Immune response to hepatitis A vaccination in HIV-infected patients

The natural history of HIV-infection has been altered due to the use of Highly Active Antiretroviral Therapy [HAART]. Survival and quality of life of HIV-infected patients have increased. However HIV-patients are still at great risk of some vaccine-preventable diseases especially these diseases which have sexual transmission. Hepatitis A remains a public health problem and is of special concern in HIV-infected patients, especially MSM and intravenous drug users. Hepatitis A is considered to be a self-limited disease but immunocompromised individuals may experience serious complications. The most effective intervention in preventing disease is vaccination Success of hepatitis A vaccination in HIV-infected patients is an important issue for good clinical care.The immune system dysfunction in HIV-infection iw extensive and multifactorial. The immune response upon vaccination is generally impaired in HIV-infected patients. . The aim of this study was to evaluate the immune response to hepatitis A vaccine, the factors that may affect the response and vaccination’s effect to HIV-infection parameters. Eligibility criteria included CD4 T-cell counts more than 200cells/mm3 at the time of vaccination.351 HIV-infected MSM men were recruited to the study. Anti-HAV antibody titers were determined with a commercial enzyme-linked fluorescent assay method [VIDAS Anti-HAV Total, Biomerieux, France] at month 1, 6, 12 and 18 after the second dose of vaccine. CD4, CD8 T-, NK-, B-cells counts and HIV RNA level were determined 1 month after second dose of vaccine . Seroconversion occurred 1 month after the second dose of HAV vaccine in74.4% [260/351] of the cases. Seroprotective titers of anti-HAV antibodies were measured in 68.4%, 61.2 % and 56.1% at months 6, 12 and 18 respectively. Those who responded had significantly higher CD4 T-cell counts at the time of vaccination than those who didn’t respond [580 cells/mm3 vs. 528 cells/mm3] .There was no significant difference to response rate between patients with plasma HIV RNA500 cells/mm3] are supposed to have sufficient immune system, our study demonstrates that a number of HIV-patients, even those with high CD4 counts, do not respond to the hepatitis A vaccine. It is then confirmed that immune dysfunction in HIV-infection is multifactorial and the determination of the number of CD4 T cells helps quantify immune status but it is not an accurate predictor of immune response to vaccines Furthermore, new challenges arise, concerning guidelines for administration strategies for non-responders and those with no detectable antibodies should be evaluatedH πορεία της HIV-λοίμωξης έχει αλλάξει θεαματικά με τη χορήγηση της υψηλής αποτελεσματικότητας αντιρετροϊκής θεραπείας [Highly Activated Antiretroviral Therapy, HAART] Η φροντίδα των ασθενών στοχεύει όχι απλώς στην επιβίωση αλλά στη μείωση επιπλοκών και συλλοιμώξεων και βελτίωση της ποιότητας ζωής. Παρ’ όλα αυτά οι ασθενείς εξακολουθούν να βρίσκονται σε υψηλό κίνδυνο προσβολής από νοσήματα που μπορούν να προληφθούν με τα εμβόλια, ιδίως αν έχουν και σεξουαλική μετάδοση. Η ηπατίτιδα Α αποτελεί πρόβλημα της δημόσιας υγείας και έχει ιδιαίτερη σημασία για τους ασθενείς με ΗIV-λοίμωξη, κυρίως τους ομοφυλόφυλους και τους τοξικομανείς. Αν και αποτελεί συνήθως ήπιο αυτοπεριοριζόμενο νόσημα, στους ανοσοκατασταλμένους μπορεί να εμφανίσει σοβαρές επιπλοκές. Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος πρόληψής της είναι ο εμβολιασμός των ομάδων κινδύνου. Η ολοκληρωμένη φροντίδα των ασθενών με ΗIV-λοίμωξη πρέπει να περιλαμβάνει και επιτυχή εμβολιασμό έναντι της ηπατίτιδας Α.Η ανεπάρκεια του ανοσοποιητικού συστήματος που παρατηρείται στη HIV-λοίμωξη είναι εκτεταμένη και πολυπαραγοντική. Ετσι, η ανοσολογική ανταπόκριση των ασθενών στα εμβόλια είναι γενικά μειωμένη. Σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν να καταγράψει το εύρος της αντισωματικής απάντησης στο εμβόλιο της ηπατίτιδας Α, τους παράγοντες που επηρεάζουν την ανταπόκριση και την επίδραση του εμβολίου σε ανοσολογικές παραμέτρους της ΗIV-λοίμωξης. Κριτήριο ένταξης αποτελούσε ο αριθμός των CD4 T-λεμφοκυττάρων> 200cells/mm3.Στη μελέτη εντάχθηκαν 351 άνδρες ομοφυλόφυλοι με ΗIV-λοίμωξη. Τα αντισώματα έναντι της ηπατίτιδας Α [anti-HAV]. υπολογίσθηκαν με ποσοτική μέθοδο μέτρησης ολικών anti-HAV [VIDAS Anti-HAV Total, Biomerieux, France] 1,6,12 και 18 μήνες μετά τη χορήγηση της δεύτερης δόσης του εμβολίου. Παρομοίως ένα μήνα μετά τη δεύτερη δόση μετρήθηκαν τα CD4, CD8 T-λεμφοκύτταρα, NK- και B-κύτταρα καθώς και το HIV RNA.Το ποσοστό ανταπόκρισης στον εμβολιασμό, 1 μήνα μετά την χορήγηση της 2ης δόσης, υπολογίσθηκε σε 74% [216/351]. Τον 6ο, 12ο και 18ο μήνα τα ποσοστά ανταπόκρισης στο σύνολο των συμμετεχόντων ήταν 68,4% [95% CI, 64-73] , 61,2 % [95% CI, 56-66] και 56,1% [95% CI, 51-61] αντίστοιχα. Οι ασθενείς που ανταποκρίθηκαν στον εμβολιασμό είχαν σημαντικά υψηλότερα CD4 T-λεμφοκύτταρα σε σύγκριση με όσους δεν ανταποκρίθηκαν [580 cells/mm3 έναντι 528 cells/mm3]. Αντίθετα δεν υπήρχε διαφορά στην ανταπόκριση μεταξύ των ασθενών με μη ανιχνεύσιμο ιικό φορτίο [HIV RNA50copies/ml]: ποσοστό ανταπόκρισης 71% και 70% αντίστοιχα.Ο μέσος γεωμετρικός τίτλος των αντισωμάτων [geometric mean titer -GMT] παρουσίασε μείωση στις επαναληπτικές μετρήσεις [τιμή p500 cells/mm3 είχαν υψηλότερους τίτλους αντισωμάτων, από τους εμβολιασμένους με CD4 T-λεμφοκύτταρα 200-499 cells/mm3 .Μετά τον εμβολιασμό [μήνας 1] δεν καταγράφηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στο ιικό φορτίο ή ανοσολογικές παραμέτρους της ΗIV-λοίμωξης. Μελετήθηκαν διάφοροι παράγοντες για τυχόν επίδρασή τους στην ανοσολογική ανταπόκριση, όπως: τα CD4 T-λεμφοκύτταρα, το ιικό φορτίο HIV RNA, τα nadir CD4, η λήψη HAART, το ιστορικό καθοριστικών για το AIDS καταστάσεων, η ηλικία, το κάπνισμα και ο δείκτης μάζας σώματος. Με τη λογιστική παλινδρόμηση διαπιστώθηκε ότι μόνο τα CD4 T-λεμφοκύτταρα κατά τον εμβολιασμό σχετίζονται με την ανταπόκριση.Οι ασθενείς με υψηλά CD4 T-λεμφοκύτταρα [>500 cells/mm3 ] αντιμετωπίζονται ως έχοντες επαρκές ανοσοποιητικό σύστημα. Στην παρούσα μελέτη ένα ποσοστό των ασθενών αυτών δεν ανταποκρίθηκε στο εμβόλιο της ηπατίτιδας Α. Επιβεβαιώνεται έτσι ότι στην ανοσολογική δυσλειτουργία της ΗIV-λοίμωξης εμπλέκονται πολλοί μηχανισμοί. Η παρακολούθηση των CD4 T-λεμφοκυττάρων αποτελεί αδρό μόνο δείκτη της κατάστασης του ανοσοποιητικού συστήματος και δεν προδικάζει την ανοσολογική απάντηση στα εμβόλια. Περαιτέρω ανακύπτουν νέες επιστημονικές προκλήσεις όπως η σύσταση οδηγιών για την αντιμετώπιση όσων δεν ανταποκρίνονται στο εμβόλιο ή εμφανίζουν απώλεια των ανιχνεύσιμων αντισωμάτων

Evaluation of a convenient vaccination schedule against hepatitis B in HIV-patients with undetectable HIV viral load

Vaccination against hepatitis B virus (HBV) is recommended for all HIV-positive individuals but the standard schedule is not satisfactory. High or more doses have also been studied with variable results. We compared a vaccination schedule with a higher dose but fewer shots to the standard scheme (HBVaxPro 40 mu g versus Engerix 20 mu g at 0, 1, and 6 months). Of the 63 patients vaccinated with HBVaxPro 79%, 65% and 47% seroconverted at month 1, 12 and 24 after vaccination, respectively. A total of 137 patients received Engerix and showed lower response rates (68%, 53% and 38%, respectively). AntiHBs titers in the Engerix group were also lower with a statistically significant difference. In patients younger than 55 years HBVaxPro was 3 times more likely to provoke a response compared with Engerix (OR = 3, p = 0.006). In conclusion, HBVaxPro 40 g at 3 doses could be proposed as a more robust and acceptable alternative. (C) 2018 Elsevier Ltd. All rights reserved

Transmission Dynamics of HIV-1 Drug Resistance among Treatment-Naïve Individuals in Greece: The Added Value of Molecular Epidemiology to Public Health

The presence of human immunodeficiency virus type 1 (HIV-1) drug resistance among drug-naïve patients remains stable, although the proportion of patients with virological failure to therapy is decreasing. The dynamics of transmitted resistance among drug-naïve patients remains largely unknown. The prevalence of non-nucleoside reverse transcriptase inhibitors (NNRTI) resistance was 16.9% among treatment-naïve individuals in Greece. We aimed to investigate the transmission dynamics and the effective reproductive number (Re) of the locally transmitted NNRTI resistance. We analyzed sequences with dominant NNRTI resistance mutations (E138A and K103N) found within monophyletic clusters (local transmission networks (LTNs)) from patients in Greece. For the K103N LTN, the Re was >1 between 2008 and the first half of 2013. For all E138A LTNs, the Re was >1 between 1998 and 2015, except the most recent one (E138A_4), where the Re was >1 between 2006 and 2011 and approximately equal to 1 thereafter. K103N and E138A_4 showed similar characteristics with a more recent origin, higher Re during the first years of the sub-epidemics, and a declining trend in the number of transmissions during the last two years. In the remaining LTNs the epidemic was still expanding. Our study highlights the added value of molecular epidemiology to public health

Dating the Origin and Estimating the Transmission Rates of the Major HIV-1 Clusters in Greece: Evidence about the Earliest Subtype A1 Epidemic in Europe

Our aim was to estimate the date of the origin and the transmission rates of the major local clusters of subtypes A1 and B in Greece. Phylodynamic analyses were conducted in 14 subtype A1 and 31 subtype B clusters. The earliest dates of origin for subtypes A1 and B were in 1982.6 and in 1985.5, respectively. The transmission rate for the subtype A1 clusters ranged between 7.54 and 39.61 infections/100 person years (IQR: 9.39, 15.88), and for subtype B clusters between 4.42 and 36.44 infections/100 person years (IQR: 7.38, 15.04). Statistical analysis revealed that the average difference in the transmission rate between the PWID and the MSM clusters was 6.73 (95% CI: 0.86 to 12.60; p = 0.026). Our study provides evidence that the date of introduction of subtype A1 in Greece was the earliest in Europe. Transmission rates were significantly higher for PWID than MSM clusters due to the conditions that gave rise to an extensive PWID HIV-1 outbreak ten years ago in Athens, Greece. Transmission rate can be considered as a valuable measure for public health since it provides a proxy of the rate of epidemic growth within a cluster and, therefore, it can be useful for targeted HIV prevention programs