105. Wyniki międzyośrodkowych, prospektywnych, kontrolowanych badań klinicznych nad optymalizacją rozpoznawania i leczenia raka żołądka

Rak żołądka, pomimo obserwowanego w całym świecie, również w Polsce malejącego trendu w zapadalności, należy do najczęściej występujących nowotworów złośliwych. Aktualnie w Polsce notuje się ponad 5500 nowych zachorowań rocznie. Polski consensus w sprawie raka żołądka to zasady leczenia i rozpoznawania tego schorzenia mające obowiązywać w na szym kraju. Zasady postępowania ujęte w konsensusie oparte zostały w głównej mierze na wynikach trwających od 25 lat Polskich Badań. Do tej pory prospektywne badania kliniczne objęły grupę ponad 4000 chorych leczonych chirurgicznie lub w skojarzeniu z chemio-i chemioimmunoterapią co stanowi unikatowy w skali światowej materiał kliniczny. Autorzy pracy omawiają szczegółowo zasady postępowania diagnostycznego i terapeutycznego przyjęte w aktualnym consensusie. Najważniejsze zasady postępowania u chorych z rakiem żołądka, zalecają wykonywanie całkowitej resekcji żołądka w większości przypadków raka zaawansowanego, wykonywanie wycięcia regionalnych węzłów w zakresie minimum D2 oraz włączanie chorych z zaawansowanych rakiem do randomizo-wanych badań klinicznych nad leczeniem skojarzonym w tym chemioterapii i radioterapii. Consensus szczegółowo określa zakres przeprowadzania badań w celu okołooperacyjnej oceny stopnia zaawansowania nowotworu, techniczne zasady przeprowadzania zabiegów resekcyjnych i elementy dokumentacji klinicznej w tym obowiązujące klasyfikacje i podziały. Consensus określa również zasady obser wacji chorych po leczeniu oraz postępowania paliatywnego i w przypadkach wznowy procesu nowotworowego

49. Radykalność onkologiczna a operacje oszczędzające zwieracze (CS) w leczeniu raka odbytnicy

Wyniki leczenia raka odbytnicy są zależne od wielu czynników, w tym obejmujących taktykę operacyjną oraz neo i adjuwancyjne leczenie skojarzone. Operacje oszczędzające zwieracze odbytu (CS) są obecnie wykonywane coraz częściej, a wskazania obejmują również lokalizację w dolnej części odbytnicy.Celem pracy była ocena własnych wyników w kategoriach radykalności onkologicznej zależnej od modelu leczenia tj. radykalnego odjęcia brzuszno-kroczowego w porównaniu z operacjami oszczędzającymi zwieracze odbytu.MateriałW latach 1984–2002 było leczonych operacyjnie n = 1671 chorych z rakiem jelita grubego, w tym chorych = 859 chorych z rakiem odbytnicy i 56 z wielomiejscowym zaawansowanym rakiem odbytnicy i okrężnicy. Operacje oszczędzające zwieracze odbytu (CS) wykonano u 51.7% chorych. W całej grupie leczonych uzyskano poziom resekcyjności 93.8%. Adjuwancyjnej chemioterapii, poddano wszystkich chorych (spełniających kryteria włączenia z uwagi na stan ogólny, wiek < 75 r.ż) w grupie II,III i IV stopniu zaawansowania wg UICC/AJCC. Neoadjuwancyjnej radio- lub radiochemioterapii poddano n = 98 chorych z rakiem odbytnicy w II lub III stopniu zaawansowania wg.UICC/AJCC. W dwóch różnych okresach analizy stosowano 2 modele usunięcia węzłów chłonnych – standardowy model D1/D2 w latach 1984–1991 oraz model D3 w latach 1982–2002 podczas operacji resekcyjnych.WynikiUzyskano poziom 5-cio letnich przeżyć ogółem 57 %. Przeprowadzono analizę regresyjną Coxa celem określenia wartości poszczególnych czynników prognostycznych. W całej grupie leczonych najważniejsze znaczenie miały takie czynniki jak: zaawansowanie choroby wg. UICC (w kolejności cech M,T,N) oraz zakres wycięcia układu chłonnego, a następnie stosowanie leczenia skojarzonego. Wykazano lepsze wyniki u chorych z operacjami oszczędzającymi zwieracze odbytu (CS). Wysoki odsetek operacji odjęcia brzuszno–kroczowego był związany z miejscowym zaawansowaniem raka i radykalizacją leczenia chirurgicznego.WnioskiWykazana analiza wskazuje na zależność nie tylko stopnia zaawansowania choroby, ale również od roli chirurgii oraz leczenia skojarzonego jako podstawowych czynników poprawiających wyniki w leczeniu raka odbytnicy

Ischemic and non-ischemic patterns of late gadolinium enhancement in heart failure with reduced ejection fraction

Background: Late gadolinium enhancement (LGE) by cardiac magnetic resonance (CMR) may revealmyocardial fibrosis which is associated with adverse clinical outcomes in patients undergoing implantablecardioverter-defibrillator (ICD) placement. At the same time, transmural LGE in the posterolateral wall isrelated to nonresponse to conventional cardiac resynchronization therapy (CRT). Herein, the aim was toassess the presence and determinants of LGE in CMR in heart failure (HF) with reduced ejection fraction.Methods: Sixty-seven patients were included (17.9% female, aged 45 [29–60] years), who underwentLGE-CMR and had left ventricular ejection fraction (LVEF) as determined by echocardiography.Results: In HF patients with LVEF ≤ 35% (n = 29), ischemic and non-ischemic patterns of LGE wereobserved in 51.7% and 34.5% of patients, respectively. In controls (n = 38), these patterns were noted in23.7% and 42.1% of patients, respectively. HF patients with LVEF ≤ 35% and transmural LGE in theposterolateral wall (31.0%) were characterized by older age, coronary artery disease (CAD) and previousmyocardial infarction (MI) (61 ± 6 vs. 49 ± 16 years, p = 0.008, 100% vs. 40%, p = 0.003 and 78%vs. 25%, p = 0.014, respectively). In patients with LVEF ≤ 35%, LGE of any type, diagnosed in 86.2%of patients, was associated with CAD (68% vs. 0%, p = 0.02), while only trends were observed for itsassociation with older age and previous MI (p = 0.08 and p = 0.12, respectively).Conclusions: Among HF patients with LVEF ≤ 35%, clinical factors including older age, CAD, andprevious MI are associated with transmural LGE in the posterolateral wall, while CAD is associated with LGE. This data may have potential implications for planning ICD and CRT placement procedures

Middle cerebral artery anatomical variations and aneurysms: a retrospective study based on computed tomography angiography findings

Background: Anatomical variations of the middle cerebral artery (MCA) are an important clinical issue, due to high prevalence of intracranial aneurysms. Anatomical variations of vessels can lead to higher shear stress, which is thought to be the main factor leading to aneurysm formation and consequently to higher prevalence of aneurysms. The aim of this study was to evaluate anatomy of the MCA; to classify MCA aneurysms using computed tomography angiography and to correlate anatomical variations of MCA and circle of Willis with prevalence of MCA aneurysms.Materials and methods: Two hundred and fifty patients without MCA aneurysms and 100 patients with unruptured MCA aneurysms were qualified for the study, with exclusion of patients after MCA clipping. Four aspects of MCA anatomy were evaluated: division point, its relation to the genu, distance to M1 division and the genu and domination of post-division trunks.Results: Middle cerebral artery bifurcation was found in 86.2% and trifurcation in 13.8% of the cases. 78.4% of MCAs divided before the genu, 19.2% in the genu and 2.4% after the genu. Upper branch domination was seen in 26%, lower branch in 25.4%, middle branch in 4% and no domination in 44.6% of the cases.In the study group 116 aneurysms were found. 86.2% of the aneurysms were located in M1 division point, 6.9% in M2 segment, 3.4% near lenticulostriatae arteries and 3.4% near early cortical branches. The only anatomical variation, which had significantly higher prevalence in patients with left MCA aneurysms, was domination of upper post-division trunk of MCA. No other statistically significant differences in circle of Willis and MCA variations were found between patients with aneurysms and without them.Conclusions: The most common configuration of MCA is bifurcation before the genu with no dominating post-division trunk. Incidence of MCA aneurysms is not correlated with anatomical variations of MCA and the circle of Willis