Geneza i ewolucja szat liturgicznych: ornat, dalmatyka i kapa. Zabytkowe szaty liturgiczne Bazyliki Mniejszej w Sieradzu

Despite the widespread protection of monuments , there is still little space devoted to liturgical vestments as movable historic objects. Hand-sewn with embroidery made with high precision, closed in sacristy cabinets they are often doomed to oblivion and slow, progressive destruction. The study refers to the genesis and development of chasuble, dalmatics and cape, which are a visible frame of liturgical celebrations. The long history of changes taking place in their form and decoration is intended to sensitize the protection of these unique objects, which are visible cultural goods of the regions in which they were used. The starting point for the present text of this article was the re-cataloging of a collection of liturgical vestments by Dr. Ewa Andrzejewska at the Minor Basilica in Sieradz. At the end of the article, an inventory of objects is included, taking into account their registration number without a very extensive description, which is provided on individual record cards of a movable cultural property.Pomimo rozpowszechnionej ochrony zabytków, wciąż mało miejsca poświęca się szatom liturgicznym. Uszyte ręcznie z haftami wykonanymi z dużą precyzją, zamknięte w szafach zakrystii często są skazane na zapomnienie i powolną, postępującą destrukcję. W opracowaniu przywołuje się genezę i rozwój ornatu, dalmatyki i kapy, będących widzialną oprawą celebracji liturgicznych. Długa historia zmian zachodzących w ich kroju i zdobieniu ma za zadanie uwrażliwienie na ochronę tych wyjątkowych obiektów, będących widzialnymi dobrami kultury regionów, w których były używane. Punktem wyjścia do opracowania niniejszego artykułu było ponowne skatalogowanie przez dr Ewę Andrzejewską zbioru szat liturgicznych znajdujących się w Bazylice Mniejszej w Sieradzu. W zakończeniu artykułu zamieszczono inwentarz obiektów z uwzględnieniem ich numeru rejestracji bez opisu, który (bardzo obszerny) znajduje się na poszczególnych kartach ewidencyjnych zabytku ruchomego

Zadania i cele artysty i sztuki współczesnej we wspólnocie Kościoła, według myśli Kardynała G. B. Montiniego – arcybiskupa Mediolanu (1954–1963)

The article tries to fill the gap in Polish literature on the teaching of G. B. Montini on the art and the role of the artist in the community of the Church. From many speeches and homilies of the Bishop of Milan covering the years 1954–1963, there have been selected those that could reflect the idea of his tireless search for a dialogue between Christian spirituality and artistic creativity after World War II The Holy Missions undertaken for the diocese of Milan at the beginning of the episcopate, the construction of new churches, the influence of the liturgy on the interior of the temple, are just some of the topics raised by Montini, which allowed a better understanding of the role of creators in the work of evangelization.Artykuł jest próbą wypełnienia luki w literaturze polskiej na temat nauczania G. B. Montiniego na temat sztuki i roli artysty we wspólnocie Kościoła. Z wielu przemówień i homilii biskupa Mediolanu z lat 1954–1963, zostały wybrane te, które mogłyby odzwierciedlić ideę jego niezmordowanego poszukiwania dialogu między duchowością chrześcijańską a twórczością artystyczną po II wojnie światowej. Misje Święte podjęte na początku episkopatu dla diecezji mediolańskiej, budowa nowych kościołów, wpływ liturgii na kształtowanie wnętrza świątyni, to tylko niektóre tematy poruszone przez Montiniego, które pozwoliły na lepsze zrozumienie roli twórców w dziele ewangelizacji

Próba znalezienia dialogu między sztuką współczesną a Kościołem w pierwszych refleksjach estetycznych G. B. Montiniego

n/

Próba znalezienia dialogu między sztuką współczesną a Kościołem w pierwszych refleksjach estetycznych G. B. Montiniego

The turn of the 19th and 20th centuries brought the beginning of a split between theology and art. In their search, artists reach for new sources of inspiration, which are science and inventions showing human strength and the drive to get the binding of a shrinking world. That split negatively affected the sacred art that lost the spirit of novelty. Closed to new trends, it has become a mechanical repetition of the existing currents of art history. Futurist manifestations have intensified the dislike and misunderstanding of the world of theology against the artist who confesses the spirituality of the momentum. In the crack created as a result of movements and artistic theories, the young priest G. B. Montini looks for bridges that will enable the dialogue and, moreover, will give direction to the renewed sacred art. The art that reconciles the genius of the artist with the genius of the Creator.Przełom dziewiętnastego i dwudziestego stulecia przyniósł początek rozłamu między teologią a sztuką. Artyści w swych poszukiwaniach sięgają do nowych źródeł inspiracji jakimi są nauka i wynalazki, ukazujące siłę człowieka i pęd ku zdobyciu wiąż kurczącego się świata. Ów rozłam negatywnie wpłynął na sztukę sakralną, która straciła ducha nowości. Zamknięta na nowe prądy stała się machinalnym powtarzaniem już istniejących nurtów historii sztuki. Manifesty futurystów, jeszcze bardziej zakleszczyły niechęć i niezrozumienie świata teologii stojącego na przeciw artysty wyznającego duchowość pędu. W pęknięciu powstałym w wyniku ruchów i teorii artystycznych młody kapłan G. B. Montini poszukuje mostów, które umożliwią dialog, a co więcej, dadzą kierunek odnowionej sztuce sakralnej. Sztuce która pojedna geniusz artysty z geniuszem Stwórcy

The first case of Spiroxys contortus in European pond turtle (Emys orbicularis) in the wild in Poland

During standard parasitological dissection of 4 individuals of European pond turtle (E. orbicularis) (Linneaus, 1758) one nematode was found. In a morphological examination the parasite was identified as Spiroxys contortus (Rudolphi, 1819) and confirmed by DNA analysis based on sequencing of the small subunit ribosomal RNA gene. The partial 18S rDNA gene was deposited to NCBI GenBank with the accession number MN629917. This is the first molecular evidence of S. contortus in E. orbicularis from wild from Poland. The analyzed sample genotype sequence shows 100% similarity to the reference specimen from Argentina.Fil: Demkowska Kutrzepa, Marta. University Of Life Sciences; PoloniaFil: Szczepaniak, Klaudiusz. University Of Life Sciences; PoloniaFil: Roczeń Karczmarz, Monika. University Of Life Sciences; PoloniaFil: Palumbo, Ezequiel. Consejo Nacional de Investigaciones Científicas y Técnicas. Centro Científico Tecnológico Conicet - La Plata. Centro de Estudios Parasitológicos y de Vectores. Universidad Nacional de La Plata. Facultad de Ciencias Naturales y Museo. Centro de Estudios Parasitológicos y de Vectores; ArgentinaFil: Studzińska, Maria. University Of Life Sciences; PoloniaFil: Różański, Paweł. University Of Life Sciences; PoloniaFil: Tomczuk, Krzysztof. University Of Life Sciences; Poloni

Systematic review of clinical studies regarding clinical effectiveness of combination therapy with ramipril plus hydrochlorothiazide compared to monotherapy with ramipril and hydrochlorothiazide or combination therapy with captopril plus hydrochlorothiazide as treatment options in essential arterial hypertension

Wstęp W leczeniu nadciśnienia tętniczego, będącego najczęstszą chorobą układu sercowo-naczyniowego stosuje się monoterapię lekami b-adrenolitycznymi, moczopędnymi, antagonistami wapnia, inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE-I) czy antagonistami receptora angiotensyny II. Jednak aż 70–80% pacjentów wymaga podawania co najmniej dwóch leków hipotensyjnych w celu uzyskania skutecznej kontroli nadciśnienia. Diuretyk tiazydowy, ze względu na jego działanie addytywne w zakresie obniżania wartości ciśnienia tętniczego względem działania hipotensyjnego pozostałych leków, jest bardzo skuteczny w terapii skojarzonej nadciśnienia. Jego połączenie z ACE-I może dać bardzo dobry efekt terapeutyczny ze względu na uzupełniające się działanie obu terapeutyków. Stosowanie preparatów złożonych zawierających małe dawki dwóch różnych odpowiednio dobranych leków hipotensyjnych może być korzystne z punktu widzenia współpracy lekarz–pacjent ze względu na większą i szybciej osiąganą skuteczność w zakresie kontroli wartości ciśnienia oraz mniejszą liczbę działań niepożądanych niż ma to miejsce w przypadku monoterapii jego składowymi. Cel pracy Celem pracy była cena efektów klinicznych wyrażonych skutecznością kliniczną i bezpieczeństwem stosowania preparatu złożonego zawierającego ramipril i hydrochlorotiazyd w leczeniu nadciśnienia tętniczego w porównaniu z ramiprilem lub hydrochlorotiazydem stosowanymi w monoterapii lub preparatem złożonym zawierającym kaptopril i hydrochlorotiazyd. Materiał i metody Ocenę efektywności klinicznej analizowanych preparatów przeprowadzono zgodnie z zasadami opracowywania systematycznego przeglądu medycznych baz danych określonych na podstawie wytycznych Agencji Oceny Technologii Medycznych (AOTM). Analizy i prezentacje wyników badań klinicznych dokonano zgodnie z zasadami medycyny opartej na dowodach naukowych (EBM, evidence-based medicine). W celu odnalezienia najbardziej wiarygodnych doniesień naukowych na temat efektywności klinicznej omawianych preparatów przeprowadzono systematyczny przegląd medycznych baz danych. Wyniki W ramach systematycznego przeglądu odnaleziono 4 randomizowane badania kliniczne dotyczące efektywności klinicznej porównywanych interwencji. Na ich podstawie stwierdzono, że wyniki porównywanych interwencji w leczeniu hipotensyjnym różnią się w sposób istotny. Wnioski Na podstawie analizy badań stwierdzono, że preparat złożony zawierający ramipril i hydrochlorotiazyd wywiera znacznie silniejszy efekt hipotensyjny niż każdy z leków stosowany osobno. Kolejną istotną korzyścią jest możliwość obniżenia ryzyka wystąpienia i stopnia nasilenia działań niepożądanych. Stwierdzono także bardziej stabilne działanie hipotensyjne preparatu złożonego zawierającego ramipril z hydrochlorotiazydem, zwłaszcza przy dużej zmienności ciśnienia, w porównaniu z preparatem złożonym zawierającym kaptopril i hydrochlorotiazyd.Background Beta-blockers, diuretics, calcium antagonists, angiotensin converting enzyme inhibitors (ACE-Is) and angiotensin receptor antagonists are commonly used in monotherapy of arterial hypertension. But the majority of patients (70–80%) require treatment with more than one agent. Thiazide diuretic is recommended for two-drug therapy as it enhances a hypotensive effect of the second component. Combined use of ACE-I and thiazide diuretic results in complementary mode of action and favorable tolerability profile. Usage of combined preparations containing small doses of two adequately matched antihypertensives can be beneficial for patients compliance because of better and earlier achieved control of blood pressure with smaller number of adverse effects at the same time, than in case of monotherapy. Aim of the analysis Assessment of clinical effectiveness (hypotensive effect and tolerability) of combination therapy with ramipril plus hydrochlorothiazide compared with monotherapy of ramipril and hydrochlorothiazide or with combination therapy with captopril plus hydrochlorothiazide in blood hypertension treatment. Material and methods Clinical assessment was performed according to PolAHTA Guidelines; analysis and credibility evaluation were based on the rules of evidence-based medicine (EBM). In order to find relevant clinical publications a systematic review of medical databases was performed. Results Systematic review revealed 4 “head-to-head comparison” clinical trials which made it possible to compare clinical efficacy and safety of analysed interventions. Meta-analysis of two trials revealed a statistically significant differences in blood pressure lowering effect in patients treated with combination of ramipril plus hydrochlorotiazide compared to monotherapy with ramipril or hydrochlorothiazide and combination therapy with captopril and hydrochlothiazide. Conclusions Ramipril plus hydrochlorothiazide has stronger hypotensive effect than monotherapy with each of those drugs. Moreover, such combination therapy significantly decreased the risk of lack of response to antihypertensive treatment compared to monotherapy with ramipril or hydrochlorothiazide alone. It was also shown that combination of ramipril and hydrochlorothiazide is far more effective in maintenance of achieved target blood pressure than captopril and hydrochlorothiazide. Lastly, depending on the type of adverse event the risk of such was lower or similar in two-drug treatment regiment based on ramipril compared with monotherapy with its components or combination therapy based on captopril

Systematic review of clinical studies regarding clinical effectiveness of combination therapy with ramipril plus hydrochlorothiazide compared to monotherapy with ramipril and hydrochlorothiazide or combination therapy with captopril plus hydrochlorothiazide as treatment options in essential arterial hypertension

Wstęp W leczeniu nadciśnienia tętniczego, będącego najczęstszą chorobą układu sercowo-naczyniowego stosuje się monoterapię lekami beta-adrenolitycznymi, moczopędnymi, antagonistami wapnia, inhibitorami konwertazy angiotensyny (ACE-I) czy antagonistami receptora angiotensyny II. Jednak aż 70-80% pacjentów wymaga podawania co najmniej dwóch leków hipotensyjnych w celu uzyskania skutecznej kontroli nadciśnienia. Diuretyk tiazydowy, ze względu na jego działanie addytywne w zakresie obniżania wartości ciśnienia tętniczego względem działania hipotensyjnego pozostałych leków, jest bardzo skuteczny w terapii skojarzonej nadciśnienia. Jego połączenie z ACE-I może dać bardzo dobry efekt terapeutyczny ze względu na uzupełniające się działanie obu terapeutyków. Stosowanie preparatów złożonych zawierających małe dawki dwóch różnych odpowiednio dobranych leków hipotensyjnych może być korzystne z punktu widzenia współpracy lekarz-pacjent ze względu na większą i szybciej osiąganą skuteczność w zakresie kontroli wartości ciśnienia oraz mniejszą liczbę działań niepożądanych niż ma to miejsce w przypadku monoterapii jego składowymi. Cel pracy Celem pracy była cena efektów klinicznych wyrażonych skutecznością kliniczną i bezpieczeństwem stosowania preparatu złożonego zawierającego ramipril i hydrochlorotiazyd w leczeniu nadciśnienia tętniczego w porównaniu z ramiprilem lub hydrochlorotiazydem stosowanymi w monoterapii lub preparatem złożonym zawierającym kaptopril i hydrochlorotiazyd. Materiał i metody Ocenę efektywności klinicznej analizowanych preparatów przeprowadzono zgodnie z zasadami opracowywania systematycznego przeglądu medycznych baz danych określonych na podstawie wytycznych Agencji Oceny Technologii Medycznych (AOTM). Analizy i prezentacje wyników badań klinicznych dokonano zgodnie z zasadami medycyny opartej na dowodach naukowych (EBM, evidence-based medicine). W celu odnalezienia najbardziej wiarygodnych doniesień naukowych na temat efektywności klinicznej omawianych preparatów przeprowadzono systematyczny przegląd medycznych baz danych. Wyniki W ramach systematycznego przeglądu odnaleziono 4 randomizowane badania kliniczne dotyczące efektywności klinicznej porównywanych interwencji. Na ich podstawie stwierdzono, że wyniki porównywanych interwencji w leczeniu hipotensyjnym różnią się w sposób istotny. Wnioski Na podstawie analizy badań stwierdzono, że preparat złożony zawierający ramipril i hydrochlorotiazyd wywiera znacznie silniejszy efekt hipotensyjny niż każdy z leków stosowany osobno. Kolejną istotną korzyścią jest możliwość obniżenia ryzyka wystąpienia i stopnia nasilenia działań niepożądanych. Stwierdzono także bardziej stabilne działanie hipotensyjne preparatu złożonego zawierającego ramipril z hydrochlorotiazydem, zwłaszcza przy dużej zmienności ciśnienia, w porównaniu z preparatem złożonym zawierającym kaptopril i hydrochlorotiazyd.Background Beta-blockers, diuretics, calcium antagonists, angiotensin converting enzyme inhibitors (ACE-Is) and angiotensin receptor antagonists are commonly used in monotherapy of arterial hypertension. But the majority of patients (70-80%) require treatment with more than one agent. Thiazide diuretic is recommended for two-drug therapy as it enhances a hypotensive effect of the second component. Combined use of ACE-I and thiazide diuretic results in complementary mode of action and favorable tolerability profile. Usage of combined preparations containing small doses of two adequately matched antihypertensives can be beneficial for patients compliance because of better and earlier achieved control of blood pressure with smaller number of adverse effects at the same time, than in case of monotherapy. Aim of the analysis Assessment of clinical effectiveness (hypotensive effect and tolerability) of combination therapy with ramipril plus hydrochlorothiazide compared with monotherapy of ramipril and hydrochlorothiazide or with combination therapy with captopril plus hydrochlorothiazide in blood hypertension treatment. Material and methods Clinical assessment was performed according to PolAHTA Guidelines; analysis and credibility evaluation were based on the rules of evidence-based medicine (EBM). In order to find relevant clinical publications a systematic review of medical databases was performed. Results Systematic review revealed 4 "head-to-head comparison" clinical trials which made it possible to compare clinical efficacy and safety of analysed interventions. Meta-analysis of two trials revealed a statistically significant differences in blood pressure lowering effect in patients treated with combination of ramipril plus hydrochlorotiazide compared to monotherapy with ramipril or hydrochlorothiazide and combination therapy with captopril and hydrochlothiazide. Conclusions Ramipril plus hydrochlorothiazide has stronger hypotensive effect than monotherapy with each of those drugs. Moreover, such combination therapy significantly decreased the risk of lack of response to antihypertensive treatment compared to monotherapy with ramipril or hydrochlorothiazide alone. It was also shown that combination of ramipril and hydrochlorothiazide is far more effective in maintenance of achieved target blood pressure than captopril and hydrochlorothiazide. Lastly, depending on the type of adverse event the risk of such was lower or similar in two-drug treatment regiment based on ramipril compared with monotherapy with its components or combination therapy based on captopril

Design of a Planting Module for an Automatic Device for Forest Regeneration

Forest regeneration by means of seedlings grown in container nurseries is usually performed manually with the use of the standard dibble bar or the tube dibble. Manual placement of a large number of seedlings in the soil requires a lot of work. Manual removal of the soil cover and digging the soil in spots with a diameter of 0.4 m requires, under average conditions, about 38 man-hours/ha, while planting with a dibble bar requires about 34 man-hours/ha. Additional work time is needed to carry seedlings over an area that is being afforested. At present, forestry does not have automatic planters that would enable the establishment of forest cultures. The aim of the paper is to present the concept of an autonomous robot and an innovative technology of performing forest regeneration and afforestation of former agricultural and reclaimed areas. The paper also presents the design solutions of the key working unit, which is a universal, openable dibble, cooperating with a three-toothed shaft to prepare a planting spot. The solution proposed enables continuous operation of the machine, i.e. without the need to stop the base vehicle

Vascular transcriptome profiling identifies Sphingosine kinase 1 as a modulator of angiotensin II-induced vascular dysfunction

Vascular dysfunction is an important phenomenon in hypertension. We hypothesized that angiotensin II (AngII) affects transcriptome in the vasculature in a region-specific manner, which may help to identify genes related to vascular dysfunction in AngII-induced hypertension. Mesenteric artery and aortic transcriptome was profiled using Illumina WG-6v2.0 chip in control and AngII infused (490 ng/kg/min) hypertensive mice. Gene set enrichment and leading edge analyses identified Sphingosine kinase 1 (Sphk1) in the highest number of pathways affected by AngII. Sphk1 mRNA, protein and activity were up-regulated in the hypertensive vasculature. Chronic sphingosine-1-phosphate (S1P) infusion resulted in a development of significantly increased vasoconstriction and endothelial dysfunction. AngII-induced hypertension was blunted in Sphk1−/− mice (systolic BP 167 ± 4.2 vs. 180 ± 3.3 mmHg, p < 0.05), which was associated with decreased aortic and mesenteric vasoconstriction in hypertensive Sphk1−/− mice. Pharmacological inhibition of S1P synthesis reduced vasoconstriction of mesenteric arteries. While Sphk1 is important in mediating vasoconstriction in hypertension, Sphk1−/− mice were characterized by enhanced endothelial dysfunction, suggesting a local protective role of Sphk1 in the endothelium. S1P serum level in humans was correlated with endothelial function (arterial tonometry). Thus, vascular transcriptome analysis shows that S1P pathway is critical in the regulation of vascular function in AngII-induced hypertension, although Sphk1 may have opposing roles in the regulation of vasoconstriction and endothelium-dependent vasorelaxation