The characteristics of children with secondary hypertension

Wstęp Nadciśnienie tętnicze u dzieci najczęściej ma postać wtórną, sprzyjającą rozwojowi chorób układu krążenia i towarzyszących im klinicznych następstw. Problem ten nabiera szczególnego znaczenia u osób młodych, z uwagi na możliwość interwencji na wczesnym etapie choroby. Celem pracy była charakterystyka dzieci z rozpoznanym wtórnym nadciśnieniem tętniczym. Materiał i metody Grupę badaną stanowiło 29 chorych (w wieku 6-18 lat, średnio 8,2 ± 5,7) z rozpoznanym wtórnym nadciśnieniem tętniczym. U dzieci zbierano informacje dotyczące występowania objawów towarzyszących podwyższonemu ciśnieniu tętniczemu (BP, blood pressure), historii leczenia, czynników związanych z okresem okołoporodowym oraz rodzinnego występowania nadciśnienia, a także oceniono podstawowe parametry antropometryczne. Analizę profilu BP przeprowadzono na podstawie wyniku 24-godzinnego monitorowania. Dokonano echokardiograficznej oceny struktury lewej komory serca w sekwencji M-mode (jednowymiarowej), jak również analizowano parametry morfologiczne i biochemiczne krwi. Uwzględniono także wyniki przeprowadzonych konsultacji okulistycznych. Wyniki Najczęściej rozpoznawaną przyczyną nadciśnienia była koarktacja aorty (24/29), następnie choroby nerek (2/29), zwężenie tętnicy nerkowej (2/29) oraz sterydoterapia (1/29). Leczenie hipotensyjne stosowano u 24 badanych. Rodzinne nadciśnienie tętnicze stwierdzono u jednej dziewczynki. Średnie skurczowe ciśnienie w ciągu doby wynosiło 125,7 ± 17,9 mm Hg, a rozkurczowe 70,9 ± 16,7 mm Hg. Retinopatię nadciśnieniową wykryto u 5 dzieci. U 12 badanych występował nieprawidłowy dobowy profil zmienności BP. Średnia wartość masy lewej komory serca wynosiła 76,9 ± 51,3 g. Wskaźnik LVMI (left ventricular mass index, wskaźnik masy lewej komory) wynosił średnio 42,1 ± 11,7 g/m2,7. Przerost lewej komory serca stwierdzono u 14/26 dzieci. Wnioski Wtórnemu nadciśnieniu tętniczemu towarzyszy wyraźnie nieprawidłowy dobowy profil ciśnienia tętniczego. Przerost lewej komory serca i retinopatia nadciśnieniowa są częstymi powikłaniami wtórnego nadciśnienia tętniczego u dzieci.Background Secondary hypertension is the most frequent cause of high blood pressure (BP) in children, promoting the development of cardiovascular diseases and their clinical consequences. The problem is important especially in the young because of the possibility of intervention at the early stage of disease. The aim of the study was to characterize children with secondary hypertension. Material and methods The study group consisted of 29 children, aged 8.2 ± 5.7, with diagnosed secondary hypertension. Subjective symptoms of high BP, previous treatment, birth outcomes, family history of hypertension and anthropometric data were obtained. BP was analyzed on the basis of ambulatory BP monitoring. Left ventricular structure was assessed using M-mode echocardiography. All children underwent routine blood tests and were consulted by an ophthalmologist. Results The most frequent cause of hypertension was coarctation of the aorta (24/29) whereas the others were renal disease (2/29), renovascular disease (2/29) and steroid treatment (1/29). Familial hypertension was found in one girl. Diurnal BP was 125.7 ± 17.9 mm Hg for systolic and 70.9 ± 16.7 mm Hg for diastolic. Hypertensive abnormalities of the retinal vasculature was recognized in 5 children. Improper daily BP variability concerned 12 patients. Left ventricular mass was 76.9 ± 51.3 g and LVMI was 42.1 ± 11.7 g/m2.7. Left ventricular hypertrophy was found in 14/26 children. Conclusions In children, secondary hypertension is associated with marked improper daily BP profile. Retinopathy and left ventricular hypertrophy are frequent in children with secondary hypertension

Assessment of the influence of selected developmental parameters in newborns on impoper daily blood pressure variability in hypertensive children

Wstęp Nadciśnienie tętnicze jest ważnym problemem zarówno u dzieci, jak i u dorosłych. Czynnikiem pogarszającym rokowanie i kliniczny przebieg choroby jest nieprawidłowa dobowa zmienność ciśnienia tętniczego. W świetle "płodowej teorii początku nadciśnienia tętniczego" ocena rozwojowych parametrów u noworodków może ułatwić identyfikację dzieci potencjalnie zagrożonych wysokim ryzykiem sercowo-naczyniowym, związanym z nieprawidłową zmiennością ciśnienia na wczesnym etapie choroby. Celem pracy była ocena wpływu wybranych parametrów biologicznych u noworodków związanych z występowaniem nieprawidłowej dobowej zmienności ciśnienia u dzieci z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Materiał i metody W modelu epidemiologicznego badania kliniczno-kontrolnego retrospektywnej analizie poddano 106 historii chorób dzieci w średnim wieku 15,4 ± 2,0 roku z rozpoznanym pierwotnym nadciśnieniem tętniczym. Grupę badaną stanowiło 58 dzieci z nieprawidłową dobową zmiennością ciśnienia tętniczego (non-dippers), grupę kontrolną 48 dzieci z prawidłową dobową zmiennością ciśnienia (dippers). Analizę statystyczną przeprowadzono z wykorzystaniem procedur dostępnych w oprogramowaniu EpiInfo 6,0. Wyniki Nie zaobserwowano wpływu małej masy i długości urodzeniowej ciała, złego stanu noworodka według skali Apgar i wcześniactwa na występowanie nieprawidłowej dobowej zmienności ciśnienia tętniczego u dzieci z nadciśnieniem. Dzieci z grupy non-dippers charakteryzowały się znamiennie statystycznie większą średnią masą i długością urodzeniową ciała w porównaniu z dziećmi z grupy dippers, odpowiednio: 3343,5 ± 532,5 g i 3024,4 ± 611,4 g oraz 55,4 ± 3,0 cm i 52,1 ± 3,5 cm. Rodzinne nadciśnienie tętnicze nie zwiększało ryzyka występowania nieprawidłowej zmienności ciśnienia tętniczego: OR = 0,88 (95% CI: 0,35-2,23, p > 0,05). Wnioski Otrzymane wyniki sugerują brak wpływu noworodkowych wskaźników biologicznych, takich jak mała masa i długość urodzeniowa ciała, zły stan noworodka według skali Apgar i wcześniactwo na występowanie nieprawidłowej dobowej zmienności ciśnienia tętniczego u dzieci z pierwotnym nadciśnieniem. Bardziej precyzyjne określenie zależności między rozwojowymi parametrami noworodkowymi a zmiennością ciśnienia u dzieci z pierwotnym nadciśnieniem tętniczym wymaga dalszych obserwacji klinicznych.Background Hypertension is an important problem both in children and adults. Improper blood pressure (BP) variability deteriorates the clinical outcome and progress of hypertension. In the light of theory of "fetal origins of hypertension", the estimation of developmental neonatal parameters may identify the group of children with increased cardio-vascular risk related to improper BP variability in the early stage of hypertension. The aim of the study was to assess the infuence of selected neonatal biological parameters on improper daily blood pressure variability in hypertensive children. Material and methods The project was conducted retrospectively as a case-control study in 106 children (aged 15.4 ± 2.0) with primary hypertension. The study group included 58 children with improper BP variability ("non-dippers") and 48 "dippers" as the control group. The statistical analysis was performed with EpiInfo 6,0 procedures. Results No influence of low birth weight, low birth lenght, low Apgar score and prematurity on improper daily blood pressure variability in hypertensive children was observed. However, "non-dippers" had statistically significantly higher average birth weight and birth lenght than "dippers", adequately: 3343.5 ± 532.5 g vs. 3024.4 ± 611.4 g and 55.4 ± 3.0 cm vs. 52.1 ± 3.5 cm. Family history of hypertension did not increase the risk of "non-dipping": OR = 0.88 (95% CI: 0.35-2.23, p > 0.05)

Diagnostic value of the TpTe interval in children with ventricular arrhythmias

Background: The changes in the period of ventricular repolarization, i.e., QT interval, QTp (Q-Tpeak) and TpTe interval (Tpeak–Tend), make it possible to assess the electrical instability of the heart muscle, which may lead to the development of life-threatening ventricular arrhythmia. The aim of the study was to determine and evaluate the use of differences in T-wave morphology and durations of repolarization period parameters (QT, TpTe) in resting ECGs for children with ventricular arrhythmias. Methods: The retrospective analysis was made of the disease histories of 80 examined children with resting ECGs, which were admitted to the Children’s Cardiology Department. The study group consisted of 46 children aged 4 to 18 with ventricular arrhythmias and the control group consisted of 34 healthy children between 4 and 18 years of age, with no arrhythmias. Results: The duration of the TpTe interval was significantly (p < 0.001) longer in the group of children with ventricular arrhythmia with abnormal T-wave (bactrian/bifid, humid/biphasic) compared to the TpTe interval in children with ventricular arrhythmia with the normal repolarization period. The duration of the TpTe (p < 0.001), QTcB (p < 0.001) and QTcF (p < 0.001) intervals were significantly longer in the group of children with ventricular arrhythmias and with abnormal T-wave compared to the values of the TpTe, QTcB, and QTcF intervals of the control group with normal morphology of the repolarization period. Only the duration of the TpTe interval was significantly (p = 0.020) longer in the group of children with ventricular arrhythmia without clinical symptoms. Conclusions: Children with benign ventricular arrhythmias recorded on a standard ECG with prolonged TpTe and QT intervals and abnormal T-wave morphology require systematic and frequent cardiac check up with long term ECG recordings due to the possibility of future more severe ventricular arrhythmias. Further follow-up studies in even larger groups of patients are necessary to confirm the values of these repolarization parameters in clinical practice

Zespół Fallota współistniejący z całkowitym kanałem przedsionkowo-komorowym u dzieci. Badanie kliniczne oraz pomocnicze w ocenie przed- i pooperacyjnej

Cel pracy: Ocena objawów klinicznych, metod diagnostycznych, rodzajów zabiegów chirurgicznych oraz przebiegu pooperacyjnego u pacjentów z zespołem Fallota, współistniejącym z całkowitym kanałem przedsionkowo-komorowym. Materiał i metody: W latach 1982&#8211;2000 hospitalizowano 17 pacjentów w wieku od 1 doby do 9 lat z rozpoznanym zespołem Fallota (TOF, tetralogy of Fallot) i całkowitym kanałem przedsionkowo-komorowym (AVC, atrioventricular septal defect). Diagnostyka wstępna obejmowała badanie kliniczne, EKG, RTG klatki piersiowej oraz badanie echokardiograficzne. Ponadto u 8 pacjentów wykonano cewnikowanie serca. Wyniki: Nie stwierdzono różnic w badaniu przedmiotowym, EKG ani w obrazie radiologicznym w różnych typach kanału przedsionkowo-komorowego, uwzględniając klasyfikację według Rastellego. Nie zanotowano również różnic w ocenie klinicznej dzieci z towarzyszącym zespołem Downa i bez trisomii. EKG wykazało prawogram u 12 pacjentów oraz lewogram u 5. U wszystkich badanych stwierdzono umiarkowane poszerzenie sylwetki serca oraz zmniejszone unaczynienie tętnicze płuc. Szczegółową diagnozę postawiono na podstawie badania echokardiograficznego. U 13 pacjentów stwierdzono typ &#8222;C&#8221; kanału przedsionkowo-komorowego według Rastellego, natomiast u 4 (osoby z zespołem Downa) &#8212; typ &#8222;A&#8221;. U wszystkich uwidoczniono zwężenie stożka, w tym u 3 &#8212; hipoplazję naczyń płucnych. Dwoje dzieci wymagało podania prostaglandyn. Zespolenie systemowe-płucne wykonano u 10 dzieci, u 7 &#8212; korekcję całkowitą wady, natomiast u 1 &#8212; zabieg metodą Fontana. Dwoje dzieci zmarło we wczesnym okresie pooperacyjnym, jedno w terminie odległym w następstwie powikłań po reoperacji metodą Fontana. Pozostałe dzieci żyją i są w dobrym stanie klinicznym. Jedno z nich w najbliższym czasie będzie reoperowane z powodu resztkowego ubytku w przegrodzie międzykomorowej oraz zwężenia lewostronnego ujścia przedsionkowo-komorowego. Wnioski: Omawiana nieprawidłowość pozostaje wyzwaniem diagnostyczno-leczniczym, chociaż należy podkreślić, że pomyślne wyniki zależą od korzystnej anatomii naczy

Zespół Fallota współistniejący z całkowitym kanałem przedsionkowo-komorowym u dzieci. Badanie kliniczne oraz pomocnicze w ocenie przed- i pooperacyjnej

Cel pracy: Ocena objawów klinicznych, metod diagnostycznych, rodzajów zabiegów chirurgicznych oraz przebiegu pooperacyjnego u pacjentów z zespołem Fallota, współistniejącym z całkowitym kanałem przedsionkowo-komorowym. Materiał i metody: W latach 1982&#8211;2000 hospitalizowano 17 pacjentów w wieku od 1 doby do 9 lat z rozpoznanym zespołem Fallota (TOF, tetralogy of Fallot) i całkowitym kanałem przedsionkowo-komorowym (AVC, atrioventricular septal defect). Diagnostyka wstępna obejmowała badanie kliniczne, EKG, RTG klatki piersiowej oraz badanie echokardiograficzne. Ponadto u 8 pacjentów wykonano cewnikowanie serca. Wyniki: Nie stwierdzono różnic w badaniu przedmiotowym, EKG ani w obrazie radiologicznym w różnych typach kanału przedsionkowo-komorowego, uwzględniając klasyfikację według Rastellego. Nie zanotowano również różnic w ocenie klinicznej dzieci z towarzyszącym zespołem Downa i bez trisomii. EKG wykazało prawogram u 12 pacjentów oraz lewogram u 5. U wszystkich badanych stwierdzono umiarkowane poszerzenie sylwetki serca oraz zmniejszone unaczynienie tętnicze płuc. Szczegółową diagnozę postawiono na podstawie badania echokardiograficznego. U 13 pacjentów stwierdzono typ &#8222;C&#8221; kanału przedsionkowo-komorowego według Rastellego, natomiast u 4 (osoby z zespołem Downa) &#8212; typ &#8222;A&#8221;. U wszystkich uwidoczniono zwężenie stożka, w tym u 3 &#8212; hipoplazję naczyń płucnych. Dwoje dzieci wymagało podania prostaglandyn. Zespolenie systemowe-płucne wykonano u 10 dzieci, u 7 &#8212; korekcję całkowitą wady, natomiast u 1 &#8212; zabieg metodą Fontana. Dwoje dzieci zmarło we wczesnym okresie pooperacyjnym, jedno w terminie odległym w następstwie powikłań po reoperacji metodą Fontana. Pozostałe dzieci żyją i są w dobrym stanie klinicznym. Jedno z nich w najbliższym czasie będzie reoperowane z powodu resztkowego ubytku w przegrodzie międzykomorowej oraz zwężenia lewostronnego ujścia przedsionkowo-komorowego. Wnioski: Omawiana nieprawidłowość pozostaje wyzwaniem diagnostyczno-leczniczym, chociaż należy podkreślić, że pomyślne wyniki zależą od korzystnej anatomii naczy