On the giant deformation and ferroelectricity of guanidinium nitrate

The extraordinary properties of materials accompanying their phase transitions are exciting from the perspectives of scientific research and new applications. Most recently, Karothu et al.1 described guanidinium nitrate, [C(NH2)3]+[NO3]-, hereafter GN, as a ferroelectric semiconducting organic crystal with exceptional actuating properties. However, the ferroelectric and semiconducting properties of this hybrid organic-inorganic material were not confirmed by the experimental results, and the reproducibility of the large stroke associated with the first-order transition is questionable, because the GN crystals are inherently susceptible to the formation of defects. Besides, previous extensive studies on GN were not acknowledged

Comparison of the characteristics of coronary interventions performed during day and night shifts in patients with acute myocardial infarction

Therapeutic percutaneous coronary intervention (PCI) is the treatment of choice in acute myocardial infarction (AMI). If optimally performed, PCI reduces myocardial injury and improves the likelihood of a positive clinical outcome. Therefore, the equal quality of PCI throughout both day and night shifts is of paramount importance. Our aim was to compare urgent diagnostic and therapeutic coronary interventions performed during day and night shifts. We retrospectively analyzed the medical records of 144 patients who underwent coronary angiography for AMI over six months in a tertiary referral center working in 24/7 mode. The patients’ characteristics, procedural data and the operator’s experience in interventional cardiology were compared according to the time of intervention during a day shift (8 a.m. until 8 p.m., group A, n = 106) and night shift (from 8 p.m. until 8 a.m. next day, group B, n = 36). The baseline characteristics of the subjects of groups A and B were similar, except for a higher proportion of AMI without persistent ST-segment elevation (NSTEMI) in patients who underwent coronary angiography during regular working hours compared to off-hours (58% vs. 34%, p < 0.05). The average time of diagnostic coronary angiography was longer by about 5 min during the day shift (28.5 ± 12.2 vs. 23.8 ± 8.9 min, p < 0.05), while other procedural data, including the arterial access route, the number of catheters needed and the contrast-medium volume, were similar. The use of additional diagnostic tools for coronary lesion assessment (intracoronary ultrasound or fractional flow reserve measurement) was almost twice as frequent during regular working hours (15% vs. 8%). Urgent therapeutic PCI on the culprit artery was performed in 79% and 89% of group A and B patients, respectively. The groups did not differ in procedural characteristics regarding the total interventional session, including both diagnostic angiography and therapeutic PCI, such as total procedure duration, fluoroscopy time, radiation dose, stenting technique and total stent length. Coronary thrombectomy or rotational atherectomy were more frequently used in group A (27% vs. 15%, p = 0.16). The percentage of doctors with the least experience in interventional cardiology was, albeit insignificantly, lower during day shifts (31% vs. 42%). In conclusion, the majority of clinical and periprocedural characteristics appeared to be independent of intervention time, except for a longer duration of diagnostic coronary angiography during daytime. This finding could probably result from a higher proportion of NSTEMI patients frequently requiring additional angiographic projections and special techniques to properly identify the infarct-related artery during the day shift. Whether a tendency of less frequent use of additional tools at off-hours may also be due to a lower percentage of NSTEMI interventions at night, or whether this can be linked to lower availability of experienced operators, remains to be validated in a large study. The latter possibility, if confirmed, might encourage public health authorities and healthcare organizers to improve off-hours cathlab staffing with experienced interventionalists. Finally, additional obligatory training in special diagnostic and therapeutic invasive techniques might be advisable for the least experienced operators scheduled to work night shifts

Zalecenia dotyczące postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u chorych na pierwotne nowotwory złośliwe kości

Mięsaki kości u dorosłych stanowią heterogenną grupę bardzo rzadkich nowotworów pochodzenia mezenchymalnego (poniżej 0,5% nowotworów złośliwych u dorosłych). Prawidłowe rozpoznanie i skuteczne leczenie skojarzone pierwotnych nowotworów kości są sumą współpracy radiologów, chirurgów onkologów i chirurgów ortopedów, onkologów klinicznych, radioterapeutów, rehabilitantów, patologów, specjalistów medycyny nuklearnej i biologów molekularnych. Bezwzględnym warunkiem w diagnostyce i leczeniu pierwotnych nowotworów złośliwych kości jest wielodyscyplinarna współpraca wielospecjalistyczna w doświadczonych ośrodkach. Polepszenie diagnostyki mięsaków kości, wprowadzenie zasad terapii skojarzonej i postęp technologiczny spowodowały rozszerzenie wskazań do stosowania operacji oszczędzających kończynę oraz poprawiły odległe wyniki leczenia

Recommendations for diagnostics and therapy of adult patients with malignant primary bone tumors

Bone sarcomas comprise a heterogenous group of rare mesenchymal tumors (less than 0.5% of malignant neoplasms in adults). From clinical point of view they can be divided into two main groups: spindle-cell sarcomas (osteosarcomas, majority of chondrosarcomas and less common subtypes) and small-cell sarcomas (mainly Ewing family of tumors). Correct diagnosis and effective therapy is performed by cooperation of radiologists, oncological and orthopedics surgeons, clinical oncologists, radiotherapists, rehabilitants, pathologists, nuclear medicine specialists and molecular biologists. The most important principle in diagnostics and therapy of primary malignant bone tumors is multidisciplinary work in experienced centers. Improvement of diagnostics, implementation of combined therapy and technological developments caused the increase of limb-sparing surgery indications and better long-term results of their treatment. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 6: 355–369Mięsaki kości u dorosłych stanowią heterogenną grupę bardzo rzadkich nowotworów pochodzenia mezenchymalnego (poniżej 0,5% nowotworów złośliwych u dorosłych). Pod względem klinicznym mięsaki kości można podzielić na mięsaki wrzecionowatokomórkowe (obejmujące mięsaki kościopochodne, większość chrzęstniakomięsaków i inne rzadsze podtypy) oraz drobnokomórkowe (głównie rodzina mięsaków Ewinga). Prawidłowe rozpoznanie i skuteczne leczenie skojarzone pierwotnych nowotworów kości są sumą współpracy radiologów, chirurgów onkologów i chirurgów ortopedów, onkologów klinicznych, radioterapeutów, rehabilitantów, patologów, specjalistów medycyny nuklearnej i biologów molekularnych. Bezwzględnym warunkiem w diagnostyce i leczeniu pierwotnych nowotworów złośliwych kości jest wielodyscyplinarna współpraca wielospecjalistyczna w doświadczonych ośrodkach. Polepszenie diagnostyki mięsaków kości, wprowadzenie zasad terapii skojarzonej i postęp technologiczny spowodowały rozszerzenie wskazań do stosowania operacji oszczędzających kończynę oraz poprawiły odległe wyniki leczenia. Onkol. Prak. Klin. 2010; 6, 6: 355–36

Zasady postępowania ortopedycznego w złośliwych nowotworach kości w wieku rozwojowym

Primary bone sarcomas are not frequent entities, but constitute important issue especially in pediatric population. Advances in chemotherapy and diagnostic modalities allowed limb saving resections of malignant bone tumors became leading surgical option. To be successful the treatment of primary bone tumors should be conducted in dedicated centers by experienced team of specialists. Nevertheless, the rules of such treatment should be known widely to improve diagnosis, medical care over oncologic patient and communication between specialists. In this review paper the authors present current rules of surgical approach to bony malignancies in children and adolescents.Złośliwe nowotwory układu ruchu są rzadkimi, lecz istotnymi klinicznie chorobami, szczególnie w populacji pediatrycznej. Postępy w skuteczności leczenia chemioterapeutycznego oraz poprawa możliwości diagnostycznych spowodowały zastąpienie amputacji operacjami oszczędzającymi kończyny w chirurgicznym leczeniu guzów kości. Choć leczenie tych chorób powinno być prowadzone w specjalistycznych centrach, wiedza o zasadach postępowania w złośliwych nowotworach kości powinna być szeroko znana, dla poprawy procesu diagnostycznego, opieki nad pacjentem onkologicznym i ułatwienia komunikacji między medycznymi profesjonalistami. W niniejszym przeglądzie autorzy przybliżają zasady chirurgicznego postępowania w złośliwych nowotworach układu ruchu u dzieci i młodzieży