Pengaruh Indeks Massa Tubuh Terhadap Disease-Free Survival Lima Tahun Pasien Kanker Payudara Di Rumah Sakit Kanker Dharmais Jakarta

There are some evidences that the metabolic changes in breast cancer patients with high body mass index (BMI) associated with insulin resistance and, in particular, the related alteration in cytokine production by adipose tissue which are major contributors to the aggressive behavior of breast cancer that develop through their effects in angiogenesis and stimulation of invasive capasity of cancer cells. Retrospective cohort study conducted at the Dharmais National Cancer Hospital aimed to determine the effect of BMI on five-year disease-free survival (DFS) breast cancer patients. This study was conducted from August to November 2014. The samples in this study were collected consecutively as many as 127 patients. From this study, it is known that the five-year DFS of breast cancerpatients was 70.0%. Based on the category of BMI, breast cancer patients with high BMI (>22.9 kg/m2) had the biggest DFS, followed by low BMI (<18.5 kg/m2) and normal BMI (18.5 22.9 kg/m2) that the precentages successively were 75.5%, 68.6%, and 60.4%. Multivariate analysis showed that BMI was not associated with the events of recurrence or metastases (HR 1.055; 95% CI 0.413-2.678) after being controlled by other variables, such as education, sosioeconomic, staging, lymph node involvement, histopathology, occupation, and biological subtypes

Inkluusio ja sen vaateisiin vastaaminen nykyisen varhaiskasvatuksen kandidaatin tutkinnon sisältämien erityispedagogiikan opintojen valossa

Tiivistelmä. Tässä kandidaatintutkielmassamme pyrimme vastaamaan, millaisia ovat inklusiivisen kasvatuksen periaatteet ja piirteet varhaiskasvatuksessa sekä siihen, miten nykyinen yliopistotasoinen lastentarhanopettajakoulutus vastaa erityispedagogisten opintojen osalta inkluusion tuomiin muutoksiin. Tämä työ on toteutettu monimenetelmäisenä tutkimuksena, jonka avulla etsitään vastauksia tutkimuskysymyksiin sekä laadullisten että määrällisten menetelmien avulla. Teoreettinen viitekehys tutkimuksessamme koostuu erityispedagogiikkaan liittyvistä käsitteistä ja teoriasta sekä niiden ilmenemisestä varhaiskasvatuksessa. Lisäksi varhaiskasvatuksen ja esiopetuksen asiakirjojen ja lakien pohjalta tarkastellaan, miten ne velvoittavat tukemaan lasta. Tänä päivänä varhaiskasvatusikäisillä lapsilla on yhä moninaisimpia tuen tarpeita. Inkluusion ideana on, että jokaisella lapsella on mahdollisesta tuen tarpeesta huolimatta oikeus osallistua lähipäiväkotinsa arkeen. Vaikka tehostettua ja erityistä tukea saavien lasten määrä on tilastojen valossa pysynyt melko tasaisena, varhaiskasvatuksen kentällä nähdään lasten tuen tarpeiden kasvaneen merkittävästi. Tämän tutkielman tavoitteina on omalta osaltaan herättää keskustelua varhaiskasvatuksen merkityksestä tuen tarpeisen lapsen parhaan kasvun ja kehityksen tukemisessa sekä kyseenalaista se, tarjoaako yliopistotasoinen lastentarhanopettajan koulutus riittävästi näitä valmiuksia. Suomessa vannotaan inkluusioon nimeen. Tämä ei kuitenkaan hyvistä aikomuksista huolimatta näytä toteutuvan varhaiskasvatuksessa. Tutkimuksemme mukaan lapset ovat tuen näkökulmasta eriarvoisessa asemassa esimerkiksi asuinpaikasta riippuen. Myönteisestä suhtautumisesta huolimatta lastentarhanopettajat kokevat, etteivät kykene vastaamaan lasten erilaisiin tuen tarpeisiin. Tutkimustulostemme perusteella voidaankin sanoa, että koulutuksessa tarjottavat erityispedagogiset opinnot ovat laajuudeltaan hyvin suppeat. Suurimmalla osalla valmistuneista lastentarhanopettajista ei ole myöskään sivuaineenaan erityispedagogiikkaa ja sitä kautta syvempää osaamista aiheesta

Transdiagnostic subgroups of cognitive impairment in early affective and psychotic illness

Abstract: Cognitively impaired and spared patient subgroups were identified in psychosis and depression, and in clinical high-risk for psychosis (CHR). Studies suggest differences in underlying brain structural and functional characteristics. It is unclear whether cognitive subgroups are transdiagnostic phenomena in early stages of psychotic and affective disorder which can be validated on the neural level. Patients with recent-onset psychosis (ROP; N = 140; female = 54), recent-onset depression (ROD; N = 130; female = 73), CHR (N = 128; female = 61) and healthy controls (HC; N = 270; female = 165) were recruited through the multi-site study PRONIA. The transdiagnostic sample and individual study groups were clustered into subgroups based on their performance in eight cognitive domains and characterized by gray matter volume (sMRI) and resting-state functional connectivity (rsFC) using support vector machine (SVM) classification. We identified an impaired subgroup (N ROP = 79, N ROD = 30, N CHR = 37) showing cognitive impairment in executive functioning, working memory, processing speed and verbal learning (all p < 0.001). A spared subgroup (N ROP = 61, N ROD = 100, N CHR = 91) performed comparable to HC. Single-disease subgroups indicated that cognitive impairment is stronger pronounced in impaired ROP compared to impaired ROD and CHR. Subgroups in ROP and ROD showed specific symptom- and functioning-patterns. rsFC showed superior accuracy compared to sMRI in differentiating transdiagnostic subgroups from HC (BACimpaired = 58.5%; BACspared = 61.7%, both: p < 0.01). Cognitive findings were validated in the PRONIA replication sample (N = 409). Individual cognitive subgroups in ROP, ROD and CHR are more informative than transdiagnostic subgroups as they map onto individual cognitive impairment and specific functioning- and symptom-patterns which show limited overlap in sMRI and rsFC. Clinical trial registry name: German Clinical Trials Register (DRKS). Clinical trial registry URL: https://www.drks.de/drks_web/ . Clinical trial registry number: DRKS00005042

Staging of Schizophrenia with the Use of PANSS: An International Multi-Center Study

Introduction: A specific clinically relevant staging model for schizophrenia has not yet been developed. The aim of the current study was to evaluate the factor structure of the PANSS and develop such a staging method.Methods: Twenty-nine centers from 25 countries contributed 2358 patients aged 37.21 ± 11.87 years with schizophrenia. Analysis of covariance, Exploratory Factor Analysis, Discriminant Function Analysis, and inspection of resultant plots were performed.Results: Exploratory Factor Analysis returned 5 factors explaining 59% of the variance (positive, negative, excitement/hostility, depression/anxiety, and neurocognition). The staging model included 4 main stages with substages that were predominantly characterized by a single domain of symptoms (stage 1: positive; stages 2a and 2b: excitement/hostility; stage 3a and 3b: depression/anxiety; stage 4a and 4b: neurocognition). There were no differences between sexes. The Discriminant Function Analysis developed an algorithm that correctly classified >85% of patients.Discussion: This study elaborates a 5-factor solution and a clinical staging method for patients with schizophrenia. It is the largest study to address these issues among patients who are more likely to remain affiliated with mental health services for prolonged periods of time.<br /

Dynamics of tracer particles in complex environments investigated by dual-focus fluorescence correlation spectroscopy

Soft matter materials are of great importance in everyday life, as not only biological composites but also many industrial products belong to said broad class. Often these materials consist of high molecular mass particles (e.g., polymers) suspended in low molecular weight solvents (e.g., water) and exhibit complex behavior at the mesoscopic scale. Therefore, a deeper understanding of the structure and dynamics in complex polymer and colloid fluids is essential for the development of new materials, reagents, and devices. Fluorescence-based techniques are widely used in polymer and colloid science. By covalent attachment or physical entrapment of fluorophores to polymers information on the dynamics and polarity of the labeled system and its environment can be obtained. Fluorescence correlation spectroscopy (FCS) is a very sensitive and selective technique; however many optical artifacts, especially emerging in complex environments, can significantly influence the precision of this method. Recently, dual-focus fluorescence correlation spectroscopy (2fFCS) has been developed as a powerful technical improvement of the standard FCS setup. This thesis shows how 2fFCS can be applied to monitor and quantify the dynamics of tracer particles in different complex environments, thereby demonstrating its high potential for solving various challenges in physical chemistry of polymers and colloids, and biology. Novel diblock glycopolymers which self-assemble into homogeneous spherical micellar structures in water are introduced in the first part of this thesis. These structures render surface-oriented sugar moieties for strong multivalent glycan-mediated lectin binding and are capable of solubilization and incorporation of hydrophobic molecules. Another example of self-assembly is electrostatically-driven complexation of polymeric components. The second part of this thesis considers the interaction between oppositely charged microgels and polyelectrolytes at different initial charge ratios and concentrations of a low molecular weight salt. The obtained results offer the possibility to construct promising stimuli-responsive uptake and release systems based on microgels hosting oppositely charged guests, where the ionic strength acts as a trigger. Furthermore, the effect of nanoscopic spatial inhomogeneities on the permeability of polymer gels is studied by measuring the diffusivity of nanoparticulate tracers within differently crosslinked local domains in microgel packings. The outcome of this work is that the sub-micrometer-scale tracer diffusivity is not affected by the gel-matrix crosslinking density in deswollen networks, and hence, neither by its spatial inhomogeneity. The last part of this thesis explores the unfolding of the amyloid beta peptide, whose aggregation plays a major role in the progression of Alzheimer's disease. The existence of a cooperative unfolding curve suggests the presence of residual structural elements with a low Gibbs free energy of unfolding

Heterogeneous crystallization of hard and soft spheres near flat and curved walls

Crystallization represents a long-standing problem in statistical physics and is of great relevance for many practical and industrial applications. It often occurs in the presence of container walls or impurities, which are usually unavoidable or might even be desirable to facilitate crystallization by exploiting heterogeneous nucleation. Heterogeneous nucleation relies on a seed. Here we discuss the role of the seed and concentrate on a very generic situation, namely crystallization of hard and soft colloidal spheres in the presence of flat or curved hard walls. Curvature serves as a simple means to introduce a tunable mismatch between the seed-induced crystal lattice and the thermodynamically-favoured lattice. The mismatch induces distortions and elastic stress, which accumulate while the crystallite grows. This has an important consequence: once the crystallite reaches a critical size, it detaches from the seed allowing it to relax. The relaxed crystal continues to grow in the bulk, but crystallization ceases before reaching the seed, which now represents an impurity. Therefore, while seeds favour nucleation, any mismatch, like the seed curvature or an incommensurate structure, induces unfavourable distortions and can lead to the detachment of the crystallite. An additional mechanism to relax distortions is available to soft spheres, which can exploit their interaction potential and possibly deform. The different multi-step processes have been investigated by confocal microscopy, which provides particle-level information, and compared to computer simulations and theoretical results

Desmoglein 4 Mutations Underlie Localized Autosomal Recessive Hypotrichosis in Humans, Mice, and Rats

3 páginas.A newly defined form of inherited hair loss, named localized autosomal recessive hypotrichosis (LAH, OMIM 607903), was recently described in the literature and shown to be linked to chromosome 18. A large, intragenic deletion in the desmoglein 4 gene (DSG4) as the underlying mutation in several unrelated families of Pakistani origin. LAH is an autosomal recessive form of hypotrichosis affecting the scalp, trunk, and extremities, and largely sparing the facial, pubic, and axillary hair. Typical hairs are fragile and break easily, leaving short sparse scalp hairs with a characteristic appearance. Using comparative genomics, we also demonstrated that human LAH is allelic with the lanceolate hair (lah) mouse, as well as the lanceolate hair (lah) rat phenotype. Together, these models provide new information about the role of desmosomal cadherins in disease, and serve as in vivo models for functional and mechanistic studies into the role of desmoglein 4 in the skin and hair follicle.This study was supported in part by grants USPHS NIH R01-AR44924 (A. M. C.).Peer reviewe

Professional Pilot Transumo IV - Study on a Safest-route Functionality with Financial Incentive for Professional Drivers

De centrale doelstelling van het Transumo project Intelligent Vehicles was om in-car telematica als een baanbrekende technologie te gebruiken om de kwaliteit van reizen en duurzaam wegverkeer te verbeteren en de waarde van de mogelijkheden van in-car telematica te waarderen in termen van veiligheid, doorstroming, betrouwbaarheid en milieu. Binnen het kader van het Transumo project Intelligent Vehicles is het subproject met de titel ‘professional pilot’ uitgevoerd. Het doel van deze pilot was om door middel van een financiële beloning beroepschauffeurs te stimuleren een veiligere route te laten volgen. In de pilot is onderzocht hoe het doel gerealiseerd kan worden. In een literatuuroverzicht werd geconcludeerd dat de relatie tussen de routekeuze en de veiligheid niet vaak beschreven is in de wetenschappelijke literatuur. Een studie werd gevonden waar niet-professionele bestuurders in plaats van beroepschauffeurs in deelnamen. Het concept van het beïnvloeden van de routekeuze van beroepschauffeurs lijkt daarom een onontgonnen terrein te zijn. Voor de theoretische en praktische uitvoering van de pilot zijn verschillende componenten onderzocht. Ten eerste werd een algemeen model voor de belonings¬structuur geponeerd. Dit conceptuele model werd gebruikt als basis voor twee studies die uitgevoerd werden in het kader van de professional pilot. Ten tweede is het veiligste route algoritme beschreven. In de literatuur vindt men algoritmen voor het bepalen van een snelste route of kortste route. Echter, kant en klare algoritmen voor een veiligste route waren niet beschikbaar. Daarom werd een veiligste route algoritme ontwikkeld, gebaseerd op de 'Duurzaam-Veilig' criteria. Daarnaast zijn drie studies verricht in het subproject ‘professional pilot’. In de eerste studie is onderzocht of een chauffeur in toekomstige situaties bereid zou zijn om een veiligere route te kiezen als er een beloning werd gegeven. In de tweede studie is onderzocht of chauffeurs daadwerkelijk een veiligere route zouden kiezen als er een beloning werd gegeven. Tot slot werd een derde studie uitgevoerd om te bepalen wat de kans is dat overheden, de automobielindustrie en verzekeringsmaatschappijen bepaalde implementatieopties (bijvoorbeeld het uitkeren van beloningen wanneer er veilig wordt gereden) in toekomstige situaties zouden gaan toepassen. Zoals gezegd, de eerste studie werd uitgevoerd om de bestuurdersreactie op beloningen te beoordelen en daarmee de mogelijke voordelen van veilige routes te kunnen bepalen. Voor deze studie werd een route gebaseerd beloningsprogramma geïntroduceerd. In totaal hebben 45 Nederlandse chauffeurs deelgenomen aan een enquête over hun verwachte gedrag bij een beloningsprogramma zoals uitgevoerd in de praktijktest, in voorbereiding op deelname aan de praktijktest. De resultaten toonden aan dat de bestuurders de neiging hadden om de veiligheidsgerelateerde informatie te negeren bij het maken van hun routekeuze. Daarentegen had de beloning een significant effect op de routekeuze. Belonen lijkt daarom een efficiënte manier om de routekeuze te beïnvloeden. De online enquête die in deze studie werd toegepast is een ‘stated preference’ techniek, een techniek om het gedrag van de bestuurder in toekomstige situaties te onderzoeken. De tweede studie omvatte het grootste deel van het Transumo-project en had als onderzoeksvraag hoe groot de daadwerkelijke invloed van een beloning op de route¬keuze is (revealed preference). Tijdens deze Field Operational Test, die 2 maanden duurde, werden het rijgedrag en de routekeuze van beroepschauffeurs gemeten. De voertuigen waren uitgerust met een navigatiesysteem die een snelste en veiligste route naar een opgegeven bestemming kon berekenen. Telematica technologie werd succesvol ingezet om de routes te berekenen. Na een maand werden de deelnemers beloond wanneer ze de veiligste route reden. De gebruikte route-algoritmen zijn vergeleken in een steekproef van herkomst- en bestemmingspunten. In de vergelijking tussen de daaruit voortvloeiende veiligste en snelste route, werd vastgesteld dat bij 78% van de gevallen de routes gelijk waren. Dit resultaat is een belangrijke voorwaarde voor het duurzaam veilig principe waar men is gericht op zowel veilige als snelle routes. Voor de resterende 22% van de gevallen waren er verschillen tussen de snelste en veiligste routes. De afgelegde afstand voor de veiligste route was langer in vergelijking met de snelste route. De verschillen werden veroorzaakt door een toename van de afgelegde afstand op snelwegen en erftoegangswegen. Het veldexperiment laat echter geen positief effect op het gebruik van die beloning zien, zoals verondersteld was. Er zijn vele mogelijke oorzaken die van invloed kunnen zijn op het gevonden resultaat. Het belangrijkste punt is dat beide systemen verschilden met betrekking tot de functionaliteit en bruikbaarheid, het berekenen van de snelste route ging bijvoorbeeld veel sneller dan het berekenen van de veiligste route. Bovendien, als gevolg van diverse technologische tegenslagen, is de meetperiode van de pilot ingekort. Vanwege de beperkte meetperiode is het daarom mogelijk dat er een effect van de beloning op de route keuze was maar dat het effect niet gevonden werd. De derde studie werd uitgevoerd om te bepalen wat de kans is dat overheden, de automobielindustrie en verzekeringsmaatschappijen bepaalde implementatie opties gaan toepassen om de gebruiker te beïnvloeden om bestuurdersondersteunende systemen aan te schaffen, en de kans dat gebruikers deze systemen ook daadwerkelijk aanschaffen gegeven deze implementatie opties. Hiertoe is een enquête gehouden onder stakeholders en gebruikers, waarin gebruik is gemaakt van de stated preference methodologie, om modellen te kunnen schatten van stakeholder- en gebruikersbeslissingen. Op het stakeholderonderzoek zijn 75 reacties ontvangen waarvan 72 bruikbaar, op het gebruikersonderzoek zijn 250 reacties ontvangen. Drie verschillende bestuurders-ondersteunde systemen werden beschouwd (voor ieder systeem werd verwacht dat een specifieke stakeholder het initiatief zou nemen) en drie implementatie opties waren opgenomen voor elke stakeholder (niets doen, stimuleren of verplichten). De verschillende bestuurdersondersteunende systemen bleken geen invloed te hebben op de kans dat stakeholders een bepaalde implementatie optie toepassen. De implementatie opties van de stakeholders zelf, en in mindere mate die van andere stakeholders, hadden de meeste invloed op deze kans. Verder werd geconstateerd dat de kans dat gebruikers ervoor kiezen om een bestuurdersondersteunend systeem aan te schaffen in hoge mate afhankelijk is van financiële prikkels. Samenvattend: Een veiligste route algoritme is ontwikkeld en geïmplementeerd. Dit algoritme is succesvol gevalideerd. In een enquête gaven chauffeurs aan bereid te zijn om een veiligere route te kiezen als er een beloning werd gegeven. Helaas is in de veldproef nog niet voldoende bewijs gevonden dat chauffeurs ook daadwerkelijk een veiligere route volgen. Daarnaast is het nog onzeker of de overheid of verzekerings¬maatschappijen werkelijk bereid zullen zijn om deze beloningen te gaan verstrekken