussion of concrete cases has been proposed. Amaç: Bu çalışma, bir sağlık yüksekokulunda okuyan öğrencilerin yaşam sonu bakıma yönelik düşüncelerinin, duygularının ve ölüm kaygısı durumlarının belirlenmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmıştır. Yöntem: Çalışmanın evrenini Pamukkale Üniversitesi Denizli Sağlık Yüksekokulu’nda öğrenim gören 330 öğrenci oluşturmaktadır. Çalışmanın örneklemini 01-31 Mayıs 2009 tarihleri arasında çalışmaya katılmayı kabul eden 244 öğrenci oluşturmuştur. Veriler anket formu ve “ Thorson-Powell Ölüm Kaygısı Ölçeği” kullanılarak, yüzdelik, T- Testi, One-Way ANOVA, Kruskal-Walls ve Mann-Whıtney-U testleri kullanılarak değerlendirilmiştir.Bulgular: Çalışmaya alınan öğrencilerin yaş ortalamaları 21.44±2.11 olarak saptanmıştır. Öğrencilerin %65.6’sının kız olduğu, %26.6’sının 3. sınıfta okuduğu, %28.3’ünün ölümü “yok olma/sona erme” olarak tanımladığı, %35.2’sinin ölümle karşılaştıklarında acı/üzüntü/kaygı, hissettikleri belirlenmiştir. Öğrencilerin %63.1’inin ölümcül hastaya baktığı, bakım verirken %17.2’sinin üzüldüğü,  %23.0’ünün bakım vermeye devam ederek bu durumla baş ettiği, %43.9’unun bakım verirken kendilerini yeterli hissetmedikleri, %58.2’sinin ölümcül hastaya bakım vermek istemedikleri, %63.9’unun hemşirelik eğitiminde ölümcül hastaya bakım vermekle ilgili yeterli bilgi verilmediğini ifade ettikleri belirlenmiştir. Öğrencilerin yaş grupları, cinsiyetleri, öğrenim gördükleri sınıf, ölümü algılama, ölümle ilgili duygu/düşünceleri, bakım verirken hissettikleri ve ölümcül hastaya tekrar bakım vermeyi isteme durumlarına göre ölüm kaygısı puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişkinin olduğu saptanmıştır (p<0.05). Çalışmaya alınan erkek öğrencilerin, 3.sınıfta okuyanların, bakım verirken kendini çaresiz hisseden ve bakım verirken hiçbir şey düşünmedim diyenlerin, ölümcül hastaya bakım verirken kendini yeterli hissedenlerin ve tekrar ölümcül hastaya bakım vermek isteyen öğrencilerin ölüm kaygıları yüksek bulunmuştur.Çalışmanın sonucunda ölüme yaklaşan hasta ve ailesi ile konuşurken öğrencilerin yanında bulunulması, öğrenciye danışmanlık hizmetlerinin verilmesi ve konunun vaka tartışmaları ile somutlaştırılması önerilmiştir

Childhood trauma and attachment styles among substance abusers in Turkey

Background: Early trauma exposure is well known to significantly increase the risk of developing a number of psychiatric disorders, especially addiction in adulthood. Literature has shown insecure attachment styles can be correlated with substance abuse. However, there is a lack of research on the relationship between childhood trauma and attachment styles among Turkish substance abusers. Objective: The aim of this study was to evaluate the childhood trauma and attachment styles of alcohol/substance abusers. Methods: A cross-sectional study was conducted from April 2014 to December 2015 in Ege University Department of Psychiatry alcohol/drug dependency unit. Participants included 289 substance abusers. All participants were assessed using a Childhood Trauma Questionnaire and Experiences in Close Relationships Scale. Analysis of variance, correlation and t-test were performed to determine childhood trauma and attachment styles among substance abusers. Data were collected from these 289 patients, and descriptive analysis was employed. While data on childhood trauma were collected using the Childhood Trauma Questionnaire, data on attachment styles were collected using the Experiences in Close Relationships Scale via a structured questionnaire. In order to determine the difference between the sociodemographic variables and childhood trauma score, t-and ANOVA tests were calculated. Pearson coefficient correlation was computed to assess the relationship between the childhood trauma scores and attachment style scores. Stepwise regression analysis was used to determine the effective variables on childhood trauma. Results: The mean age of the participants was32.5±11.0. Patients had higher scores in emotional abuse (31.22;SD 6.9) and emotional neglect (49.86; SD 8.4) subscales than in the other subscales in the Childhood Trauma Questionnaire. Patients with substance abuse reported high scores for anxious attachment style (65.20; SD20) in the Experiences in Close Relationships Scale. Sexual abuse subscale scores differed according to the duration of substance use (F = 2.61, p = 0.026). Substance abuse was significantly associated with childhood physical abuse (t=2.43, p=0.016) and sexual abuse (t=2.13, p=0.034). There were relationships between avoidant attachment and physical abuse (r=0.154, p=0.009), emotional abuse (r=0.131, p=0.025), physical neglect (r= 0.151, p=0.019), and emotional neglect (r=-0.151, p=0.010). Significant correlation was found between anxious attachment and emotional neglect via Pearson correlation analysis (0.226, p=0.001). Stepwise regression analysis reveals that both the age at which alcohol use started and avoidance attachment were strong predictors of physical abuse and physical neglect. Conclusions: Our study found that substance abuse was significantly associated with childhood physical and sexual abuse. Physical abuse, physical neglect, emotional abuse and emotional neglect were associated with avoidance attachment, while sexual abuse was associated with anxious attachment. The findings suggest that attachment may be an important factor to further understand and address alcohol/substance use among alcohol/substance users with a history of childhood trauma. Trauma therapy may help prevent relapses in alcohol/drug dependency. © Ethiopian Public Health Association

Nursing care for a patient with attention deficit hyperactivity disorder according to peplau's interpersonal relations theory

Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB), çocuklukta en sık tanı konulan psikiyatrik rahatsızlıklardan biridir. DEHB'de en sık görülen belirgin özellikler; dikkat dağınıklığı, hiperaktivite ve dürtüselliktir. DEHB olan çocukların bakımında hemşire; çocuğun ilaç ve psikososyal tedavi almasına, çocuğun ve ailenin yaşadıkları problemlerin çözümlenmesine destek olmaktadır. Hemşirelik kuramcısı olan Hildegard Elizabeth Peplau'ya göre hemşirelik; toplumdaki bireylerin sağlıklı olmasına yardım eden, diğerleri ile iş birliği içinde olabilmesini sağlayan ve kişiler arası ilişkiye dayalı terapötik bir süreçtir. Bu kişiler arası sürecin amacı; hemşirenin hastaya yardım etmesidir. Bu olgu sunumunda, DEHB tanısı olan 15 yaşındaki bir ergene Peplau'nun ''Kişiler Arası İlişkiler Kuramı'' temel alınarak; intihar riski, kendine zarar verme riski, yaralanma riski, beslenmede dengesizlik: beden gereksiniminden fazla, etkisiz baş etme, duyusal algılamada bozulma, sosyal etkileşimde bozulma, şiddet riski ve refakat eden anne için bakım verici rolünde zorlanma hemşirelik tanıları belirlenerek, hemşirelik bakımının planlaması ve uygulanması amaçlanmıştır.Attention deficit hyperactivity disorder (ADHD) is one of the most commonly diagnosed psychiatric disorders in childhood. The most common features observed in ADHD are distractibility, hyperactivity and impulsivity significantly. The nurse in the care of children with ADHD helps the child get medication and psychosocial treatment, and helps to solve the problems that the child and the family live in. According to Hildegard Elizabeth Peplau, the nursing theorist, nursing is a meaningful, interpersonal, therapeutic process that helps individuals in the society to be healthy and cooperate with others. In this phenomenon presentation, nursing diagnoses was determined, nursing care was planned and applied to a-fifteen-year-old teenager who was diagnosed with ADHD based on Peplau's Theory of Interpersonal Relations suicide risk, self-harm risk, injury risk, malnutrition: more than bodily requirements, impairment in sensory perception, impairment in social interaction, violence risk and strain in the caregiver role for the accompanying mother

Prosodic marking of semantic contrasts: Do speakers adapt to addressees?

Bipolar disorder is a chronic mental illness that can involve manic and depressive episodes, as well as mixed episodes that involve both manic and depressive episodes. It can lead to significant psychosocial impairment and disability and can adversely affect the social relations, education, and professional success of the individual throughout life. Bipolar disorder causes stress for both the patient and family members. In this period, when intense support is needed, informing the patient and his/her family about illness and treatment is important. The Neuman Systems Model focuses on the optimal wellbeing of the individual and holistic management of treatment. In its holistic approach, the Neuman System defines nursing as the only profession that deals with all the factors that can affect an individual's response to possible and true stressors. Neuman attributes the uniqueness of nursing to its use of information and its regular unification with treatment approaches. From this point of view, Neuman believes that nurses should act as health care coordinators for individuals. In this case report, nursing care was planned and applied based on the Neuman System Model for a forty-year-old adult female diagnosed with bipolar disorder. A nursing care plan was prepared, and nursing interventions were applied to the patient aligned with the North American Nursing Diagnosis Association nursing diagnosis. In conclusion, applied nursing care was effective for the patient’s needs; however, there is a need for more model-based studies with larger samples. © 2020 by Journal of Psychiatric Nursing

Hemşirelik öğrencilerinin mizaç özelliklerine göre yaşamın anlamının belirlenmesi

Giriş ve Amaç: Tanımlayıcı olan bu çalışmanın amacı hemşirelik öğrencilerinin sosyodemografik değişkenlerine ve mizaç özelliklerine göre yaşamın anlamının belirlenmesidir. Yöntem: Araştırmanın evreni ve örneklemini Pamukkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Hemşirelik Bölümü 2017-2018 Eğitim-Öğretim Bahar dönemindeki 1., 2., 3., 4.sınıfında okuyan araştırmaya katılmak isteyen 442 hemşirelik öğrencisi oluşturmuştur. Veriler, TEMPS- A Mizaç Ölçeği, Yaşamın Anlamı Ölçeği (YAÖ) ve literatür bilgileri doğrultusunda araştırmacılar tarafından geliştirilen kişisel bilgi formu kullanılarak ölçülmüştür. Analiz için SPSS 20.0 istatistik programıyla Sayı, Yüzdelik, Mann-Whitney U, Kruskal-Wallis H, Spearman korelasyon analizi kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmadakilerin yaş ortalaması 20.36±1.72’dir. Öğrencilerin %84.6’sı kadın; %28.3’ü 1.sınıf, %27.8’i 2.sınıf, %15.4’ü 3.sınıf, %28.5’i 4.sınıftır. YAÖ var olan anlam alt boyutu ile TEMPSA Mizaç Ölçeği depresif, siklomitik ve irritabl mizaç alt boyutu arasında negatif yönde, zayıf derecede anlamlı bir ilişki olduğu saptanmıştır (p<0,05). YAÖ bulunmaya çalışılan anlam alt boyutu ile TEMPSA Mizaç Ölçeği depresif, siklomitik, irritabl ve anksiyöz mizaç alt boyutu arasında pozitif yönde, zayıf derecede anlamlı bir ilişki tespit edilmiştir (p<0.05). Öğrencilerin kardeş sayısı, ebeveynlerinin tutumu, depresif ve ruhsal travma durumlarına göre YAÖ var olan anlam alt boyutunda istatistiksel anlamlılık olduğu belirlenmiştir (p<0.05). Çalışmaya alınanların cinsiyetlerine, gelir durumlarına, sosyoekonomik düzeylerine ve depresif durumlarına göre YAÖ bulunmaya çalışılan anlam alt boyutunda istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olduğu bulgulanmıştır (p<0.05). Katılımcıların yaş ve sınıflarına göre TEMPS-A Mizaç Ölçeği siklomitik mizaç alt boyutu, cinsiyetlerine göre hipertimik, irratabl ve anksiyöz mizaç alt boyutu, yaşadıkları yere göre irratabl ve anksiyöz mizaç alt boyutu, ebeveynlerinin birliktelik durumuna göre depresif mizaç alt boyutunda anlamlı bir farklılık olduğu saptanmıştır (p<0.05). Sonuç: Öğrenciler için yaşamın anlamı üzerinde sosyodemografik değişkenlerin ve mizaç özelliklerinin önemli bir etken olduğu söylenebilir. Öneri: Hemşire adaylarına ilk yıldan itibaren başlanarak lisans eğitimleri süresince ders içeriklerine olumlu benlik algısını geliştirici, yaşamın anlamını arttırıcı, sorumluluk almaktan çekinmeyen, karar verme yetkisini kullanabilen, idealist özellikler kazandırmaya yönelik konuların eklenmesinin önemli olabileceği düşünülmektedi

Hemşirelik öğrencilerinin stresle başetme durumları ve madde kullanım öykülerinin belirlenmesi

Amaç: Bu çalışmanın amacı hemşirelik öğrencilerinin stresle başetme durumları ve madde kullanım öykülerinin belirlenmesidir. Gereç ve yöntem: Tanımlayıcı olan bu araştırmanın evreni ve örneklemini bir sağlık bilimleri fakültesi hemşirelik bölümünde öğrenim gören araştırmaya katılmak isteyen 371 hemşirelik öğrencisi oluşturmuştur. Veriler araştırmacılar tarafından hazırlanan anket formu, Stresle Başetme Tarzları Ölçeği ile toplanmıştır. Analiz için SPSS 18.0 istatistik programıyla Sayı, Yüzdelik, Student t Testi, Tek Yönlü Varyans analizi kullanılmıştır. Bulgular: Çalışmadakilerin yaş ortalaması 20,59±1,89’dur. Öğrencilerin %79,2’si kadın, %34,5’i 1. sınıf, %25,1’i 2. sınıf, %16,4’ü 3. sınıf, %24,0’ü 4. sınıftır. Katılımcıların büyük çoğunluğu aile ile (%82,7) ve çevre ile olan iletişimini (%83) iyi olarak belirtmişlerdir. Çalışmaya alınanların %42,3’ü okul ortamındaki stresin sınavlar, dersler ve ders işleme şeklinden kaynaklandığını bildirmişlerdir. Öğrencilerin çok büyük bir çoğunluğunun (%99,5) sigara ve alkol dışında herhangi bir bağımlılık yapıcı madde kullanmadıkları, %81,7’sinin şu anda sigara ve %83,0’ünün alkol kullanmadıkları belirlenmiştir. Öğrencilerin stresle baş etme tarzları ölçeği alt boyut puanları; kendine güvenli yaklaşım 12,61±4,01, iyimser yaklaşım 8,38±2,87, kendine güvensiz/çaresiz yaklaşım 11,95±4,55, boyun eğici yaklaşım 6,68±3,42 ve sosyal destek arama 7,02±1,90’dır. Sonuç: Çalışmaya alınanların en fazla kendine güvenli yaklaşım, ardından kendine güvensiz/çaresiz yaklaşım ve en az olarak da boyun eğici yaklaşım alt boyutunu kullandıkları saptanmıştır. Bu sonuç öğrencilerin stresle başa çıkma konusunda etkili yöntemler kullandıklarını, stres yönetimi konusunda daha az sorun yaşadıklarını göstermektedir