Porównanie dożylnego i podskórnego podawania insulin na intensywność bólu neuropatycznego u chorych na cukrzycę

  Introduction: The effectiveness of treatment of painful diabetic polyneuropathy remains unsatisfactory. The aim of this study was to compare effects of intravenous vs. subcutaneous insulin delivery in patients with diabetic symmetric sensorimotor polyneuropathy on pain relief, the quality of life, sleep disturbance, and the nerve conduction. Material and methods: Thirty-four patients with diabetic polyneuropathy (mean age 62 ± 10 years, duration 17 ± 10 years), who reached a pain score over 40 mm on the VAS scale, HbA1c 7.5–10%, were randomly assigned to continuous intravenous insulin infusion (examined group) and multiple injections (control subjects). Before and after five days of the insulin treatment the effects on pain relief (SFMPQ-VAS), the quality of life improvement (EuroQol EQ-5D), and sleep disturbances (AIS) were assessed. Results: Both groups experienced significant pain reduction, improvement of the quality of life, and reduction of sleep disturbances, i.e. a VAS in the study group of 69 ± 14 mm before treatment vs. 40 ± 19 mm after treatment (p < 0.001), and in control subjects 66 ± 16 mm vs. 47 ± 17 mm (p < 0.001). No difference in level of pain intensity reduction between the groups studied was found. Conclusions: Intensification of insulin treatment applied for five days results in improvement of the physical condition of patients with painful diabetic polyneuropathy, through pain relief, and improvement of the quality of life and sleep quality. The efficacy of insulin intravenous infusion and multiple injections is comparable. (Endokrynol Pol 2015; 66 (3): 237–243)    Wstęp: Skuteczność leczenia bólowej polineuropatii cukrzycowej jest niesatysfakcjonująca. Celem badania była ocena wpływu dożylnej lub podskórnej podaży insuliny u chorych z symetryczną bólową polineuropatią czuciowo-ruchową na: stopień nasilenia bólu, poprawę jakości życia, ilościową i jakościową ocenę snu oraz przewodnictwo czuciowo-ruchowe w nerwach strzałkowym i łydkowym. Materiał i metody: 34 chorych z cukrzycową polineuropatią (średni wiek chorych 62 ± 10 lat, czas trwania cukrzycy 17 ± 10 lat), z nasileniem bólu > 40 mm w skali VAS i HbA1c 7,5–10% zostało losowo przydzielonych do grupy otrzymującej dożylny wlew insuliny (grupa badana) lub podskórne wstrzyknięcia insuliny w modelu wielokrotnych wstrzyknięć (grupa kontrolna). Oceniono wpływ leczenia na nasilenie bólu (SFMPQ-VAS), jakość życia (EuroQol EQ-5D) i zaburzenia snu (AIS). Wyniki: Zaobserwowano znamienne zmniejszenie nasilenia bólu, poprawę jakości życia oraz snu. VAS w grupie badanej 69 ± 14 mm przed i 40 ± 19 mm po leczeniu (p < 0,001), w grupie kontrolnej odpowiednio 66 ± 16 mm i 47 ± 17 mm (p < 0,001). Nie obserwowano różnic pomiędzy grupami. Wnioski: Intensyfikacja insulinoterapii stosowana przez 5 dni powoduje poprawę stanu klinicznego chorych na cukrzycę powikłaną bólową polineuropatią poprzez: zmniejszenie nasilenia bólu, poprawę jakości życia, poprawę parametrów snu. Zastosowanie wlewu dożylnego insuliną ma porównywalną skuteczność jak iniekcje podskórne. (Endokrynol Pol 2015; 66 (3): 237–243)

The efficacy and safety of DPP-4 inhibitors considering cardiovascular risk factors

U większości chorych na cukrzycę choroby sercowo--naczyniowe, a zwłaszcza zawał serca i udar mózgu, pozostają główną przyczyną zgonów. Z tego powodu kontrola czynników ryzyka, a przede wszystkim wyrównanie glikemii, odgrywa kluczową rolę w ich zapobieganiu. Otwartą kwestią pozostają dodatkowe, poza hipoglikemizującym, efekty działania leków przeciwcukrzycowych. Wśród dostępnych leków ostatnio wprowadzoną grupą są inhibitory dipepty dylopeptydazy-4 (DPP-4). W licznych badaniach klinicznych potwierdzono ich skuteczność w zakresie obniżenia glikemii i bezpieczeństwa stosowania. Istnieją przesłanki, że poza efektem hipoglikemizującym hamowanie degradacji glukagonopodobnego peptydu 1 (GLP-1) może mieć wpływ na zmniejszenie ryzyka powikłań sercowo-naczyniowych. Niniejsza praca stanowi przegląd aktualnego stanu wiedzy na temat wpływu GLP-1 i hamowania jego rozkładu na ryzyko sercowo-naczyniowe. Ostateczne rozstrzygnięcie tej kwestii nastąpi po publikacji wyników dużych prób klinicznych oceniających wpływ inhibitorów DPP-4 na rozwój makroangiopatii.In most diabetic patients, cardiovascular diseases, especially myocardial infarction and cerebral stroke, remain the main cause of death. Thus, the control of risk factors, especially glycemic control, plays a key role in death prevention. Additional (other than hypoglycemic) effects of antidiabetic agents remain an open question. Currently available agents include the recently introduced class of DPP-4 inhibitors. Numerous clinical trials confirmed their efficacy in reducing glycemia and safety of use. There are reasons to argue that, in addition to hypoglycemic effect, inhibition of GLP-1 degradation may contribute to reducing the risk of cardiovascular complications. This paper is an overview of the present state of knowledge of the effect of GLP-1 and inhibition of its degradation on cardiovascular risk. The final settlement of this question will take place after publication of the results of large clinical trials assessing the effect ofDPP-4 inhibitors on the development of cardiovascular outcomes

Ocena realizacji zaleceń lekarskich dotyczących samokontroli glikemii przez pacjentów chorych na cukrzycę typu 2 oraz stopień implementacji zaleceń Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego dotyczący samokontroli glikemii w praktyce lekarzy rodzinnych

Wstęp. Samokontrola glikemii jest jednym z podstawowych elementów skutecznego leczenia hipoglikemizującego. To dzięki jej prawidłowej realizacji możliwa jest modyfikacja terapii, tak aby zostały spełnione docelowe kryteria wyrównania cukrzycy. Za sprawą skutecznego leczenia można uniknąć późnych powikłań cukrzycy będących przyczyną kalectwa lub śmierci w populacji chorych na cukrzycę. Materiał i metody. Obserwacji poddano 765 pacjentów chorych na cukrzycę typu 2 powyżej 18. roku życia (średni wiek chorych: 64,5 ± 10,9 roku), leczonych zarówno doustnymi lekami hipoglikemizującymi, jak i insuliną w różnych schematach. Leczenie było zgodne z ogólnie przyjętymi standardami leczenia cukrzycy, a wybór ordynowanego leku zależał wyłącznie od wskazań medycznych i od wcześniejszej, niezależnej decyzji lekarza. Pacjenci otrzymywali glukometr Contour Plus®; przeprowadzono szkolenie w zakresie 138 wykonywania pomiarów glikemii oraz zasad częstości samokontroli na podstawie zaleceń określonych przez Polskie Towarzystwo Diabetologiczne (PTD) na rok 2016. Po około 3 miesiącach (± 2 tygodnie) oceniono stopień realizacji zaleceń lekarskich w zakresie samokontroli. Dodatkowo oceniono stopień implementacji zaleceń PTD dotyczących samokontroli glikemii w codziennej praktyce lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej oraz funkcjonalność glukometru, w tym przydatność pomiaru „drugiej szansy”. Wyniki. Oszacowano, że 440 uczestników (65,1%) w pełni zastosowało się do wytycznych lekarza podstawowej opieki zdrowotnej (badacza) w zakresie sposobu dokumentowania samokontroli (rodzaju dostarczonych materiałów: glukometr/dzienniczek samokontroli). W opinii badaczy 315 pacjentów (poniżej 50%) rzetelnie stosowało się do przekazanych zaleceń w zakresie samokontroli poziomu glukozy, które były ustalone na podstawie wytycznych PTD. W warunkach podstawowej opieki zdrowotnej dla około 68% pacjentów (n = 506) implementowane były wytyczne monitorowania glikemii (zalecenia PTD). W opinii badaczy najważniejsze cechy glukometru, które w największym stopniu wpływają na efektywność samokontroli glikemii, to: prostota obsługi urządzenia, duża pamięć, dokładność i precyzja pomiaru oraz możliwość oceniania średnich glikemii, zarówno ogólnych, jak i przed- oraz poposiłkowych. Spośród pacjentów 67,7% (n = 451) uznało możliwość „pomiaru drugiej szansy” w glukometrze Contour Plus® za przydatną w codziennej samokontroli. Wnioski. Wykazano istotną rozbieżność między zaleceniami PTD w zakresie samokontroli glikemii a realizacją tych zaleceń przez chorych z cukrzycą typu 2 w ramach opieki diabetologicznej prowadzonej przez lekarzy podstawowej opieki zdrowotnej. Efektywne monitorowanie glikemii jest zależne od ścisłej współpracy między lekarzem a pacjentem

Painful diabetic polyneuropathy — diagnostics and treatment possibilities

Bólowa polineuropatia cukrzycowa stanowi poważny problem terapeutyczny współczesnej diabetologii. Ból neuropatyczny w przebiegu tego powikłania istotnie pogarsza komfort życia chorych. Celowe jest osiągnięcie i utrzymanie wyrównania metabolicznego cukrzycy, ponieważ udowodniono, że to właściwie hiperglikemia jest głównym czynnikiem sprawczym neuropatii cukrzycowej. Uzyskanie stanu około normoglikemii wpływa korzystnie na zmniejszenie dolegliwości bólowych. W większości przypadków bólowej polineuropatii konieczne jest stosowanie preparatów analgetycznych i koanalgetycznych. Dostępne są również leki o sugerowanym działaniu przyczynowym. Leczenie, niestety, nie zawsze jest skuteczne. Celem pracy jest omówienie między innymi kryteriów rozpoznawania polineuropatii cukrzycowej, aktualnych możliwości terapeutycznych. (Diabet. Klin. 2012; 1, 1: 25–32)Painful diabetic polyneuropathy is a serious therapeuticproblem of contemporary diabetology. Neuropathic pain associated with complication significantlydecreases quality of patients’ life. The goal isto achieve and maintain accurate glicemic control inthe treatment of diabetes since it has been provedthat hyperglycemia is the main cause of diabeticneuropathy. The achievement of accurate glycemiccontrol leads to pain reduction. In the majority ofcases the use of analgesics and coanalgesics is essential.There are also drugs that are suggested toact on the “cause”. The treatment of polyneuropathyis unfortunately not always effective. The aim ofthis article is to review diagnostic criteria for diabeticneuropathy and current therapeutic possibilities.(Diabet. Klin. 2012; 1, 1: 25–32

Wasp controls oriented migration of endothelial cells to achieve functional vascular patterning

Endothelial cell migration and proliferation are essential for the establishment of a hierarchical organization of blood vessels and optimal distribution of blood. However, how these cellular processes are coordinated remains unknown. Here, using the zebrafish trunk vasculature we show that in future veins endothelial cells proliferate more than in future arteries and migrate preferentially towards neighboring arteries. In future arteries endothelial cells show a biphasic migration profile. During sprouting cells move away from the dorsal aorta, during remodelling cells stop or move towards the feeding aorta. The final morphology of blood vessels is thus established by local proliferation and oriented cell migration to and from neighboring vessels. Additionally, we identify WASp to be essential for this differential migration. Loss of WASp leads to irregular distribution of endothelial cells, substantially enlarged veins and persistent arteriovenous shunting. Mechanistically, we report that WASp drives the assembly of junctional associated actin filaments and is required for junctional expression of PECAM-1. Together, our data identify that functional vascular patterning in the zebrafish trunk utilizes differential cell movement regulated by junctional actin, and that interruption of differential migration may represent a pathomechanism in vascular malformations

Engineering synthetic antibody binders for allosteric inhibition of prolactin receptor signaling

Background: Many receptors function by binding to multiple ligands, each eliciting a distinct biological output. The extracellular domain of the human prolactin receptor (hPRL-R) uses an identical epitope to bind to both prolactin (hPRL) and growth hormone (hGH), yet little is known about how each hormone binding event triggers the appropriate response. Findings: Here, we utilized a phage display library to generate synthetic antibodies (sABs) that preferentially modulate hPRL-R function in a hormone-dependent fashion. We determined the crystal structure of a sAB-hPRL-R complex, which revealed a novel allosteric mechanism of antagonism, whereby the sAB traps the receptor in a conformation more suitable for hGH binding than hPRL. This was validated by examining the effect of the sABs on hormone internalization via the hPRL-R and its downstream signaling pathway. Conclusions: The findings suggest that subtle structural changes in the extracellular domain of hPRL-R induced by each hormone determine the biological output triggered by hormone binding. We conclude that sABs generated by phage display selection can detect these subtle structural differences, and therefore can be used to dissect the structural basis of receptor-ligand specificity. Keywords: Prolactin signaling, Synthetic antibody, Phage display, Alloster

Primary cilia sensitize endothelial cells to BMP and prevent excessive vascular regression

Blood flow shapes vascular networks by orchestrating endothelial cell behavior and function. How endothelial cells read and interpret flow-derived signals is poorly understood. Here, we show that endothelial cells in the developing mouse retina form and use luminal primary cilia to stabilize vessel connections selectively in parts of the remodeling vascular plexus experiencing low and intermediate shear stress. Inducible genetic deletion of the essential cilia component intraflagellar transport protein 88 (IFT88) in endothelial cells caused premature and random vessel regression without affecting proliferation, cell cycle progression, or apoptosis. IFT88 mutant cells lacking primary cilia displayed reduced polarization against blood flow, selectively at low and intermediate flow levels, and have a stronger migratory behavior. Molecularly, we identify that primary cilia endow endothelial cells with strongly enhanced sensitivity to bone morphogenic protein 9 (BMP9), selectively under low flow. We propose that BMP9 signaling cooperates with the primary cilia at low flow to keep immature vessels open before high shear stress-mediated remodeling

In vitro propagation of bastard balm (Melittis melissophyllum L.)

An efficient method for in vitro propagation of bastard balm by enhanced axillary shoot branching has been developed. The material to establish in vitro culture was shoot tips collected from three-year-old plants in May. The shoots obtained from initial explants were placed on MS/B5 medium containing 0.1, 0.5 or 1.0 mg/l BA with 0.01 mg/l NAA or without the auxin. The highest number of shoots per explant was obtained on the medium with 1.0 mg/l BA (3.9 shoots per explant). For the rooting of shoots ½ MS/B5 with IBA (0.25, 0.50 and 1.0 mg/l) medium was used. The medium without plant growth regulators served as a control. The best root regeneration was observed on the medium without IBA (87.1% of cuttings rooted). IBA used in the medium for shoot rooting affected the morphological traits of obtained microcuttings but not affected their weight. Irrespective of auxin concentration in this medium, obtained microcuttings acclimated in ex vitro conditions very well

Assessment of compliance to self monitoring of blood glucose in type 2 diabetic patients and level of implementation of Polish Diabetes Association Recommendation for general practitioners

Introduction. Self monitoring of blood glucose is one of basic elements of effective diabetes treatment. Due to proper self monitoring of blood glucose adequate modification of diabetes treatment — fulfilling criteria of good glycemic control — is possible. Effective treatment enables prevention of late diabetic complications — a cause of disability or death in diabetic population. Material and methods. 765 type 2 diabetic patients (above 18 yrs) treated with both oral hypoglycaemic drugs or insulin in different schemes were observed (mean age: 64.5 ± 10.9 yrs). Therapy was in line with general standards of treatment, medication choice was based on indications and previous independent physician decision. Patients were given glucometer ContourPlus and were taught how to use it and how often measurement had to be taken (on the basis of Polish Diabetes Association Recommendation for 2016). After 3 months (± 2 weeks) assessment of compliance to self monitoring of blood glucose was performed. Additionally, level of implementation of Polish Diabetes Association Recommendation for general practitioners, functionality of glucometer and usefulness of “second chance” measurement were evaluated. Results. 440 participants completely fulfilled recommendations (65.1%) of general practitioner (investigator) regarding self monitoring documentation (type of documentation provided: glucometer, glucose monitoring diary). In investigators opinion, 315 patients (below 50%) were conscientiously compliant to self monitoring of blood glucose based on Polish Diabetes Association Recommendations. In general practice for about 68.0% of patients (n = 506) Polish Diabetes Association Recommendations for self blood glucose monitoring were implemented. Based on investigators opinion the most important features of glucometers which determine effectiveness of self monitoring of glucose are: simplicity, high capacity memory, accuracy and precision of measurement, evaluation of mean glucose in general and mean pre-/after meal. 67.7% patients (n = 451) regarded possibility of “second chance” measurement in glucometer ContourPlus as useful in daily self monitoring of blood glucose. Conclusions. Discrepancy between Polish Diabetes Association Recommendations of self blood glucose monitoring and its realization by type 2 diabetic patients, carried out by general practitioners, was observed. Effective glucose monitoring is dependent on tight cooperation between doctor and patient.Introduction. Self monitoring of blood glucose is one of basic elements of effective diabetes treatment. Due to proper self monitoring of blood glucose adequate modification of diabetes treatment — fulfilling criteria of good glycemic control — is possible. Effective treatment enables prevention of late diabetic complications — a cause of disability or death in diabetic population. Material and methods. 765 type 2 diabetic patients (above 18 yrs) treated with both oral hypoglycaemic drugs or insulin in different schemes were observed (mean age: 64.5 ± 10.9 yrs). Therapy was in line with general standards of treatment, medication choice was based on indications and previous independent physician decision. Patients were given glucometer ContourPlus and were taught how to use it and how often measurement had to be taken (on the basis of Polish Diabetes Association Recommendation for 2016). After 3 months (± 2 weeks) assessment of compliance to self monitoring of blood glucose was performed. Additionally, level of implementation of Polish Diabetes Association Recommendation for general practitioners, functionality of glucometer and usefulness of “second chance” measurement were evaluated. Results. 440 participants completely fulfilled recommendations (65.1%) of general practitioner (investigator) regarding self monitoring documentation (type of documentation provided: glucometer, glucose monitoring diary). In investigators opinion, 315 patients (below 50%) were conscientiously compliant to self monitoring of blood glucose based on Polish Diabetes Association Recommendations. In general practice for about 68.0% of patients (n = 506) Polish Diabetes Association Recommendations for self blood glucose monitoring were implemented. Based on investigators opinion the most important features of glucometers which determine effectiveness of self monitoring of glucose are: simplicity, high capacity memory, accuracy and precision of measurement, evaluation of mean glucose in general and mean pre-/after meal. 67.7% patients (n = 451) regarded possibility of “second chance” measurement in glucometer ContourPlus as useful in daily self monitoring of blood glucose. Conclusions. Discrepancy between Polish Diabetes Association Recommendations of self blood glucose monitoring and its realization by type 2 diabetic patients, carried out by general practitioners, was observed. Effective glucose monitoring is dependent on tight cooperation between doctor and patient

Intron with transgenic marker (InTraM) facilitates high-throughput screening of endogenous gene reporter lines

The generation and maintenance of genome edited zebrafish lines is typically labor intensive due to the lack of an easy visual read-out for the modification. To facilitate this process, we have developed a novel method that relies on the inclusion of an artificial intron with a transgenic marker (InTraM) within the knock-in sequence of interest, which upon splicing produces a transcript with a precise and seamless modification. We have demonstrated this technology by replacing the stop codon of the zebrafish fli1a gene with a transcriptional activator KALTA4, using an InTraM that enables red fluorescent protein expression in the heart.status: publishe