Czy mikrobiotę jelitową można skutecznie modyfikować?

Terminem „mikrobiota” określa się wszystkie drobnoustroje (bakterie, grzyby, eukariota i wirusy) zasiedlające organizm człowieka. Ocenia się, że w skład mikrobioty wchodzi 1014 bakterii, z czego ponad 70% bytuje w jelicie grubym. Fizjologiczna rola mikrobioty jest bardzo szeroka i obejmuje: ochronę przed infekacjami, trawienie długołańcuchowych węglowodanów i włókien pokarmowych, produkcję krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych i syntezę witamin oraz regulację odpowiedzi immunologicznej i równowagi metabolicznej. Zaburzenia równowagi mikrobioty, czyli składu i funkcji tworzących ją drobnoustrojów nazywa się dysbiozą. Etiopatogeneza wielu chorób (alergii, cukrzycy, otyłości, nieswoistych zapaleń jelit, chorób czynnościowych przewodu pokarmowego, chorób neurodegeneracyjnych, depresji czy autyzmu) może być związana właśnie z dysbiozą. Korzystna modyfikacja mikrobioty może więc stanowić cel terapeutycznego postępowania. Metody modyfikacji mikrobioty obejmują: stosowanie probiotyków, prebiotyków i synbiotyków, antybiotyków niewchłaniających się z przewodu pokarmowego (np. rifaksymina alfa) oraz przeszczepianie (transfer) mikrobioty przewodu pokarmowego zdrowych dawców. Należy pamiętać, że korzystne właściwości probiotyków są ściśle szczepozależne, a udowodnione korzyści z ich stosowania dotyczą zapobiegania biegunce związanej ze stosowaniem antybiotyków i infekcji Clostridium difficile, leczenia ostrej biegunki infekcyjnej, poprawy tolerancji i skuteczności eradykacji Helicobacter pylori oraz poprawy w objawach zespołu jelita nadwrażliwego. Rifaksymina alfa jest rekomendowana w leczeniu niezaparciowej postaci zespołu jelita nadwrażliwego, eradykacji zespołu rozrostu bakteryjnego w jelicie cienkim oraz w cyklicznej terapii objawowej niepowikłanej choroby uchyłkowej. Transfer mikrobioty jelitowej stanowi skuteczną terapię nawracającej infekcji C. difficile oraz w dalszej perspektywie — obserwowaną obiecującą alternatywę w terapii nieswoistych chorób zapalnych jelit

Proton pump inhibitors overuse - consequences among patients

Introduction Omeprazole was first proton pump inhibitor (PPI) approved for use by patients. Thirty years have passed since then. Due to their effectiveness, low price and safety proton pump inhibitors have become one of the most frequently prescribed medicines in the world. In recent years, more attention has been paid to the problem of their overuse. Aim of the study The aim of our study was to investigate the scale of proton pump inhibitors overprescription and possible resulting side effects. State of knowledge Analyzed observational studies proves that problem is present both in hospitals and ambulatory clinics. Research shows increasingly frequent use of this medicines in case of non-specific abdominal discomfort or in many cases without any indications. This results in prolonged and unnecessary therapy. The possibility of obtaining medicines over the counter and patients non-compliance, are also a challenge in maintaining high-quality therapy. In many cases patients taking drugs irregularly or do not stop therapy, even being free from symptoms. Conclusions Despite the fact that proton pump inhibitors are considered safe drugs, more attention should be paid to the compatibility of their use with recommendations. There are also evidences about the possibility of side effects associated with long-term proton pump inhibitor therapy, which can be particularly dangerous for older patients with multiple diseases. It is necessary to inform patients about the need of discontinuation therapy in case of recovery, which will reduce the risk of adverse effects

Czy mikrobiotę jelitową można skutecznie modyfikować?

Terminem „mikrobiota” określa się wszystkie drobnoustroje (bakterie, grzyby, eukariota i wirusy) zasiedlające organizm człowieka. Ocenia się, że w skład mikrobioty wchodzi 1014 bakterii, z czego ponad 70% zawarte jest w jelicie grubym. Fizjologiczna rola mikrobioty jest bardzo szeroka i obejmuje: ochronę przed infekacjami, trawienie długołańcuchowych węglowodanów i włókien pokarmowych, produkcję krótkołańcuchowych kwasów tłuszczowych i syntezę witamin oraz regulację odpowiedzi immunologicznej i równowagi metabolicznej. Zaburzenia równowagi mikrobioty, czyli składu i funkcji tworzących ją drobnoustrojów nazywa się dysbiozą. Etiopatogeneza wielu chorób (alergii, cukrzycy, otyłości, nieswoistych zapaleń jelit, chorób czynnościowych przewodu pokarmowego, chorób neurodegeneracyjnych, depresji czy autyzmu) może być związana właśnie z dysbiozą. Korzystna modyfikacja mikrobioty może więc stanowić cel terapeutycznego postępowania. Metody modyfikacji mikrobioty obejmują: stosowanie probiotyków, prebiotyków i synbiotyków, antybiotyków niewchłaniających się z przewodu pokarmowego (np. rifaksymina) oraz przeszczepianie (transfer) mikrobioty przewodu pokarmowego zdrowych dawców. Należy pamiętać, że korzystne właściwości probiotyków są ściśle szczepozależne, a udowodnione korzyści z ich stosowania dotyczą zapobiegania biegunce związanej ze stosowaniem antybiotyków i infekcji Clostridium difficile, leczenia ostrej biegunki infekcyjnej, poprawy tolerancji i skuteczności eradykacji Helicobacter pylori oraz poprawy w objawach zespołu jelita nadwrażliwego. Rifaksymina jest rekomendowana w leczeniu niezaparciowej postaci zespołu jelita nadwrażliwego, eradykacji zespołu rozrostu bakteryjnego w jelicie cienkim oraz w cyklicznej terapii objawowej niepowikłanej choroby uchyłkowej. Transfer mikrobioty jelitowej stanowi skuteczną terapię nawracającej infekcji C. difficile oraz w dalszej perspektywie — obserwowaną obiecującą alternatywę w terapii nieswoistych chorób zapalnych jelit

Rekomendacje diagnostyczno-terapeutyczne w zespole jelita nadwrażliwego

Niniejsze rekomendacje diagnostyczno-terapeutyczne w zespole jelita nadwrażliwego zostały przygotowane przez specjalną grupę roboczą powołaną przez Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii. Omówiono definicję i kryteria rozpoznania, obraz kliniczny i klasyfikację zespołu oraz podano zalecenia dotyczące jego leczenia. Gastroenterologia Kliniczna 2009, tom 1, nr 1, 9-1

Chronic vomiting as a nonspecific symptom of small intestine cancer - case report

Introduction: Small intestine cancer is a rare gastrointestinal cancer (less than 5%) and makes up 0.3% of all malignancies. The most common clinical symptoms include abdominal pain, vomiting and gastrointestinal bleeding. Aim of study: The aim of the study is to draw attention to the rare cases of SBA.The second aim of the study is to review the literature on the diagnosis and therapeutic process of patients suffering from small intestine cancer. Methods:The research method was an individual case study. The research material was the patient's medical record.An unsystematic review of Polish and English-language scientific literature was conducted. Electronic databases: PubMed, SCOPUS and Google Scholar were searched using the following keywords: adenocarcinoma, small intestine, small bowel obstruction, chronic vomiting. Findings:A 39-year-old patient was diagnosed with G2 stage of the SBA with metastases to the nearby lymph nodes. Due to nonspecific symptoms the correct diagnosis was made at an advanced stage of the disease, and thus the implementation of appropriate treatment was delayed. Conclusions: A small number of cases of the disease and non-specific symptoms make the diagnosis of small intestinal cancer extremely difficult. The disease usually develops insidiously and at the time of diagnosis the cancer is already at an advanced stage. A significant weight loss within a short period of time along with persistent vomiting should prompt the doctor for thorough diagnostic procedures. Key words: adenocarcinoma, small intestine, small bowel obstruction, chronic vomitin

Proton pump inhibitor (PPI) administration and Clostridioides difficile infection - is this a real clinical problem? A critical review of the literature

Background: Proton pump inhibitors (PPIs) are widely used drugs that reduce gastric acid secretion. In recent years, there has been a gradual increase in their use. The safety of prolonged PPI therapy and the potential for cumulative side effects of these drugs raise legitimate concerns. An association between PPI administration and the risk of Clostridioides difficile infection has been suggested. The findings regarding this phenomenon require further unequivocal verification. Material and methods: A review of publications obtained from the PubMed database and published between 2016-2023. Based on the keywords "proton pump inhibitor", "PPI" and "Clostridium", 132 articles were selected. Finally, 6 meta-analyses were included in the analysis. Results: Studies conducted in recent years have shown a statistically significant increase in the risk of C. difficile infection in patients taking PPIs compared to those who avoid this therapy. The aforementioned relationship was observed in both adults and pediatric patients. One study proved that the risk remained high even up to 1 year after the end of treatment. The described relationship is still a matter of debate due to the fact that patients using antacids are usually elderly, have several comorbidities and a higher risk of developing C. difficile infection regardless of PPI use. Conclusions: The relationship between the use of PPIs and the risk of developing C. difficile infection is still controversial, which justifies the need for continued clinical trials to objectively resolve this issue. PPIs exert high efficacy in the treatment of acid-dependent diseases, but due to the many ambiguities surrounding possible side effects, caution in their administration seems warranted, especially for long-term therapy in elderly patients with polypharmacy

The role of probiotics in the treatment of depressive disorders. A critical review

Depressive disorders are a widespread problem in modern medicine. According to current data from the World Health Organisation, an estimated 280 million people worldwide suffer from depression. In recent years, there have been reports of a correlation between the composition of the gut microbiota and the development of depressive disorders and attempts to modify it through the use of psychobiotics. The literature from the PubMed database published between 2018-2023 has been explored. 596 articles were selected based on the keywords "probiotics" and "depression". Six randomized clinical trials were finally included in the analysis. As defined elsewhere, psychobiotics are probiotic bacteria which supplemented in adequate amounts, interact with the gut-brain axis and show beneficial effects on patients' mental health. Results from recent RCTs suggest that daily probiotic supplementation significantly reduces the severity of depression compared to placebo (p<0.05). Additionally, this effect may be enhanced by the combined use of a probiotic with a prebiotic. Furthermore, some researchers indicate that probiotics may lead to significant improvements in cognitive function in patients suffering from depressive disorders. In conclusion, intestinal dysbiosis may be an important factor leading to the development of mental illness. Results of recent studies suggest that specific strains of probiotic bacteria may offer therapeutic benefits in the treatment of the aforementioned disorders. However, further clinical studies are needed to objectively confirm the relationship between gut microbiota composition and the development of depression

The role of probiotics in the treatment of depressive disorders. A critical review

Depressive disorders are a widespread problem in modern medicine. According to current data from the World Health Organisation, an estimated 280 million people worldwide suffer from depression. In recent years, there have been reports of a correlation between the composition of the gut microbiota and the development of depressive disorders and attempts to modify it through the use of psychobiotics. The literature from the PubMed database published between 2018-2023 has been explored. 596 articles were selected based on the keywords "probiotics" and "depression". Six randomized clinical trials were finally included in the analysis. As defined elsewhere, psychobiotics are probiotic bacteria which supplemented in adequate amounts, interact with the gut-brain axis and show beneficial effects on patients' mental health. Results from recent RCTs suggest that daily probiotic supplementation significantly reduces the severity of depression compared to placebo (p<0.05). Additionally, this effect may be enhanced by the combined use of a probiotic with a prebiotic. Furthermore, some researchers indicate that probiotics may lead to significant improvements in cognitive function in patients suffering from depressive disorders. In conclusion, intestinal dysbiosis may be an important factor leading to the development of mental illness. Results of recent studies suggest that specific strains of probiotic bacteria may offer therapeutic benefits in the treatment of the aforementioned disorders. However, further clinical studies are needed to objectively confirm the relationship between gut microbiota composition and the development of depression

Polish Society of Gastroenterology guidelines for colonoscopy surveillance following polypectomy : adapted European guidelines

Zasady nadzoru kolonoskopowego po polipektomii zawarte w prezentowanym artykule opracowano na podstawie europejskich wytycznych dotyczących zapewnienia jakości w badaniach przesiewowych i diagnostyce raka jelita grubego. Zalecenia oparto na istniejących dowodach naukowych i uzupełniono o opinie ekspertów w sprawach niepopartych dowodami, a całość została zaakceptowana przez Zarząd Główny Polskiego Towarzystwa Gastroenterologii. Stwierdzenia, w których istnieją różnice w porównaniu z wytycznymi europejskimi, oznaczono znakiem „#”.The presented guidelines for colonoscopy surveillance after polypectomy are based on recently published European guidelines for quality assurance in colorectal cancer screening and diagnosis. The guidelines are evidence-based and supplemented with experts’ opinion on topics with little evidence; the entire document has been accepted by the Governing Board of the Polish Society of Gastroenterology. Statements that differ from original statements in European guidelines are marked with “#”